Wietka

miasto na Białorusi

Wietka (białorus. Ветка) – miasto na Białorusi w obwodzie homelskim. Stolica administracyjna rejonu wietkowskiego. 8 tys. mieszkańców (2010).

Wietka
Ветка
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Białoruś

Obwód

 homelski

Rejon

wietkowski

Populacja (2010)
• liczba ludności


8 000[1]

Nr kierunkowy

2330

Kod pocztowy

247131

Tablice rejestracyjne

3

Położenie na mapie obwodu homelskiego
Mapa konturowa obwodu homelskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Wietka”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Wietka”
Ziemia52°34′N 31°11′E/52,566667 31,183333
Strona internetowa

Historia edytuj

Miejscowość została założona w 1685 roku jako azyl dla prześladowanych w Rosji staroobrzędowców – ich domy mieściły się na wysepce o tej samej nazwie na rzece Soż. Na początku XVIII wieku mieszkało tu około 4 tys. popowców. W latach trzydziestych i sześćdziesiątych XVIII wieku na Wietkę napadały wojska rosyjskie w celu likwidacji konkurencyjnego wobec oficjalnego prawosławia wyznania. W okresie przebywania w mieście staroobrzędowców narodziła się odrębna szkoła pisania ikon, stąd nazwa wietkowskie ikony.

Miasto magnackie położone było w końcu XVIII wieku w powiecie rzeczyckim województwa mińskiego[2].

W 1793 roku miejscowość została włączona do Rosji. Od 1929 roku w składzie Białoruskiej SRR – cztery lata wcześniej uzyskała prawa miejskie.

Podczas okupacji hitlerowskiej, we wrześniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 700 osób. 3 grudnia 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali[3].

Miasto jest położone w strefie silnie skażonej opadem promieniotwórczym po Katastrofie w Czarnobylu.

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Численность населения по Республике Беларусь, областям и г. Минску (тысяч человек) на 1 января 2010 года. belstat.gov.by. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ros.).
  2. Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 114.
  3. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1744.

Linki zewnętrzne edytuj