Wincenty Danilewicz

Wincenty Danilewicz
	; Wincenty Danilewicz (Danielewicz) - po lewej w towarzystwie swych córek, fotografia z lat 1850-tych. Waleria Danilewicz – siedzi, z tyłu stoją: Aneta i Julia
Data i miejsce urodzenia	1787 ; Mińsk Litewski
Data i miejsce śmierci	23 marca 1878 ; Jędrzejów
Zawód, zajęcie	Sekretarz kancelarii Senatu Królestwa Kongresowego w Warszawie; główny archiwista Heroldii Królestwa Kongresowego.
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wincenty Danilewicz (1787–1878, urodzony w Mińsku Litewskim (ówczesne terytorium Rzeczypospolitej Obojga Narodów)^[2] Sekretarz kancelarii Senatu Królestwa Kongresowego w Warszawie; główny archiwista Heroldii Królestwa Kongresowego - herbu Ostoja – szwoleżer, kawaler francuskiego orderu Legii Honorowej.

Życiorys edytuj

Wincenty Danilewicz (Danielewicz) brał udział – jako szwoleżer – w kampanii napoleońskiej, za co został odznaczony francuskim orderem Legii Honorowej^[3]^[4] i medalem Św. Heleny (zob. ilustracje).

Uczestniczył (między innymi) w bitwie pod Arcis-sur-Aube (20–21 marca 1814), w której był ranny^[5].

Po powrocie do kraju w 1815 podjął pracę jako sekretarz kancelarii Senatu Królestwa Kongresowego w Warszawie. Następnie pracował jako główny archiwista Heroldii Królestwa Kongresowego. Przeszedł na emeryturę w 1844^[6].

Później przeniósł się do Jędrzejowa^[7]. Pozostawił po sobie między innymi spuściznę literacką w postaci trzech tragedii („Piast”, „Zbigniew”, „Kiejstut”) i jednej „komiopery”. Jego prawnuk Maciej Masłowski podaje (1957), że w swym testamencie (1859) wymieniał Danilewicz również pamiętniki, których w 1868 roku było trzydzieści „poszytów”^[8].

Wincenty Danilewicz był ożeniony z Franciszką (z domu Grunwald), ur. w 1797 lub 1798 zm. w 1842^[9], z którą miał – wymienione w jego zachowanym testamencie z 1859 roku, widoczne na załączonej ilustracji – córki: Anetę, Julię i Walerię Józefę (1827-1881^[10]^[11] zamężną za Rajmundem Masłowskim, prawnikiem). Ich synem był Stanisław Masłowski, artysta malarz. Wincenty Danilewicz zmarł 23 marca 1878 w Jędrzejowie w wieku 90 lat^[12].

Galeria edytuj

Dyplom francukiego Orderu Legii Honorowej wystawiony Wincentemu Danilewiczowi (Danielewiczowi) 27 lutego 1814^[13].
Order Legii Honorowej Wincentego Danilewicza (Danielewicza) – zob wyżej: dyplom z 27 lutego 1814^[13].
Dyplom medalu Św. Heleny Wincentego Danilewicza^[13]
Karta wyjścia Wincentego Danilewicza ze szpitala Grossen Garten w Dreźnie z 14 czerwca 1813^[14].
Epitafium Wincentego Danilewicza w Kościele Trójcy Świętej w Jędrzejowie - fot. Andrzej Sokołowski, listopad 2018.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

