Wincenty Ferreriusz

święty katolicki, hiszpański dominikanin

Wincenty Ferreriusz OP (ur. ok. 1350[1][2][3] w Walencji, zm. 5 kwietnia 1419 w Vannes) – hiszpański dominikanin, święty Kościoła katolickiego.

Święty
Wincenty Ferreriusz OP
prezbiter
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1357, 1350 lub 1346
Walencja

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 1419
Vannes

Czczony przez

Kościół katolicki

Kanonizacja

3 czerwca 1458
przez Kaliksta III

Wspomnienie

5 kwietnia

Atrybuty

habit dominikański, trąba lub trąby, skrzydła, płomień nad głową

Patron

Wspólnoty Walenckiej

Szczególne miejsca kultu

Katedra św. Piotra w Vannes

Życiorys edytuj

Był synem notariusza. Jego brat Bonifaci Ferrer (1350–1417) przetłumaczył Biblię na język kataloński, która została wydana drukiem w Walencji w roku 1478 (Biblia Valenciana).

W 1367 roku wstąpił do klasztoru Zakonu Kaznodziejskiego w Walencji. Śluby zakonne złożył rok później[4]. Po ukończeniu studiów filozoficznych, teologicznych i logiki rozpoczął pracę jako wykładowca i podjął się głoszenia Ewangelii. Na uniwersytecie Estudi General w Lleidze uzyskał doktorat. Przebywał W Barcelonie, a od 1394 do 1399 roku był spowiednikiem antypapieża Benedykta XIII. Po ciężkiej chorobie, na którą zapadł w 1398 roku, został wędrownym kaznodzieją. Realizował swoje powołanie przemierzając m.in. tereny obecnej Hiszpanii, Włoch, Francji, Anglii, Irlandii i Szkocji[3]. Występował przeciwko katarom i waldensom, głosił także nadejście Antychrysta, czym zyskał sobie przydomek „anioła Apokalipsy”. Zabiegał o położenie kresu wielkiej schizmie zachodniej.

W ikonografii przedstawia się go habicie dominikańskim, jako anioła Apokalipsy z trąbą i płomieniem na czole. Atrybutem Wincentego Ferreriusza jest koń[4]

Jego wstawiennictwu przypisywane jest opanowanie epidemii cholery w Neapolu w 1836 roku[2].

Grób Wincentego Ferreriusza znajduje się w katedrze św. Piotra w Vannes w Bretanii we Francji, która jest miejscem szczególnego kultu świętego.

W kościele świętej Anastazji w Weronie znajduje się ołtarz świętego[5]. W Kościele katolickim wspomnienie liturgiczne św. Wincentego Ferreriusza przypada na jego dies natalis (5 kwietnia).

Dzieła edytuj

  • Traktat o życiu duchowym,
  • Kazania,
  • Traktat przeciwko schizmie,
  • Traktat przeciwko Żydom,
  • Traktat dla tych, którzy cierpią pokusy przeciwko wierze.

Modlitwa Świętego edytuj

„Aniele Boży, stróżu mój, mnie Tobie z dobroci Boskiej poleconego strzeż rządź i kieruj. Amen” [6].

Upamiętnienie edytuj

 
Kościół pw. św. Wincentego Ferreriusza w Borzęcinie Dużym

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Hugo Hoever SOCist: Żywoty świętych Pańskich. przekład Zbigniew Pniewski. Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1983, s. 124/125.
  2. a b Święci na każdy dzień. T. I: Marzec. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2009, s. 32/36. ISBN 978-83-7558-293-2.
  3. a b ks. Karol Schrödl: Św. Wincenty Ferreriusz. [dostęp 2009-04-27]. (pol.).
  4. a b Święty Wincenty Ferreriusz, prezbiter. [dostęp 2009-04-29].
  5. Associazione Chiese Vive: La chiesa di Sant’Anastasia. chieseverona.it. [dostęp 2015-11-08]. (wł.).
  6. S. Vinc. Ferr. Aug. Wind. 1729 III pag. 263

Bibliografia edytuj

  • Hugo Hoever (SOCist): Żywoty świętych Pańskich. przekład Zbigniew Pniewski. Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1983, s. 124/125.
  • Święci na każdy dzień. T. I: Marzec. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2009, s. 32/36. ISBN 978-83-7558-293-2.

Linki zewnętrzne edytuj