Wikiprojekt:Tłumaczenie artykułów/Homeopatia
Wersja z 10:00, 3.09.2010. czasu enwiki
Proponuję w czasie tłumaczenia po każdym akapicie zostawiać tekst oryginalny, aby łatwo było nanosić poprawki. Przypisy powinny niedługo zostać przetłumaczone przez jeden z botów. Stiepan Pietrov (dyskusja) 20:03, 12 lip 2010 (CEST)
Proponuję aby fragmenty bez źródeł zgłaszać na enwiki. Tam je szybko uzupełnią. Bulwersator (dyskusja) 22:20, 1 wrz 2010 (CEST)
Wersja z 07:00, 3.08.2010.
Proponuję w czasie tłumaczenia po każdym akapicie zostawiać tekst oryginalny, aby łatwo było nanosić poprawki. Przypisy powinny niedługo zostać przetłumaczone przez jeden z botów. Stiepan Pietrov (dyskusja) 20:03, 12 lip 2010 (CEST)
Wstęp [przeniesione do artykułu w przestrzeni głównej] edytuj
Homeopatia (z gr. όμοιος, homoios – podobny i πάθος, pathos – cierpienie) – forma medycyny niekonwencjonalnej, zaproponowana po raz pierwszy w 1796 przez niemieckiego lekarza Samuela Hahnemanna. Zwolennicy tej metody stosują wysoce rozcieńczone substancje, które domniemanie mają leczyć choroby o symptomach podobnych do tych powstałych w wyniku spożycia tychże substancji. Homeopatia bazuje na aksjomacie[1] en:ipse dixit[2] sformułowanym przez Hahnemanna, który nazwał law of similars, substancje powodujące pewne symptomy u osób zdrowych są podawane w rozcieńczonej formie pacjentom wykazującym podobne objawy. Środki homeopatyczne są przygotowywane poprzez sukcesywne rozcieńczanie. Po każdym rozcieńczeniu otrzymany roztwór jest mieszany przez intensywne potrząsanie, które homeopaci nazywają succussion, zakładając, że zwiększa to efektywność otrzymanej substancji. Cały ten proces homeopaci nazywają dynamizowaniem. Rozcieńczanie trwa zazwyczaj tak długo, że w roztworze nie pozostaje nic z początkowej substancji[3][4][5].
Homeopathy (also spelled homoeopathy or homœopathy) is a form of en:alternative medicine, first proposed by German physician en:Samuel Hahnemann in 1796, in which practitioners use highly[6][7] diluted preparations. Based on an en:ipse dixit[2] en:axiom[1] formulated by Hahnemann which he called the law of similars, preparations which cause certain symptoms in healthy individuals are given in diluted form to patients exhibiting similar symptoms. Homeopathic remedies are prepared by en:serial dilution with shaking by forceful striking, which homeopaths term succussion, after each dilution under the assumption that this increases the effect. Homeopaths call this process potentization. Dilution often continues until none of the original substance remains.[3]
Poza objawami chorobowymi, przy doborze zalecanych środków, homeopaci kierują się różnymi aspektami psycho-fizycznymi pacjenta. Ostateczny wybór środka dokonywany jest z uwzględnieniem całości stanu pacjenta na podstawie spisów zwanych repertoriami.
Substancje homeopatyczne, za wyjątkiem nielicznych przypadków uważane są za bezpieczne[8], jednakże praktykowanie homeopatii jest często krytykowane za narażanie pacjentów na ryzyko poprzez zniechęcanie do korzystania ze środków medycznych - np. szczepień[9], leków przeciw malarii[10] czy antybiotyków[11].
Apart from the symptoms, homeopaths use aspects of the patient's physical and psychological state in recommending remedies.[12] Homeopathic reference books known as repertories are then consulted, and a remedy is selected based on the totality of symptoms. Homeopathic remedies are, with rare exceptions, considered safe[8] though homeopathy has been criticized for putting patients at risk due to advice against conventional medicine such as en:vaccinations,[9] anti-en:malarial drugs,[10] and en:antibiotics.[11]
Twierdzenia o skuteczności homeopatii przekraczającej efekt placebo nie mają oparcia w dowodach naukowych i przeprowadzonych badaniach klinicznych nad jej skutecznością[13][6][14][15][16]. Chociaż niektóre badania dały pozytywne wyniki[17][18][19][20][21], to systematyczne przeglądy wszystkich opublikowanych badań klinicznych nie udowodniły skuteczności homeopatii[22][23][24][25][26]. Co więcej, badania kliniczne o wysokiej jakości wskazują na mniej pozytywne efekty[24][27], a większości badań z pozytywnymi wynikami nie udało się powtórzyć lub wykazano problemy metodologiczne, które nie pozwalają na uznanie ich za jednoznaczny dowód na skuteczność homeopatii[28][29][14][6].
Homeopathy's efficacy beyond the placebo effect is unsupported by the collective weight of scientific and clinical evidence.[6][13][16][14][15][7] While some individual studies have positive results, en:systematic reviews of published trials fail to demonstrate efficacy conclusively.[30][31][24][32][33] Furthermore, higher quality trials tend to report less positive results,[24][34] and most positive studies have not been replicated or show methodological problems that prevent them from being considered unambiguous evidence of homeopathy's efficacy.[6][14][29][35] A 2010 inquiry into the evidence base for homeopathy conducted by the United Kingdom's House of Commons Science and Technology Committee concluded that homeopathy is no more effective than placebo.[7]
W zależności stężenia preparaty homeopatyczne mogą nie zawierać ani jednej cząsteczki substancji aktywnej[36], a efekty lecznicze takich środków (poza efektem placebo) byłyby sprzeczne z podstawowymi prawami fizyki[15][37]. Współcześni homeopaci twierdzą, iż woda posiada "pamięć", co ma powodować trwałe zmiany roztworu, w którym była rozpuszczana pewna substancja. Nie ma jednak zweryfikowanych obserwacji ani praw natury potwierdzających to zjawisko[37][38]. Powyższe fakty oraz stosowanie w homeopatii leków, które nie zawierają aktywnych składników farmakologicznych są powodem tego, że homeopatię uznaje się też za pseudonaukę lub szarlatanerię[39][40][41][42][43] i okrutne zwiedzenie[44] .
Depending on the dilution, homeopathic remedies may not contain any pharmacologically active molecules,[36] and for such remedies to have pharmacological effect would violate fundamental principles of science.[15][37] Modern homeopaths have proposed that water has a memory that allows homeopathic preparations to work without any of the original substance; however, there are no verified observations nor scientifically plausible physical mechanisms for such a phenomenon.[37][38] The lack of convincing en:scientific evidence supporting homeopathy's efficacy[45] and its use of remedies lacking active ingredients have caused homeopathy to be described as en:pseudoscience, en:quackery,[39][40][46][47][48] and a "cruel deception".[44]
Sytuacja prawna homeopatii różni się pomiędzy poszczególnymi krajami. W niektórych brak jest specjalnych regulacji prawnych, podczas gdy w innych wymagane jest posiadanie medycznego wykształcenia. Występują różnice w stopniu refundacji w poszczególnych krajach, w niektórych jest traktowana na równi z lekami konwencjonalnymi. W wielu krajach (również w Polsce[49][50]) od preparatów homeopatycznych nie wymaga się potwierdzenia ich skuteczności (w przeciwieństwie do leków konwencjonalnych)[51].
The en:regulation and prevalence of homeopathy is highly variable from country to country. There are no specific legal regulations concerning its use in some countries, while in others, licenses or degrees in conventional medicine from accredited universities are required. In several countries, homeopathy is covered by the national insurance coverage to different extents, while in some it is fully integrated into the national health care system. In many countries, the laws that govern the regulation and testing of conventional drugs do not apply to homeopathic remedies.[51]
Ogólna filozofia [przeniesione do artykułu w przestrzeni głównej] edytuj
Homeopatia jest filozofią witalistyczną, która interpretuje choroby jako zaburzenia w hipotetycznej sile życiowej. Według niej te zaburzenia objawiają się unikalnymi symptomami. Według homeopatii siła życiowa ma zdolności do reagowania na wewnętrzne i zewnętrzne bodźce i przystosowywanie się do nich, co homeopaci nazywają prawem podatności. Z prawa podatności wynika iż złe samopoczucie może spowodować wniknięcie hipotetycznych jednostek chorobowych - miazm do organizmu i spowodować symptomy choroby[52]. Jednakże Hahnemann odrzucał postrzeganie choroby jako czegoś pochodzącego z zewnątrz i obstawał przy twierdzeniu, że jest ona częścią żyjącej całości[53].
Homeopathy is a vitalist philosophy which interprets diseases and sickness as caused by disturbances in a hypothetical en:vital force or life force. It sees these disturbances as manifesting themselves as unique symptoms. Homeopathy maintains that the vital force has the ability to react and adapt to internal and external causes, which homeopaths refer to as the law of susceptibility. The law of susceptibility implies that a negative state of mind can attract hypothetical disease entities called miasms to invade the body and produce symptoms of diseases.[54] However, Hahnemann rejected the notion of a disease as a separate thing or invading entity and insisted that it was always part of the "living whole".[53]
Zasada podobieństwa Hahnemanna edytuj
Podczas eksperymentów z chininą (lekiem przeciwmalarycznym) Hahnemann zaobserwował, że efekty, których doświadczył w wyniku spożycia tego środka, były podobne do symptomów malarii. Wywnioskował z tego, iż leczenie wynika z podobieństwa, a lekarstwa muszą powodować u zdrowych osób objawy podobne do wywoływanych przez chorobę[55]. W wyniku dalszych eksperymentów z innymi substancjami Hahnemann sformułował "zasadę podobieństwa", znaną jako "podobne lecz podobnym" (łac. similia similibus curentur)[56][57], jako naczelną zasadę leczenia. Uważał, że wywołując chorobę przez leki, sztuczne symptomy wzmacniają siłę witalną do walki z chorobą, a sztucznie wywołane dolegliwości przeminą wraz z zaprzestaniem zażywania leków[55]. Bazuje to na idei, iż substancja powodująca chorobę podana w ekstremalnie małych dawkach będzie ją leczyć.
Hahnemann observed from his experiments with en:cinchona bark, used as a treatment for en:malaria, that the effects he experienced from ingesting the bark were similar to the symptoms of malaria. He therefore reasoned that cure proceeds through similarity, and that treatments must be able to produce symptoms in healthy individuals similar to those of the disease being treated.[55] Through further experiments with other substances, Hahnemann conceived of the law of similars, otherwise known as "let like be cured by like" ((łac.) en:similia similibus curentur)[58][57] as a fundamental healing principle. He believed that by inducing a disease through use of drugs, the artificial symptoms empowered the vital force to neutralise and expel the original disease and that this artificial disturbance would naturally subside when the dosing ceased.[55] It is based on the idea that a substance that in large doses will produce symptoms of a specific disease will, in extremely small doses, cure it.
Krytycy opisywali zasadą podobieństwa Hahnemanna jako aksjomat ipse dixit[1] - czyli niedowiedzioną teorię Hahnemanna, a nie prawdziwe prawo natury[2].
Critics have labeled Hahnemann's law of similars an "en:ipse dixit" "en:axiom",[1] in other words an unproven assertion made by Hahnemann, and not a true law of nature.[2]
Miazmy i choroby edytuj
W 1828 Hahnemann wprowadził koncepcję miazm, które miały być przyczynami wielu znanych chorób[59]. Miazma jest często definiowana przez homeopatów jako osobliwy rozstrój chorobowy siły witalnej[60]. Hahnemann przyporządkowywał poszczególne miazmy do konkretnych chorób, przy czym każdą miazmę uważał za główną przyczynę wielu chorób. Według Hahnemanna, początki ekspozycji na miazmy powodują objawy miejscowe, takie jak choroby skóry lub weneryczne, ale jeśli objawy te zostaną zlikwidowane przez lekarstwa, to przyczyna (miazma) schodzi głębiej i przejawia się jako choroba organów wewnętrznych[61]. Homeopatia utrzymuje, że leczenie chorób poprzez przeciwdziałanie ich objawom, jak to czasami ma miejsce w medycynie konwencjonalnej, jest nieskuteczne, ponieważ każda choroba może zostać sprowadzona do leżących u jej podstaw ukrytych przewlekłych lub dziedzicznych skłonności[62]. Leżące u podstaw choroby miazmy pozostają po konwencjonalnym leczeniu, a głębokie schorzenia mogą zostać uleczone jedynie przez usunięcie głębszych zakłóceń siły witalnej[63].
In 1828, Hahnemann introduced the concept of miasms; underlying causes for many known diseases.[59] A miasm is often defined by homeopaths as an imputed "peculiar morbid derangement of [the] vital force".[60] Hahnemann associated each miasm with specific diseases, with each miasm seen as the root cause of several diseases. According to Hahnemann, initial exposure to miasms causes local symptoms, such as skin or venereal diseases, but if these symptoms are suppressed by medication, the cause goes deeper and begins to manifest itself as diseases of the internal organs.[61] Homeopathy maintains that treating diseases by directly opposing their symptoms, as is sometimes done in conventional medicine, is ineffective because all "disease can generally be traced to some latent, deep-seated, underlying chronic, or inherited tendency".[64] The underlying imputed miasm still remains, and deep-seated ailments can only be corrected by removing the deeper disturbance of the vital force.[63]
Teoria miazm pozostała dyskutowana i kontrowersyjna aż do czasów współczesnych. W 1978 Anthonny Campbell, ówczesny lekarz specjalista w Royal London Homeopathic Hospital skrytykował opinie wyrażone przez George Vithoulkas w celu promocji jego homeopatycznych metod leczniczych. Vithoulkas twierdził iż kiła leczona antybiotykami może przekształcić się w kiłę drugiego rzędu lub trzeciego infekującą układ nerwowy[11]. Campbell opisał to jako całkowicie nieodpowiedzialną wypowiedź która może zmylić i spowodować odmowę leczenia metodami konwencjonalnymi. Pomysł Vithoulkasa jest sprzeczny z testami klinicznymi według których leczenie penicyliną jest całkowicie skuteczne w ponad 90% przypadków[65]. Jest to również echo teorii, iż leczenie choroby metodami medycyny konwencjonalnej jedynie zepchnie ją na głębszy poziom[11].
Hahnemann's miasm theory remains disputed and controversial within homeopathy even in modern times. In 1978, Anthony Campbell, then a consultant physician at The Royal London Homeopathic Hospital, criticised statements by en:George Vithoulkas claiming that en:syphilis, when treated with antibiotics, would develop into secondary and tertiary syphilis with involvement of the central nervous system[11]. This conflicts with scientific studies, which indicate that en:penicillin treatment produces a complete cure of syphilis in more than 90% of cases.[65] Campbell described this as "a thoroughly irresponsible statement which could mislead an unfortunate layman into refusing orthodox treatment".[11]
Pierwotnie Hahnemann przedstawił tylko 3 miazmy, z których najważniejszą była psora (swędzenie po grecku). Miała ona mieć związek ze wszystkimi swędzącymi chorobami skóry, rzekomo pochodzącymi od stłumionegoświerzbu, jak również stanowić podstawą wielu dalszych stanów (dolegliwości) chorobowych. Wierzył, że psora jest przyczyną epilepsji, raka, żółtaczki, niedosłuchu i zaćmy[59]. Od czasów Hahnemanna zaproponowano istnienie innych miazm, niektóre z nich zastępowały jedną lub więcej funkcji psory; znalazły się wśród nich miazmy gruźlicze i rakowe[61].
