Wikipedia

Wiesław Binienda

polski inżynier

Wiesław Kazimierz Binienda (ur. 20 sierpnia 1956 w Kole[1]) – polski i amerykański naukowiec, doktor inżynierii mechanicznej, nauczyciel akademicki, profesor i zastępca kierownika[4] laboratorium badań i testów gazów i turbin na Wydziale Inżynierii Cywilnej[a] (Department of Civil Engineering) w Kolegium Inżynierii (College of Engineering) University of Akron w Akron w stanie Ohio w Stanach Zjednoczonych (od 2003).

Wiesław K. Binienda
Ilustracja
Państwo działania

USA, Polska

Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1956
Koło[1]

doktor
Alma Mater

Politechnika Warszawska, Drexel University

Naukowiec
Uczelnia

University of Akron, Stany Zjednoczone

Dziekan
Wydział

Department of Civil Engineering (College of Engineering)[2][3]

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jest także redaktorem naczelnym kwartalnika naukowego „Journal of Aerospace Engineering” wydawanego przez American Society of Civil Engineers (ASCE)[7], współdyrektorem Gas and Turbine Research and Testing Laboratory w University of Akron (od 2003). Jest autorem licznych publikacji naukowych[8] (w 2012: 79 publikacji, indeks h wynoszący 8[9]), specjalizuje się w inżynierii materiałowej, metodach obliczeniowych w fizyce ciała stałego i ich zastosowaniach w lotnictwie i astronautyce[10] (mechanika pękania materiałów złożonych, analiza elementów skończonych, analiza dynamiczna problemów udarowych, analiza zmęczeniowa, analiza związana z płynięciem materiałów[11]).

Jest laureatem wielu nagród, w tym przyznawanych przez NASA (m.in. NASA „Turning Goals Into Reality Award” w 2004 za udział w badaniach dotyczących poprawy bezpieczeństwa w konstrukcjach silników odrzutowych[12], w tym silnika GEnx[13]) i przez ASCE (m.in. „Outstanding Technical Contribution Award” w 2011 za wybitny wkład w badania inżynieryjne związane z astronautyką[14]). W 2008 American Polish Engineering Association (APEA) uznało go za jednego z najbardziej zasłużonych naukowców amerykańskich polskiego pochodzenia[15].

Od 2011 roku zajmuje się badaniem przyczyn rzekomego zamachu w Smoleńsku. Jest przekonany, że wystąpiła eksplozja na pokładzie samolotu Tu-154M[16].

Życiorys edytuj

W 1980 ukończył studia na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej, uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera. W 1982 wyjechał z Polski do Stanów Zjednoczonych[1][17], gdzie początkowo pracował fizycznie[18]. W 1985 uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera w Drexel University w Filadelfii (specjalność: inżynieria mechaniczna), a w 1987 Drexel University nadał mu stopień naukowy doktora (Ph.D.) w zakresie inżynierii mechanicznej za rozprawę „Mixed-Mode Fracture in Fiber-Reinforced Composite Materials”[19] napisaną pod kierunkiem Alberta Wanga[20]. W latach 1986–1987 pracował jako adiunkt (Adjunct Assistant Professor) w Temple University w Filadelfii[21]. Od 1988 pracuje na Wydziale Inżynierii Cywilnej University of Akron, w latach 1988–1993 jako adiunkt (Assistant Professor), w latach 1993–2000 jako docent (Associate Professor), a od 2000 na stanowisku profesora (Professor) z tzw. tenure[18]. Jest promotorem licznych prac doktorskich i magisterskich[22]. Od 2006 jest współorganizatorem konferencji naukowej Earth and Space – Engineering for Extreme Environments, prowadzonej przez American Society of Civil Engineers, Aerospace Division (w 2008 jako przewodniczący komitetu organizacyjnego)[23].

