Wiktor Mamatow

biathlonista

Wiktor Fiodorowicz Mamatow (ros. Виктор Фёдорович Маматов, ur. 21 lipca 1937 w Biełowie, zm. 27 października 2023[1] w Moskwie) – radziecki biathlonista, dwukrotny mistrz olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Wiktor Mamatow
Виктор Маматов
Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1937
Biełowo

Data i miejsce śmierci

27 października 2023
Moskwa

Klub

Lokomotiw Nowosibirsk

Wzrost

182 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Igrzyska olimpijskie
złoto Grenoble 1968 biathlon
(sztafeta)
złoto Sapporo 1972 biathlon
(sztafeta)
Mistrzostwa świata
złoto Altenberg 1967 b.indywidualny
złoto Zakopane 1969 sztafeta
złoto Östersund 1970 sztafeta
złoto Hämeenlinna 1971 sztafeta
srebro Altenberg 1967 sztafeta
brąz Östersund 1970 b.indywidualny
Odznaczenia
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Przyjaźni Narodów Order Czerwonego Sztandaru Pracy Medal „Za pracowniczą dzielność” (ZSRR) Medal „Za pracowniczą wybitność” (ZSRR)

Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR

Kariera edytuj

W 1967 roku wystartował w mistrzostwach świata w Altenbergu, zdobywając dwa medale. Najpierw zwyciężył w biegu indywidualnym, wyprzedzając Polaka Stanisława Szczepaniaka i Jona Istada z Norwegii. Następnie razem z Aleksandrem Tichonowem, Rinatem Safinem i Nikołajem Puzanowem zajął drugie miejsce w sztafecie. Podczas trzech kolejnych edycji tej imprezy: mistrzostwach świata w Zakopanem (1969), mistrzostwach świata w Östersund (1970) i mistrzostwach świata w Hämeenlinna (1971) zdobywał złote medale w sztafecie. W tym czasie w biegu indywidualnym na podium stanął raz: w 1970 roku zajął trzecie miejsce, przegrywając tylko z Aleksanderm Tichonowem i Norwegiem Torem Svendsbergetem.

Wspólnie z Aleksandrem Tichonowem, Nikołajem Puzanowem i Władimirem Gundarcewem zdobył złoty medal w sztafecie podczas X Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Grenoble w 1968 roku. W biegu indywidualnym rywalizację ukończył na siódmej pozycji. Takie same wyniki osiągnął cztery lata później podczas XI Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Sapporo. Tym razem sztafeta Związku Radzieckiego wystąpiła w składzie: Aleksandr Tichonow, Rinat Safin, Iwan Biakow i Wiktor Mamatow.

Po zakończeniu kariery Wiktor Mamatow pracował jako trener. Prowadził reprezentację Związku Radzieckiego w latach 1973–1976 i 1981-1985. W latach 1989–1992 był prezesem Radzieckiej Federacji Biathlonu. Następnie, w latach 1993–1998 był wiceprezesem Rosyjskiej Federacji Biathlonu, jednocześnie będąc członkiem Rosyjskiego Komitetu Olimpijskiego (1994-2002). Był również managerem reprezentacji Rosji w biathlonie podczas XVIII Zimowych Igrzysk Olimpijskich Nagano 1998 i XIX Zimowych Igrzysk Olimpijskich Salt Lake City 2002.

W 1967 roku otrzymał tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR, dwukrotnie Order Czerwonego Sztandaru Pracy (1972 i 1988), Order Przyjaźni Narodów (1994), Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy (1999), a także Medal „Za pracowniczą wybitność” i Medal „Za pracowniczą dzielność”[2].

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1968 Grenoble 7. nd. nd. nd. 1. nd.
1972 Sapporo 7. nd. nd. nd. 1. nd.

Mistrzostwa świata edytuj

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1967 Altenberg 1. nd. nd. nd. 2. nd.
1969 Zakopane 14. nd. nd. nd. 1. nd.
1970 Östersund 3. nd. nd. nd. 1. nd.
1971 Hämeenlinna 6. nd. nd. nd. 1. nd.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj