Wiktor Grigorjewicz Kuriencow (ros. Виктор Григорьевич Куренцов, ur. 5 kwietnia 1941 w Tuchince, zm. 7 kwietnia 2021 w Odincowie[1]) – radziecki sztangista, dwukrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Wiktor Kuriencow
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1941
Tuchinka

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 2021
Odincowo

Wzrost

164 cm

Informacje klubowe
Klub

WS Chabarowsk

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Meksyk 1968 podnoszenie ciężarów
(waga średnia)
srebro Tokio 1964 podnoszenie ciężarów
(waga średnia)
Mistrzostwa świata
złoto Teheran 1965 waga średnia
złoto Berlin Wschodni 1966 waga średnia
złoto Meksyk 1968 waga średnia
złoto Warszawa 1969 waga średnia
złoto Columbus 1970 waga średnia
srebro Tokio 1964 waga średnia
Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Pracy Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Kariera

edytuj

Startował w wadze średniej (do 75 kg); podnoszeniem ciężarów zainteresował się podczas służby w wojsku. Pierwszy sukces w karierze osiągnął w 1966 roku, kiedy podczas mistrzostw Europy w Moskwie zdobył złoty medal w wadze średniej. Kilka tygodni później wystartował na igrzyskach olimpijskich w Tokio, gdzie wywalczył srebrny medal. Rozdzielił tam na podium Hansa Zdražilę z Czechosłowacji oraz Japończyka Masushiego Ōuchi. Podczas rozgrywanych cztery lata później igrzysk w Meksyku zdobył złoty medal, ustanawiając jednocześnie nowy rekord olimpijski wynikiem 475 kg. Zdobył jednocześnie tytuł mistrza świata[a], pokonując Ouchiego i Węgra Károly'ego Bakosa. Kuriencow zdobywał też złote medale na MŚ w Teheranie (1965), MŚ w Berlinie Wschodnim (1966), MŚ w Warszawie (1969) i MŚ w Columbus (1970). Do dziś pozostaje jedynym sztangistą, który zdobył w tej wadze pięć tytułów mistrza świata z rzędu.

Ponadto wywalczył dziewięć medali na mistrzostwach Europy: złote w latach 1964-1966 i 1968-1971, srebrny w 1972 roku i brązowy dwa lata później. Ustanowił 24 rekordy świata (sześć w wyciskaniu, osiem w podrzucie i dziesięć w trójboju). W latach 1964–1974 dziewięć razy był mistrzem ZSRR[2].

Po zakończeniu kariery sportowej kontynuował służbę w wojsku. Na emeryturę przeszedł w 1990 roku w randze pułkownika. Następnie był radnym miasta Odincowo, pracował także w ambasadzie Rosji we Włoszech.

W 1966 roku został uhonorowany tytułem Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR[3].

  1. W latach 1964–1984 wyniki igrzysk olimpijskich były jednocześnie wynikami mistrzostw świata.

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj