Wielka Sowa
Wielka Sowa (niem. Hohe Eule, po 1945 przez krótki okres pol. Góra Sowia[2], 1015 m n.p.m.) – najwyższy szczyt Gór Sowich w Sudetach Środkowych, z najbardziej zniszczonym ekologicznie drzewostanem w tych górach, należy do Korony Gór Polski; położony jest w województwie dolnośląskim[1].
| ||
 Wielka Sowa – widok od strony północno-zachodniej, z Niedźwiedzicy | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Położenie | powiat dzierżoniowski | |
| Pasmo | Sudety Góry Sowie | |
| Wysokość | 1015[1] m n.p.m. | |
| Wybitność | 485 m | |
Położenie na mapie Sudetów   Wielka Sowa | ||
 50°40′48,57″N 16°29′07,79″E/50,680158 16,485497
| ||
Położenie i opisEdytuj
Góra leży w dorzeczu Odry, a dokładniej na granicy między dorzeczami jej dopływów – Bystrzycy i Nysy Kłodzkiej.
Góra zbudowana jest ze skał metamorficznych z prekambru[1].
Zbocza Wielkiej Sowy są znakomitymi terenami narciarskimi[1]. Znajdujący się tu wyciąg orczykowy i trasy zjazdowe są nieczynne od 2011 roku[3].
Na szczycie znajduje się wysoka na 25 metrów kamienna wieża widokowa wybudowana w roku 1906[1]. Z racji położenia w środkowej części Sudetów jest wspaniałym punktem widokowym[1]. W drugiej połowie XIX wieku zainicjowano budowę pierwszej drewnianej wieży widokowej na wierzchołku góry. Jej uroczyste oddanie do użytku odbyło się w lipcu 1885 roku[1]. Konstrukcja ta znajdowała się około 30 metrów na południe od miejsca, gdzie obecnie stoi żelbetowa wieża. Drewniana konstrukcja przetrwała jednak tylko do 1904 roku[1]. Jeszcze w tym samym roku powstał plan wzniesienia nowej, drewnianej konstrukcji. Ostatecznie stało się inaczej. Prezes dzierżoniowskiego Towarzystwa Sowiogórskiego Richard Tamm przeforsował ideę budowy trwałej kamienno-żelbetowej wieży. Prace przy jej wznoszeniu rozpoczęły się w lipcu 1905 roku, a uroczyste otwarcie, które odbyło się 24 maja 1906 roku, zgromadziło tłumy ludzi. Wieży nadano wówczas imię Otto von Bismarcka (Bismarckturm)[1]. Na tarasie widokowym podziwiano panoramy od Śnieżnika po Śnieżkę oraz od Wzgórz Trzebnickich po Broumovské stěny. Po II wojnie światowej wieży nadano imię Władysława Sikorskiego, a 27 września 1981 polskiego turysty i krajoznawcy Mieczysława Orłowicza[1]. Wizerunek wieży stał się symbolem Pieszyc, znajduje się w herbie tego miasta.
Masyw położony jest w Parku Krajobrazowym Gór Sowich[1].
Szlaki turystyczneEdytuj
Piesze na szczyt[4]:
z przełęczy Sokolej (↑ 1 godz, ↓ 0:40 godz),- z przełęczy Jugowskiej przez Przełęcz Kozie Siodło (↑ 1:30 godz, ↓ 1:10 godz),
z Kamionek (↑ 2:15 godz, ↓ 1:40 godz)- z Walimia (↑ 1:15 godz, ↓ 1:10 godz)
z przełęczy Walimskiej (↑ 1 godz, ↓ 0:40 godz)- z Przełęczy Woliborskiej przez Leśny Dworek i Trzy Buki
z Sokolca przez schronisko Sowa (↑ 1:20 godz, ↓ 0:50 godz).
Wielka Sowa – Polana Potoczkowa – Przełęcz Walimska – Jelenia Polana – Przełęcz Sokola[5]
Rowerowy:
z przełęczy Jugowskiej na przełęcz Sokola
Narciarski:
czerwony do Andrzejówki.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 427–430. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ Mapa WIG z 1947
- ↑ UM Pieszyce, Jest decyzja w sprawie wyciągu na Wielką Sowę!, www.pieszyce.pl [dostęp 2017-05-06].
- ↑ Mapa szlaków turystycznych. [dostęp 2018-02-25].
- ↑ Informacje zawarte na stronie PTTK Strzelin; dostęp: 28.08.2016
BibliografiaEdytuj
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.
- Sudety Środkowe. Skala 1:40 000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-60044-44-9.
- D. Jończy, R. Fronia, P. Pietrzak (red.): Góry Sowie. Mapa turystyczna, skala 1:35 000. Jelenia Góra: Galileos, 2007/2008. ISBN 978-83-60975-44-2..
Linki zewnętrzneEdytuj
- Sowia Góra w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola. Warszawa 1890.
- Wielka Sowa. naszesudety.pl, 2005-04-24. [dostęp 2016-04-29].
- Wieża Widokowa na Wielkiej Sowie. pieszyce.pl, 2015-02-23. [dostęp 2016-04-29].
- Widok z kamer na Wielkiej Sowie
- Rodzinny szlak – Wielka Sowa