Wilhelm II Holenderski
Wilhelm II, właśc.: Wilhelm Fryderyk Jerzy Ludwik Oranje-Nassau, nid.: Willem Frederik George Lodewijk (ur. 6 grudnia 1792 w Hadze, zm. 17 marca 1849 w Tilburgu) – król Holandii, wielki książę Luksemburga i książę Limburgii.
| ||
| ||
| ||
| król Holandii | ||
| Okres | od 7 października 1840 do 17 marca 1849 | |
| Poprzednik | Wilhelm I Oranje-Nassau | |
| Następca | Wilhelm III Oranje-Nassau | |
| wielki książę Luksemburga | ||
| Okres | od 7 października 1840 do 17 marca 1849 | |
| Poprzednik | Wilhelm I Oranje-Nassau | |
| Następca | Wilhelm III Oranje-Nassau | |
| Dane biograficzne | ||
| Dynastia | Orańska-Nassau | |
| Data urodzenia | 6 grudnia 1792 | |
| Data śmierci | 17 marca 1849 | |
| Ojciec | Wilhelm I Oranje-Nassau | |
| Matka | Wilhelmina Hohenzollern | |
| Żona | Anna Pawłowna Romanowa | |
| Dzieci | Wilhelm Aleksander Henryk Ernest Zofia | |
ŻyciorysEdytuj
Był synem króla Wilhelma I i królowej Wilhelminy Pruskiej. Kształcił się w Akademii Wojskowej w Berlinie, a następnie studiował na Oksfordzie. Po zakończeniu studiów służył w armii brytyjskiej. W czasie wojny na Półwyspie Iberyjskim służył u boku księcia Wellingtona (1769–1852). Brał udział w walkach z Napoleonem (1769–1821), w bitwie pod Waterloo w 1815 roku, gdzie został ranny. Królem Holandii i wielkim księciem Luksemburga został 7 października 1840 roku.
Wilhelm II miał ambicje autokratyczne, był jednak człowiekiem innego formatu niż Wilhelm I, słabszym, chwiejnym, ulegającym łatwo nastrojom, źle znającym się na ludziach[1]. Nie był pracowity, nie posiadał talentów organizacyjnych ani wiedzy ekonomicznej swego ojca[2].
Po wstąpieniu na tron musiał zmierzyć się z licznymi problemami, w tym z pogarszającymi się stale finansami państwa. Konieczne stało się przeprowadzenie reform. Pod wpływem wydarzeń rewolucyjnych 1848 roku król Wilhelm po konsultacjach z premierem Johanem Rudolfem Thorbecke (1798–1872) zgodził się na ogłoszenie konstytucji na wzór już istniejących w innych monarchiach europejskich. Nowa konstytucja została proklamowana 3 listopada 1848 roku.
Za panowania Wilhelma II nastąpiło ożywienie w dziedzinie architektury. Choć większość inwestycji powstała pod koniec XIX wieku, to za rządów Wilhelma budowano liczne kościoły i pałace. W 1846 roku wybudowano pierwszą w Holandii stację kolejową w Outshoorn[3]. W 1847 roku w mieście Tilburg w Brabancji Północnej, nad Kanałem Wilhelminy, król Wilhelm wybudował pałac.
Wilhelm II uchylił pochodzący z czasów napoleońskich zakaz przyjmowania nowicjuszy do klasztorów. Nosił się także z zamiarem przywrócenia hierarchii katolickiej. Ustąpił pod wpływem kalwińskiej fali protestów[4].
Małżeństwo i potomstwoEdytuj
21 lutego 1816 ożenił się z Wielką Księżną Rosji – Anną Pawłowną Romanowną, siostrą cara Aleksandra I[5], który zresztą zaaranżował to małżeństwo. Para miała razem pięcioro dzieci:
- Wilhelma Aleksandra Pawła Fryderyka Ludwika, późniejszego króla Wilhelma III (1817–1890),
- Wilhelma Aleksandra Fryderyka Konstantego Mikołaja Michała (1818–1848),
- Wilhelma Fryderyka Henryka (1820–1879), męża najpierw Amalii z Saksonii-Weimaru-Eisenach, a później Marii Pruskiej,
- Wilhelma Aleksandra Fryderyka Ernsta Kazimierza (1822),
- Wilhelminę Marię Zofię Ludwikę (1824–1897), żonę Karola Aleksandra, Wielkiego Księcia Saksonii-Weimaru-Eisenach.
CiekawostkiEdytuj
Imię króla nosi klub piłkarski o nazwie Willem II Tilburg.
GenealogiaEdytuj
| Prapradziadkowie |
Jan Wilhelm Friso |
król Wielkiej Brytanii |
król w Prusach |
książę |
landgraf |
Christian III Wittelsbach | ||
| Pradziadkowie |
Stadhouder Zjednoczonych Prowincji |
August Wilhelm Hohenzollern |
landgraf | |||||
| Dziadkowie |
Stadhouder Zjednoczonych Prowincji |
król pruski | ||||||
| Rodzice |
król Zjednoczonych Niderlandów | |||||||
|
Wilhelm II Holenderski (1792-1849), król Holandii, wielki książę Luksemburga | ||||||||
PrzypisyEdytuj
BibliografiaEdytuj
- Jan Balicki, Maria Bogucka, Historia Holandii, Wrocław 1989.
- Isabelle Bricard, Dynastie panujące Europy, Warszawa 2007.