Współpracuje z NASA, prowadząc badania finansowane przez granty NASA[13]. Kierowane przez niego Gas Turbine Testing Facility, zbudowane w latach 2005–2006[24], zajmuje się prowadzeniem badań nad komponentami turbin i silników dla United States Air Force, NASA[potrzebny przypis] i prywatnego przemysłu[25] (koncerny General Electric, Honeywell i Williams International[12]). W 2008 w laboratorium tym zamontowano tzw. działo gazowe, w całości sfinansowane przez NASA Glenn Research Center, wykorzystywane przez zespół Wiesława Biniendy do testowania materiałów kompozytowych poddawanych zderzeniom z obiektami poruszającymi się z wielką prędkością[26]. Według Miłosza Michaela Wnuka oraz informacji podawanych przez Polskie Radio współuczestniczył w badaniu katastrofy promu kosmicznego „Columbia”[27][28], mimo iż nie jest wymieniony wśród osób uczestniczących w badaniu w oficjalnym raporcie sporządzonym po katastrofie[29]. Jest współautorem nowego specjalnego materiału kompozytowego z plecionych włókien węglowych użytego do budowy silnika GEnx[potrzebny przypis][30].

W 2008 prowadził zajęcia seminaryjne na Politechnice Warszawskiej w ramach działalności Centrum Studiów Zaawansowanych Politechniki Warszawskiej[31], a w 2012 został członkiem komitetu naukowego XX Francusko-Polskiego Seminarium Mechaniki organizowanego przez Instytut Podstaw Budowy Maszyn Politechniki Warszawskiej[32].

Badania katastrofy polskiego Tu-154M w Smoleńsku edytuj

Wiesław Binienda, obok Kazimierza Nowaczyka i Grzegorza Szuladzińskiego, współpracuje jako niezależny ekspert[potrzebny przypis] z Zespołem Parlamentarnym ds. Zbadania Przyczyn Katastrofy Tu-154 w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010[33] działającym w Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej[potrzebny przypis].

8 września 2011 Binienda przedstawił na posiedzeniu Zespołu Parlamentarnym ds. Badania Katastrofy Smoleńskiej prezentacje dotyczącą eksperymentu wizualnego uderzenia skrzydła Tu154-M w brzozę w Smoleńsku, przygotowana na podstawie danych wejściowych zawartych w rosyjskim raporcie MAK oraz przy użyciu danych konstrukcji skrzydła Tu-154M dostępnych w literaturze[34]. Zwrócił uwagę, że w oficjalnych raportach komisji na temat przyczyn katastrofy nie podano wyników analizy numerycznej uderzenia skrzydła samolotu w brzozę (tzw. brzoza smoleńska)[35]; stwierdził, że wyniki wykonanej przez niego symulacji komputerowej przy użyciu programu symulacyjnego LS-DYNA wskazują według niego, że skrzydło nie mogło odpaść. W wyniku kolizji ze skrzydłem pień drzewa musiałby zostać według niego przecięty[35]. Ponieważ wyniki uzyskane przez Biniendę były sprzeczne z ustaleniami Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (KBWLLP); zaprosił on polskich naukowców do odniesienia się do jego analiz[28]. W listopadzie 2011 Wiesław Binienda stwierdził, że fragment skrzydła samolotu Tu-154M nie mógł się według niego urwać na brzozie i zostać znaleziony 111 metrów dalej (jak to miało miejsce), gdyż według innej symulacji komputerowej urwany fragment skrzydła upadłby na ziemię w odległości od 10 do 12 metrów od brzozy[36]. W grudniu 2011 dr inż. Maciej Lasek, zastępca przewodniczącego podkomisji lotniczej Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (KBWLLP), poinformował, że komisja ta nie prowadziła symulacji numerycznych przebiegu katastrofy[37], jako że nie jest to przyjętą praktyką w podobnych sytuacjach. W 2012 analiza Wiesława Biniendy została włączona do materiału dowodowego śledztwa w sprawie katastrofy prowadzonego przez polską prokuraturę wojskową[38]. 28 czerwca 2013 Wojskowa Prokuratura Okręgowa w Warszawie przesłuchała Wiesława Biniendę w charakterze świadka. Zeznał on, że dane wejściowe do obliczeń symulacyjnych zawsze zawiera w swoich prezentacjach. Natomiast w celu udostępnienia 'materiałów wytworzonych i przetworzonych’ o które zapytał prokurator, Binienda zeznał, że wymagać to będzie „zezwolenia NASA i mojej uczelni, gdyż są tam pewne informacje, które mogą być tajne dla użytkowników poza USA.”[39].

