Wiesław Skałkowski
Wiesław Władysław Skałkowski (ur. 18 maja 1930 w Sanoku, zm. 24 czerwca 2005) – polski działacz komunistyczny PZPR, Przewodniczący Prezydium MRN w Sanoku i Naczelnik Miasta Sanoka.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku | |
| Okres |
od 14 listopada 1972 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Jan Kwolek |
| Naczelnik Miasta Sanoka | |
| Okres |
od czerwca 1975 |
| Przynależność polityczna |
PZPR |
| Poprzednik |
– |
| Następca | |
| Przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku | |
| Okres |
od 26 marca 1979 |
| Przynależność polityczna |
PZPR |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Wicewojewoda Krośnieński | |
| Okres |
od 1979 |
| Przynależność polityczna |
PZPR |
| Odznaczenia | |
      
| |
Życiorys edytuj
Wiesław Władysław Skałkowski urodził się 18 maja 1930 w Sanoku jako syn Władysława (1899–1953, w II RP funkcjonariusz Policji Państwowej II RP, a podczas okupacji niemieckiej Policji Polskiej Generalnego Gubernatorstwa oraz żołnierz SZP–ZWZ–AK[1]) i Anny z domu Korneckiej (zm. 1982[2])[3][4][5][6][7]. Miał siostrę Janinę oraz dwóch braci: Tadeusza (ur. 1923, poległy w bitwie o Kołobrzeg 1945[8]) i Zygmunta (1928–2012, żołnierz AK, późniejszy nauczyciel, inspektor szkolny w Lesku i Sanoku[9][10][a]. Rodzina Skałkowskich mieszkała w Sanoku w domu nad Sanem[5].
Wiesław Skałkowski ukończył szkołę powszechną w Sanoku, następnie kształcenie w Technikum Administracyjno-Gospodarczym, gdzie otrzymał dyplom technika administracji gospodarczej[5][6]. 2 lipca 1973 ukończył studia na kierunku administracji z tytułem magistra na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie[11][5][6]. Był zatrudniony w Spółdzielni Wielobranżowej „Pokój” w Sanoku, w tym od 1952 do listopada 1953 był jej prezesem[5][6]. Po odbyciu służby wojskowej pracował w Okręgowym Przedsiębiorstwie Mięsnym w Rzeszowie od 1955 do 1957, a od 1957 był zatrudniony w Sanockiej Fabryce Autobusów na stanowisku planisty w dziale ekonomicznym[12][5][6]. W tej fabryce pracował przez 18 lat, także na innych stanowiskach[5]. W tym czasie w jej ramach był twórcą i od 1965 prezesem Spółdzielni Domków Jednorodzinnych[13][14], które wybudowała ok. 50 domów w dzielnicach Błonie i Posada[5].
W latach 1950–1955 był członkiem Związku Młodzieży Polskiej[7]. Od 3 marca 1955 był w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej jako kandydat, od 16 marca 1956 członek[7]. W Autosanie był I sekretarzem Oddziałowej Organizacji Partyjnej (OOP) PZPR[4]. Po likwidacji powiatu sanockiego w wyniku rozporządzenia Rady Ministrów z 6 października 1972[15] Wiesław Skałkowski został Przewodniczącym Prezydium Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku (w składzie Prezydium znalazł się także m.in. Edward Zając)[16] wybranym podczas jej sesji inauguracyjnej 14 listopada 1972[17][5]. Kilka dni wcześniej, 10 listopada 1972 został członkiem egzekutywy Komitetu Miejskiego (KM) PZPR w Sanoku[18][4]. Na mocy zmian reorganizacyjnych z końca 1973 (MRN stała się organem władzy państwowej, zaś jej przewodniczącym zostawał z urzędu I sekretarzem KM PZPR) od 1973[7] lub od czerwca 1975 do 1979 był pierwszym naczelnikiem miasta[5][19]. Od 1 czerwca 1975 miasto Sanok terytorialnie i urzędowo zostało przyporządkowane do województwa krośnieńskiego. Od października 1975 do 29 stycznia 1990 ponownie był członkiem egzekutywy KM PZPR[20][7]. Od 1976 do 1978 był słuchaczem Wieczorowego Uniwersytetu Marksizmu-Leninizmu[7]. W 1978 był członkiem Miejskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w Sanoku[21]. Od 24 lutego do 27 grudnia 1979 (wzgl. od 1 marca do 27 grudnia 1979[7]) pełnił funkcję I sekretarza KM PZPR w Sanoku, a 26 marca 1979 także przewodniczącym MRN w Sanoku (na obu stanowiska zastąpił Stanisława Czekańskiego)[4][22][23][5][6]. Jego następcą na tym stanowisku został Aleksander Żmuda[23], a Wiesław Skałkowski 28 grudnia 1979 został powołany na stanowisko wicewojewody krośnieńskiego[4][24][7][23][6]. Pełnił ten urząd do 30 stycznia 1981[6][7]. Po ustąpieniu Aleksandra Żmudy zastąpił na stanowisku I sekretarza KM PZPR[25][26][27], ponownie wybrany w maju 1981[28] (wzgl. od 1 marca 1981[7]) i sprawował tę funkcję do 29 stycznia 1990[29][30][7]. Był wybierany członkiem plenum Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krośnie: 13 listopada 1975[31][32][4], 17 lutego 1978[33], 17–18 czerwca 1981[34][35], 27 stycznia 1984[36], i pełnił tę funkcję w latach 80[37]. W grudniu 1986 został wybrany członkiem Egzekutywy KW PZPR w Krośnie[38]. Jako przedstawiciel PZPR w kwietniu 1988 został wiceprzewodniczącym Miejskiego Kolegium Wyborczego w Sanoku[39]. W 1990 przeszedł na emeryturę[5][6].
