Wiktor Magnus

1833 - 1912 leśnik; przemysłowiec; społecznik

Wiktor Władysław Magnus (ur. 3 lipca 1833 w Warszawie, zm. 27 września 1912 tamże) – leśnik, przemysłowiec, społecznik.

Wiktor Władysław Magnus
Ilustracja
herb Gierałt
Data i miejsce urodzenia

3 lipca 1833
Warszawa

Data i miejsce śmierci

27 września 1912
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

leśnik

Miejsce zamieszkania

Warszawa

Alma Mater

Instytut Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnego

Stanowisko

Dyrektor

Pracodawca

Stowarzyszenie Spożywcze "Merkury"

Rodzice

Karol i Józefa z domu Mrozowska

Małżeństwo

Maria Józefa Głogowska

Dzieci

Stanisław Edward, Władysław Roman

Grób Wiktora Magnusa na cmentarzu Powązkowskim

Życiorys edytuj

Urodził się 3 lipca 1833 w Warszawie, w rodzinie Karola herbu Gierałt oraz Józefy z domu Mrozowskiej. Jego ojciec był kompozytorem i wydawcą utworów Fryderyka Chopina w Warszawie. W czerwcu 1851 zakończył naukę w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnego na Marymoncie z bardzo dobrymi wynikami. Podjął pracę w leśnictwie – w 1863 po wybuchu powstania styczniowego został zwolniony z pracy.

Przeniósł się do Warszawy i wraz z Aleksandrem Makowieckim, Antonim Nagórnym i Julianem Statkowskim był współzałożycielem pierwszego w kraju Stowarzyszenia Spożywczego „Merkury”, którego później został dyrektorem[1].

W 1891 wspólnie z Henrykiem Hussem założył spółkę, której celem była budowa konnego tramwaju z placu Unii Lubelskiej do Wilanowa. W 1894 wprowadzono lokomotywy i wydłużono trasę - z Wilanowa przez Powsin, Klarysew, Jeziornę i Konstancin do Piaseczna[2]. W 1897 z jego hojności i przy poparciu władz Dusznik ustawiony został w Parku Zdrojowym pomnik Fryderyka Chopina.

Należał między innymi do:

  • Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności,
    • wspierał Kasę Pożyczkową dla Przedsiębiorców,
    • wspierał Kasę Pożyczkową dla Rzemieślników i Robotników,
    • Towarzystwo Wzajemnej Pomocy Artystów Muzyków,
  • wspierał fundusz założycielski Filharmonii Warszawskiej,
  • Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, któremu ofiarował 20 obrazów mistrzów flamandzkich, francuskich, holenderskich, niemieckich i włoskich z XVII i XVIII wieku,

Żonaty z Marią z domu Głogowską, miał dwóch synów: Stanisława Edwarda i Władysława Romana. Zmarł w Warszawie i pochowany jest na warszawskich Powązkach.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj