Wilhelm III (książę Bawarii)

Wilhelm III (ur. 1375, zm. 12 września 1435) – książę Bawarii-Monachium z dynastii Wittelsbachów (od 1397).

Wilhelm III
"
książę Bawarii-Monachium
(z Ernestem)
Okres

od 1397
do 1435

Poprzednik

Jan II

Następca

Ernest

Dane biograficzne
Dynastia

Wittelsbachowie

Data urodzenia

1375

Data śmierci

12 września 1435

Ojciec

Jan II

Matka

Katarzyna

Rodzeństwo

Ernest

Żona

Małgorzata

Dzieci

Adolf,
Wilhelm

Życiorys

edytuj

Wilhelm był młodszym synem księcia bawarskiego rezydującego w Monachium Jana II oraz Katarzyny, córki hrabiego Gorycji Meinharda VI. Po śmierci ojca w 1397, objął rządy w Monachium wraz ze swym starszym bratem Ernestem.

 
Książęta bawarscy Albrecht III i Wilhelm III, grafika z końca XIX w.

Zaraz po objęciu tronu bracia musieli stawić czoła stryjowi Stefanowi III, księciu Bawarii-Ingolstadt. Już w 1398 bracia musieli uznać jego prawo do współrządów w Monachium. Jednak spór na tym się nie skończył. Monachium było podzielone między stronników obu stron, w efekcie czego rzeczywista kontrola nad miastem przechodziła z rąk do rąk. Po śmierci Stefana dalsze spory (i walki) Ernest i Wilhelm prowadzili z jego synem i następcą, Ludwikiem VII Brodatym. W 1421 wybuchła wojna domowa w Bawarii. Współpraca i dobre stosunki między braćmi wyróżniały się na tle nieustających rodzinnych sporów między Wittelsbachami w tym czasie. Po wymarciu w 1425 linii Wittelsbachów panujących w Bawarii-Straubing, Ernest i Wilhelm zgłosili pretensje do objęcia tego księstwa; w 1427 zajęli Straubing, a w 1429 – na mocy układu z Pressburga – została usankcjonowana ich władza na dużej części tego terytorium.

Jednocześnie Wilhelm brał udział w wojnach hucyckich (m.in. w wyprawach z 1420 oraz 1431). Był zaufanym współpracownikiem króla niemieckiego Zygmunta Luksemburskiego – Zygmunt ustanowił go opiekunem soboru w Bazylei (1431). Z tego powodu brał udział w rokowaniach między soborem a husytami, które doprowadziły później do zakończenia wojen husyckich i zawarcia kompaktów praskich. Zaangażował się w działania w celu reformy Kościoła, stając tu przeciwko papieżowi Eugeniuszowi IV. Rolę strażnika pokoju podczas soboru król poszerzył wkrótce (1432) na całą Rzeszę i Wilhelm odniósł na tym polu pewne sukcesy (zażegnując spór burgundzko-austriacki oraz walcząc z raubritterami).

Wilhelm znany był ze swej pobożności i zamiłowania do pokoju. Dominikański pisarz jego czasów nazwał go „ojcem ubogich”. Dążył do pokojowego rozwiązywania sporów i był zdolnym dyplomatą. Uważano go nawet za potencjalnego następcę Zygmunta na tronie królewskim, zmarł jednak wcześniej niż Zygmunt.

Rodzina

edytuj

W podeszłym już wieku, w maju 1433 r. w Bazylei Wilhelm poślubił o wiele młodszą od siebie Małgorzatę (ur. 1416), córkę Adolfa II, księcia Kleve i hrabiego Mark. Ze związku tego pochodziło dwóch synów: Adolf (ur. 1434, zm. 1441, po śmierci ojca formalnie uznawany za księcia bawarskiego, współrządcę swego stryja, a potem kuzyna) i Wilhelm (pogrobowiec Wilhelma, ur. i zm. 1435). Miał też nieślubnego syna Konrada ze związku z Adelajdą Schmylin z Monachium.

Bibliografia

edytuj