Prezentacje wyników badań edytuj

W 2011 wyniki uzyskane przez Wiesława Biniendę stały się przedmiotem seminarium naukowego Marka Czachora z Katedry Fizyki Teoretycznej i Informatyki Kwantowej Politechniki Gdańskiej[40]. Jednak w 2015 Marek Czachor niemal w całości zakwestionował wyniki badań Biniendy[41] 28 marca 2012 Wiesław Binienda brał udział w publicznym wysłuchaniu w sprawie śledztwa smoleńskiego w Parlamencie Europejskim w Brukseli, prezentując wyniki swoich badań przyczyn katastrofy[42], a 18 kwietnia 2012 symulacja dotycząca zderzenia skrzydła samolotu Tu-154M z brzozą została przez niego zaprezentowana podczas konferencji naukowej Earth and Space 2012 – Engineering for Extreme Environments w Pasadenie w Kalifornii[43].

W maju 2012 odwiedził Polskę i przedstawiał swoje ustalenia m.in. na spotkaniu klubu „Gazety Polskiej”[44], wykładzie dla studentów Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[45], podczas Francusko-Polskiego Seminarium Mechaniki w Instytucie Podstaw Budowy Maszyn Politechniki Warszawskiej[46] i podczas seminarium zorganizowanego przez Zakład Teorii Względności i Astrofizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego[47].

29 maja 2012 w Kazimierzu Dolnym odbyła się sesja naukowa Mechanika w lotnictwie zorganizowana przez Polskie Towarzystwo Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, podczas której dyskutowano m.in. o wynikach badań zderzenia skrzydła z brzozą uzyskanych przez Wiesława Biniendę, jednak nie został on zaproszony do uczestnictwa w sesji i nie poinformowano go o jej organizacji[48].

Został członkiem komitetu naukowego I, II i III Konferencji Smoleńskiej (z lat 2012, 2013, 2014), skupiającej badaczy metodami nauk ścisłych katastrofy samolotu Tu-154 w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010[49][50][51].

Wraz z trzema innymi naukowcami badającymi przyczyny katastrofy smoleńskiej Wiesław Binienda jest bohaterem filmu dokumentalnego pt. Polacy autorstwa Marii Dłużewskiej z 2013[52][53][53].

Reakcje naukowców edytuj

We wrześniu 2011 w portalu publicystycznym „Studio Opinii” ukazał się obszerny artykuł[54] pt. Skrzydło kontra brzoza autorstwa prof. Pawła Artymowicza, polskiego astrofizyka z University of Toronto, w którym ostro skrytykował on prezentację sejmową Wiesława Biniendy, nazywając niektóre wyjaśnienia „całkowicie sprzecznymi z aerodynamiką” i podnosząc problem znikania elementów obliczeniowych w symulacji zderzenia z brzozą, na której tupolew stracił zgodnie z oficjalnymi raportami końcówkę lewego skrzydła[55]. Paweł Artymowicz i Grzegorz Szuladziński omówili krytycznie m.in. ten problem w wywiadzie udzielonym przez Szuladzińskiego w październiku 2011 portalowi „Studio Opinii” i podkreślali, że LS-DYNA (program używany przez Wiesława Biniendę) może dać „20 różnych” wyników zależnie od parametrów wejściowych, stąd konieczna jest publikacja przez Biniendę informacji o jego danych wejściowych, umożliwiająca powtórzenie jego obliczeń[56]. W lutym 2012 w „Gazecie Wyborczej” ukazał się wywiad, w którym Paweł Artymowicz nazwał symulację Wiesława Biniendy „złą metodologicznie” i „łamiącą zasady dynamiki Newtona”[57]. W innych wywiadach zarzucał Wiesławowi Biniendzie dodatkowo brak walidacji modelu komputerowego na danych z testów FAA/NASA i złą interpretację rozbieżności między modelowaną a rzeczywistą brzozą[58][59].

W kwietniu 2012 w „Naszym Dzienniku” opublikowano wywiad z Tadeuszem Niezgodą, kierownikiem Katedry Mechaniki i Informatyki Stosowanej Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie, który zadeklarował, że jego uczelnia byłaby w stanie dokonać symulacji komputerowej zderzenia skrzydła samolotu Tu-154M z brzozą[60][61][Co ma do tego analiza B.?].

