Wiktor Józef Podoski

Wiktor Józef Podoski (ur. 2 kwietnia 1895 w Antoninach, zm. 2 sierpnia 1960 w Ottawie) – porucznik rezerwy kawalerii Wojska Polskiego, dyplomata.

Wiktor Józef Podoski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1895
Antoniny, gubernia wołyńska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

2 sierpnia 1960
Ottawa, Kanada

Poseł RP w Kanadzie
Okres

od 27 marca 1942
do 1 września 1944

Poprzednik

funkcja utworzona

Następca

Wacław Babiński

Konsul generalny RP w Montrealu
Okres

od 1 września 1939
do 27 marca 1942

Wiktor Józef Podoski
porucznik rezerwy kawalerii porucznik rezerwy kawalerii
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1895
Antoniny

Data i miejsce śmierci

2 sierpnia 1960
Ottawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

1 Pułk Ułanów Krechowieckich

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

dyplomata

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii

Życiorys

edytuj

Urodził się 2 kwietnia 1895[1][2] (według innego źródła 21 marca[3]) jako syn Leona i Oktawii z domu Dąbrowskiej[2]. W 1913 zdał maturę w Gimnazjum Pawła Chrzanowskiego w Warszawie, po czym podjął studia na wydziale mechanicznym Royal Technical College oraz na uniwersytecie w Glasgow[2].

Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 1 pułku Ułanów Krechowieckich[2]. U kresu 1920 został absolwentem Oficerskiej Szkoły Jazdy w Grudziądzu[2]. W tym czasie przeszedł do rezerwy[2]. Został awansowany na stopień podporucznika rezerwy kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920[4]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 1 pułku Ułanów Krechowieckich w Augustowie[5]. W 1934 jako podporucznik rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer reklamowany na 12 miesięcy i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[6].

W niepodległej II Rzeczypospolitej podjął pracę w służbie dyplomatycznej. Od 3 października 1921 do 2 października 1925 był pracownikiem kontraktowym w Polskiej Misji Wojskowej w Londynie, działając jako pomocnik attaché wojskowego[3][2]. Wówczas studiował w London School of Economics and Political Science[2]. Od 7 października 1925 do 15 sierpnia 1928 był praktykantem w Departamencie Politycznym Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Warszawie[3], a od 1 lipca 1926 referendarzem[2]. Był wykładowcą języka angielskiego w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie[2]. Od 15 sierpnia 1928 do 31 marca 1929 pracował w Poselstwie RP w Moskwie jako sekretarz II klasy[3][2]. Od 1 kwietnia do 1 maja 1929 ponownie był w centrali MSZ, po czym od 1 maja 1929 do 31 października 1931 pracował w Poselstwie RP w Waszyngtonie, jako sekretarz II klasy, jako tytularny sekretarz I klasy oraz od 12 lutego 1930 jako sekretarz ambasady[3][2]. Od 1 listopada 1931 ponownie pracował w MSZ, od 1 grudnia 1931 jako referendarz w Wydziale Zachodnim Departamentu Politycznego, od 1 sierpnia 1934 radca, od 1 lutego 1935 kierownik Referatu Anglo-Saskiego w Wydziale Zachodnim (P.II)[7][2]. Był także egzaminatorem języka angielskiego w MSZ, udzielał się w życiu społecznym, publikował w prasie[2]. Pod koniec lipca 1932 został wybrany członkiem zarządu Towarzystwa Polsko-Japońskiego[8]. W latach 30. kierował sekcją towarzyską w Klubie Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej[9].

W dniu 24 sierpnia 1939 został zmobilizowany do macierzystego 1 pułku Ułanów Krechowieckich w stopniu porucznika, po czym na zasadzie reklamowania skierowany ponownie do MSZ, następnie udał się do Kanady, dokąd wcześniej został mianowany na stanowisko konsula generalnego w Konsulacie Generalnym RP w Montrealu od 1 września 1939[2]. Stanowisko pełnił podczas II wojny światowej do 27 marca 1942, po czym sprawował stanowisko posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego RP w Kanadzie do 1 września 1944[2].

Później pracował jako kierownik Wydziału Amerykańskiego w Centrali MSZ w Londynie do 5 lipca 1945[2]. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Kanadzie, będąc konsulem i posłem polskim w Ottawie[2]. Udzielał się w życiu emigracyjnym polonijnym[2]. Zmarł 2 sierpnia 1960 w Ottawie[2]. Został pochowany na cmentarzu Notre Dame[2].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 123, 819, 1203.
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Alina Szklarska-Lohmannowa: Wiktor Józef Podoski. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2018-03-30].
  3. a b c d e f g h i Rocznik SZRP 1938 ↓, s. 215.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 711.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 602.
  6. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 123, 819.
  7. Rocznik SZRP 1938 ↓, s. 29, 215.
  8. Z Towarzystwa Polsko-Japońskiego. „Kurier Warszawski”. Nr 210, s. 8, 31 lipca 1932. 
  9. Rocznik SZRP 1938 ↓, s. 12.

Bibliografia

edytuj