Originally Hahnemann presented only three miasms, of which the most important was "psora" (Greek for itch), described as being related to any itching diseases of the skin, supposed to be derived from suppressed en:scabies, and claimed to be the foundation of many further disease conditions. Hahnemann believed psora to be the cause of such diseases as en:epilepsy, en:cancer, en:jaundice, en:deafness, and en:cataracts.[59] Since Hahnemann's time, other miasms have been proposed, some replacing one or more of psora's proposed functions, including tubercular miasms and en:cancer miasms.[61]
Teoria miazm była krytykowana jako:
- wytłumaczenie opracowane przez Hahnemanna w celu obrony homeopatii w obliczu niepowodzeń w leczeniu
- niewystarczająca do wyjaśnienia setek rodzajów chorób
- nietłumaczącą predyspozycji chorobowych tak dobrze jak genetyka, czynniki środowiskowe i historia chorobowa pacjenta[66].
The theory of miasms has been criticized as an explanation developed by Hahnemann to preserve the system of homeopathy in the face of treatment failures, and for being inadequate to cover the many hundreds of sorts of diseases, as well as for failing to explain disease predispositions as well as en:genetics, environmental factors and the unique disease history of each patient.[67]
Leki homeopatyczne [przeniesione do artykułu w przestrzeni głównej] edytuj
Lek homeopatyczny jest terminem, który w homeopatii oznacza substancję otrzymaną w wyniku określonej procedury w celu podania jej pacjentowi; jednak nie powinien być mylony z ogólnie zaakceptowanym znaczeniem tego słowa czyli lekarstwem lub formą terapii, które powodują ustąpienie choroby lub przynoszą ulgę w bólu. Dobierając leki homeopatyczne, homeopaci polegają na dwóch źródłach odniesienia: materia medica (wiedza na temat substancji leczniczych) i repertoriach. Materia Medica jest alfabetycznym spisem leków. Do poszczególnych środków są przypisane charakterystyczne objawy obserwowane po ich podaniu. Repertorium jest katalogiem objawów i odpowiadających im leków[68].
Remedy is a technical term in homeopathy that refers to a substance prepared with a particular procedure and intended for treating patients; it is not to be confused with the generally-accepted use of the word, which means "a medicine or therapy that cures disease or relieves pain".[69]. Homeopathic practitioners rely on two types of reference when prescribing remedies: en:Materia medica and repertories. A homeopathic Materia medica is a collection of "drug pictures", organised alphabetically by remedy, that describes the symptom patterns associated with individual remedies. A homeopathic repertory is an index of disease symptoms that lists remedies associated with specific symptoms.[68]
Do produkcji leków homeopatycznych używane używane są substancje pochodzenia zwierzęcego, roślinnego, mineralnego oraz syntetycznego. Przykłady: Arsenicum album (arszenik, tlenek arsenu(III)), Natrum muriaticum (chlorek sodu, sól kuchenna), Lachesis muta (jad gruźnicy niemej), opium, Thyroidinum (hormon tyreotropowy). Homeopaci używają również nosodes (od greckiego nosos czyli choroba) sporządzonych z zainfekowanych lub patologicznych produktów takich jak kał, mocz, plwocina, krew oraz inne tkanki[70]. Leki homeopatyczne przygotowane ze zdrowych tkanek to sarcodes.
Homeopathy uses many animal, plant, mineral, and synthetic substances in its remedies. Examples include en:Arsenicum album (arsenic oxide), Natrum muriaticum (en:sodium chloride or table salt), en:Lachesis muta (the venom of the bushmaster snake), en:Opium, and Thyroidinum (en:thyroid hormone). Homeopaths also use treatments called nosodes (from the Greek nosos, disease) made from diseased or pathological products such as fecal, urinary, and respiratory discharges, blood, and tissue.[70] Homeopathic remedies prepared from healthy specimens are called sarcodes.
Niektórzy współcześni homeopaci używają ezoterycznych składników do produkcji leków, tzw nieuchwytnych( imponderabilia), ponieważ pochodzą one od energii elektromagnetycznej, która zostaje schwytana za pomocą alkoholu lub laktozy. Przykłady: promieniowanie rentgenowskie[71], promieniowanie słoneczne[72]. Do ostatnio dodanych substancji nieuchwytnych należą pioruny, przygotowane z wody deszczowej[73].
Some modern homeopaths have considered more esoteric bases for remedies, known as imponderables because they do not originate from a material but from en:electromagnetic energy presumed to have been "captured" by alcohol or lactose. Examples include en:X-rays[74] and en:sunlight.[75] Recent ventures by homeopaths into even more esoteric substances include en:thunderstorms (prepared from collected rainwater).[76]
Na chwilę obecną istnieje około trzech tysięcy leków homeopatycznych[potrzebny przypis]. Niektórzy homeopaci używają także technik określanych jako kontrowersyjne. Należą do nich leki papierowe, gdzie nazwa substancji oraz jej rozcieńczenie napisane jest na kartce papieru i przypinane do ubrania pacjenta, wkładane do kieszeni albo umieszczane pod szklanką z wodą, z której pije pacjent. Używają również leczenia na dległość. Takie praktyki są mocno krytykowane przez klasycznych homeopatów jako pozbawione podstaw oraz działające na pograniczu magii i zabobonów[77][78].
Today there are about 3,000 different remedies commonly used in homeopathy.[potrzebny przypis] Some homeopaths also use techniques that are regarded by other practitioners as controversial. These include paper remedies, where the substance and dilution are written on a piece of paper and either pinned to the patient's clothing, put in their pocket, or placed under a glass of water that is then given to the patient, as well as the use of en:radionics to prepare remedies. Such practices have been strongly criticised by classical homeopaths as unfounded, speculative, and verging upon magic and superstition.[79][78]
Przygotowanie edytuj
W produkcji środków homeopatycznych, homeopaci stosują metodę nazywaną dynamizacją lub potencjalizacją. Polega ona na rozcieńczaniu substancji alkoholem lub wodą destylowaną a następnie dziesięciokrotnym energicznym uderzaniu o elastyczne ciało w procesie nazywanym <succussion>. Hahnemann, który proponował używanie substancji wywołujących stan chorobowy odkrył iż prowadzi to do pogorszenia stanu pacjenta i pogłębienia choroby. Hahnemann, uważając iż <succussion> pozwala zachować zdolność do pobudzenia siły życiowej, postanowił rozcieńczać swe preparaty[80]. W tym celu używał drewnianej deski, której jedna strona była pokryta skórą i wypchana końskim włosiem wyprodukowanej przez siodlarza[81][82]. Nierozpuszczalne substancje takie jak kwarc czy muszle ostryg są wcześniej przygotowywane przez tryturacje (ucieranie ich z laktozą).
In producing remedies for diseases, homeopaths use a process called dynamisation or potentisation whereby a substance is diluted with alcohol or en:distilled water and then vigorously shaken by ten hard strikes against an elastic body in a process called succussion. While Hahnemann advocated using substances which produce symptoms similar to those of the disease being treated, he found that material doses would intensify the symptoms and exacerbate the condition, sometimes causing what amounted to dangerous toxic reactions. He therefore specified that the substances be diluted. Hahnemann believed that the process of succussion activated the vital energy of the diluted substance.[83] For this purpose, Hahnemann had a saddle maker construct a special wooden striking board covered in leather on one side and stuffed with horsehair.[84][82] Insoluble solids, such as en:quartz and en:oyster shell, are diluted by grinding them with en:lactose (en:trituration).
Rozcieńczenia edytuj
W homeopatii stosowane są trzy skale logarytmiczne. Hahnemann stworzył i używał przez większość swojego życia skali C, rozcieńczanie substancji o współczynnik 100 na każdym kroku. Rozcieńczenie 2C wymaga by substancja została rozcieńczona w stosunku 1:100 a następnie część substancji ponownie została rozcieńczona w stosunku 1:100. Spowoduje to powstanie rozcieńczenia 1:10000 czyli w preparacie pozostanie 0,01% pierwotnej substancji.
Rozcieńczenie 6C powtarza ten proces sześciokrotnie, co skutkuje powstaniem substancji rozcieńczonej o czynnik 100−6=10−12 (jedna część na miliard). W homeopatii, środek który jest mocniej rozcieńczony (zawiera mniej pierwotnej substancji jest opisywany jako mający silniejszą potencję i mocniej rozcieńczone substancje, zdaniem homeopatów działają silniej i "głębiej"[85]. Produkt końcowy jest nierozróżnialny od rozpuszczalnika (czystej wody, cukru lub alkoholu)[3][4][5].
Rozcieńczenie zalecane przez Hahnemanna do większości zastosowań było 30C (1:1060)[86]. W jego czasach możliwe było by uważać iż takie rozcieńczenie jest możliwe do uzyskania, nie znano wówczas atomów. W rzeczywistości w rozcieńczeniach powyżej 12 C substancja jest czystym rozpuszczalnikiem i jest mało prawdopodobne by zawierała nawet pojedyncze cząstki pierwotnej substancji[87].
Three logarithmic potency scales are in regular use in homeopathy. Hahnemann created the centesimal or C scale, diluting a substance by a factor of 100 at each stage. The centesimal scale was favored by Hahnemann for most of his life. A 2C dilution requires a substance to be diluted to one part in one hundred, and then some of that diluted solution diluted by a further factor of one hundred. This works out to one part of the original substance in 10,000 parts of the solution.[88] A 6C dilution repeats this process six times, ending up with the original material diluted by a factor of 100−6=10−12 (one part in one trillion)(1/1,000,000,000,000). Higher dilutions follow the same pattern. In homeopathy, a solution that is more dilute is described as having a higher potency, and more dilute substances are considered by homeopaths to be stronger and deeper-acting remedies.[89] The end product is often so diluted that it is indistinguishable from the dilutant (pure water, sugar or alcohol).[3][4][5] Hahnemann advocated 30C dilutions for most purposes (that is, dilution by a factor of 1060).[86] In Hahnemann's time it was reasonable to assume that remedies could be diluted indefinitely, as the concept of the atom or molecule as the smallest possible unit of a chemical substance was just beginning to be recognized. The greatest dilution that is reasonably likely to contain one molecule of the original substance is 12C.
Część homeopatów opracowała skalę dziesiętną (oznaczają jako skala D lub X) i rozcieńczała substancję o czynniki 10 na każdym stopniu. Zatem wartość w skali D będzie 2 razy większa niż to same rozcieńczenie w skali C (Odpowiednikiem 12X jest 6C). Hahnemann nigdy nie używał tej skali ale była ona bardzo popularna w XIX wieku, zaś w Europie po dzień dzisiejszy. Została ona wprowadzona w latach trzydziestych XIX wieku przez amerykańskiego homeopatę Constantine'a Heringa[90]. Pod koniec swojego życia Hahnemann opracował nową skalę - quintamillesimal (Q or LM) skalę, podczas jednego kroku środek rozcieńczany był w stosunku 1:50 000[91]. Rozcieńczenia ze skali Q mają wartości około 2.35 mniejsze niż ich odpowiedniki na skali C. Na przykład środek opisany jako "20Q" jest odpowiednikiem środka "47C".[92]
Some homeopaths developed a decimal scale (D or X), diluting the substance to ten times its original volume each stage. The D or X scale dilution is therefore half that of the same value of the C scale; for example, "12X" is the same level of dilution as "6C". Hahnemann never used this scale but it was very popular throughout the 19th century and still is in Europe. This potency scale appears to have been introduced in the 1830s by the American homeopath, en:Constantine Hering.[90] In the last ten years of his life, Hahnemann also developed a quintamillesimal (Q) or LM scale diluting the drug 1 part in 50,000 parts of diluent.[93] A given dilution on the Q scale is roughly 2.35 times its designation on the C scale. For example a remedy described as "20Q" has about the same concentration as a "47C" remedy.[92]
| Skal X | Skala C | Rozcieńczenie | Uwagi |
|---|---|---|---|
| Ø | Ø | 1:1 | nierozcieńczona |
| 1X | — | 1:10 | opisywane jako niska potencja |
| 2X | 1C | 1:100 | nazywane wyższą potencją przez homeopatów |
| 6X | 3C | 10−6 | |
| 8X | 4C | 10−8 | dopuszczalne stężenie arszeniku w wodzie pitnej w USA[94] |
| 12X | 6C | 10−12 | |
| 24X | 12C | 10−24 | 60% prawdopodobieństwa, że zawiera jedną cząsteczkę substancji czynnej, jeśli na początku do sporządzenia roztworu użyto 1 mol substancji czynnej |
| 60X | 30C | 10−60 | Rozcieńczenie zalecane przez Hahnemanna do większości zastosowań;[86] pacjent musiałby przyjąć około 1041 tabletek (miliard mas Ziemi) lub ponad 1033 litrów ciekłego preparatu by spożyć pojedynczą cząsteczkę oryginalnej substancji.[95] |
| 400X | 200C | 10−400 | Rozcieńczenie popularnego preparatu homeopatycznego Oscillococcinum. |
| Skala X odpowiada skali D. 1X = 1D, 2X = 2D, etc. | |||
| X Scale | C Scale | Ratio | Note |
|---|---|---|---|
| Ø | Ø | 1:1 | mother tincture [96] (undiluted) |
| 1X | — | 1:10 | described as low potency |
| 2X | 1C | 1:100 | called higher potency than 1X by homeopaths |
| 6X | 3C | 10−6 | |
| 8X | 4C | 10−8 | allowable concentration of arsenic in U.S. drinking water[94] |
| 12X | 6C | 10−12 | |
| 24X | 12C | 10−24 | Has a 60% probability of containing one molecule of original material if one mole of the original substance was used. |
| 60X | 30C | 10−60 | Dilution advocated by Hahnemann for most purposes;[86] patient would need to consume 1041 pills (a billion times the mass of the Earth), or 1034 gallons of liquid remedy (10 billion times the volume of the Earth) to consume a single molecule of the original substance[95] |
| 400X | 200C | 10−400 | Dilution of popular homeopathic flu remedy Oscillococcinum |
| Note: the "X scale" is also called "D scale". 1X = 1D, 2X = 2D, etc. | |||
Zarówno krytycy jak i obrońcy homeopatii często ilustrują stopień rozcieńczenia używany w homeopatii poprzez analogie[97]. Hahnemann żartował, iż odpowiednim sposobem na przygotowanie leku na epidemię byłoby opróżnić butelkę trucizny do Jeziora Genewskiego jeśliby mogło zostać ono wstrząśnięte 60 razy[98][99]. Inny przykład podany przez krytyków homeopatii to że rozcieńczenie 12C odpowiada szczypcie soli w Oceanie Atlantycki [98][99] co z grubsza odpowiada prawdzie[100]. 1/3 kropli substancji rozpuszczona w wodach całej ziemi wystarczyło dla powstania roztworu o koncentracji około 13C[101][97][102]. Popularny środek homeopatyczny na grypę, sprzedawany pod nazwą Oscillococcinum jest wątrobą kaczą rozcieńczoną w stosunku 1:10400 (200C). Jako iż w obserwowalnym wszechświecie znajduję się 10^80 atomów rozcieńczenie jednej cząsteczki w całym wszechświecie wytworzyłoby rozcieńczenie 40C. Oscillococcinum potrzebowałoby 10320 więcej wszechświatów by być czymś innym niż czysty rozpuszczalnik[103]. Wysokie stopnie rozcieńczenia są uważane za najbardziej kontrowersyjny i niewiarygodny aspekt homeopatii[104].