W maju 2012 „Nasz Dziennik” zamieścił wywiad z Miłoszem Wnukiem, fizykiem z University of Wisconsin-Milwaukee, który dobrze ocenił obliczenia Wiesława Biniendy i stwierdził, że według niego ma on rację „może nie we wszystkim, ale prawie we wszystkim”[27]. W tym samym miesiącu „Nasz Dziennik” opublikował wywiad z Edwardem Malcem, kierownikiem Zakładu Teorii Względności i Astrofizyki Instytutu Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego; oświadczył on, że „uczestnicy seminarium naukowego w Krakowie” uznali, że Wiesław Binienda „przeprowadził badania uczciwie i otrzymał uczciwe wyniki”[47]. W czerwcu 2012 w „Naszym Dzienniku” ukazał się wywiad z Jackiem Rońdą z Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie, specjalistą w zakresie symulacji komputerowych; po przeanalizowaniu metodologii wykonanych obliczeń stwierdził on, że Wiesław Binienda „przedstawił wyniki, które są poprawne i które wskazują na to, że zjawisko kontaktowe zostało poprawnie zamodelowane”[62]. Według Rońdy wynikało to z prawidłowego wyboru modeli materiałów, zastosowania w symulacji elementów powłokowych lotniczych, przeprowadzenia analizy wrażliwości rozwiązania na zmianę warunków brzegowych w modelu zadania kontaktowego, a także uwzględnienia w symulacji tzw. efektu darcia poszycia skrzydła[62], co nie jest prawdą, gdyż Binienda napisał „Nawet dla kąta natarcia 14 stopni w sytuacji lotu poziomego powierzchnia nośna skrzydła nie jest uszkodzona ponieważ nie następuje kontakt pomiędzy dolną częścią drzewa a spodem skrzydła. Bezwładność zginanej końcówki dolnej części drzewa rozpędzonej do prędkości samolotu powoduje głębokie ugięcie pnia w czasie przelotu nad nim reszty skrzydła. Pień wraca do pozycji pionowej dopiero po odlocie samolotu.”[61]. Drugie i trzecie zdanie świadczy, że Binienda w trakcie symulacji zmienił parametry drzewa z „doskonale plastyczne'” aby pień się ugiął na „sprężyste” aby się wyprostował[41].

W maju 2012 opublikowano raport Grzegorza Szuladzińskiego przygotowany dla Zespołu parlamentarnego ds. zbadania przyczyn katastrofy działającego w Sejmie RP, poświęcony niektórym aspektom technicznym katastrofy. Grzegorz Szuladziński odniósł się w nim m.in. do kwestii zderzenia skrzydła samolotu z brzozą i stwierdził, że typowa kolizja „na krzyż” dwóch smukłych obiektów kończy się złamaniem lub ścięciem tylko jednego z nich i że według niego jest nikła szansa, by oba obiekty zostały złamane, co według niego oznacza, że jeśli drzewo zostało ścięte, to skrzydło ocalało (z powierzchniowymi uszkodzeniami) i na odwrót[63]. W ocenie Grzegorza Szuladzińskiego rola brzozy powinna być zupełnie usunięta z rozważań na temat przyczyn katastrofy[63].

W 2016 został II zastępcą przewodniczącego Podkomisji ds. Ponownego Zbadania Wypadku Lotniczego pod Smoleńskiem, powołanej przy Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego przez ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza[64][65], funkcję tę pełnił do rozwiązania podkomisji decyzją ministra obrony narodowej Władysława Kosiniaka-Kamysza z 15 grudnia 2023[66].

Rodzina edytuj

Wiesław Binienda jest żonaty z mec. Marią Szonert-Biniendą[67], właścicielką jednoosobowej prywatnej fundacji Libra Institute[68][69], była od 2014 do 2016 wiceprezesem Kongresu Polonii Amerykańskiej[70][71]; ma dwoje dzieci: córkę Anetę i syna Konrada[1]. Konrad jest pianistą i kompozytorem[72][73].

