Wilhelm Josef Ritter[1] von Thoma (ur. 11 listopada 1891 w Dachau, zm. 30 kwietnia 1948 w Söcking) – niemiecki oficer, pełniący służbę podczas I wojny światowej, hiszpańskiej wojny domowej i II wojny światowej. Podczas tej ostatniej, od 1941 roku był dowódcą 17 i 20 Dywizji Pancernej (niem. Panzer-Division). Karierę wojskową zakończył ze stopniem generała wojsk pancernych (niem. General der Panzertruppe).

Wilhelm von Thoma
Ilustracja
generał wojsk pancernych generał wojsk pancernych
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1891
Dachau

Data i miejsce śmierci

30 kwietnia 1948
Söcking

Przebieg służby
Lata służby

1912–1945

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Reichsmarine Reichswehra
Wehrmacht

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
hiszpańska wojna domowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Złoty Krzyż Hiszpanii z Mieczami i Brylantami Odznaka za 25-letnią Służbę w Heer lub Kriegsmarine Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie (III Rzesza) Order Maksymiliana Józefa (Bawaria) Srebrna odznaka za rany (Cesarstwo Niemieckie) Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Wojskowy (Hiszpania) Medal Kampanii Hiszpańskiej (1936–1939)

Życiorys edytuj

Od 2 września do 3 listopada 1942 był dowódcą Afrika Korps, a od 24 października niemiecko-włoskiej Panzerarmee Afrika. Gdy 4 listopada podczas II bitwy pod El Alamein w Egipcie jego czołg został kilkukrotnie trafiony – von Thoma wyskoczył z niego i stanął spokojnie wśród płomieni palącego się paliwa i ciał niemieckich żołnierzy na niewielkim wzgórzu, gdzie został wzięty do niewoli. Generał Erwin Rommel był później zdania, że von Thoma prawdopodobnie szukał śmierci w walce. Spekuluje się także, że świadomie poddał się Brytyjczykom. Jeszcze w tym samym dniu von Thoma przy kolacji z gen. B. Montgomerym omawiał przebieg walki.

Następnie trafił do „obozu dla generałów” w Trent Park. W niewoli spędził resztę wojny pozostając w znakomitych stosunkach z Anglikami, z którymi dyskutował o próbach Wunderwaffe na poligonie wojskowym w Kummersdorfie (gmina Am Mellensee). W lipcu 1945 przeszedł amputację nogi, lecz zaopatrzono go w protezę. 25 listopada 1947 został zwolniony.

Zmarł w Söcking (obecnie dzielnica Starnbergu), kilka miesięcy po powrocie do Niemiec.

Jest mi wstyd być oficerem – tak miał skomentować niemieckie zbrodnie wojenne w Rosji, których był świadkiem[2]. Nie był członkiem NSDAP.

Odznaczenia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj

  1. niem. Ritter jest oficjalnym tytułem (dosł. rycerz), nie imieniem
  2. Andrew Roberts. The Genocide Generals: secret recordings explode the myth they knew nothing about the Holocaust. „Daily Mail”, 21 lipca 2007. Londyn. [dostęp 2011-02-06]. (ang.). 
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p Thoma, Ritter von, Wilhelm Josef - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2021-06-18].