Critics and advocates of homeopathy alike commonly attempt to illustrate the dilutions involved in homeopathy with analogies.[97] Hahnemann is reported to have joked that a suitable procedure to deal with an epidemic would be to empty a bottle of poison into en:Lake Geneva, if it could be succussed 60 times.[98][99] Another example given by a critic of homeopathy states that a 12C solution is equivalent to a "pinch of salt in both the North and South Atlantic Oceans",[98][99] which is approximately correct.[105] One third of a drop of some original substance diluted into all the water on earth would produce a remedy with a concentration of about 13C.[106][97][107] A popular homeopathic treatment for the flu is a 200C dilution of duck liver, marketed under the name en:Oscillococcinum. As there are only about 1080 atoms in the entire en:observable universe, a dilution of one molecule in the observable universe would be about 40C. Oscillococcinum would thus require 10320 more universes to simply have one molecule in the final substance.[108] The high dilutions characteristically used are often considered to be the most controversial and implausible aspect of homeopathy.[109]
Dyskusja nad rozcieńczeniami edytuj
Nie wszyscy homeopaci zalecają ekstremalne rozcieńczenia. Wielu wczesnych homeopatów było wcześniej lekarzami i używali raczej niższych rozcieńczeń takich jak 3X lub 6X, rzadko przekraczając 12X. Podział pomiędzy niższymi i wyższymi rozcieńczeniami łączył się z podziałem ideologicznym. Ci preferujący niskie rozcieńczenia byli silniej powiązani z medycyną konwencjonalną podczas gdy ci stosujący wysokie rozcieńczenia podkreślali znaczenie siły życiowej, miazm i spirytualistyczną interpretację choroby[110][111]. Produkty niskich rozcieńczeń nadal są sprzedawane ale również one nie mają potwierdzonej skuteczności większej niż placebo[112][113].
Not all homeopaths advocate extremely high dilutions. Many of the early homeopaths were originally doctors and generally used lower dilutions such as "3X" or "6X", rarely going beyond "12X". The split between lower and higher dilutions followed ideological lines. Those favoring low dilutions stressed en:pathology and a strong link to conventional medicine, while those favoring high dilutions emphasised vital force, miasms and a spiritual interpretation of disease.[114][115] Some products with such relatively lower dilutions continue to be sold, but like their counterparts, they have not been conclusively demonstrated to have any effect beyond the placebo effect.[112][113]
Dowody edytuj
Hahnemann eksperymentował na sobie i innych przez kilka lat zanim zaczął podawać leki homeopatyczne swoim pacjentom. Z początku jego eksperymenty nie polegały na podawaniu leków chorym. Uważał, że leki homeopatyczne poprzez swoją zdolność do wywoływania symptomów podobnych do objawów leczonej choroby, uczynią niemożliwym odróżnienie objawów chorobowych od efektów działania leku. Dlatego ludzie chorzy byli wykluczeni z jego eksperymentów. Metody stosowane do determinowania, które leki są odpowiednie do leczenia określonych chorób są nazywane testowaniem od niemieckiego słowa Prüfung oznaczającego "test"[116].
Hahnemann experimented on himself and others for several years before using remedies on patients. His experiments did not initially consist of giving remedies to the sick, because he thought that the most similar remedy, by virtue of its ability to induce symptoms similar to the disease itself, would make it impossible to determine which symptoms came from the remedy and which from the disease itself. Therefore, sick people were excluded from these experiments. The method used for determining which remedies were suitable for specific diseases was called proving, after the original German word Prüfung, meaning "test". A homeopathic proving is the method by which the profile of a homeopathic remedy is determined.[117]
Z początku Hahnemann używał do testów material doses, ale później zalecał testowanie leków o rozcieńczeniu 30C[86]. Najnowsze testy przeprowadzanie są z użyciem najwyższych rozcieńczeń, w których prawdopodobieństwo występowania cząsteczek oryginalnej substancji jest znikome[118]. Podczas testowania Hahnemann podawał leki zdrowym ochotnikom, a następujące po podaniu objawy były używane przez obserwatorów do tworzenia obrazu leku. Ochotnicy byli obserwowani miesiącami i mieli nakaz prowadzenia dokładnych dzienników, w których opisywali swoje objawy z zaznaczeniem dokładnego czasu ich wystąpienia. Mieli zakaz spożywania kawy, herbaty, przypraw oraz wina w czasie trwania eksperymentu. Gra w szachy była również zakazana, ponieważ Hahnemann uważał ją za podniecającą. Dozwolone było picie piwa oraz umiarkowany wysiłek fizyczny. Po zakończeniu eksperymentu ochotnicy przysięgali, że raporty złożone w dziennikach są prawdziwe, byli również dokładnie przesłuchiwani pod kątem zaobserwowanych objawów.
At first Hahnemann used material doses for provings, but he later advocated proving with remedies at a 30C dilution,[86] and most modern provings are carried out using ultradilute remedies in which it is highly unlikely that any of the original molecules remain.[119] During the proving process, Hahnemann administered remedies to healthy volunteers, and the resulting symptoms were compiled by observers into a drug picture. The volunteers were observed for months at a time and made to keep extensive journals detailing all of their symptoms at specific times throughout the day. They were forbidden from consuming coffee, tea, spices, or wine for the duration of the experiment; playing chess was also prohibited because Hahnemann considered it to be "too exciting", though they were allowed to drink beer and encouraged to exercise in moderation. After the experiments were over, Hahnemann made the volunteers take an oath swearing that what they reported in their journals was the truth, at which time he would interrogate them extensively concerning their symptoms.
Testowanie zostało uznane jako ważne w rozwoju testu klinicznego z uwagi na używanie prostych grup kontrolnych, systematyczność, mierzalność oraz zastosowanie statystyki w medycynie[120]. Długoterminowe zapiski homeopatów okazjonalnie zostały uznane za użyteczne w badaniu współczesnych leków. Przykład: Dowód na to, że nitrogliceryna może być skuteczna w leczeniu ostrych napadów choroby niedokrwiennej serca został odkryty poprzez przeglądanie zapisków homeopatów, którzy jednak nie używali jej w ten sposób[121]. Pierwsze zapiski testów zostały opublikowane przez Hahnemanna w 1796 roku w jego Essay on a New Principle[122]. Fragmenta de Viribus z 1805 roku zawierały rezultaty 27 testów[123], a Materia Medica Pura z 1810 - 65 testów[124]. Lectures on Homoeopathic Materia Medica Jamesa Tylera Kenta z 1905 zawierały testy 217 substancji.
Provings have been described as important in the development of the en:clinical trial, due to their early use of simple control groups, systematic and quantitative procedures, and some of the first application of en:statistics in medicine.[125] The lengthy records of self-experimentation by homeopaths have occasionally proven useful in the development of modern drugs: For example, evidence that en:nitroglycerin might be useful as a treatment for angina was discovered by looking through homeopathic provings, though homeopaths themselves never used it for that purpose at that time.[121] The first recorded provings were published by Hahnemann in his 1796 Essay on a New Principle.[126] His Fragmenta de Viribus (1805)[127] contained the results of 27 provings, and his 1810 Materia Medica Pura contained 65.[128] For en:James Tyler Kent's 1905 Lectures on Homoeopathic Materia Medica, 217 remedies underwent provings and newer substances are continually added to contemporary versions.
Repertory [początek nieprzetłumaczonego tekstu] edytuj
Homeopaths generally begin with detailed examinations of their patients' histories, including questions regarding their physical, mental and emotional states, their life circumstances and any physical or emotional illnesses. The homeopath then attempts to translate this information into a complex formula of mental and physical symptoms, including likes, dislikes, innate predispositions and even body type.[129]
From these symptoms, the homeopath chooses how to treat the patient. A compilation of reports of many homeopathic provings, supplemented with clinical data, is known as a homeopathic materia medica. But because a practitioner first needs to explore the remedies for a particular symptom rather than looking up the symptoms for a particular remedy, the homeopathic repertory, which is an index of symptoms, lists after each symptom those remedies that are associated with it. Repertories are often very extensive and may include data extracted from multiple sources of materia medica. There is often lively debate among compilers of repertories and practitioners over the veracity of a particular inclusion.
The first symptomatic index of the homeopathic materia medica was arranged by Hahnemann. Soon after, one of his students Clemens von Bönninghausen, created the Therapeutic Pocket Book, another homeopathic repertory.[130] The first such homeopathic repertory was Georg Jahr's Symptomenkodex, published in German (1835), which was then first translated to English (1838) by Constantine Hering as the Repertory to the more Characteristic Symptoms of Materia Medica. This version was less focused on disease categories and would be the forerunner to Kent's later works.[70][131] It consisted of three large volumes. Such repertories increased in size and detail as time progressed.
Some diversity in approaches to treatments exists among homeopaths. Classical homeopathy generally involves detailed examinations of a patient's history and infrequent doses of a single remedy as the patient is monitored for improvements in symptoms, while clinical homeopathy involves combinations of remedies to address the various symptoms of an illness.[132]
Podobne środki [przeniesione do artykułu w przestrzeni głównej] edytuj
Izopatia edytuj
Izopatia to terapia wywodząca się od homeopatii, wynaleziona przez Josepha Wilhelma Luxa około roku 1830[70]. Izopatia różni się od homeopatii tym iż leki produkowane są z rzeczy powodujących choroby bądź z produktów choroby (na przykład z ropy)[70][133]. Wiele tak zwanych "szczepionek homeopatycznych" jest formą izopatii[134].
Isopathy is a therapy derived from homeopathy and was invented by Johann Joseph Wilhelm Lux in the 1830s.[70] Isopathy differs from homeopathy in general in that the remedies are made up either from things that cause the en:disease, or from products of the disease, such as en:pus[70][135]. Many so-called "homeopathic vaccines" are a form of isopathy.[136]
Esencje kwiatowe edytuj
Esencje kwiatowe są produkowane przez wystawianie kwiatów zamoczonych w wodzie na światło słoneczne. Najsłynniejsze z nich to esencje kwiatowe Bacha, których twórcą jest Edward Bach. Choć orędownicy tych środków podzielają witalistyczny pogląd na świat homeopatii i ich środki mają rzekomo działać dzięki "sile życiowej", to metody produkcji są inne. Nie stosuje się potencjalizacji, lecz jedynie moczy się kwiaty w wodzie[137]. Nie ma przekonywujących dowodów naukowych iż środki te są efektywne[138].
Flower remedies can be produced by placing flowers in water and exposing them to sunlight. The most famous of these are the en:Bach flower remedies, which were developed by the physician and homeopath en:Edward Bach. Although the proponents of these remedies share homeopathy's vitalist world-view and the remedies are claimed to act through the same hypothetical "vital force" as homeopathy, the method of preparation is different. Bach flower remedies are prepared in "gentler" ways such as placing flowers in bowls of sunlit water, and the remedies are not succussed.[139] There is no convincing scientific or clinical evidence for flower remedies being effective.[140]
Zastosowanie w weterynarii edytuj
Pomysł na wykorzystanie homeopatii u zwierząt innych niż ludzie, nazywany homeopatią weterynaryjną, sięga jej początków; sam Hahnemann o tym pisał i mówił[141]. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków nie zatwierdziła homeopatii jako środka weterynaryjnego w USA. W Wielkiej Brytanii weterynarze stosujący homeopatię należą do Faculty of Homeopathy lub do British Association of Homeopathic Veterinary Surgeons. W Wielkiej Brytanii i kilku innych krajach zwierzęta mogą być leczone jedynie przez wykwalifikowanych weterynarzy. Międzynarodową organizacją wspierającą i reprezentującą weterynarzy homeopatów jest International Association for Veterinary Homeopathy. Wykorzystanie homeopatii w medycynie jest kontrowersyjne, ponieważ przeprowadzono niewiele badań naukowych, a obecnie prowadzone prace badawcze mają zbyt niski standard, aby dostarczać rzetelne dane[142]. Inne badania wykazały, że podawanie zwierzętom placebo może wywierać wpływ na wiarę właścicieli zwierząt w skuteczność terapii pomimo tego, że jest ona nieskuteczna[142].
The idea of using homeopathy as a treatment for other animals, termed veterinary homeopathy, dates back to the inception of homeopathy; Hahnemann himself wrote and spoke of the use of homeopathy in animals other than humans.[141] The FDA has not approved homeopathic products as veterinary medicine in the U.S. In the UK, en:veterinary surgeons who use homeopathy belong to the en:Faculty of Homeopathy and/or to the British Association of Homeopathic Veterinary Surgeons. Animals may only be treated by qualified veterinary surgeons in the UK and some other countries. Internationally, the body that supports and represents homeopathic veterinarians is the International Association for Veterinary Homeopathy. The use of homeopathy in veterinary medicine is controversial, as there has been little scientific investigation and current research in the field is not of a high enough standard to provide reliable data.[142] Other studies have also found that giving animals placebos can play active roles in influencing pet owners to believe in the effectiveness of the treatment when none exists.[142]
Medical and scientific analysis edytuj
Efektywność homeopatii jest niepotwierdzone przez ogół współczesnych badań naukowych. Ekstremalne rozcieńczenia używane w homeopatii na ogół nie pozostawiają nawet pojedynczych atomów pierwotnej substancji w końcowym produkcie. Współcześnie proponowane wyjaśnienie homeopatów - pamięć wody - jest uważane za niewiarygodne ponieważ uporządkowanie krótkiego zasięgu w wodzie utrzymuje się jedynie około 1 pikosekundy[143][144]. Farmakologiczne efekty przy braku aktywnych składników środka są niespójne z zależnością dawka-odpowiedź leków konwencjonalnych[145], pozostawiając jako możliwe wyjaśnienie jedynie niespecyficzny efekt placebo[13][146][147] lub inne egzotyczne koncepcje. Te zaproponowane ("pamięć" czy "wibracje" rozcieńczonego składnika) są sprzeczne z prawami chemii i fizyki takimi jak prawo działania mas[143]. Brak przekonywujących dowodów na skuteczność[45] i używanie preparatów pozbawionych aktywnych składników doprowadziły do charakteryzowania homeopatii jako pseudonauki i oszustwa[39][46][47][148] lub cytując przegląd medyczny z 1998 "placebo w najlepszym razie lub oszustwo w najgorszym"[48]. Stosowanie homeopatii może opóźnić lub zastąpić efektywne leczenie, pogarszając rokowania lub narażając pacjentów na zwiększone ryzyko[9][11][10][14][149].
Homeopathy's efficacy is unsupported by the collective weight of modern scientific research. The extreme dilutions used in homeopathic preparations usually leave none of the original material in the final product. The modern mechanism proposed by homeopaths, en:water memory, is considered implausible in that short-range order in water only persists for about 1 en:picosecond.[143][144] Pharmacological effect without active ingredients is inconsistent with the observed en:dose-response relationships of conventional drugs,[145] leaving only non-specific placebo effects[13][146][150] or various novel explanations. The proposed rationale for these extreme dilutions – that the water contains the "memory" or "vibration" from the diluted ingredient – is counter to the laws of en:chemistry and en:physics, such as the en:law of mass action.[143] The lack of convincing scientific evidence supporting its efficacy[45] and its use of remedies without active ingredients have led to characterizations as pseudoscience and quackery,[39][46][47][148] or, in the words of a 1998 medical review, "placebo therapy at best and quackery at worst."[48] Use of homeopathy may delay or replace effective medical treatment, worsening outcomes or exposing the patients to increased risk.[9][11][10][14][151].
Referring specifically to homeopathy, the British House of Commons Science and Technology Committee has stated:
In the Committee’s view, homeopathy is a placebo treatment and the Government should have a policy on prescribing placebos. The Government is reluctant to address the appropriateness and ethics of prescribing placebos to patients, which usually relies on some degree of patient deception. Prescribing of placebos is not consistent with informed patient choice-which the Government claims is very important-as it means patients do not have all the information needed to make choice meaningful.
