Wisztyniec (lit. Vištytis) – dawne miasto, obecnie miasteczko na Litwie położone w okręgu mariampolskim, w rejonie wyłkowyskim, nad Jeziorem Wisztynieckim, na Suwalszczyźnie. Liczba mieszkańców 566 (2001). Siedziba gminy Wisztyniec.

Wisztyniec
Vištytis
Ilustracja
Ulica miasteczka i kościół Świętej Trójcy
Herb
Herb
Państwo

 Litwa

Okręg

 mariampolski

Populacja (2001)
• liczba ludności


566

Kod pocztowy

LT-70037

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Wisztyniec”
Ziemia54°27′30″N 22°43′10″E/54,458333 22,719444

Historia edytuj

 
Pieczęć miejska z 1570 r. (za: Z.Gloger, Encyklopedia staropolska, Warszawa 1900-1903)

Prawa miejskie i herb nadał król Zygmunt II August w 1570. Wisztyniec położony były w drugiej połowie XVI wieku w powiecie trockim województwa trockiego[1]. Miasto królewskie w 1782 roku[2]. Za Królestwa Polskiego istniała gmina Wisztyniec. Władze carskie odebrały prawa miejskie 31 maja 1870 w ramach represji po powstaniu styczniowym.

Zarządzenie biskupa sejneńskiego z 1909 r., by w każdą czwartą niedzielę msza była w języku polskim, a w pozostałe w języku litewskim (do tego czasu w kościele był wyłącznie język polski) wywołało opór zwolenników „mszy polskiej” i doprowadziło do starć 3 kwietnia 1910 r.

W grudniu 1918 r. Polacy z Wisztyńca i okolic podjęli samorzutnie akcję, której celem było wydzielenie gminy Wisztyniec z powiatu wyłkowyszkowskiego i przyłączenie jej do powiatu suwalskiego. W tej sprawie na początku stycznia 1919 r. zostało wysłane za pośrednictwem Tymczasowej Rady Okręgu Suwalskiego podanie do rządu polskiego, podpisane przez ponad 1 tys. osób z prośbą o włączenie Wisztyńca do Polski. Zwolennicy tego rozwiązania powołali komitet miejski i w styczniu 1919 r. wybrali wójta, którym został Polak Józef Kałwajć. Natomiast Litwini przeciwni tym działaniom utworzyli komitet gminny, podporządkowany litewskim władzom powiatowym z Wyłkowyszek. Naczelnik powiatu wyłkowyszkowskiego 10 maja 1919 r. wydał rozporządzenie, by polski komitet miejski rozwiązał się i przekazał swoje prerogatywy oraz dokumenty litewskiemu komitetowi gminnemu. Kroki te zostały poparte pojawieniem się w Wisztyńcu uzbrojonej milicji litewskiej[3].

Ludzie związani z miastem edytuj

Galeria edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Национальный атлас Беларуси, Mińsk 2002, s. 266–267.
  2. Magazin für die neue Historie und Geographie Angelegt, t. XVI, Halle, 1782, s. 15.
  3. Tadeusz Radziwonowicz, Powiat suwalski w latach 1918–1920, [www.suwalski.pl/pliki/20090218903-385178205.doc suwalski.pl].

Linki zewnętrzne edytuj