↑ Córki Wincentego wymienione w jego zachowanym testamencie z 1859 roku – źródło: archiwum rodzinne Macieja Masłowskiego, zob. także: Masłowski M. [opr.]: Stanisław Masłowski – Materiały do życiorysu i twórczości, Wrocław 1957, ed. „Ossolineum” – Polska Akademia Nauk, s. 17–19.
↑ W zamieszczonym dyplomie Medalu Św. Heleny podano jako miejsce urodzenia: Wilno. Wymaga to weryfikacji. Weryfikacji wymaga również podany tam początkowy rok służby: 1792(!). Sekretarz kancelarii Senatu Królestwa Kongresowego w Warszawie; następnie główny archiwista Heroldii Królestwa Kongresowego.
↑ Łoza S.: Legia honorowa w Polsce 1803-1923, Zamość 1923, wyd. Zygmunt Pomarański i Spółka (reprint Warszawa 1986, Wyd. WAiF), s. 38, poz.284.
↑ R.Bielecki: Szwoleżerowie gwardii, seria: „Słynne Pułki Polskie”, wyd. „Neriton”, Warszawa 1996, s. 240 (poz.2259).
↑ Jak pisał w swym testamencie – był „śmiertelnie ranny i do niewoli wzięty” – Masłowski M. [opr.]: Stanisław Masłowski – Materiały do życiorysu i twórczości, Wrocław 1957, ed. „Ossolineum” – Polska Akademia Nauk, s. 18.
↑ Masłowski M., op.cit., s. 17–19.
↑ Z zachowanych w rodzinnym archiwum dokumentów i z cytowanej pracy M. Masłowskiego (Masłowski M., op.cit., s.19) – wynika, że w Warszawie rodzina Danilewiczów zamieszkiwała przy ul. Kanonia i Krzywe Koło.
↑ W swych pamiętnikach charakteryzował między innymi warszawską dzielnicę staromiejską i poruszał akcję rusyfikacyjną w polistopadowej Warszawie – pisząc o konspirowaniu orłów polskich pod powłoką wapna i tynku. Źródłem amatorskich zainteresowań twórczością literacką u Danilewicza – jak twierdził jego prawnuk Maciej Masłowski – mogła być zarówno atmosfera epoki kultywująca tradycje „memoirów” i epistolografii, jak i środowisko, w którym przebywał. Szefem kancelarii Senatu Królestwa Kongresowego był bowiem wówczas Julian Ursyn Niemcewicz – zob.: Masłowski M., op.cit., s. 19.
↑ Franciszka z Grunwaldów Danilewicz zmarła – jak wynika z zachowanej metryki zgonu – „4 stycznia o godzinie 12 w nocy” w 1842 w wieku 44 lat. Zob. jej grób na Cmentarzu „Stare Powązki” w Warszawie – kwat._11-1-7/8 (Plik:Stanislaw Maslowski grave, Old Powazki Cemetery, sect. 11-1-7-8, november 2012.jpg.
↑ Zmarła dnia 21 VIII 1881 - Warszawa, par. Wszystkich Świętych. Pochowana - Warszawa, cm. Powązkowski. Wiek: prawdopodobnie 54 lat - zob.: https://www.sejm-wielki.pl/b/psb.17222.3(dostęp: 7 lutego 2024)
↑ Zob.: Masłowski M., op.cit., s. 18. Prawdopodobnie córką Franciszki z Grunwaldów i Wincentego Danilewiczów była również Maria zmarła w 1837 roku w wieku 7 lat, pochowana w grobie sąsiadującym z grobem Franciszki (inskrypcja na nagrobku z lewej: Plik:Stanislaw Maslowski grave, Old Powazki Cemetery, sect. 11-1-7-8, november 2012.jpg).
↑ Data zgodna z epitafium w parafialnym Kościele Św. Trójcy w Jędrzejowie.
↑ ^a ^b ^c Źródło: archiwum rodzinne Macieja Masłowskiego.
↑ W przekładzie na polski: „Karta wyjścia ze szpitala Grossen-Garten w Dreźnie – Wielka Armia, Gwardia Cesarska, 1 szwadron, 1 regiment lansjerów, 7 kompania. Rodzaj choroby: ranny. Wymieniony Danilewicz Wincenty, lansjer rodem z Wilna, powiat Wilno, wszedł 20 miesiąca maja [...] wychodzi tego dnia czternastego miesiąca czerwca 1813 [...] (Zob.: Masłowski M. [opr.]: Stanisław Masłowski – Materiały do życiorysu i twórczości, Wrocław 1957, ed. „Ossolineum” – Polska Akademia Nauk, s.18) – Źródło: archiwum rodzinne Macieja Masłowskiego.

Bibliografia edytuj

Bielecki R.: Szwoleżerowie gwardii, seria: „Słynne Pułki Polskie”, wyd. „Neriton”, Warszawa 1996.
Łoza S.: Legia honorowa w Polsce 1803–1923, Zamość 1923, wyd. Zygmunt Pomarański i Spółka (reprint Warszawa 1986, wyd. Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe – WAiF),
Masłowski M. [opr.]: Stanisław Masłowski – Materiały do życiorysu i twórczości, Wrocław 1957, wyd. „Ossolineum” – Polska Akademia Nauk.

Linki zewnętrzne edytuj

Danielewicze na stronie Stowarzyszenia Rodu Ostoja

[1] Córki Wincentego wymienione w jego zachowanym testamencie z 1859 roku – źródło: archiwum rodzinne Macieja Masłowskiego, zob. także: Masłowski M. [opr.]: Stanisław Masłowski – Materiały do życiorysu i twórczości, Wrocław 1957, ed. „Ossolineum” – Polska Akademia Nauk, s. 17–19.