Beyond ethical issues and the integrity of the doctor-patient relationship, prescribing pure placebos is bad medicine. Their effect is unreliable and unpredictable and cannot form the sole basis of any treatment on the NHS.[7]
The en:National Center for Complementary and Alternative Medicine of the United States' en:National Institutes of Health states:
Homeopathy is a controversial area of CAM because a number of its key concepts are not consistent with established laws of science (particularly chemistry and physics). Critics think it is implausible that a remedy containing a miniscule amount of an active ingredient (sometimes not a single molecule of the original compound) can have any biological effect—beneficial or otherwise. For these reasons, critics argue that continuing the scientific study of homeopathy is not worthwhile. Others point to observational and anecdotal evidence that homeopathy does work and argue that it should not be rejected just because science has not been able to explain it. [152]
Wysokie rozcieńczenia edytuj
Niezwykle wysokie rozcieńczenia stosowane w homeopatii stanowią główny przedmiot jej krytyki. Preparaty homeopatyczne zazwyczaj przygotowywane są w rozcieńczeniu, przy którym w podawanej dawce nie pozostaje ani jedna molekuła pierwotnej substancji[144]. Według homeopatów w wyniku metodycznego rozcieńczania substancji, począwszy od stężenia wynoszącego najwyżej 10% i zmniejszającego się w trakcie procedury oraz wstrząsania po każdym rozcieńczeniu, powstaje "remedium", mające w przeciwieństwie do terapeutycznie nieaktywnej wody właściwości lecznicze. Ponieważ nawet najstabilniejsze związki niekowalencyjne rozpuszczone w wodzie w temperaturze pokojowej nie rozpadają się zaledwie przez kilka pikosekund[153] , krytycy homeopatii stwierdzili, że roztwór o tak wysokim rozcieńczeniu traci wszelkie właściwości lecznicze, które mogła mieć substancja wyjściowa[154]
The extremely high dilutions in homeopathy have been a main point of criticism. Homeopathic remedies are usually diluted to the point where there are no molecules from the original solution left in a dose of the final remedy.[144] Homeopaths believe that the methodical dilution of a substance, beginning with a 10% or lower solution and working downwards, with shaking after each dilution, produces a therapeutically active "remedy", in contrast to therapeutically inert water. Since even the longest-lived noncovalent structures in liquid water at room temperature are only stable for a few en:picoseconds,[155] critics have concluded that any effect that might have been present from the original substance can no longer exist.[154] No evidence of stable clusters of water molecules was found when homeopathic remedies were studied using en:NMR.[156]
Furthermore, since water will have been in contact with millions of different substances throughout its history, critics point out that water is therefore an extreme dilution of almost any conceivable substance. By drinking water one would, according to this interpretation, receive treatment for every imaginable condition.[157]
Practitioners of homeopathy contend that higher dilutions produce stronger medicinal effects. This idea is inconsistent with the observed en:dose-response relationships of conventional drugs, where the effects are dependent on the concentration of the active ingredient in the body.[145] This dose-response relationship has been confirmed in multitudinous experiments on organisms as diverse as nematodes,[158] rats,[159] and humans.[160]
Physicist en:Robert L. Park, former executive director of the en:American Physical Society, has noted that Szablon:Cquote
Park has also noted that "to expect to get even one molecule of the 'medicinal' substance allegedly present in 30X pills, it would be necessary to take some two billion of them, which would total about a thousand tons of lactose plus whatever impurities the lactose contained".
The laws of chemistry state that there is a limit to the dilution that can be made without losing the original substance altogether.[36] This limit, which is related to Avogadro's number, is roughly equal to homeopathic potencies of 12C or 24X (1 part in 1024).[97][146][161]
Scientific tests run by both the en:BBC's Horizon and ABC's en:20/20 programs were unable to differentiate homeopathic dilutions from en:water, even when using tests suggested by homeopaths themselves.[82][162]
Research on medical effectiveness edytuj
The effectiveness of homeopathy has been in dispute since its inception. One of the earliest double blind studies concerning homeopathy was sponsored by the British government during World War II in which volunteers tested the effectiveness of homeopathic remedies against diluted mustard gas burns.[163] The methodological quality of the research base is generally low, with such problems as weaknesses in design or reporting, small sample size, and selection bias. No individual preparation has been unambiguously demonstrated to be different from a en:placebo.[6][164] Further, as the quality of the trials become better, the evidence for homeopathy preparations being effective diminishes, and the highest-quality trials show that the remedies themselves have no effect.[165][24][34] Abstract concepts within theoretical physics have been invoked to suggest explanations of how or why remedies might work, including en:quantum mechanics, the en:theory of relativity and en:chaos theory. However, the explanations are offered by nonspecialists within the field, and often include speculations which are incorrect in their application of the concepts and not supported by actual experiments.[166]
Meta-analyses edytuj
Metaanalizy polegające na analizowaniu dużych grup badań i wyciągania wniosków z wyników wielu badań były zastosowane do badania efektywności homeopatii. Wczesne metaanalizy dotyczące homeopatii miały lekko pozytywne wyniki, ale ostrzegano iż niemożliwe jest wyciąganie zdecydowanych wniosków z powodu niskich standardów analizowanych badań i trudności w kontroli <publication bias> w analizowanych badaniach[30][35][31]. Jedna z pozytywnych metaanaliz, wykonana przez Linde i innych[31] była później negowana przez autorów, którzy napisali:
Występowanie uprzedzeń [w badaniach homeopatii] zmniejsza jakość naszej metaanalizy. Ponieważ zakończyliśmy wybór publikacji w 1995, od tego czasu pojawiła się w tym zakresie znacząca liczba nowych badań. Fakt iż większość<?> nowych analiz wysokiej jakości ma negatywne rezultaty i ostatnia aktualizacja naszego przeglądu dla najbardziej "tradycyjnego" typu homeopatii (klasyczna lub indywidualizowana homeopatia), wydaje się potwierdzać odkrycie iż dokładniejsze badania mają mniej obiecujące wyniki. Zatem nasza metaanaliza prawdopodobnie przynajmniej zawyżyła efektywność leczenia homeopatycznego[24].
Meta-analyses, in which large groups of studies are analysed and conclusions drawn based on the results as a whole, have been used to evaluate the effectiveness of homeopathy. Early meta-analyses investigating homeopathic remedies showed slightly positive results among the studies examined, but such studies have warned that it was impossible to draw firm conclusions due to low methodological quality and difficulty in controlling for en:publication bias in the studies reviewed.[30][35][31] One of the positive meta-analyses, by Linde, et al.,[31] was later qualified by the authors, who wrote:
The evidence of bias [in homeopathic trials] weakens the findings of our original meta-analysis. Since we completed our literature search in 1995, a considerable number of new homeopathy trials have been published. The fact that a number of the new high-quality trials...have negative results, and a recent update of our review for the most "original" subtype of homeopathy (classical or individualized homeopathy), seem to confirm the finding that more rigorous trials have less-promising results. It seems, therefore, likely that our meta-analysis at least overestimated the effects of homeopathic treatments.[24]
In 2001, a meta-analysis of clinical trials on the effectiveness of homeopathy concluded that earlier clinical trials showed signs of major weakness in methodology and reporting, and that homeopathy trials were less randomized and reported less on dropouts than other types of trials.[35]
In 2002, a review of systematic reviews found that higher-quality trials tended to have less positive results, to the point that those results were clinically irrelevant. Also, when taking collectively all the systematic reviews, there was no convincing evidence that any homeopathic remedy had better effects than placebo, and current evidence did not allow to recommend its usage in clinical treatment.[6]
In 2005, a systematic review of the representation of homeopathy in the medical literature suggested that mainstream journals had a en:publication bias against clinical trials of homeopathy that showed positive results, and the opposite was the case for complementary and alternative medicine journals. The authors suggested that this could be due to an involuntary bias, or otherwise a submission bias, in which positive trials tend to be sent to CAM journals and negatives ones to mainstream journals.[34] Reviews in all journals approached the subject in an apparently impartial manner, though most of the reviews published in CAM journals made no mention of the plausibility of homeopathy, whereas 9 out of 10 reviews in mainstream journals mentioned a lack of plausibility of homeopathy in the introduction.[34]
In 2005, en:The Lancet medical journal published a meta-analysis of 110 placebo-controlled homeopathy trials and 110 matched medical trials based upon the Swiss government's en:Program for Evaluating Complementary Medicine, or PEK. The study concluded that its findings were compatible with the notion that the clinical effects of homeopathy are nothing more than placebo effects.[15]
A 2006 meta-analysis of six trials evaluating homeopathic treatments to reduce cancer therapy side effects following en:radiotherapy and en:chemotherapy found "encouraging but not convincing" evidence in support of homeopathic treatment. Their analysis concluded that there was "insufficient evidence to support clinical efficacy of homeopathic therapy in cancer care".[167]
A 2007 systematic review of homeopathy for children and adolescents found that the evidence for attention-deficit hyperactivity disorder and childhood diarrhea was mixed. No difference from placebo was found for adenoid vegetation, asthma, or upper respiratory tract infection. Evidence was not sufficient to recommend any therapeutic or preventative intervention.[14]
The en:Cochrane Library found insufficient clinical evidence to evaluate the efficacy of homeopathic treatments for asthma[168] dementia,[169] or for the use of homeopathy in induction of labor.[170] Other researchers found no evidence that homeopathy is beneficial for en:osteoarthritis,[171] en:migraines[172] or delayed-onset muscle soreness.[132]
Health organisations such as the UK's en:National Health Service,[173] the en:American Medical Association,[16] and the en:FASEB[154] have issued statements of their conclusion that there is no convincing scientific evidence to support the use of homeopathic treatments in medicine.
Clinical studies of the medical efficacy of homeopathy have been criticised by some homeopaths as being irrelevant because they do not test "classical homeopathy".[174] There have, however, been a number of clinical trials that have tested individualized homeopathy. A 1998 review[175] found 32 trials that met their inclusion criteria, 19 of which were placebo-controlled and provided enough data for meta-analysis. These 19 studies showed a pooled odds ratio of 1.17 to 2.23 in favor of individualized homeopathy over the placebo, but no difference was seen when the analysis was restricted to the methodologically best trials. The authors concluded "that the results of the available randomized trials suggest that individualized homeopathy has an effect over placebo. The evidence, however, is not convincing because of methodological shortcomings and inconsistencies." Jay Shelton, author of a book on homeopathy, has stated that the claim assumes without evidence that classical, individualized homeopathy works better than nonclassical variations.[176]
Jack Killen, acting deputy director of the en:National Center for Complementary and Alternative Medicine, says homeopathy "goes beyond current understanding of chemistry and physics." He adds: "There is, to my knowledge, no condition for which homeopathy has been proven to be an effective treatment."[45]
Mainstream explanations for any effects edytuj
Mainstream science offers a variety of explanations for how homeopathy, if the preparations themselves are ineffective, may appear to cure diseases or alleviate symptoms:[177]
- Unassisted en:natural healing - time and the body's ability to heal without assistance can eliminate many diseases of their own accord
- Unrecognized treatments - an unrelated food, exercise, environmental agent or treatment for a different ailment, may have occurred
- en:Regression toward the mean - since many diseases or conditions are cyclical, symptoms vary over time and patients tend to seek care when discomfort is greatest, they may feel better anyway but because the timing of the visit to the homeopath they attribute improvement to the remedy taken
- Nonhomeopathic treatment - patients may also be getting nonhomeopathic care simultaneous with homeopathic treatment, and this is responsible for improvement though a portion or all of the improvement may be attributed to the remedy
- Cessation of unpleasant treatment - often homeopaths recommend patients stop getting conventional treatment such as surgery or drugs, which can cause unpleasant side effects; improvements are attributed to homeopathy when the actual cause is the cessation of the treatment causing side effects in the first place
- Lifestyle changes - homeopaths often recommend diet and exercise, as well as limitations in alcohol or coffee consumption and stress reduction, all of which can increase health and decrease symptoms
- The en:placebo effect - the intensive consultation process and expectations for the homeopathic preparations can result in the release of en:endorphins or other body-effecting chemicals which alleviate pain or other symptoms, or otherwise affect an individual's biology
- Psychological healing - the care, concern and reassurance provided by a homeopath as part of the consultation can assure the patient the symptoms are minor and easily treated, or alleviate tension that could exacerbate a preexisting condition. This caring engagement can prove particularly effective when conventional physicians have limited time with the patient or cannot provide a diagnosis or treatment.
Research on effects in other biological systems edytuj
While some articles have suggested that homeopathic solutions of high dilution can have statistically significant effects on organic processes including the growth of en:grain,[178] en:histamine release by en:leukocytes,[179] and enzyme reactions, such evidence is disputed since attempts to replicate them have failed.[180][181][182][183][184]
In 1987, French immunologist en:Jacques Benveniste submitted a paper to the journal Nature while working at en:INSERM. The paper purported to have discovered that en:basophils, a type of en:white blood cell, released en:histamine when exposed to a homeopathic dilution of anti-immunoglobulin E antibody. The journal editors, sceptical of the results, requested that the study be replicated in a separate laboratory. Upon replication in four separate laboratories the study was published. Still sceptical of the findings, Nature assembled an independent investigative team to determine the accuracy of the research, consisting of Nature editor and physicist Sir en:John Maddox, American scientific fraud investigator and chemist Walter Stewart, and sceptic and magician en:James Randi. After investigating the findings and methodology of the experiment, the team found that the experiments were "statistically ill-controlled", "interpretation has been clouded by the exclusion of measurements in conflict with the claim", and concluded, "We believe that experimental data have been uncritically assessed and their imperfections inadequately reported."[38][185][186] James Randi stated that he doubted that there had been any conscious fraud, but that the researchers had allowed "wishful thinking" to influence their interpretation of the data.[185]
Methodological and publication issues edytuj
en:Ben Goldacre published an article on homeopathy in en:The Lancet, stating the research on homeopathy is problematic for a variety of reasons. These included the high en:publication biases of alternative therapy journals, with very few articles reporting en:null results; ignoring meta-analytic studies in favour of cherry picked positive results; and the promotion of an en:observational study (that Goldacre described as "little more than a customer-satisfaction survey") as if it were more informative than a series of randomized trials. Goldacre also states that homeopaths who misrepresent scientific evidence to a scientifically illiterate public, have "...walled themselves off from academic medicine, and critique has been all too often met with avoidance rather than argument."[187]
Ethical and safety issues edytuj
Preparaty homeopatyczne jako zawierające wyłącznie wodę lub alkohol są zazwyczaj uważane za bezpieczne. Jedynie w rzadkich przypadkach pierwotne składniki pozostają na wykrywalnych poziomach. Może być to spowodowane błędami w rozcieńczaniu lub planowym rozcieńczeniu niższego stopnia. Zanotowano przypadki zatrucia arszenikiem po użyciu preparatów homeopatycznych na bazie tej trucizny. Zicam Cold Remedy Nasal Gel który zawiera 2X (1:100) <dla chemika> spowodował utratę zmysłu węchu wśród części jego użytkowników. 340 przypadków zostało załatwionych polubownie, odszkodowania wyniosły 12 milionów dolarów amerykańskich. W 2009 FDA zaleciła konsumentom zrezygnowania z trzech środków na katar produkowanych przez Zican ponieważ mogły spowodować całkowitą utratę węchu. <nieistotne?>
As homeopathic remedies usually contain only water and/or alcohol, they are thought to be generally safe. Only in rare cases are the original ingredients present at detectable levels. This may be due to improper preparation or intentional low dilution. Instances of en:arsenic poisoning have occurred after use of arsenic-containing homeopathic preparations.[8] Zicam Cold Remedy Nasal Gel, which contains 2X (1:100) zinc gluconate, reportedly caused a small percentage of users to lose their sense of smell;[188] 340 cases were settled out of court in 2006 for 12 million U.S. dollars.[189] In 2009, the FDA advised consumers to stop using three discontinued cold remedy products manufactured by Zicam because it could cause permanent damage to users' sense of smell.[190] Zicam was launched without a en:New Drug Application (NDA) under a provision in the FDA’s Compliance Policy Guide called "Conditions Under Which Homeopathic Drugs May be Marketed" (CPG 7132.15), but the FDA warned Zicam via a Warning Letter that this policy does not apply when there is a health risk to consumers.[191]
Zdarzały się przypadki śmierci pacjentów[159] stosujących wyłącznie środki homeopatyczne podczas gdy schorzenie mogło zostać łatwo zdiagnozowane i wyleczone metodami konwencjonalnymi. Krytykowano ponadto praktyki umniejszania skuteczności medycyny [154]. Homeopaci twierdzili iż środki inne niż homeopatyczne nie są w stanie leczyć, jedynie ukrywają chorobę[154] i spowodują nowe, znacznie poważniejsze problemy [160][161]. Część homeopatów jest przeciwna szczepionkom [][][] i proponowali zastąpienie ich środkami homeopatycznymi []. Pojawiały się przypadki odradzania leków antymalarycznych [][][] co przy całkowitej nieskuteczności preparatów homeopatycznych na zarodźca malarii może być bardzo groźna dla zdrowia[][][].
