Wincenty Harembski (ur. 15 kwietnia 1890 w Pałczynie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski lekarz, polityk i działacz społeczny, poseł na Sejm III kadencji w II RP z ramienia Stronnictwa Narodowego. Uczestnik powstania wielkopolskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[1].

Wincenty Harembski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 kwietnia 1890
Pałczyn

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Poseł III kadencji Sejmu (II RP)
Okres

od 1930
do 1935

Przynależność polityczna

Stronnictwo Narodowe

Pomnik Katyński we Wrześni upamiętniający m.in. Wincentego Harembskiego

Życiorys edytuj

Urodził się 15 kwietnia 1890 w Pałczynie, pow. wrzesińskim, w rodzinie Józefa i Franciszki z Dopierałów[2] jako najstarszy z dziewiętnaściorga dzieci. Uczył się w gimnazjach w Poznaniu, Trzemesznie i Wschowie. W 1907 został relegowany z gimnazjum za udział w strajku szkolnym i działalność w Towarzystwie Tomasza Zana. Maturę zdał w 1912 roku, w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. Studiował medycynę na Uniwersytetach w Krakowie, Wiedniu, Heidelbergu, Fryburgu i w Monachium, gdzie uzyskał w 1921 roku doktorat.

W czasie I wojny światowej służył w armii niemieckiej, z której został zwolniony jako inwalida. W stopniu kaprala brał udział w powstaniu wielkopolskim, a następnie służył w Wojsku Polskim, z którego odszedł 1 lipca 1925 w stopniu podporucznika rezerwy. Najpóźniej w 1925 otrzymał dyplom lekarza. Praktykował jako lekarz ogólny i ginekolog w Odolanowie, a później w Poznaniu. Był członkiem Rady Miejskiej i Sejmiku Powiatowego w Odolanowie. Członek i oboźny powiatowy Obozu Wielkiej Polski oraz delegat do zarządu powiatowego w Poznaniu i do Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowego. W listopadzie 1930 uzyskał mandat posła z listy nr 4, w okręgu wyborczym 37 (Ostrów Wielkopolski), w sejmie zasiadł w Klubie Narodowym. Pracował w komisjach: pracy i opieki społecznej oraz zdrowia.

W 1934, jako podporucznik rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Ostrów Wielkopolski. Posiadał przydział do Kadry Zapasowej 7 Szpitala Okręgowego w Poznaniu[3].

Zmobilizowany w maju 1939 jako porucznik rezerwy lekarz (7 Szpital Okręgowy Poznań), wziął udział w kampanii wrześniowej i w okolicach Brześcia nad Bugiem dostał się do niewoli radzieckiej. Więziony w obozie w Starobielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w Charkowie[1].

Upamiętnienie edytuj

Nazwisko Wincentego Harembskiego zostało umieszczone na Pomniku Katyńskim we Wrześni oraz Pomniku Polskiego Państwa Podziemnego w Poznaniu[4].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Marian Torzewski: Harembski Wincenty. W: Roman Nowaczyk (red.): Wrzesiński słownik biograficzny. Wyd. II poprawione i rozszerzone. Września: Wydawnictwo Kropka Jolanta i Waldemar Śliwczyńscy, 2011, s. 85. ISBN 978-83-89494-40-5.