Publikacje książkowe edytuj

  • Mixed-Mode Fracture of Uniaxial Fiber Reinforced Composites, Defense Technical Information Center 1987 (współautorzy: A. S. Wang, E. S. Reddy, Y. Zhong)
  • A Comprehensive Study on Damage Tolerance Properties of Notched Composite Laminates, Defense Technical Information Center 1988 (współautorzy: A. S. Wang, E. S. Reddy, U. Zhong)
  • Frictionless Contact of Multilayered Composite Half Planes Containing Layers With Complex Eigenvalues, NASA Lewis Research Center 1997 (współautorzy: Wang Zhang, Marek-Jerzy Pindera)
  • Analysis of an Interface Crack for a Functionally Graded Strip Sandwiched Between Two Homogeneous Layers of Finite Thickness, NASA Lewis Research Center 1999 (współautor: N. I. Shbeeb)
  • Analysis of Multiple Cracks in an Infinite Functionally Graded Plate, NASA Lewis Research Center 1999 (współautorzy: N. I. Shbeeb, K. L. Kreider)
  • Composite Materials and Analysis Techniques for Aerospace Application, ASCE, Aerospace Division 2002 (współautor: Marek-Jerzy Pindera)
  • Advanced Materials and Structures in Civil and Aerospace Engineering, ASCE 2005
  • Earth and Space 2006 – Engineering, Construction, and Operations in Challenging Environments, ASCE 2006 (red., współredaktorzy: R. B. Malla, A. K. Maji)
  • Impact Mechanics of Composite Materials for Aerospace Application, ASCE 2008 (współautor: Pizhong Qiao)
  • Earth and Space 2008 – Engineering, Science, Construction, and Operations in Challenging Environments, ASCE 2008 (red.)

Nagrody i wyróżnienia edytuj

Jest laureatem następujących nagród i wyróżnień[74]:

  • NASA Lewis Research Center Fellowship (1989, 1990)
  • The University of Akron Certificate for The Collaborative Performance Review Process Training for Supervisors (2001)
  • College of Engineering Outstanding Researcher Award (przyznana przez jego rówieśników w College of Engineering, 2002)
  • The University of Akron Fifteen Year Award (2003)
  • NASA „Turning Goals Into Reality Award” (2004)
  • Certificate of Achievement for Faculty Mentor/Learning Assistant Partnership (2004, 2005)
  • Akron Public School Certificate – International Baccalaureate Task Force Certificate (2005)
  • ASCE 2006 Certificate of Appreciation in recognition for outstanding service
  • 2007 Educational Talent Search Certificate for the University of Akron’s „College for a Day” Program
  • ASCE Fellow (2007)
  • Polonia Technica Certificate of Appreciation (2007)
  • „2008 Gold Award” – American Polish Engineering Association[15]
  • NASA Glenn Patent Award for „Strain Rate Dependent Analysis of Polymer Matrix Composites STRANAL-PMS Version 2” – LEW-17910-1 (2009)
  • NASA Glenn Technical Brief Award for „A Modeling Technique and Representation of Failure in the Analysis of Triaxial Braided Carbon Fiber Composites” – LEW-18435-1 (2009)
  • The Louis A. Hill, Jr. Award (2010)
  • ASCE Aerospace Division „Outstanding Professional Service Award” (2010)[14]
  • ASCE Aerospace Division „Outstanding Technical Contribution Award” (2011)[14]
  • Nagroda Dziedzictwa Polskiego („Polish Heritage Award”), przyznana przez Kongres Polonii Amerykańskiej[75].
  • W lutym 2013 tygodnik „Gazeta Polska” przyznał mu tytuł „Człowieka Roku 2013” (wspólnie z nim wyróżnienie otrzymali inni naukowcy badający przyczyny katastrofy smoleńskiej: Wacław Berczyński, Kazimierz Nowaczyk i Grzegorz Szuladziński)[76].

Członkostwo w organizacjach edytuj

Wiesław Binienda jest członkiem następujących organizacji i stowarzyszeń[77]:

W 2007 współuczestniczył wraz z żoną w tworzeniu oddziału Fundacji Kościuszkowskiej w stanie Ohio[78]. W 2011 wchodził w skład komitetu naukowego obchodów jubileuszu 70-lecia Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Polskich w Stanach Zjednoczonych (Polonia Technica)[79].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Angielska nazwa Department of Civil Engineering może być tłumaczona na język polski bądź jako „Wydział Inżynierii Cywilnej”, bądź „Wydział Inżynierii Lądowej”. W niniejszym haśle przyjęto pierwszą wersję, gdyż występuje ona w amerykańskich źródłach poświęconych W. Biniendzie[5], w Encyclopædia Britannica podano, iż nazwa civil engineering powstała jako synonim inżynierii wykorzystywanej do celów cywilnych, przeciwieństwo inżynierii wojskowej[6]

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Hasło Wiesław Kazimierz Binienda w: Who’s Who in Polish America, 1st edition 1996–1997, New York 1996, s. 32. ISBN 0781800101.
  2. ↑ Profil na stronie Kolegium Inżynierii University of Akron (ang.) uakron.edu [dostęp 2012-02-07].
  3. ↑ Profil na stronie Wydziału Inżynierii Cywilnej University of Akron. ecgf.uakron.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-07)]. (ang.). ecgf.uakron.edu [dostęp 2012-02-07].
  4. ↑ The University of Akron Ohio, Profile [online], The University of Akron, Ohio [dostęp 2023-12-17] (ang.).
  5. ↑ „Kiedyś dowiemy się, kto był odpowiedzialny za katastrofę smoleńską” dziennik.com, 2011-09-30 [dostęp 2011-12-25].
  6. ↑ civil engineering, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-08] (ang.).
  7. ↑ Journal of Aerospace Engineering (ang.) ascelibrary.org [dostęp 2011-10-13].
  8. ↑ Wiesław Binienda – Scholarly Publications (ang.) ecgf.uakron.edu [dostęp 2011-12-18].
  9. ↑ Profil Wiesława Biniendy w bazie Scopus (ang.) scopus.com [dostęp 2010-04-20].
  10. ↑ Wiesław Binienda – Research (ang.) ecgf.uakron.edu [dostęp 2011-12-20].
  11. ↑ Wiesław Binienda, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2011-10-13].[martwy link]
  12. ↑ a b Engineering Professor Wieslaw Binienda Honored by NASA (ang.) uakron.edu, 10 czerwca 2004 [dostęp 2011-10-14].
  13. ↑ a b UA lands NASA grant (ang.) uakron.edu, 5 maja 2008 [dostęp 2012-04-22].
  14. ↑ a b c Professor honored for outstanding contribution to aerospace. uakron.edu, 16 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-23]. (ang.).
  15. ↑ a b Tributes to Polish American Pioneers in Engineering and Sciences. apea.us. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-06-27)]. (ang.). apea.us [dostęp 2011-12-20].
  16. ↑ 10 kwietnia 2010 Fakty – Film Raport. youtube.com. [dostęp 2021-04-07].
  17. ↑ Prestiżowa nagroda dla prof. Biniendy. naszdziennik.pl, 25 kwietnia 2012. [dostęp 2012-06-29].
  18. ↑ a b Polish Engineer Revolutionizes the Jet Engine. polishcenterofcleveland.org, 2/2005. [dostęp 2012-06-29]. (ang.).
  19. ↑ Wieslaw K. Binienda: „Mixed-Mode Fracture in Fiber-Reinforced Composite Materials”, Drexel University 1988.
  20. ↑ „Kiedyś dowiemy się, kto był odpowiedzialny za katastrofę smoleńską” dziennik.com, 30 września 2011 [dostęp 2012-02-10].
  21. ↑ Honorowa księga nauki polskiej: współcześni uczeni polskiego pochodzenia za granicą, Barbara Krasicka (oprac.), Hanna Nawalany (oprac.), Warszawa: Ośrodek Przetwarzania Informacji, 2001, s. 31, ISBN 83-916278-0-2, OCLC 830307374.
  22. ↑ Wiesław Binienda – Past Students. ecgf.uakron.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-09)]. (ang.). ecgf.uakron.edu [dostęp 2011-12-18].
  23. ↑ a b „ASCE News”, March 2008, Vol. 33, No. 3, s. 16 (ang.) [dostęp 2012-04-24].
  24. ↑ Gas Turbine Testing Facility. uakron.edu. [dostęp 2012-04-24]. (ang.).
  25. ↑ The University of Akron Civil Engineering Newletter, Vol. I, Issue 1, Fall 2008, s. 3. uakron.edu. [dostęp 2012-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-05)]. (ang.).
  26. ↑ The University of Akron Civil Engineering Newletter, Vol. I, Issue 2, October 2008. uakron.edu. s. 3. [dostęp 2012-06-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 czerwca 2012)]. (ang.).
  27. ↑ a b Wnuk: Binienda ma rację. fronda.pl, 23 maja 2012. [dostęp 2012-06-29].
  28. ↑ a b „Skrzydło TU-154M nie mogło się złamać o brzozę” polskieradio.pl, 8 września 2011 [dostęp 2011-10-16].
