Wilhelm (książę Jülich i Geldrii)

Wilhelm (ur. w 1363 lub 1364, zm. 16 lutego 1402 w Arnhem) – książę Geldrii i hrabia Zutphen od 1371, książę Jülich od 1393.

Wilhelm
ilustracja
ilustracja herbu
książę Geldrii
Okres

od 1371
do 1402

Poprzednik

Renald III

Następca

Renald IV

książę Jülich (jako Wilhelm III)
Okres

od 1393
do 1402

Poprzednik

Wilhelm II

Następca

Renald

Dane biograficzne
Data urodzenia

1363 lub 1364

Data i miejsce śmierci

16 lutego 1402
Arnhem

Miejsce spoczynku

kościół kartuzów w Arnhem

Ojciec

Wilhelm II

Matka

Maria z Geldrii

Żona

Katarzyna z Bawarii
od 1379
do 1400

Życiorys edytuj

Wilhelm był starszym synem księcia Jülich Wilhelma II oraz Marii, córki księcia Geldrii Renalda II. W 1371 r. zmarli bezpotomnie obaj bracia jego matki, Edward i Renald III i Wilhelm został dziedzicem księstwa geldryjskiego. Jego następstwo zatwierdził w 1372 r. cesarz Karol IV Luksemburski, a regentem w Geldrii (wobec małoletności Wilhelma) został jego ojciec.

Swoje roszczenia do księstwa Geldrii zgłosiła jednak także siostra matki Wilhelma, Mechtylda. Rozpoczęła się wojna, która stanowiła zarazem kontynuację rywalizacji dwóch stronnictw politycznych w księstwie: mieszczańskiego (wspierającego Wilhelma) i szlacheckiego. Zakończyła się dopiero po objęciu osobistych rządów przez Wilhelma (którego władzę jeszcze raz potwierdził cesarz) w 1377 r. W 1379 r. Wilhelm poślubił Katarzynę, córkę księcia Bawarii-Straubing i hrabiego Holandii Albrechta I, który wsparł go w zmaganiach w Geldrii (Katarzyna była także byłą narzeczoną zmarłego księcia Geldrii Edwarda).

Wilhelm miał awanturniczy charakter. Kilkukrotnie uczestniczył w wojnach prowadzonych przez zakon krzyżacki, wyprawił się także przeciwko piratom północnoafrykańskim. W 1386 r. rozpoczął wojnę z Brabancją. To wywołało wielką wyprawę francusko-burgundzką przeciwko ojcu Wilhelma, księciu Jülich, którego podejrzewano o nakłanianie syna do wystąpień przeciwko Brabancji.

W 1393 r. zmarł ojciec Wilhelma i ten odziedziczył także księstwo Jülich. W kolejnych latach Wilhelm kolejno zakończył liczne prowadzone konflikty z sąsiadami, m.in. w 1399 zawarł pokój z Brabancją. Zaczął wówczas odgrywać znaczniejszą rolę w sprawach ogólnoniemieckich, popierając tracącego wówczas tron niemiecki króla Wacława IV Luksemburskiego – m.in. blokując drogi do Akwizgranu zapobiegł w 1400 koronacji królewskiej jego konkurenta Ruprechta Wittelsbacha. Wspierał także księcia orleańskiego Ludwika w jego walce z Burgundczykami i Anglikami.

Nie pozostawił po sobie żadnych żyjących potomków, w związku z czym trony książęce w Geldrii i Jülich objął jego młodszy brat, Renald. Został pochowany w kościele kartuzów w Arnhem.

Bibliografia edytuj