W 2004 roku jeden z homeopatów zalecił pacjentowi by przestał się leczyć się na chorobę serca zalecając 22 czerwca 2004
Zaprzestań JAKIEGOKOLWIEK leczenia, również homeopatycznego
. 20 sierpnia ponownie zalecił zaprzestanie leczenie a 23 dodał
On nie może brać ŻADNYCH leków - zaleciłem jej kilka środków homeopatycznych. Czuję że jeśli mnie posłucha to odzyska zdrowie.
Pacjent został następnego dnia przyjęty do szpitala, zmarł osiem dni później z powodu "ataku serca spowodowanego przerwaniem leczenia".
Critics of homeopathy have cited other concerns over homeopathic medicine, most seriously cases of patients of homeopathy failing to receive proper treatment for diseases that could have been easily diagnosed and managed with conventional medicine and who have died as a result[192] and the "marketing practice" of criticizing and downplaying the effectiveness of mainstream medicine.[187] Homeopaths claim that use of conventional medicines will "push the disease deeper" and cause more serious conditions, a process referred to as "suppression".[193][194] Some homeopaths (particularly those who are non-physicians) advise their patients against immunisation.[9][195][196] Some homeopaths suggest that vaccines be replaced with homeopathic "nosodes", created from biological material such as pus, diseased tissue, bacilli from sputum or (in the case of "bowel nosodes") feces.[197] While Hahnemann was opposed to such preparations, modern homeopaths often use them although there is no evidence to indicate they have any beneficial effects.[198][199] Cases of homeopaths advising against the use of anti-malarial drugs have been identified.[10][200][201] This puts visitors to the tropics who take this advice in severe danger, since homeopathic remedies are completely ineffective against the malaria parasite.[10][200][201] Also, in one case in 2004, a homeopath instructed one of her patients to stop taking conventional medication for a heart condition, advising her on 22 June 2004 to "Stop ALL medications including homeopathic", advising her on or around 20 August that she no longer needed to take her heart medication, and adding on 23 August, "She just cannot take ANY drugs – I have suggested some homeopathic remedies ... I feel confident that if she follows the advice she will regain her health." The patient was admitted to hospital the next day, and died eight days later, the final diagnosis being "acute heart failure due to treatment discontinuation".[202][203]
W 1978 Anthonny Campbell, ówczesny lekarz specjalista w Royal London Homeopathic Hospital skrytykował opinie wyrażone przez George Vithoulkas w celu promocji jego homeopatycznych metod leczniczych. Vithoulkas twierdził iż kiła leczona antybiotykami może przekształcić się w kiłę drugiego rzędu lub trzeciego infekującą układ nerwowy. Campbell opisał to jako całkowicie nieodpowiedzialną wypowiedź która może zmylić i spowodować odmowę leczenia metodami konwencjonalnymi. Pomysł Vithoulkasa jest sprzeczny z testami klinicznymi według których leczenie penicyliną jest całkowicie skuteczne w ponad 90% przypadków. Jest to również echo teorii iż leczenie choroby metodami medycyny konwencjonalnej jedynie zepchnie ją na głębszy poziom.
In 1978, Anthony Campbell, then a consultant physician at The Royal London Homeopathic Hospital, criticised statements made by en:George Vithoulkas to promote his homeopathic treatments. Vithoulkas stated that en:syphilis, when treated with antibiotics, would develop into secondary and tertiary syphilis with involvement of the en:central nervous system. Campbell described this as a thoroughly irresponsible statement which could mislead an unfortunate layman into refusing conventional medical treatment.[11] This claim echoes the idea that treating a disease with external medication used to treat the symptoms would only drive it deeper into the body and conflicts with scientific studies, which indicate that penicillin treatment produces a complete cure of syphilis in more than 90% of cases.[65]
A 2006 review by W. Steven Pray of the College of Pharmacy at en:Southwestern Oklahoma State University recommends that pharmacy colleges include a required course in unproven medications and therapies, that ethical dilemmas inherent in recommending products lacking proven safety and efficacy data be discussed, and that students should be taught where unproven systems such as homeopathy depart from evidence-based medicine.[204]
en:Edzard Ernst, the first Professor of Complementary Medicine in the United Kingdom and a former homeopathic practitioner,[205][206][207] has expressed his concerns about en:pharmacists who violate their ethical code by failing to provide customers with "necessary and relevant information" about the true nature of the homeopathic products they advertise and sell:
- "My plea is simply for honesty. Let people buy what they want, but tell them the truth about what they are buying. These treatments are biologically implausible and the clinical tests have shown they don't do anything at all in human beings. The argument that this information is not relevant or important for customers is quite simply ridiculous."[208]
en:Michael Baum, Professor Emeritus of Surgery and visiting Professor of Medical Humanities at en:University College London (UCL), has described homoeopathy as a “cruel deception”.[44]
In an article entytułd "Should We Maintain an Open Mind about Homeopathy?"[209] published in the en:American Journal of Medicine, Michael Baum and Edzard Ernst—writing to other physicians—wrote that "Homeopathy is among the worst examples of faith-based medicine... These axioms [of homeopathy] are not only out of line with scientific facts but also directly opposed to them. If homeopathy is correct, much of physics, chemistry, and pharmacology must be incorrect...".
Regulation and prevalence edytuj
Homeopathy is fairly common in some countries while being uncommon in others; is highly regulated in some countries and mostly unregulated in others. It is practised worldwide and professional qualifications and licences are needed in most countries.[51] Regulations vary in Europe depending on the country. In some countries, there are no specific legal regulations concerning the use of homeopathy, while in others, licences or degrees in conventional medicine from accredited universities are required. In Germany, no specific regulations exist, while France, Austria and Denmark mandate licences to diagnose any illness or dispense of any product whose purpose is to treat any illness.[51] Some homeopathic treatment is covered by the public health service of several European countries, including France, the United Kingdom, Denmark, and en:Luxembourg. In other countries, such as Belgium, homeopathy is not covered. In Austria, the public health service requires scientific proof of effectiveness in order to reimburse medical treatments and homeopathy is listed as not reimbursable[210] but exceptions can be made;[211] private health insurance policies sometimes include homeopathic treatment.[51] The en:Swiss government, after a 5-year trial, withdrew homeopathy and four other complementary treatments in 2005, stating that they did not meet efficacy and cost-effectiveness criteria.[212] The Indian government recognises homeopathy as one of its national systems of medicine,[213] and a minimum of a recognised diploma in homeopathy and registration on a state register or the Central Register of Homoeopathy is required to practice homeopathy in India.[214]
In the en:United Kingdom, MPs inquired into homeopathy to assess the Government's policy on the issue, including funding of homeopathy under the en:National Health Service and government policy for licensing homeopathic products. The decision by the House of Commons Science and Technology Committee follows a written explanation from the Government in which it told the select committee that the licensing regime was not formulated on the basis of scientific evidence. "The three elements of the licensing regime (for homeopathic products) probably lie outside the scope of the ... select committee inquiry, because government consideration of scientific evidence was not the basis for their establishment," the Committee said. The inquiry sought written evidence and submissions from concerned parties.[215][216]
In February 2010 the House of Commons Science and Technology Committee concluded that:
... the NHS should cease funding homeopathy. It also concludes that the Medicines and Healthcare products Regulatory Agency (MHRA) should not allow homeopathic product labels to make medical claims without evidence of efficacy. As they are not medicines, homeopathic products should no longer be licensed by the MHRA.
The Committee concurred with the Government that the evidence base shows that homeopathy is not efficacious (that is, it does not work beyond the placebo effect) and that explanations for why homeopathy would work are scientifically implausible.
The Committee concluded - given that the existing scientific literature showed no good evidence of efficacy - that further clinical trials of homeopathy could not be justified.
In the Committee’s view, homeopathy is a placebo treatment and the Government should have a policy on prescribing placebos. The Government is reluctant to address the appropriateness and ethics of prescribing placebos to patients, which usually relies on some degree of patient deception. Prescribing of placebos is not consistent with informed patient choice-which the Government claims is very important-as it means patients do not have all the information needed to make choice meaningful.
Beyond ethical issues and the integrity of the doctor-patient relationship, prescribing pure placebos is bad medicine. Their effect is unreliable and unpredictable and cannot form the sole basis of any treatment on the NHS.[7]
The Committee also stated: Szablon:Cquote
In July 2010 the newly elected UK Secretary of State for Health deferred to local NHS on funding homeopathy. A nineteen page document details the Government´s response, and it states that "our continued position on the use of homeopathy within the NHS is that the local NHS and clinicians, rather than Whitehall, are best placed to make decisions on what treatment is appropriate for their patients - including complementary or alternative treatments such as homeopathy - and provide accordingly for those treatments." The response also stated that "the overriding reason for NHS provision is that homeopathy is available to provide patient choice".[217]
Historia edytuj
Historical context edytuj
In the 16th century the pioneer of chemical medicine en:Paracelsus declared that small doses of “what makes a man ill also cures him", anticipating homeopathy,[218] but it was Hahnemann who gave it a name and laid out its principles in the late 18th century. At that time, mainstream medicine employed such measures as en:bloodletting and purging, used en:laxatives and en:enemas, and administered complex mixtures, such as en:Venice treacle, which was made from 64 substances including opium, myrrh, and viper's flesh.[219][220] Such measures often worsened symptoms and sometimes proved fatal.[221][222] While the virtues of these treatments had been extolled for centuries,[223] Hahnemann rejected such methods as irrational and inadvisable.[224] Instead, he favored the use of single drugs at lower doses and promoted an immaterial, vitalistic view of how living organisms function, believing that diseases have spiritual, as well as physical causes.[53][225] (At the time, en:vitalism was part of mainstream science. In the 20th century, however, medicine discarded vitalism, with the development of en:microbiology, the en:germ theory of disease,[226] and advances in en:chemistry.[227][228]) Hahnemann also advocated various lifestyle improvements to his patients, including exercise, diet, and cleanliness.[224][229]
Hahnemann's concept edytuj
Hahnemann conceived of homeopathy while translating a medical treatise by Scottish physician and chemist en:William Cullen into German.[55] Being skeptical of Cullen's theory concerning en:cinchona's action in en:malaria, Hahnemann ingested some of the bark specifically to see if it cured fever "by virtue of its effect of strengthening the stomach".[230] Upon ingesting the bark, he noticed few stomach symptoms, but did experience en:fever, en:shivering and joint pain, symptoms similar to some of the early symptoms of en:malaria, the disease that the bark was ordinarily used to treat. From this, Hahnemann came to believe that all effective drugs produce symptoms in healthy individuals similar to those of the diseases that they treat. This later became known as the "law of similars", the most important concept of homeopathy.[55] The term "homeopathy" was coined by Hahnemann and first appeared in print in 1807, although he began outlining his theories of "medical similars" or the "doctrine of specifics" in a series of articles and monographs in 1796.[231][232]
Hahnemann began to test what effects substances produced in humans, a procedure which would later become known as "homeopathic proving".[233] These time-consuming tests required subjects to clearly record all of their symptoms as well as the ancillary conditions under which they appeared. Hahnemann saw these data as a way of identifying substances suitable for the treatment of particular diseases.[233] The first collection of provings was published in 1805 and a second collection of 65 remedies appeared in his book, Materia Medica Pura, in 1810.[234] Hahnemann believed that large doses of drugs that caused similar symptoms would only aggravate illness, so he advocated extreme dilutions of the substances; he devised a technique for making dilutions that he believed would preserve a substance's therapeutic properties while removing its harmful effects,[3] proposing that this process aroused and enhanced "spirit-like medicinal powers held within a drug".[235] He gathered and published a complete overview of his new medical system in his 1810 book, en:The Organon of the Healing Art, whose 6th edition, published in 1921, is still used by homeopaths today.[55]
19th century: rise to popularity and early criticism / XIX stulecie: zdobycie popularności i pierwsza krytyka edytuj
Homeopatia najpopularniejsza była w XIX stuleciu. Dr John Franklin Gray był rozpoczynając od 1828 pierwszym propagującym homeopatię w USA. Pierwsza szkoła kształcąca homeopatów powstała w 1830 a do końca stulecia powstało wiele podobnych instytucji zarówno w europie jak i ameryce. <nieistotne?> Ponieważ ówczesne praktyki medyczne byłe niebezpieczne i nieefektywne leczenie przez homeopatów często było skuteczniejsze niż ówczesnych lekarzy. Leki homeopatyczne poprzez swoją nieefektywność powodowały iż pancjenci byli mniej narażeni na śmierć w wyniku leczenia. Sukces homeopatii mógł przyczynić się do zarzucenia nieefektywnych i szkodliwych praktyk takich jak puszczanie krwi i <purging> i rozwijanie bardziej efektywnej, opartej na nauce medycynie. Jednym z powodów rosnącej popularności homeopatii była jej przewaga nad ówczesną medycyną w leczeniu epidemii chorób zakaźnych. Podczas XIX wiecznych epidemii chorób takich jak cholera śmiertelność była często niższa w szpitalach prowadzonych przez homeopatów niż tych zarządzanych przez lekarzy, których metody lecznicze były zarówno szkodliwe jak i nieskuteczne.
