Wiktor Niesiołowski

oficer Wojska Polskiego

Wiktor Marian Niesiołowski (ur. 4 września 1868 w Opawie, zm. 7 kwietnia 1945 w Mödling) – generał brygady inżynier Wojska Polskiego.

Wiktor Marian Niesiołowski
Victor Ritter Niesiołowski-Gawin
von Niesiołowice
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

4 września 1868
Opawa

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 1945
Mödling

Przebieg służby
Lata służby

1888–1924

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Instytut Wojskowo-Techniczny
Wydział Wojskowy Politechniki Lwowskiej
Oficerski Trybunał Orzekający

Stanowiska

szef instytutu
komendant wydziału
członek trybunału

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Odznaka za 25-letnią Służbę Wojskową (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy

Życiorys edytuj

Urodził się 4 września 1868 w Opawie. Był starszym bratem Jana, także generała brygady[1]. Po ukończeniu czterech klas gimnazjum w Rzeszowie, kontynuował naukę w Niższej Wojskowej Szkole Realnej w Koszycach, a następnie w Wyższej Wojskowej Szkole Realnej w Hranicach[2]. W 1888 roku ukończył Techniczną Akademię Wojskową w Wiedniu i został przydzielony do Pułku Inżynieryjnego w Ołomuńcu[3]. W latach 1891–1893 był słuchaczem Wyższego Kursu Inżynieryjnego w Wiedniu (niem. Höherer Genie-Curs). W 1893, po ukończeniu kursu, został przeniesiony do Batalionu Pionierów Nr 11 w Przemyślu i przydzielony do Dyrekcji Inżynierii i Fortyfikacji w Krakowie[4]. W następnym roku został odkomenderowany na studia na Fakultecie Filozoficznym Uniwersytetu Wiedeńskiego[5]. 1 września 1896 został przydzielony do Technicznej Akademii Wojskowej w Wiedniu (od 1904 w Mödling) na stanowisko wykładowcy mechaniki i fizyki. Równocześnie wykładał nauki przyrodnicze w Szkole Wojennej w Wiedniu. W czasie I wojny światowej służył w sztabach wyższych dowództw na frontach: rosyjskim, rumuńskim i włoskim[1]. W czasie służby w c. i k. Armii awansował kolejno na stopień: podporucznika (1 września 1888 roku), porucznika (1 maja 1890 roku) i pułkownika (1 sierpnia 1917 roku)[6][7].

14 czerwca został mianowany szefem Instytutu Wojskowo-Technicznego z uprawnieniami szefa departamentu w Ministerstwa Spraw Wojskowych[8]. 1 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[9]. W październiku 1921 roku został mianowany komendantem Wydziału Wojskowego przy Politechnice Lwowskiej[10]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 9. lokatą w korpusie generałów[11][12]. 30 kwietnia 1924 roku został mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego[13]. Z dniem 31 października 1924 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Mödling pod Wiedniem[14][15][16][17]. Zmarł 7 kwietnia 1945 roku w Mödling[2].

Generał Niesiołowski był autorem szeregu prac naukowych (w języku niemieckim), dotyczących między innymi zagadnień zastosowania fizycznych metod badawczych do balistyki. Między innymi ogłosił drukiem (Wiedeń 1908) pracę, stanowiącą wyczerpujący podręcznik (wykłady) techniki wojskowej: Ausgewählte Kapitel der Technik mit besonderer Rücksicht auf militärische Anwendungen[1].

Ordery i odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj