William King Harvey

William King Harvey (ur. 1915, zm. 1976) – amerykański funkcjonariusz służb specjalnych, agent specjalny Federalnego Biura Śledczego FBI, następnie wyższy oficer Centralnej Agencji Wywiadowczej CIA.

Do FBI wstąpił w 1940, bezpośrednio po ukończeniu Indiana University; został przydzielony do działu kontrwywiadu. W 1947 wycofał się z Biura i ku wielkiemu niezadowoleniu ówczesnego długoletniego szefa FBI J. Edgara Hoovera przeniósł się do nowo utworzonej Centralnej Agencji Wywiadowczej. Był jednym z kontaktów ówczesnego oficera łącznikowego brytyjskiej Tajnej Służby Wywiadowczej MI6 z CIA i FBI Harolda (Kima) Philby’ego, jak się następnie okazało, jednego z członków siatki szpiegowskiej Cambridge. Poznał też innego szpiega radzieckiego, także członka owej siatki szpiegowskiej, Guya Burgessa. Przykry incydent towarzyski podczas przyjęcia u Philby’ego (m.in. Burgess obraził żonę Harveya Libby), sprawił, że Harvey zaczął szperać w przeszłości zarówno Burgessa, do którego miał urazę osobistą, jak i Philby’ego, którego słusznie podejrzewał, że jest „kretem”. Konkretnych dowodów pozwalających oskarżyć tak wysokiego funkcjonariusza brytyjskiego wywiadu, jak Philby, zebrać się Harveyowi jednak nie udało.

W 1952 Harvey, znany pod przydomkiem Big Bill, kierował prowadzoną przez CIA, MI6 i BND budową tunelu berlińskiego (operacja Gold), zwanego również „Dziurą Harveya”. Harvey, który wówczas pił na potęgę, uczestniczył w zleconej w 1961 przez prezydenta Kennedy’ego operacji Mangoose (operacja Mangusta). Robert Kennedy oskarżył go o hamowanie operacji; podczas wizytacji placówek CIA przez Roberta Kennedy’ego doszło między nimi do ostrej kłótni. Innym razem będący pod wpływem alkoholu Harvey krytyczne wyraził się zarówno o prezydencie, jak i prokuratorze generalnym w ich obecności. Ostatecznie odsunięty został od operacji. W 1963 Richard Helms, zastępca dyrektora Zarządu Planowania (przyszły Dyrektor Centrali Wywiadu, objął to stanowisko w 1966), pozbył się Harveya z Waszyngtonu, przenosząc go na placówkę agencji w Rzymie, gdzie coraz bardziej niezrównoważony i coraz częściej pijany Harvey utrzymał się do przejścia na emeryturę w 1969. Zmarł siedem lat później, w 1976.