Homeopathy achieved its greatest popularity in the 19th century. Dr. en:John Franklin Gray (1804–1882) was the first practitioner of Homeopathy in the United States, beginning in 1828 in New York City. The first homeopathic schools opened in 1830, and throughout the 19th century dozens of homeopathic institutions appeared in Europe and the United States.[236] By 1900, there were 22 homeopathic colleges and 15,000 practitioners in the United States.[29] Because medical practice of the time relied on ineffective and often dangerous treatments, patients of homeopaths often had better outcomes than those of the doctors of the time.[237] Homeopathic remedies, even if ineffective, would almost surely cause no harm, making the users of homeopathic remedies less likely to be killed by the treatment that was supposed to be helping them.[55] The relative success of homeopathy in the 19th century may have led to the abandonment of the ineffective and harmful treatments of bloodletting and purging and to have begun the move towards more effective, science based medicine.[222] One reason for the growing popularity of homeopathy was its apparent success in treating people suffering from infectious disease epidemics.[238] During 19th century epidemics of diseases such as en:cholera, death rates in homeopathic hospitals were often lower than in conventional hospitals, where the treatments used at the time were often harmful and did little or nothing to combat the diseases.[239]
Jednakże od samych początków homeopatia była krytykowana przez naukę. Sir John Forbes, lekarz Królowej Wiktorii powiedział w 1843 że ekstremalnie niskie dawki stosowane przez homeopatów są szyderstwem i "zniewagą dla ludzkiego rozumu". James Young Simpson w 1853 omawiając leki homeopatyczne powiedział "Nie ma trucizny, nawet najpotężniejszej której bilionowa lub biliardowa część mogłaby w najmniejszym nawet stopniu wpłynąć na człowieka czy choćby zaszkodzić musze" XIX wieczny amerykański lekarz i pisarz Oliver Wendell Holmes również był głośnym krytykiem homeopatii i w 1842 opublikował esej zatytułowany "Homeopatia i pokrewne złudzenia". Członkowie Francuskiego stowarzyszenia homeopatów odkryli w 1867 że część z najważniejszych homeopatów europejskich nie tylko zaprzestaje praktyki silnego rozcieńczania lecz również dłużej jej nie bronią <czyli przestają być homeopatami? Koniecznie do weryfikacji>. <nieistotne>
From its inception, however, homeopathy was criticized by mainstream science. Sir John Forbes, physician to Queen Victoria, said in 1843 that the extremely small doses of homeopathy were regularly derided as useless, "an outrage to human reason".[240] en:James Young Simpson said in 1853 of the highly diluted drugs: "No poison, however strong or powerful, the billionth or decillionth of which would in the least degree affect a man or harm a fly."[241] 19th century American physician and author en:Oliver Wendell Holmes, Sr. was also a vocal critic of homeopathy and published an essay in 1842 entytułd Homœopathy, and its kindred delusions.[242] The members of the French Homeopathic Society observed in 1867 that some of the leading homeopathists of Europe were not only abandoning the practice of administering infinitesimal doses, but were also no longer defending it.[243] The last school in the U.S. exclusively teaching homeopathy closed in 1920.[55]
Revival in the late 20th century edytuj
The Food, Drug, and Cosmetic Act of 1938 (sponsored by New York Senator and Homeopathic Physician en:Royal Copeland) recognized homeopathic remedies as drugs. By the 1950s there were only 75 pure homeopaths practicing in the U.S.[244] However, in the mid to late 1970s, homeopathy made a significant comeback and sales of some homeopathic companies increased tenfold.[245] Greek homeopath en:George Vithoulkas performed a "great deal of research to update the scenarios and refine the theories and practice of homeopathy" beginning in the 1970s, and it was revived worldwide;[132][246] in Brazil during the 1970s and in Germany during the 1980s.[247] The medical profession started to integrate such ideas in the 1990s[248] and mainstream pharmacy chains recognized the business potential of selling homeopathic remedies.[249]
Współcześni orędownicy homeopatii [przeniesione do artykułu w przestrzeni głównej] edytuj
- Organizacje: Boiron S.A., Heel, Miralus Healthcare, Nelsons, Zicam
- Osoby: Paul Herscu, Robin Murphy, Rajan Sankaran, Luc De Schepper, Jan Scholten, Jeremy Sherr, George Vithoulkas
Zobacz też [przeniesione do artykułu w przestrzeni głównej] edytuj
Bibliografia edytuj
- Shelton, Jay: Homeopathy: How It Really Works. Buffalo, N.Y: Prometheus Books, 2004. ISBN 1-59102-109-X.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d History of Medicine, From Its Origins to the Nineteenth Century, P. V. Renouard, M.D., p. 580
- ↑ a b c d The Dental Cosmos: A Monthly Record of Dental Science, Editor Edward C. Kirk, D.D.S., Vol. XXXVI, p. 1031-1032
- ↑ a b c d e Complementary and Alternative Medicine. en:Creighton University Department of Pharmacology. [dostęp 2009-03-24]..
- ↑ a b c
Smith T: Homeopathic Medicine. Healing Arts Press, 1989, s. 14–15. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „SmithHM” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c
{{{tytuł}}}. Creighton University Department of Pharmacology. [dostęp 2007-08-20]. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „homsim” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c d e f g E. Ernst. A systematic review of systematic reviews of homeopathy.. „Br J Clin Pharmacol”. 54 (6), s. 577–82, Dec 2002. PMID: 12492603. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „pmid12492603” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c d e f UK Parliamentary Committee Science and Technology Committee - "Evidence Check 2: Homeopathy"
- ↑ a b c Chakraborti D, Mukherjee SC, Saha KC, Chowdhury UK, Rahman MM, Sengupta MK. Arsenic toxicity from homeopathic treatment. . 47 (1), s. 963–967, 2003. PMID: 14705842.
- ↑ a b c d e
Ernst E, White AR. Homoeopathy and immunization. . 45 (400), s. 629–630, 1995. PMID: 8554846. PMCID: PMC1239445. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „pmid8554846” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c d e f Jones M: Malaria advice 'risks lives'. en:BBC Television, 2006-07-14. [dostęp 2009-03-24].
- ↑ a b c d e f g h i
Campbell A. Critical review of The Science of Homeopathy. . 67 (4), 1978. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „minimum-67-4” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ Hahnemann S: en:The Organon of the Healing Art. Wyd. 5th. 1833. ISBN 0-87983-228-2..
- ↑ a b c d Issues surrounding homeopathy. National Health Service. [dostęp 2009-07-30]. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „nhsdirect” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c d e f g U. Altunç, MH. Pittler, E. Ernst. Homeopathy for childhood and adolescence ailments: systematic review of randomized clinical trials.. „Mayo Clin Proc”. 82 (1), s. 69–75, Jan 2007. PMID: 17285788. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „pmid17285788” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c d e A. Shang, K. Huwiler-Müntener, L. Nartey, P. Jüni i inni. Are the clinical effects of homoeopathy placebo effects? Comparative study of placebo-controlled trials of homoeopathy and allopathy.. „Lancet”. 366 (9487). s. 726–32. DOI: 10.1016/S0140-6736(05)67177-2. PMID: 16125589. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „shang” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c AMA Council on Scientific Affairs: Report 12 of the Council on Scientific Affairs. American Medical Association, 1997. [dostęp 2009-03-25]. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „amapseudo” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ F. Mousavi, YN. Mojaver, M. Asadzadeh, M. Mirzazadeh. Homeopathic treatment of minor aphthous ulcer: a randomized, placebo-controlled clinical trial.. „Homeopathy”. 98 (3), s. 137–41, Jul 2009. DOI: 10.1016/j.homp.2009.05.006. PMID: 19647206.
- ↑ DF. Naudé, IM. Stephanie Couchman, A. Maharaj. Chronic primary insomnia: Efficacy of homeopathic simillimum.. „Homeopathy”. 99 (1), s. 63–68, Jan 2010. DOI: 10.1016/j.homp.2009.11.001. PMID: 20129178.
- ↑ KH. Friese, DI. Zabalotnyi. [Homeopathy in acute rhinosinusitis: a double-blind, placebo controlled study shows the efficiency and tolerability of a homeopathic combination remedy]. „HNO”. 55 (4), s. 271-7, Apr 2007. DOI: 10.1007/s00106-006-1480-x. PMID: 17180695.
- ↑ NV. Aleksandrova, AG. Gofman, EN. Krylov, OI. Epstein. Use of potentiated preparations to relieve alcohol and opium withdrawal syndromes.. „Bull Exp Biol Med”. 135 Suppl 7, s. 163-6, Jan 2003. PMID: 12949688.
- ↑ JP. Alibeu, J. Jobert. [Aconite in homeopathic relief of post-operative pain and agitation in children]. „Pediatrie”. 45 (7-8), s. 465-6, 1990. PMID: 2170921.
- ↑ J. Kleijnen, P. Knipschild, G. ter Riet. Clinical trials of homoeopathy.. „BMJ”. 302 (6772), s. 316–23, Feb 1991. PMID: 1825800.
- ↑ K. Linde, N. Clausius, G. Ramirez, D. Melchart i inni. Are the clinical effects of homeopathy placebo effects? A meta-analysis of placebo-controlled trials.. „Lancet”. 350 (9081), s. 834–43, Sep 1997. PMID: 9310601.
- ↑ a b c d e f g K. Linde, M. Scholz, G. Ramirez, N. Clausius i inni. Impact of study quality on outcome in placebo-controlled trials of homeopathy.. „J Clin Epidemiol”. 52 (7), s. 631–6, Jul 1999. PMID: 10391656. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Linde1999” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ M. Cucherat, MC. Haugh, M. Gooch, JP. Boissel. Evidence of clinical efficacy of homeopathy. A meta-analysis of clinical trials. HMRAG. Homeopathic Medicines Research Advisory Group.. „Eur J Clin Pharmacol”. 56 (1), s. 27–33, Apr 2000. PMID: 10853874.
- ↑ RT. Mathie. The research evidence base for homeopathy: a fresh assessment of the literature.. „Homeopathy”. 92 (2), s. 84–91, Apr 2003. PMID: 12725250.
- ↑ T. Caulfield, S. DeBow. A systematic review of how homeopathy is represented in conventional and CAM peer reviewed journals.. „BMC Complement Altern Med”. 5, s. 12, 2005. DOI: 10.1186/1472-6882-5-12. PMID: 15955254.
- ↑ K. Linde, WB. Jonas, D. Melchart, S. Willich. The methodological quality of randomized controlled trials of homeopathy, herbal medicines and acupuncture.. „Int J Epidemiol”. 30 (3), s. 526–31, Jun 2001. PMID: 11416076.
- ↑ a b c Toufexis A, Cole W, Hallanan DB: Is homeopathy good medicine?. 25 września 1995. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Time19951125” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c Kleijnen J, Knipschild P, ter Riet G. Clinical trials of homoeopathy. . 302 (6772), s. 316–23, February 1991. DOI: 10.1136/bmj.302.6772.316. PMID: 1825800. PMCID: PMC1668980.
- ↑ a b c d e Linde K, Clausius N, Ramirez G et al.. Are the clinical effects of homeopathy placebo effects? A meta-analysis of placebo-controlled trials. . 350, s. 834–43, 1997. DOI: 10.1016/S0140-6736(97)02293-9. PMID: 9310601.
- ↑ Boissel J, Cucherat M, Haugh MC, Gooch M. Evidence of clinical efficacy of homeopathy. A meta-analysis of clinical trials. HMRAG. Homeopathic Medicines Research Advisory Group. . 56 (1), s. 27–33, 2000. PMID: 10853874.
- ↑ Mathie RT. The research evidence base for homeopathy: a fresh assessment of the literature. . 92 (2), s. 84–91, 2003. DOI: 10.1016/S1475-4916(03)00006-7. PMID: 12725250.
- ↑ a b c d Caulfield T, DeBow S. A systematic review of how homeopathy is represented in conventional and CAM peer reviewed journals. . 5, s. 12, 2005. DOI: 10.1186/1472-6882-5-12. PMID: 15955254. PMCID: PMC1177924.
- ↑ a b c d Linde K, Jonas WB, Melchart D, Willich S. The methodological quality of randomized controlled trials of homeopathy, herbal medicines and acupuncture. . 30 (3), s. 526–31, June 2001. DOI: 10.1093/ije/30.3.526. PMID: 11416076.
- ↑ a b c Ernst E. Is homeopathy a clinically valuable approach?. . 26 (11), s. 547–8, 2005. DOI: 10.1016/j.tips.2005.09.003. PMID: 16165225..
- ↑ a b c d When to believe the unbelievable. . 333 (6176), s. 787, 1988. DOI: 10.1038/333787a0.
- ↑ a b c Szablon:Cite doi
- ↑ a b c d National Science Board: Science and engineering indicators 2002. National Science Foundation Directorate for Social, Behavioral and Economic Sciences, 2002. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „NSBattitudes” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b Oliver Wendell Holmes, Sr.. Homoeópathy and its kindred delusions: Two lectures delivered before the Boston Society for the Diffusion of Useful Knowledge. , 1842. Boston. przedrukowane w Currents and Counter-currents in Medical Science. Ticknor and Fields, 1861, s. 72–188. OCLC 1544161. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Holmes” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ A. Wahlberg. A quackery with a difference-new medical pluralism and the problem of 'dangerous practitioners' in the United Kingdom.. „Soc Sci Med”. 65 (11), s. 2307-16, Dec 2007. DOI: 10.1016/j.socscimed.2007.07.024. PMID: 17719708.
- ↑ KC. Atwood. "Neurocranial restructuring" and homeopathy, neither complementary nor alternative.. „Arch Otolaryngol Head Neck Surg”. 129 (12), s. 1356-7, Dec 2003. DOI: 10.1001/archotol.129.12.1356. PMID: 14676179.
- ↑ E. Ernst, MH. Pittler. Efficacy of homeopathic arnica: a systematic review of placebo-controlled clinical trials.. „Arch Surg”. 133 (11), s. 1187-90, Nov 1998. PMID: 9820349.
- ↑ a b c Hilly Janes, Editor of Body&Soul. The Lifestyle 50: The top fifty people who influence the way we eat, exercise and think about ourselves. en:The Times, September 6, 2008
- ↑ a b c d Adler J: No way to treat the dying. 2004-02-04.
- ↑ a b c Wahlberg A. A quackery with a difference—New medical pluralism and the problem of 'dangerous practitioners' in the United Kingdom. . 65 (11), s. 2307–2316, 2007. DOI: 10.1016/j.socscimed.2007.07.024. PMID: 17719708.
- ↑ a b c
Atwood KC. 'Neurocranial Restructuring' and Homeopathy, Neither Complementary nor Alternative (Letters to the Editor). . 129 (12), s. 1356–1357, 2003. DOI: 10.1001/archotol.129.12.1356. PMID: 14676179. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „pmid14676179” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c Ernst E, Pittler MH. Efficacy of homeopathic arnica: a systematic review of placebo-controlled clinical trials. . 133 (11), s. 1187–90, 1998. DOI: 10.1001/archsurg.133.11.1187. PMID: 9820349. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Ernst” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ Ustawa 7 art. 21
- ↑ Prawo farmaceutyczne – zmiany (Dz.U. z 2007 r. nr 75, poz. 492)
- ↑ a b c d e Legal Status of Traditional Medicine and Complementary/Alternative Medicine: A Worldwide Review. en:World Health Organization, 2001..
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
- ↑ a b c
Hahnemann S: The Organon of the Healing Art. Wyd. 5th/6th. 1833/1921. ISBN 0-87983-228-2. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Organon_5th+6th” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|)..
- ↑ a b c d e f g h i Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|)..
- ↑ pominięte!
- ↑ a b 1911 Britannica
- ↑ With "curentur" the phrase is in the en:subjunctive, and is the form given by Hahnemann and officially used in homeopathy. The similar phrase (łac.) similia similibus curantur is in the indicative, translated as "like cures like", and was used by en:Paracelsus in the 16th century.
- ↑ a b c d
Hahnemann S: Die chronischen Krankheiten, ihre eigenthümliche Natur und homöopathische Heilung [The chronic diseases, their specific nature and homoeopathic treatment]. en:Dresden and en:Leipzig: Arnoldische Buchhandlung, 1828. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Hahnemann_Chronic” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b
Hahnemann S: The Organon of the Healing Art. Wyd. 5th. 1833. ISBN 0-87983-228-2. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Organon_5th_29” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c d King S: Classical homeopathy. [dostęp 2009-03-25].
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
- ↑ a b
Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|). Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „homphilo” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|)..
- ↑ a b c Birnbaum NR, Goldschmidt RH, Buffett WO. Resolving the common clinical dilemmas of syphilis. . 59 (8), s. 2233–40, 2245–6, 1999. PMID: 10221308. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Birnbaum” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ Shelton, 2004, p. 148-9.
- ↑ Shelton, 2004, p. 148-9.
- ↑ a b
Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|). Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „elixris” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ Definition of "remedy at Princeton University's Wordnetweb
- ↑ a b c d e f g Bellavite P, Conforti A, Piasere V, Ortolani R. Immunology and homeopathy. 1. Historical background. . 2 (4), s. 441–52, 2005. DOI: 10.1093/ecam/neh141. PMID: 16322800. PMCID: PMC1297514..
- ↑ Lee J, Thompson E. X-ray drug picture. . 26 (2), s. 43–48, 2007. Northampton: en:The Society of Homeopaths. ISSN 0263-3256..
- ↑ Lee J, Thompson E. Postironium - the vastness of the universe knocks me off my feet. . 26 (2), s. 49–54, 2007. The Society of Homeopaths. ISSN 0263-3256.
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
- ↑ Lee J, Thompson E. X-ray drug picture. . 26 (2), s. 43–48, 2007. Northampton: en:The Society of Homeopaths. ISSN 0263-3256..
- ↑ Lee J, Thompson E. Postironium - the vastness of the universe knocks me off my feet. . 26 (2), s. 49–54, 2007. The Society of Homeopaths. ISSN 0263-3256..
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|)..
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|)..
- ↑ a b Barwell B. The wo-wo effect. . 20 (3), 2000. [dostęp 2009-04-02]..
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|)..
- ↑ Kayne SB: Homeopathic pharmacy: theory and practice. Wyd. 2. Elsevier Health Sciences, 2006, s. 53. ISBN 978-0-443-10160-1.
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
- ↑ a b c
Williams N: Horizon (BBC). 26 November 2002. [dostęp 2007-01–26]. (transcript) Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Williams_2002” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ Kayne SB: Homeopathic pharmacy: theory and practice. Wyd. 2. Elsevier Health Sciences, 2006, s. 53. ISBN 978-0-443-10160-1..
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|)..
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
- ↑ a b c d e f
Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego adresu cytowanej strony (parametr url=|). Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Organon_6th_128” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ 12C - 60% szansa na jedną cząsteczkę jeśli do rozcieńczania użyto 1 mola substancji.
13C = 0,6%
14 C - 0,06% itd. - ↑ In standard chemistry, this produces a substance with a concentration of 0.01%, measured by the wolumin-volume percentage method.
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|)..
- ↑ a b
Robert ED: Lectures on the theory & practice of homeopathy. London: B. Jain, 1853, s. 526–7. ISBN 81-7021-311-8. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Dudgeon” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ Little D: Simillimum.com. [dostęp 2007-08-04].
- ↑ a b If a dilution is designated as q on the Q scale, and c on the C scale, c/q=log10(50,000)/2=2.349485.
- ↑ Little D: Simillimum.com. [dostęp 2007-08-04]..
- ↑ a b Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|)..
- ↑ a b Shelton, 2004, p. 272.
- ↑ Ian Watson: A Guide to the Methdologies of Homeopathy. Cutting Edge Publications, 2004, s. xi. ISBN 0 9517657 6 0.
- ↑ a b c d e For further discussion of homeopathic dilutions and the mathematics involved, see en:Homeopathic dilutions.
- ↑ a b c d Bambridge AD: Homeopathy investigated. en:Kent, England: Diasozo Trust, 1989. ISBN 0-94817120-0..
- ↑ a b c d Andrews P: Homeopathy and Hinduism. en:Watchman Fellowship, 1990..
- ↑ A 12C solution produced using en:sodium chloride (also called natrum muriaticum in homeopathy) is the equivalent of dissolving 0.36 mL of table salt, weighing about 0.77 g, into a volume of water the size of the Atlantic Ocean, since the volume of the Atlantic Ocean and its adjacent seas is 3.55×108 km3 or 3.55×1020 L : Emery KO, Uchupi E: The geology of the Atlantic Ocean. Springer, 1984. ISBN 0-38796032-5..
- ↑ The volume of all water on earth is about 1.36×109 km3: Water Science for Schools. en:United States Geological Survey, 28 August 2006.
- ↑ Gleick PH, Water resources, In Encyclopedia of climate and weather. New York: en:Oxford University Press, 1996, s. 817–823.)
- ↑ Robert L. Park: Superstition: Belief in the Age of Science. Princeton University Press, 2008, s. 145–146. ISBN 0-691-13355-7.
- ↑ Fisher P. The Memory of Water: a scientific heresy?. . 96 (3), s. 141–142, 2007. DOI: 10.1016/j.homp.2007.05.008. PMID: 17678808.
- ↑ A 12C solution produced using en:sodium chloride (also called natrum muriaticum in homeopathy) is the equivalent of dissolving 0.36 mL of table salt, weighing about 0.77 g, into a volume of water the size of the Atlantic Ocean, since the volume of the Atlantic Ocean and its adjacent seas is 3.55×108 km3 or 3.55×1020 L : Emery KO, Uchupi E: The geology of the Atlantic Ocean. Springer, 1984. ISBN 0-38796032-5..
- ↑ The volume of all water on earth is about 1.36×109 km3: Water Science for Schools. en:United States Geological Survey, 28 August 2006..
- ↑ Gleick PH, Water resources, In Encyclopedia of climate and weather. New York: en:Oxford University Press, 1996, s. 817–823.).
- ↑ Robert L. Park: Superstition: Belief in the Age of Science. Princeton University Press, 2008, s. 145–146. ISBN 0-691-13355-7.
- ↑ Fisher P. The Memory of Water: a scientific heresy?. . 96 (3), s. 141–142, 2007. DOI: 10.1016/j.homp.2007.05.008. PMID: 17678808..
- ↑ Wheeler CE: Dr. Hughes: Recollections of some masters of homeopathy. Health through homeopathy, 1941.
- ↑ Bodman F: The Richard Hughes memorial lecture. BHJ, 1970, s. 179–193.
- ↑ a b
ConsumerReportsHealth.org. en:Consumers Union. [dostęp 2009-03-25]. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „CR” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b
James Randi's Swift. [dostęp 2006-07-27]. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „randi06” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ Wheeler CE: Dr. Hughes: Recollections of some masters of homeopathy. Health through homeopathy, 1941..
- ↑ Bodman F: The Richard Hughes memorial lecture. BHJ, 1970, s. 179–193..
- ↑ Dantas F, Fisher P, Walach H et al.. A systematic review of the quality of homeopathic pathogenetic trials published from 1945 to 1995. . 96 (1), s. 4–16, 2007. DOI: 10.1016/j.homp.2006.11.005. PMID: 17227742.
- ↑ Dantas F, Fisher P, Walach H et al.. A systematic review of the quality of homeopathic pathogenetic trials published from 1945 to 1995. . 96 (1), s. 4–16, 2007. DOI: 10.1016/j.homp.2006.11.005. PMID: 17227742..
- ↑ Kayne SB: Homeopathic pharmacy: theory and practice. Wyd. 2. Elsevier Health Sciences, 2006, s. 52. ISBN 978-0-443-10160-1.
- ↑ Kayne SB: Homeopathic pharmacy: theory and practice. Wyd. 2. Elsevier Health Sciences, 2006, s. 52. ISBN 978-0-443-10160-1..
- ↑ Cassedy JH: American Medicine and Statistical Thinking, 1800–1860. iUniverse, 1999. ISBN 978-1-58348428-9.
- ↑ a b Fye WB. Nitroglycerin: a homeopathic remedy. . 73 (1), s. 21–9, 1986. PMID: 2866851. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „pmid2866851” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ Hahnemann S. Versuch über ein neues Prinzip zur Auffindung der Heilkräfte der Arzneisubstanzen, nebst einigen Blicken auf die bisherigen. . II (3), 1796. (Błąd! Nieznany kod języka: German. Sprawdź listę kodów.).
- ↑ Hahnemann S: Fragmenta de Viribus medicamentorum Positivis. Leipzig: 1805. (łac.)..
- ↑ Hahnemann S, Stapf E, Gross G, de Brunnow EG: Materia medica pura; sive, Doctrina de medicamentorum viribus in corpore humano sano observatis; e Germanico sermone in Latinum conversa.. Dresden: Arnold, 1826-1828. OCLC 14840659. (Błąd! Nieznany kod języka: Latin. Sprawdź listę kodów.).
- ↑ Cassedy JH: American Medicine and Statistical Thinking, 1800–1860. iUniverse, 1999. ISBN 978-1-58348428-9..
- ↑ Hahnemann S. Versuch über ein neues Prinzip zur Auffindung der Heilkräfte der Arzneisubstanzen, nebst einigen Blicken auf die bisherigen. . II (3), 1796. (Błąd! Nieznany kod języka: German. Sprawdź listę kodów.)..
- ↑ Hahnemann S: Fragmenta de Viribus medicamentorum Positivis. Leipzig: 1805. (Błąd! Nieznany kod języka: Latin. Sprawdź listę kodów.)..
- ↑ Hahnemann S, Stapf E, Gross G, de Brunnow EG: Materia medica pura; sive, Doctrina de medicamentorum viribus in corpore humano sano observatis; e Germanico sermone in Latinum conversa.. Dresden: Arnold, 1826-1828. OCLC 14840659. (Błąd! Nieznany kod języka: Latin. Sprawdź listę kodów.)..
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|)..
- ↑ Boger CM, von Bönninghausen CMF, Bradford TL: Boenninghausen's characteristics, materia medica & repertory : with word index. Wyd. reprint. New Delhi: B. Jain, 1999. ISBN 81-7021-207-3. OCLC 46785916..
- ↑ Mathur KN: Prinzipien der homöopathischen Verschreibung: Synopsis weltweiter klinischer Erfahrungen. Georg Thieme Verlag, 2003, s. 122–123. ISBN 3-8304-9021-6. OCLC 76518035. (Błąd! Nieznany kod języka: German. Sprawdź listę kodów.)..
- ↑ a b c Jonas WB, Kaptchuk TJ, Linde K. A critical overview of homeopathy. . 138 (5), s. 393–399, 2003. DOI: 10.1001/archinte.138.3.393. PMID: 12614092.
- ↑ Hoff D: Classical homeopathy information. homeoinfo.com. [dostęp 2009-03-26].
- ↑ Kayne SB: Homeopathic pharmacy: theory and practice. Wyd. 2. Elsevier Health Sciences, 2006, s. 171. ISBN 978-0-443-10160-1.
- ↑ Hoff D: Classical homeopathy information. homeoinfo.com. [dostęp 2009-03-26].
- ↑ Kayne SB: Homeopathic pharmacy: theory and practice. Wyd. 2. Elsevier Health Sciences, 2006, s. 171. ISBN 978-0-443-10160-1.
- ↑ van Haselen RA. The relationship between homeopathy and the Dr Bach system of flower remedies: a critical appraisal. . 88 (3), s. 121–7, 1999. DOI: 10.1054/homp.1999.0308. PMID: 10449052.
- ↑ Ernst E. "Flower remedies": a systematic review of the clinical evidence. . 114 (23–24), s. 963–6, 2002. PMID: 12635462.
- ↑ van Haselen RA. The relationship between homeopathy and the Dr Bach system of flower remedies: a critical appraisal. . 88 (3), s. 121–7, 1999. DOI: 10.1054/homp.1999.0308. PMID: 10449052..
- ↑ Ernst E. "Flower remedies": a systematic review of the clinical evidence. . 114 (23–24), s. 963–6, 2002. PMID: 12635462..
- ↑ a b
Saxton JG. The diversity of veterinary homeopathy. . 96 (1), s. 3, 2007. DOI: 10.1016/j.homp.2006.11.010. PMID: 17227741. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Saxton2007” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c d
Hektoen L. Review of the current involvement of homeopathy in veterinary practice and research. . 157 (8), s. 224–9, 2005. PMID: 16113167. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Hektoen” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c d Teixeira J. Can water possibly have a memory? A sceptical view. . 96 (3), s. 158–162, 2007. DOI: 10.1016/j.homp.2007.05.001. PMID: 17678811. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Teixeira” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c d Milgrom LR. Conspicuous by its absence: the memory of water, macro-entanglement, and the possibility of homeopathy. . 96 (3), s. 209–19, 2007. DOI: 10.1016/j.homp.2007.05.002. PMID: 17678819..
- ↑ a b c Levy G. Kinetics of drug action: an overview. . 78 (4 Pt 2), s. 754–61, 1986. DOI: 10.1016/0091-6749(86)90057-6. PMID: 3534056. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „Levy” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ a b c Barrett S: Quackwatch. en:Quackwatch, 28 December 2004. [dostęp 2007-07-25]..
- ↑ Ernst E. Placebo: new insights into an old enigma. . 12 (9–10), s. 413–8, 2007. DOI: 10.1016/j.drudis.2007.03.007. PMID: 17467578.
- ↑ a b
Ndububa VI. Medical quackery in Nigeria; why the silence?. . 16 (4), s. 312–317, 2007. PMID: 18080586. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik
<ref>; nazwę „NdububaQuack” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością - ↑ Malik IA, Gopalan S. Use of CAM results in delay in seeking medical advice for breast cancer. . 18 (8), s. 817–822, 2003. DOI: 10.1023/A:1025343720564. PMID: 12974558. Cytat: CAM use [in the developing countries this study solely considered] was associated with delay in seeking medical advice (OR: 5.6; 95% CI: 2.3, 13.3) and presentation at an advanced stage of disease..
- ↑ Ernst E. Placebo: new insights into an old enigma. . 12 (9–10), s. 413–8, 2007. DOI: 10.1016/j.drudis.2007.03.007. PMID: 17467578..
- ↑ Malik IA, Gopalan S. Use of CAM results in delay in seeking medical advice for breast cancer. . 18 (8), s. 817–822, 2003. DOI: 10.1023/A:1025343720564. PMID: 12974558. Cytat: CAM use [in the developing countries this study solely considered] was associated with delay in seeking medical advice (OR: 5.6; 95% CI: 2.3, 13.3) and presentation at an advanced stage of disease...
- ↑ Homeopathy: An Introduction [NCCAM Backgrounder]
- ↑ Teixeira J, Luzar A, Longeville S. Dynamics of hydrogen bonds: how to probe their role in the unusual properties of liquid water. . 18, s. S2353–S2362, 2006. DOI: 10.1088/0953-8984/18/36/S09..
- ↑ a b c Weissmann G. Homeopathy: Holmes, Hogwarts, and the Prince of Wales. . 20 (11), s. 1755–8, 2006. DOI: 10.1096/fj.06-0901ufm. PMID: 16940145..
- ↑ Teixeira J, Luzar A, Longeville S. Dynamics of hydrogen bonds: how to probe their role in the unusual properties of liquid water. . 18, s. S2353–S2362, 2006. DOI: 10.1088/0953-8984/18/36/S09..
- ↑ Anick DJ. High sensitivity 1H-NMR spectroscopy of homeopathic remedies made in water. . 4 (15), s. 15, 2004. DOI: 10.1186/1472-6882-4-15. PMID: 15518588. PMCID: PMC534805..
- ↑ Randi J: Swift, Online Newsletter of the JREF. James Randi Educational Foundation, 29 November 2002. [dostęp 2006-09-20]..
- ↑ Boyd WA, Williams PL. Comparison of the sensitivity of three nematode species to copper and their utility in aquatic and soil toxicity tests. . 22 (11), s. 2768–74, 2003. DOI: 10.1897/02-573. PMID: 14587920..
- ↑ Goldoni M, Vettori MV, Alinovi R, Caglieri A, Ceccatelli S, Mutti A. Models of neurotoxicity: extrapolation of benchmark doses in vitro. . 23 (3), s. 505–14, 2003. DOI: 10.1111/1539-6924.00331. PMID: 12836843..
- ↑ Yu HS, Liao WT, Chai CY. Arsenic carcinogenesis in the skin. . 13 (5), s. 657–66, 2006. DOI: 10.1007/s11373-006-9092-8. PMID: 16807664..