Pełnił funkcję prezesa zarządu Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka w latach 1973–1980 i 1987–1990[40][41][42]. Od 1 stycznia 1982 do listopada 1984 był kierownikiem Rejonowego Ośrodka Pracy Partyjnej w Sanoku[43][7]. W listopadzie 1983 zasiadł w Zarządzie Wojewódzkim Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Krośnie[44]. Był przewodniczącym rady programowej pisma „Gazeta Sanocka – Autosan”[45].
Wiesław Skałkowski zmarł 24 czerwca 2005 i został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku[46][47]. Był żonaty z Cecylią (1932–2009)[48].
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978)[49][50].
- Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” (1989)[51].
- Odznaka „Zasłużony dla Sanockiej Fabryki Autobusów” (1974)[52].
- Złota Odznaka „Za zasługi dla rozwoju przemysłu maszynowego” (1976)[53].
- Srebrna odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1976)[54].
- Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1977)[55].
- Złota „odznaka za pracę społeczną dla miasta Krakowa” (1977)[56].
- Złoty medal „Za zasługi dla ziemi krakowskiej” (1978)[57][58].
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1979)[59][60].
- Wpis do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego” (1983)[61].
- Wpis do „Księgi Honorowej Zasłużonych dla Ligi Obrony Kraju” (1988)[62].
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”[63].
Uwagi edytuj
- ↑ Syn Zygmunta, Wiesław Władysław Skałkowski (ur. 1956) był funkcjonariuszem Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej, zob. Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2017-04-03]. Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Krośnie (1975) 1983-1990. Wiesław Władysław Skałkowski. inwentarz.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-08-28].
Przypisy edytuj
- ↑ Andrzej Zagórski, Konspiracja w Sanoku w okresie okupacji w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 708.
- ↑ Kondolencje. „Nowiny”. Nr 50, s. 5, 11 marca 1982.
- ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 582 (poz. 122).
- ↑ a b c d e f GSA 1981 ↓, s. 2.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Zając 2004 ↓, s. 6.
- ↑ a b c d e f g h i Oberc 2008 ↓, s. 348.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Wiesław Skałkowski. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2021-08-28].
- ↑ Andrzej Brygidyn. Śladami synów Ziemi Sanockiej – żołnierzy 6 Dywizji Piechoty. „Rocznik Sanocki”. Tom VI, s. 167, 168, 1988.
- ↑ Zygmunt Skałkowski: Nekrologi. nekrologi.net, 23 listopada 2011. [dostęp 2014-06-02].
- ↑ Kalendarium działań „Solidarności” w sanockiej oświacie na tle przemian ustrojowych w Polsce. sokolsanok.pl, 3 sierpnia 2014. [dostęp 2014-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 lutego 2015)].
- ↑ GSA 1981 ↓, s. 2. Tu podano, że miał wykształcenie prawnicze.
- ↑ GSA 1981 ↓, s. 2. Tu podano, że w Autosanie pracował od 1951.
- ↑ Bałda 2012 ↓, s. 139.
- ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 220.
- ↑ Andrzej Brygidyn, W latach powojennych. Życie polityczne. W przełomie październikowym w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 800.
- ↑ Andrzej Brygidyn, W latach powojennych. Życie polityczne. W przełomie październikowym w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 801.
- ↑ Sesja MRN w Sanoku. Nowe władze aglomeracji miejskiej. „Nowiny”, s. 1, Nr 317 z 15 listopada 1972.
- ↑ Nowe władze miejskich instancji partyjnych. „Nowiny”. Nr 313, s. 2, 11 listopada 1972.
- ↑ Andrzej Brygidyn, W latach powojennych. Życie polityczne. W przełomie październikowym w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 802.
- ↑ Jan Kwolek ponownie pierwszym sekretarzem KM PZPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 3 (21), s. 1–2, 1–15 lutego 1975.
- ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 258.
- ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 262–263, 272.
- ↑ a b c Oberc 2008 ↓, s. 953.
- ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 266.
- ↑ Plenum KM PZPR w Sanoku. „Nowiny”. Nr 21, s. 2, 31 stycznia – 1 lutego 1981.
- ↑ GSA 1981 ↓, s. 1-2.
- ↑ Stachowicz 2008 ↓, s. 272.
- ↑ Wiesław Skałkowski ponownie I sekretarzem KM PZPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 15 (215), s. 1, 20–31 maja 1981.
