Witalis (Borisow-Żegaczow)

Witalis, imię świeckie Wasilij Borisow-Żegaczow (ur. 1779 w guberni kałuskiej, zm. 22 listopada?/4 grudnia 1840 lub 11 stycznia?/23 stycznia 1841 w Astrachaniu) – rosyjski biskup prawosławny.

Witalis
Wasilij Borisow-Żegaczow
Arcybiskup astrachański i jenotajewski
ilustracja
Kraj działania

Imperium Rosyjskie

Data i miejsce urodzenia

1779
gubernia kałuska

Data i miejsce śmierci

4 grudnia 1840/23 stycznia 1841
Astrachań

Arcybiskup astrachański
Okres sprawowania

1832–1840/1841

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

1812

Diakonat

1812

Prezbiterat

1812

Chirotonia biskupia

28 lutego 1826

Życiorys edytuj

Był synem kapłana prawosławnego, proboszcza wiejskiej parafii. Ukończył seminarium duchowne w Kałudze, następnie kontynuował naukę teologii w Moskiewskiej Akademii Duchownej, równocześnie uczestnicząc w wykładach na Uniwersytecie Moskiewskim. Po ukończeniu nauki w Akademii Duchownej został zatrudniony jako wykładowca w seminarium, które sam wcześniej ukończył. W marcu 1812 złożył wieczyste śluby mnisze z imieniem Witalis[1].

W tym samym roku otrzymał godność archimandryty i został przełożonym monasteru Trójcy Świętej w Lutykowie. Od 1814 był inspektorem seminarium duchownego w Kałudze oraz jego inspektorem. W styczniu 1815 mianowano go rektorem ujezdnej szkoły duchownej w Kałudze, jednak w marcu tego samego roku został przeniesiony na stanowisko rektora szkół parafialnej i ujezdnej w Mieszczowsku. W 1817, dzięki rekomendacji egzarchy Gruzji, metropolity Teofilakta (w latach 1799-1809 biskupa kałuskiego[2]), został pierwszym rektorem nowo otwartego seminarium duchownego w Tyflisie. Z powodu złego stanu zdrowia zrezygnował jednak z tej funkcji już po roku od jej objęcia i został wykładowcą filozofii oraz inspektorem w seminarium duchownym w Jarosławiu. W 1819 został z kolei skierowany do pracy w charakterze rektora oraz wykładowcy przedmiotów teologicznych w seminarium duchownym w Połtawie, którą od października tego samego roku łączył z godnością przełożonego Mgarskiego Monasteru Przemienienia Pańskiego[1].

28 lutego 1826 został w Kijowie wyświęcony na biskupa słobodzko-ukraińskiego i charkowskiego. W tym samym roku otrzymał dyplom za „wiedzę i miłość do nauk” od Charkowskiego Towarzystwa Nauk. Ordynariuszem eparchii słobodzko-ukraińskiej był do 1832, gdy został przeniesiony na katedrę astrachańską, otrzymując równocześnie godność arcybiskupią[1].

Dzięki jego staraniom w Astrachaniu otwarto szkołę dla urzędników kancelaryjnych, instytut wychowania panien z rodzin kupieckich i szlacheckich, bibliotekę publiczną, szkoły parafialne w stanicach kozackich w ujeździe jenotajewskim. Zainicjował naukę języka kałmuckiego w seminarium duchownym w Astrachaniu. Wspierał działalność charytatywną[1].

Zmarł w Astrachaniu i został pochowany w soborze katedralnym, w dolnej cerkwi św. Platona[1].

Odznaczony orderem św. Anny I stopnia (1836)[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f ВИТАЛИЙ
  2. Феофилакт (Русанов). [dostęp 2016-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].