  29. ↑ CAIB Report Vol.1. caib.nasa.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-09)]. (ang.). caib.nasa.gov [dostęp 2012-04-21].
  30. ↑ Wykład prof. Wiesława Biniendy: Analiza numeryczna i efekty badań katastrofy smoleńskiej. Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, 22 maja 2012 r.. Gazeta Polska VD, 22 maja 2012. [dostęp 2012-05-24].
  31. ↑ Uczelniana oferta dydaktyczna i konwersatorium Politechniki Warszawskiej, [w:] Profundere Scientiam. Biuletyn Centrum Studiów Zaawansowanych Politechniki Warszawskiej, nr 1, czerwiec 2009, s. 18, pw.edu.pl [dostęp 2012-04-22].
  32. ↑ XX Francusko-Polskie Seminarium Mechaniki. ipbm.simr.pw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-19)]. ipbm.simr.pw.edu.pl [dostęp 2012-04-22].
  33. ↑ Zespół parlamentarny ds. zbadania przyczyn katastrofy Tu-154M z 10 kwietnia 2010 r.. sejm.gov.pl. [dostęp 2012-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-21)].
  34. ↑ Pluszak, Katastrofa TU-154M – Prezentacja ekspertów przed zespołem parlamentarnym [online], Blogpress, 8 września 2011 [dostęp 2014-01-24].
  35. ↑ a b Mikropęknięcia przemawiają do inżynierów. naszdziennik.pl, 12 września 2011. [dostęp 2012-06-14].
  36. ↑ „Tu-154 nie uderzył w brzozę”. Eksperci Macierewicza kwestionują dotychczasowe ustalenia. wprost.pl, 25 listopada 2011. [dostęp 2012-06-14].
  37. ↑ Rosyjska nadinterpretacja. naszdziennik.pl, 6 grudnia 2011. [dostęp 2012-06-30].
  38. ↑ Prokuratura: „Badamy analizy prof. Biniendy”. stefczyk.info, 1 lutego 2012. [dostęp 2012-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  39. ↑ [1] Naczelna Prokuratura Wojskowa, przesłuchanie świadków, 28 czerwca 2013 [dostęp 2013-09-30]. npw.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-01)].
  40. ↑ Katastrofa smoleńska na Politechnice Gdańskiej. youtube.com. [dostęp 2012-06-14].
  41. ↑ a b Marek Czachor, Prof. Czachor: Co dalej z badaniami katastrofy smoleńskiej? "Wątek zamachu od początku był lekceważony przez komisje rządowe" [online], 16 listopada 2015.
  42. ↑ Smoleńsk: były dwie eksplozje. niezalezna.pl, 28 marca 2012. [dostęp 2012-06-14].
  43. ↑ Dr Binienda na konferencji „Earth and Space” Pasadena 2012.04.18. youtube.com. [dostęp 2012-06-14].
  44. ↑ Tłumy na spotkaniu z prof. Biniendą!. niezalezna.pl, 22 maja 2012. [dostęp 2012-06-14].
  45. ↑ Prof. Binienda przywitany przez studentów. niezalezna.pl, 23 maja 2012. [dostęp 2012-06-14].
  46. ↑ Prof. Binienda przyjęty brawami na Politechnice. niezalezna.pl, 21 maja 2012. [dostęp 2012-06-14].
  47. ↑ a b Narzędzia Biniendy za trudne dla Laska. naszdziennik.pl, 2 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-14].
  48. ↑ Binienda inspiruje. naszdziennik.pl, 13 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-14].
  49. ↑ Konferencja Smoleńska 22.10.2012. konferencja.home.pl. [dostęp 2014-10-20].
  50. ↑ II Konferencja Smoleńska 2013. konferencja.home.pl. [dostęp 2014-10-20].
  51. ↑ III Konferencja Smoleńska 2014. konferencja.home.pl. [dostęp 2014-10-20].
  52. ↑ Film Marii Dłużewskiej „Polacy” jutro w Tygodniku „wSieci”. stefczyk.info, 2013-10-27. [dostęp 2013-10-28]. (pol.).
  53. ↑ a b Polacy z innego świata. wsumie.pl, 2013-10-27. [dostęp 2013-10-28]. (pol.).
  54. ↑ Skrzydło kontra brzoza. studioopinii.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-30)]. studioopinii.pl, 29 września 2011 [dostęp 2012-07-11].