- ↑ Plenum KW PZPR w Krośnie. „Nowiny”. Nr 244, s. 2, 21–22 października 1989.
- ↑ Oberc 2008 ↓, s. 954.
- ↑ Z obrad Wojewódzkiej Konferencji Partyjnej w Krośnie. „Nowiny”. Nr 252, s. 1–2, 14 listopada 1975.
- ↑ Sanoczanie w wojewódzkich władzach partyjnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 22-23 (41-42), s. 1, 1–15 grudnia 1975.
- ↑ Obradowała II Konferencja Sprawozdawczo-Wyborcza PZPR w Krośnie. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 7 (100), s. 1, 1–10 marca 1978.
- ↑ Członkowie KW PZPR w Krośnie. „Nowiny”. Nr 23, s. 3, 15 czerwca 1981.
- ↑ Reprezentanci Sanoka w partyjnych władzach województwa. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 19 (219), s. 1, 1–10 lipca 1981.
- ↑ Sanoczanie w wojewódzkich władzach partyjnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 5 (296), s. 1–2, 10–20 lutego 1984.
- ↑ Członkowie KW PZPR w Krośnie. „Nowiny”. Nr 233, s. 3, 6 października 1986.
- ↑ I sekretarz KM PZPR Wiesław Skałkowski – członkiem Egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 1 (400), s. 1, 1–10 stycznia 1987.
- ↑ Wiesław Koszela. Miejskie Kolegium Wyborcze i Miejska Komisja Wyborcza w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (448), s. 1, 1–10 maja 1988.
- ↑ Oberc 2008 ↓, s. 961.
- ↑ Zbigniew Koziarz. Towarzystwo Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka (1904–1994). „Rocznik Sanocki”. Tom VII, s. 14, 1995.
- ↑ Nowe władze TRUMS. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 19 (418), s. 1–2, 1–10 lipca 1987.
- ↑ Turniej piłkarski o „Puchar wyzwolenia” (organizator: kierownik ROPP Wiesław Skałkowski). „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 24 (480), s. 7, 1–10 września 1983.
- ↑ Sanoczanie wyróżnieni na III Zjeździe TPPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 32 (288), s. 2, 20–30 listopada 1983.
- ↑ „Gazeta Sanocka – Autosan” od kuchni. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 10 (481), s. 5, 1–10 kwietnia 1989.
- ↑ Władysław Skałkowski. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2021-08-28].
- ↑ Bałda 2012 ↓, s. 165.
- ↑ Cecylia Skałkowska. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2021-08-28].
- ↑ W atmosferze dumy i satysfakcji witamy Święto Odrodzenia. Wysokie odznaczenia państwowe za wydajną i rzetelną pracę. „Nowiny”. Nr 165, s. 2, 21 lipca 1978.
- ↑ Wysokie odznaczenia dla sanoczan z okazji Święta Odrodzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 21 (114), s. 1, 20–31 lipca 1978.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Dar miasta dla harcerzy. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (484), s. 5, 1–10 maja 1989.
- ↑ Franciszek Hamerski. Obchody „Dnia metalowca”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 3, s. 2, 13 kwietnia 1974.
- ↑ Uroczyste obchody 59 rocznicy Wielkiego Października. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 21-22 (66-67), s. 2, 15–30 listopada 1976.
- ↑ Nagrody i wyróżnienia dla budowniczych zespołu basenów. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 1 (70), s. 5, 1–15 stycznia 1977.
- ↑ Wiesław Koszela. Odsłonięcie Pomnika Wdzięczności. Złote odznaki TPPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 21 (90), s. 2, 15–30 listopada 1977.
- ↑ Owocne półtora roku współpracy Kraków – Sanok. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 23–24 (92–93), s. 1, 15–31 grudnia 1977.
- ↑ Owocna współpraca Sanoka i Krakowa. „Nowiny”, s. 2, Nr 262 z 17 listopada 1978.
- ↑ Na linii Sanok–Kraków. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 33 (126), s. 5, 20–30 listopada 1978.
- ↑ Obchody Dnia Działacza Kultury w Zakładowym Domu Kultury. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 15 (144), s. 6, 20–31 maja 1979.
- ↑ O problemach kultury na sesji MRN. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 31 (160), s. 2, 1–19 listopada 1979.
- ↑ Wpisani do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego”. „Nowiny”. Nr 170, s. 4, 21 lipca 1983.
- ↑ Wiesław Koszela. Dorobek i zamierzenia sanockiej organizacji LOK. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 33 (468), s. 3, 20-30 listopada 1988.
- ↑ Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 564, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
Bibliografia edytuj
- W. Skałkowski I sekretarzem KM PZPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 4 (205), s. 1–2, 1–10 lutego 1981.
- Edward Zając. Złote lata. „Tygodnik Sanocki”. Nr 8 (641), s. 6, 20 lutego 2004.
- Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974–1994. W: Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 965. ISBN 83-86077-57-3.
- Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 131-320, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- Franciszek Oberc. Burmistrzowie Sanoka (przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, naczelnicy). „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 339-350, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 1-194. ISBN 978-83-935385-7-7.