Winnica (powiat pułtuski)
Winnica – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pułtuskim, w gminie Winnica[5][6].
| wieś | |
.jpg) Kościół Św. Trójcy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
23 |
| Kod pocztowy |
06-120[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WPU |
| SIMC |
0129484[5] |
Położenie na mapie gminy Winnica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu pułtuskiego  | |
 52°38′37″N 20°56′39″E/52,643611 20,944167[1]
| |
| Strona internetowa | |
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa ciechanowskiego. Miejscowość jest siedzibą gminy Winnica.
Przez miejscowość przepływa rzeka Niestępówka, dopływ Narwi.
Historia
edytujPierwsza wzmianka o wsi Wynnyca pochodzi z 1240. Kolejna z roku 1424 zwie ją Winnicza. Nazwę tę nadawano zaroślom, z których wycinano gałęzie na tak zwane winniki, czyli miotełki używane w łaźniach. Od XII wieku wieś Winnica należała do dóbr ziemskich biskupstwa płockiego, natomiast po zeświecczeniu jego dóbr około 1800 roku stała się własnością rządową. Na terenie wsi znajduje się kościół parafialny pod wezwaniem Świętej Trójcy.
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 148379
- ↑ Wieś Winnica w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-02-02], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1458 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Linki zewnętrzne
edytuj- Winnica (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 552.