  55. ↑ Paweł Artymowicz: You-Know-Who podnosi przyłbicę. studioopinii.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-05)]. studioopinii.pl, 28 września 2011 [dostęp 2012-07-11].
  56. ↑ Sekrety symulacji katastrofy smoleńskiej. studioopinii.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-11)]. studioopinii.pl, 7 lutego 2012 [dostęp 2012-07-11].
  57. ↑ Cięli już krzaki. Uderzyli w brzozę. wyborcza.pl, 7 lutego 2012. [dostęp 2012-06-14].
  58. ↑ Polsat News wywiad z Prof. Pawłem Artymowiczem o katastrofie Tu-154M w Smoleńsku. Polsat News, 16 czerwca 2012. [dostęp 2012-07-10].
  59. ↑ Nie ma jednej przyczyny tragedii w Smoleńsku. Brzoza przegrywa. polityka.pl, 1 lipca 2012. [dostęp 2012-07-10].
  60. ↑ Możemy policzyć za Millera. naszdziennik.pl, 8 kwietnia 2012. [dostęp 2012-06-14].
  61. ↑ a b Wiesław K. Binienda, Materiały konferencyjne I – Materiały konferencyjne I Konferencji – 16. analiza dynamiczna zniszczenia struktury samolotu TU-154M w Smoleńsku 10 kwietnia 2010 roku [pdf], Konferencja Smoleńska, 20 marca 2013.
  62. ↑ a b Lasek skończył tam, gdzie trzeba zacząć. naszdziennik.pl, 9 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-14].
  63. ↑ a b Gregory Szuladzinski: „Raport No. 456: Niektóre aspekty techniczno-konstrukcyjne smoleńskiej katastrofy”, s. 22, Analytical Service Pty Ltd, maj 2012.
  64. ↑ Podpisanie rozporządzenia w sprawie KBWLLP. podkomisjasmolensk.mon.gov.pl, 2016-02-04. [dostęp 2016-11-24].
  65. ↑ Skład podkomisji. podkomisjasmolensk.mon.gov.pl. [dostęp 2016-11-24].
  66. ↑ KOMUNIKAT MON - Ministerstwo Obrony Narodowej - Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Obrony Narodowej [dostęp 2023-12-15] (pol.).
  67. ↑ Hasło Maria Olga Szonert-Binienda w: Who’s Who in Polish America, 1st edition 1996–1997, New York 1996, s. 456. ISBN 0781800101.
  68. ↑ Libra Institute (ang.) Daily Legal News [dostęp 2012-12-26].
  69. ↑ Libra Institute (ang.) Tax Exempt World [dostęp 2012-12-26].
  70. ↑ Sukces mec. Szonert-Binienda. niezalezna.pl, 18 października 2014. [dostęp 2014-10-18].
  71. ↑ Żona Wiesława Biniendy – znanego z teorii o zamachu w Smoleńsku – zaraz zostanie konsulem w USA. newsweek.pl, 2016-09-29. [dostęp 2016-09-29].
  72. ↑ Biography. konradbinienda.instantencore.com. [dostęp 2013-10-28]. (pol.).
  73. ↑ Nasz wywiad. Maria Dłużewska o „Polakach”. „Ten film powstał dzięki dobrym ludziom”. Niezwykły obraz w poniedziałek z Tygodnikiem „wSieci”. wpolityce.pl, 2013-10-27. [dostęp 2013-10-27]. (pol.).
  74. ↑ Wiesław Binienda – Fellowships, Certificates and Awards. ecgf.uakron.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-09)]. (ang.). ecgf.uakron.edu [dostęp 2011-12-20].
  75. ↑ Prof. Kazimierz Nowaczyk odznaczony. pis.org.pl, 2014-06-25. [dostęp 2015-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-08)].
  76. ↑ „Gazeta Polska” ma 20 lat! Zobacz relację z uroczystej gali. gazetapolska.pl, 2013-02-06. [dostęp 2013-06-11]. (pol.).
  77. ↑ Wiesław Binienda – Organization Membership. ecgf.uakron.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-09)]. (ang.). ecgf.uakron.edu [dostęp 2011-12-18].
  78. ↑ The Kosciuszko Foundation, Ohio – Mission and History. thekf.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-05)]. (ang.). thekf.org [dostęp 2011-12-21].
  79. ↑ Patroni i komitety obchodów jubileuszu 70-lecia Polonia Technica. polonia-technica.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-14)]. polonia-technica.org [dostęp 2011-12-23].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wiesław_Binienda&oldid=72258664”