Wierszalin (biał. Вершалін) – opuszczona osada w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Krynki, około 1,5 km od wsi Stara Grzybowszczyzna.

Artykuł

53°11′47″N 23°42′16″E

- błąd

38 m

WD

53°12'9"N, 23°42'26"E

- błąd

2054 m

Odległość

3 m

Wierszalin
zniesiona miejscowość
Ilustracja
Główny dom
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

sokólski

Gmina

Krynki

SIMC
Położenie na mapie gminy Krynki
Mapa konturowa gminy Krynki, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Wierszalin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Wierszalin”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wierszalin”
Położenie na mapie powiatu sokólskiego
Mapa konturowa powiatu sokólskiego, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Wierszalin”
Ziemia53°11′47″N 23°42′16″E/53,196389 23,704444
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Wierszalin”
Lokalizacja Wierszalina na mapie Polski w 1939 r.

Historia edytuj

Osadę założył w latach 30. XX w. Eliasz Klimowicz znany jako „prorok Ilja” (Eliasz), który założył grupę religijną i był jej samozwańczym prorokiem. Wierszalin miał być według Klimowicza nową stolicą świata, ściągali tu licznie pielgrzymi m.in. z Nowogródczyzny i Wołynia. Drewniany dom i zabudowania gospodarcze zachowały się i są pod opieką Nadleśnictwa Krynki.

Nazwę Wierszalin przyjął teatr z Supraśla, a Krzysztof Wojciechowski nakręcił w 1997 film Historia o proroku Eliaszu z Wierszalina. Zaś białoruski pisarz z Grodna, Aleksiej Karpiuk(inne języki) wydarzeniom, które rozgrywały się w tej miejscowości przed II wojną światową poświęcił powieść swojego życia: Raj w Wierszalinie (biał. Вершалінскі рай, 1974); w efekcie został wyrzucony z partii oraz ze Związku Literatów Białoruskich[1].

Przypisy edytuj

  1. Roman Pawłowski, Tadeusz Słobodzianek: Żywot proroka Ilji, czyli krajobraz po końcu świata. labodram.home.pl. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-01)].

Linki zewnętrzne edytuj