- ↑ Faziola L: Homeopathy Tutorial. Creighton University School of Medicine. [dostęp 2007-07-24]..
- ↑ Stossel J: Homeopathic remedies – can water really remember?. en:ABC News, 2008. [dostęp 2008-01-22]..
- ↑ Report on mustard gas experiments. . 33 (1), s. 12, 1943. British Homoeopathic Society.
- ↑ Questions and answers about homeopathy. en:National Institute of Health. [dostęp 2008-02-08].
- ↑ Shelton, 2004, p. 206.
- ↑ Shelton, 2004, p. 255-6.
- ↑ Milazzo S, Russell N, Ernst E. Efficacy of homeopathic therapy in cancer treatment. . 42 (3), s. 282–9, February 2006. DOI: 10.1016/j.ejca.2005.09.025. PMID: 16376071.
- ↑ McCarney RW, Linde K, Lasserson TJ. Homeopathy for chronic asthma. , s. CD000353, 2004. DOI: 10.1002/14651858.CD000353.pub2. PMID: 14973954.
- ↑ McCarney R, Warner J, Fisher P, Van Haselen R. Homeopathy for dementia. , s. CD003803, 2003. DOI: 10.1002/14651858.CD003803. PMID: 12535487.
- ↑ Smith CA. Homoeopathy for induction of labour. , s. CD003399, 2003. DOI: 10.1002/14651858.CD003399. PMID: 14583972.
- ↑ Long L, Ernst E. Homeopathic remedies for the treatment of osteoarthritis: a systematic review. . 90 (1), s. 37–43, January 2001. DOI: 10.1054/homp.1999.0449. PMID: 11212088.
- ↑ Whitmarsh TE, Coleston-Shields DM, Steiner TJ. Double-blind randomized placebo-controlled study of homoeopathic prophylaxis of migraine. . 17 (5), s. 600–4, August 1997. DOI: 10.1046/j.1468-2982.1997.1705600.x. PMID: 9251877.
- ↑ Health encyclopaedia -- Homeopathy -- Results. National Health Service. [dostęp 2007-07-25].
- ↑ Homoeopathy's benefit questioned. 2005-08-26. [dostęp 2009-01-09].
- ↑ Linde K, Melchart D. Randomized controlled trials of individualized homeopathy: a state-of-the-art review. . 4 (4), s. 371–88, 1998. DOI: 10.1089/acm.1998.4.371. PMID: 9884175.
- ↑ Shelton, 2004, p. 209.
- ↑ Shelton, 2004, p. 155-167.
- ↑ Kolisko L: [Physiological and physical evidence of the effectiveness of the smallest entities] Physiologischer und physikalischer Nachweis der Wirksamkeit kleinster Entitäten. Stuttgart: 1959. (Błąd! Nieznany kod języka: German. Sprawdź listę kodów.). Junker H. . 45 (1), 1925. and . 219 (B), s. 5–6, 1928. Berlin, Heidelberg: Springer. ISSN 0031-6768. .
- ↑ Wälchli C, Baumgartner S, Bastide M. Effect of low doses and high homeopathic potencies in normal and cancerous human lymphocytes: an in vitro isopathic study. . 12 (5), s. 421–427, 2006. New York. DOI: 10.1089/acm.2006.12.421. PMID: 16813505.
- ↑ Walach H, Köster H, Hennig T, Haag G. The effects of homeopathic belladonna 30CH in healthy volunteers — a randomized, double-blind experiment. . 50 (3), s. 155–60, 2001. DOI: 10.1016/S0022-3999(00)00224-5. PMID: 11316508.
- ↑ Hirst SJ, Hayes NA, Burridge J, Pearce FL, Foreman JC. Human basophil degranulation is not triggered by very dilute antiserum against human IgE. . 366 (6455), s. 525–7, 1993. DOI: 10.1038/366525a0. PMID: 8255290.
- ↑ Ovelgönne JH, Bol AW, Hop WC, van Wijk R. Mechanical agitation of very dilute antiserum against IgE has no effect on basophil staining properties. . 48 (5), s. 504–8, 1992. DOI: 10.1007/BF01928175. PMID: 1376282.
- ↑ Witt CM, Bluth M, Hinderlich S et al.. Does potentized HgCl2 (Mercurius corrosivus) affect the activity of diastase and alpha-amylase?. . 12 (4), s. 359–65, 2006. New York. DOI: 10.1089/acm.2006.12.359. PMID: 16722785.
- ↑ Guggisberg AG, Baumgartner SM, Tschopp CM, Heusser P. Replication study concerning the effects of homeopathic dilutions of histamine on human basophil degranulation in vitro. . 13 (2), s. 91–100, 2005. DOI: 10.1016/j.ctim.2005.04.003. PMID: 16036166.
- ↑ a b Sullivan W: Water That Has a Memory? Skeptics Win Second Round. [w:] The New York Times [on-line]. 1988-07-27. [dostęp 2007-10-03].
- ↑ Beneveniste defended his results, however, comparing the inquiry to the Salem witch hunts and asserting that "It may be that all of us are wrong in good faith. This is no crime but science as usual and only the future knows."
- ↑ a b Goldacre B. Benefits and risks of homoeopathy. . 370 (9600), s. 1672–3, November 2007. DOI: 10.1016/S0140-6736(07)61706-1. PMID: 18022024.
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
- ↑ Boodman S: This Week in Health & Science. en:Washington Post, 31 January 2006. [dostęp 2007-10-25].
- ↑ Sources:
- Julianne Pepitone: Zicam may damage sense of smell - FDA. [w:] en:CNNMoney.com [on-line]. 2009-06-16.
- Information on Zicam Cold Remedy Nasal Gel, Zicam Cold Remedy Nasal Swabs, and Zicam Cold Remedy Swabs, Kids Size. 2009-06-16.
- ↑ Matrixx Initiatives, Inc. AKA Zicam LLC 6/16/09. Warning letter. FDA, 2009-06-16.
- ↑ Case of Baby Gloria, who died in 2002:
- Homeopath Thomas Sam guilty of daughter Gloria's death. June 5, 2009.
- Parents guilty of manslaughter over daughter's eczema death. June 5, 2009.
- ↑ Ullman D: Essential Homeopathy: What It Is and What It Can Do for You. New World Library, 2002, s. 4. ISBN 1-57731-206-6..
- ↑ Schmukler AV: Homeopathy: An A to Z Home Handbook. Llewellyn Worldwide, 2006, s. 16. ISBN 978-0-7387-0873-7..
- ↑ Ernst E. The attitude against immunisation within some branches of complementary medicine. . 156 (7), s. 513–5, 1997. DOI: 10.1007/s004310050650. PMID: 9243229.
- ↑ Ernst E. Rise in popularity of complementary and alternative medicine: reasons and consequences for vaccination. . 20 Suppl 1, s. S90–3; discussion S89, 2001. DOI: 10.1016/S0264-410X(01)00290-0. PMID: 11587822.
- ↑ Pray WS. The Challenge to Professionalism Presented by Homeopathy. . 60, s. 198–204, 1996.
- ↑ Pray WS. A challenge to the credibility of homeopathy. , s. 63–71, 1992.
- ↑ English J. The issue of immunization. . 81 (4), s. 161–3, 1992. DOI: 10.1016/S0007-0785(05)80171-1.
- ↑ a b Jha A: Homeopaths 'endangering lives' by offering malaria remedies. 14 July 2006.
- ↑ a b Delaunay P, Cua E, Lucas P, Marty P. Homoeopathy may not be effective in preventing malaria. . 321 (7271), s. 1288, 2000. DOI: 10.1136/bmj.321.7271.1288. PMID: 11082104. PMCID: PMC1119022.
- ↑ Bunyan N: Daily Telegraph. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2007-03-22. [dostęp 2007-10-15].
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
- ↑ Pray WS. Ethical, scientific, and educational concerns with unproven medications. . 70 (6), s. 141, 2006. PMID: 17332867. PMCID: PMC1803699.
- ↑ Memorandum submitted by Edzard Ernst HO 16 to the en:House of Lords
- ↑ Boseley S: The alternative professor. 21 July 2008.
- ↑ Complementary therapies: The big con?. [w:] The Independent [on-line]. 2008-04-22. [dostęp 2010-05-04].
- ↑ Sample I: Pharmacists urged to 'tell the truth' about homeopathic remedies. 21 July 2008.
- ↑ Baum M, Ernst E. Should we maintain an open mind about homeopathy?. . 122 (11), s. 973–4, November 2009. DOI: 10.1016/j.amjmed.2009.03.038. PMID: 19854319. Cytat: Homeopathy is among the worst examples of faith-based medicine... These axioms [of homeopathy] are not only out of line with scientific facts but also directly opposed to them. If homeopathy is correct, much of physics, chemistry, and pharmacology must be incorrect... To have an open mind about homeopathy or similarly implausible forms of alternative medicine (eg, Bach Flower remedies, spiritual healing, crystal therapy) is therefore not an option. We think that a belief in homeopathy exceeds the tolerance of an open mind. We should start from the premise that homeopathy cannot work and that positive evidence reflects publication bias or design flaws until proved otherwise... We wonder whether any kind of evidence would persuade homeopathic physicians of their self-delusion and challenge them to design a methodologically sound trial, which if negative would finally persuade them to shut up shop... Homeopathy is based on an absurd concept that denies progress in physics and chemistry. Some 160 years after Homeopathy and Its Kindred Delusions, an essay by en:Oliver Wendell Holmes, we are still debating whether homeopathy is a placebo or not... Homeopathic principles are bold conjectures. There has been no spectacular corroboration of any of its founding principles... After more than 200 years, we are still waiting for homeopathy “heretics” to be proved right, during which time the advances in our understanding of disease, progress in therapeutics and surgery, and prolongation of the length and quality of life by so-called allopaths have been breathtaking. The true skeptic therefore takes pride in closed mindedness when presented with absurd assertions that contravene the laws of thermodynamics or deny progress in all branches of physics, chemistry, physiology, and medicine..
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|)..
- ↑ Szablon:Cite court
- ↑ The end of homoeopathy. . 366 (9487), s. 690, 2005. DOI: 10.1016/S0140-6736(05)67149-8. PMID: 16125567..
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|).
- ↑ News in brief: Homeopathic assessment. Times Higher Education, 29 October 2009., timeshighereducation.co.uk
- ↑ Evidence check: Homeopathy, House of Commons Science and Technology Committee, 20 October 2009, parliament.uk
- ↑ Secretary of State for Health Government Response to the Science and Technology Committee report 'Evidence Check 2: Homeopathy’, July 2010 ISBN 978-0-10-179142-7
- ↑ Britannica Online Encyclopedia. Encyclopædia Britannica. [dostęp 2009-03-24]..
- ↑ Hodgson B: In the Arms of Morpheus: The Tragic History of Morphine, Laudanum and Patent Medicines. Firefly Books, 2001, s. 18. ISBN 1552975401..
- ↑ Griffin JP. Venetian treacle and the foundation of medicines regulation. . 58 (3), s. 317–325, 2004. DOI: 10.1111/j.1365-2125.2004.02147.x. PMID: 15327592. PMCID: PMC1884566..
- ↑ Blood-letting. . 1 (533), s. 283–284, 1871. DOI: 10.1136/bmj.1.533.283. PMCID: PMC2260507..
- ↑ a b Kaufman M: Homeopathy in America: The rise and fall of a medical heresy. en:The Johns Hopkins University Press, 1971. ISBN 978-0-8018-1238-5..
- ↑ Edzard Ernst; Singh, Simon: Trick or Treatment: The Undeniable Facts about Alternative Medicine. New York: W. W. Norton, 2008. ISBN 0-393-06661-4.
- ↑ a b Lasagna L: The doctors' dilemmas. New York: Collier Books, 1970, s. 33. ISBN 978-0-8369-1669-0..
- ↑ Nicholls PA: Homeopathy and the Medical Profession. Croom Helm, 1988. ISBN 978-0-7099-1836-3..
- ↑ Baxter AG. Louis Pasteur's beer of revenge. . 1 (3), s. 229–32, 2001. DOI: 10.1038/35105083. PMID: 11905832..
- ↑ Coley NG. Medical chemists and the origins of clinical chemistry in Britain (circa 1750–1850). . 50 (5), s. 961–72, 2004. DOI: 10.1373/clinchem.2003.029645. PMID: 15105362..
- ↑ Ramberg PJ. The death of vitalism and the birth of organic chemistry: Wohler's urea synthesis and the disciplinary identity of organic chemistry. . 47 (3), s. 170–95, 2000. PMID: 11640223..
- ↑ 35. W: Bradford TL: The Life and Letters of Dr. Samuel Hahnemann. Philadelphia: Boericke & Tafel, 1895. OCLC 1489955..
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|)..
- ↑ Dean ME. Homeopathy and "the progress of science". . 39 (125 Pt 3), s. 255–83, 2001. PMID: 11712570. [dostęp 2009-03-31]..
- ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego adresu cytowanej strony (parametr url=|)..
- ↑ a b Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego tytułu cytowanej strony (parametr tytuł=|)..
- ↑ Kirschmann AT: A Vital Force: Women in American Homeopathy. Rutgers University Press, 2003. ISBN 978-0-8135-3320-9..
- ↑ Hahnemann S: The Organon of the Healing Art. Wyd. 5th. 1833. ISBN 0-87983-228-2.. Hahnemann S: The Organon of the Healing Art. Wyd. 6th. 1842. ISBN 0-87983-228-2..
- ↑ Winston J: The Faces of Homoeopathy. Whole Health Now, 2006. [dostęp 2007-07-23]..
- ↑ Ernst E, Kaptchuk TJ. Homeopathy revisited. . 156 (19), s. 2162–4, 1996. DOI: 10.1001/archinte.156.19.2162. PMID: 8885813..
- ↑ Coulter HL: Divided Legacy. Berkeley: North Atlantic, 1973, s. II:544–6; III:267–70, 298–305. OCLC 9538442..
- ↑ Death rates in conventional hospitals were typically two- to eight-fold higher than in homeopathic hospitals for patients with these infectious diseases; see Bradford TL: The logic of figures or comparative results of homeopathic and other treatments. Kessinger, 2007. ISBN 1-4304-8892-1..
- ↑ Forbes J: Homeopathy, allopathy and young physic. London: 1846..
- ↑ Simpson JY: Homoeopathy, its tenets and tendencies, theoretical, theological and therapeutical. Edinburgh: Sutherland & Knox, 1853, s. 11..
- ↑ Holmes OW: Homœopathy, and its kindred delusions; two lectures delivered before the Boston society for the diffusion of useful knowledge. en:Boston: William D. Ticknor, 1842. OCLC 166600876..
- ↑ Homœopathists vs homœopathy. . 24, s. 268–269, 1867. A.B. Case...
- ↑ Homeopathic Hassle. [w:] Time [on-line]. 1956-08-20.
- ↑ Rader WM: Riding the coattails of homeopathy's revival. FDA Consumer Magazine, 1985-03-01.
- ↑ Lockie A: Encyclopedia of Homeopathy. Wyd. 1st. New York City, NY: en:Dorling Kindersley, 2000, s. 19. ISBN 978-0-7566-1871-1.
- ↑ von Reiswitz F, Dinges M. Homeopathy and hospitals in history. Conference of the International Network for the History of Homeopathy (INHH). . 21 (1), s. 50, 2007. Stuttgart: Betalingen. DOI: 10.1055/s-2007-989212.
- ↑ Winnick TA. From quackery to complementary medicine: The American medical profession confronts alternative therapies. . 52 (1), s. 38–61, 2005. DOI: 10.1525/sp.2005.52.1.38.
- ↑ O'Hara M: A question of health or wealth?. [w:] en:The Guardian [on-line]. 2002-01-05.