Wielki Szlem (ogier)
Wielki Szlem (ur. 1938 zm. 1959) – gniady ogier czystej krwi arabskiej, hodowli Stadniny Koni Janów Podlaski. Syn ogiera Ofir i klaczy Elegantka[1]. Należał do tzw. Wielkiej Czwórki (Witeź II, Witraż, Wielki Szlem, Wyrwidąb), czyli najlepszych synów Ofira. Ojciec wielu dobrze biegających na wyścigach koni[2].
Życiorys edytuj
Urodzony w 1938 roku. W 1939 w czasie ewakuacji stadniny w okolicy Chotyłowa uciekł z braćmi[3]. Wrócił do stadniny 21 grudnia 1939. W czasie okupacji, począwszy od 1940 roku stanowił w SK Janów Podlaski. 16 lipca 1944 roku podjęto decyzję o ewakuacji stadniny. Witraż wyruszył pociągiem z Białej Podlaskiej do Saksonii, do zakładów remontowych Wehrmachtu w Sohland niedaleko Libawy. W lutym 1945, kiedy Armia Czerwona przekroczyła Odrę, konie tym razem pieszo wyruszyły do Torgau nad Łabą. Tragiczne okazało się przejście koni przez Drezno 13 lutego 1945. Wtedy w czasie nalotu dywanowego sił powietrznych aliantów, początek kolumny koni, w którym znajdował się Wielki Szlem, właśnie przechodził przez centrum miasta. Bohaterstwem odznaczył się wtedy mastalerz Jan Ziniewicz, który trzymał jednocześnie Witraża i Wielkiego Szlema, dzięki niemu te konie nie zginęły i przetrwały wojnę. Po stracie większości ogierów stado dotarło do Torgau, skąd zostało przetransportowane do Schönböken-Grabau. Po wojnie 4 listopada 1946, Wielki Szlem, Witraż, Amurath Sahib, Efendi i Waćpan, ostatnim morskim transportem powróciły do Polski. Został umieszczony w stadninie w Nowym Dworze, a potem w stadninie Albigowa, krył tam przez półtora roku. Padł w wieku 21 lat.
Pochodzenie edytuj
| 0 | 1 | 2 | 3 | 4 |
|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | Ofir | Kuhailan Haifi | – | – |
| – | ||||
| Kuhaylah | – | |||
| – | ||||
| Dziwa | Abu Mlech | Mlech I | ||
| Łania | ||||
| Zulejma | Koheilan | |||
| Pomponia | ||||
| Elegantka | Bakszysz | Ilderim | – | |
| – | ||||
| Parada | Rymnik | |||
| Krzywda | ||||
| Gazella II | Koheilan | – | ||
| – | ||||
| Abra | Anvil | |||
| Łania |
Potomstwo edytuj
Najlepsi jego potomkowie to:
- Omar po Gomiya, derbista z 1948 roku z czasem 3' 45",
- Czardasz po Baza, derbista z 1953 roku z czasem 3' 41",
- Don Lambro po Alhambra, derbista z 1954 roku z czasem 3' 43",
- Dyska po Forta, oaksistka z 1954 roku,
- Kochana po Kaszma, oaksistka z 1956 roku,
- Czort po Forta, zwycięzca Nagrody Porównawczej z 1952 i 1954 roku, ojciec ogiera El Paso Championa Narodowego USA,
- Czardasz po Baza, zwycięzca Nagrody Porównawczej z 1953 roku,
- Ellenai, matka ogiera Elkin czempiona USA.
Przypisy edytuj
- ↑ bazakoni.pl – Baza rodowodowa koni [online], www.bazakoni.pl [dostęp 2022-02-16].
- ↑ bazakoni.pl – Baza rodowodowa koni [online], www.bazakoni.pl [dostęp 2022-02-16].
- ↑ Katarzyna Izak, Wyrwidąb – nieznane losy polskiego araba [online], Hodowca i Jeździec, 10 kwietnia 2015 [dostęp 2022-02-17] (pol.).
- ↑ Baza rodowodowa polskich koni arabskich [online], www.janow.arabians.pl [dostęp 2022-02-16].
Bibliografia edytuj
- I. Rajca-Pisz, Stadnina Koni Janów Podlaski, 2004, ISBN 83-7233-131-6,
- E. Letts, Koń doskonały, wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2017, ISBN 978-83-233-4325-7,
- W. Pruski, Dwa wieki polskiej hodowli koni arabskich (1778-1978) i jej sukcesy na świecie, wyd. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1983, ISBN 83-09-00388-9.