[2] W zamieszczonym dyplomie Medalu Św. Heleny podano jako miejsce urodzenia: Wilno. Wymaga to weryfikacji. Weryfikacji wymaga również podany tam początkowy rok służby: 1792(!). Sekretarz kancelarii Senatu Królestwa Kongresowego w Warszawie; następnie główny archiwista Heroldii Królestwa Kongresowego.

[3] Łoza S.: Legia honorowa w Polsce 1803-1923, Zamość 1923, wyd. Zygmunt Pomarański i Spółka (reprint Warszawa 1986, Wyd. WAiF), s. 38, poz.284.

[4] R.Bielecki: Szwoleżerowie gwardii, seria: „Słynne Pułki Polskie”, wyd. „Neriton”, Warszawa 1996, s. 240 (poz.2259).

[5] Jak pisał w swym testamencie – był „śmiertelnie ranny i do niewoli wzięty” – Masłowski M. [opr.]: Stanisław Masłowski – Materiały do życiorysu i twórczości, Wrocław 1957, ed. „Ossolineum” – Polska Akademia Nauk, s. 18.

[6] Masłowski M., op.cit., s. 17–19.

[7] Z zachowanych w rodzinnym archiwum dokumentów i z cytowanej pracy M. Masłowskiego (Masłowski M., op.cit., s.19) – wynika, że w Warszawie rodzina Danilewiczów zamieszkiwała przy ul. Kanonia i Krzywe Koło.

[8] W swych pamiętnikach charakteryzował między innymi warszawską dzielnicę staromiejską i poruszał akcję rusyfikacyjną w polistopadowej Warszawie – pisząc o konspirowaniu orłów polskich pod powłoką wapna i tynku. Źródłem amatorskich zainteresowań twórczością literacką u Danilewicza – jak twierdził jego prawnuk Maciej Masłowski – mogła być zarówno atmosfera epoki kultywująca tradycje „memoirów” i epistolografii, jak i środowisko, w którym przebywał. Szefem kancelarii Senatu Królestwa Kongresowego był bowiem wówczas Julian Ursyn Niemcewicz – zob.: Masłowski M., op.cit., s. 19.

[9] Franciszka z Grunwaldów Danilewicz zmarła – jak wynika z zachowanej metryki zgonu – „4 stycznia o godzinie 12 w nocy” w 1842 w wieku 44 lat. Zob. jej grób na Cmentarzu „Stare Powązki” w Warszawie – kwat._11-1-7/8 (Plik:Stanislaw Maslowski grave, Old Powazki Cemetery, sect. 11-1-7-8, november 2012.jpg.

[10] Zmarła dnia 21 VIII 1881 - Warszawa, par. Wszystkich Świętych. Pochowana - Warszawa, cm. Powązkowski. Wiek: prawdopodobnie 54 lat - zob.: https://www.sejm-wielki.pl/b/psb.17222.3(dostęp: 7 lutego 2024)

[11] Zob.: Masłowski M., op.cit., s. 18. Prawdopodobnie córką Franciszki z Grunwaldów i Wincentego Danilewiczów była również Maria zmarła w 1837 roku w wieku 7 lat, pochowana w grobie sąsiadującym z grobem Franciszki (inskrypcja na nagrobku z lewej: Plik:Stanislaw Maslowski grave, Old Powazki Cemetery, sect. 11-1-7-8, november 2012.jpg).

[12] Data zgodna z epitafium w parafialnym Kościele Św. Trójcy w Jędrzejowie.

[ReferenceA-13] Źródło: archiwum rodzinne Macieja Masłowskiego.

[14] W przekładzie na polski: „Karta wyjścia ze szpitala Grossen-Garten w Dreźnie – Wielka Armia, Gwardia Cesarska, 1 szwadron, 1 regiment lansjerów, 7 kompania. Rodzaj choroby: ranny. Wymieniony Danilewicz Wincenty, lansjer rodem z Wilna, powiat Wilno, wszedł 20 miesiąca maja [...] wychodzi tego dnia czternastego miesiąca czerwca 1813 [...] (Zob.: Masłowski M. [opr.]: Stanisław Masłowski – Materiały do życiorysu i twórczości, Wrocław 1957, ed. „Ossolineum” – Polska Akademia Nauk, s.18) – Źródło: archiwum rodzinne Macieja Masłowskiego.

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]