Witalis (Ustinow)

Witalij, imię świeckie - Rościsław Pietrowicz Ustinow (ur. 5 marca^?/18 marca 1910 w Sankt-Petersburgu, zm. 25 września 2006 w Magog) – pierwszy hierarcha Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji w latach 1985–2001. W tym roku ogłosił swoje przejście na emeryturę, jednak zmienił decyzję i ogłosił się zwierzchnikiem Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na wygnaniu, który nie został uznany przez inne Kościoły prawosławne.

Witalis (Ustinow)

Zwierzchnik Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Na Wygnaniu
Kraj działania	Rosja
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1910 Petersburg
Data i miejsce śmierci	25 września 2006 Magog
Miejsce pochówku	?↗
Zwierzchnik Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Na Wygnaniu
Okres sprawowania	2001–2006
Wyznanie	prawosławie
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji (do 2001)
Śluby zakonne	1939
Chirotonia biskupia	12 czerwca 1951

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	12 czerwca 1951
Miejscowość	Londyn
Miejsce	Sobór Zaśnięcia Matki Bożej i Wszystkich Świętych
Konsekrator	Leoncjusz (Bartoszewicz)
Współkonsekratorzy	Nataniel (Lwow)
Konsekrowani biskupi Daniel (Aleksandrow) 14 sierpnia 1988 Jan (Logki) 28 sierpnia 1990 Cyryl (Dmitrijew) 7 czerwca 1992 Mitrofan (Znosko-Borowski) 24 listopada 1992 Serafin (Dułgow) 19 września 1993 Ambroży (Kantakuzen) 26 września 1993 Eutychiusz (Kuroczkin) 24 lipca 1994 Gabriel (Czemodakow) 7 czerwca 1996
Współkonsekrowani biskupi Paweł (Pawłow) 16 lipca 1957 Alipiusz (Gamanowicz) 12 października 1974 Marek (Arndt) 30 listopada 1980 Innocenty (Pietrow) 29 sierpnia 1983 Hilarion (Kapral) 10 grudnia 1984

Życiorys

Był synem oficera marynarki rosyjskiej. W 1920 razem z rodziną znalazł się na Krymie przy armii generała Wrangla, gdzie jego ojciec umieścił go w 650-osobowym korpusie kadetów. Po ewakuacji Białych z Krymu znalazł się razem z innymi kadetami w Stambule, a następnie razem z matką we Francji. Uczęszczał do szkoły średniej w Le Mans. Po ukończeniu nauki zamieszkał razem z matką w Cannes. Odbył służbę wojskową, po czym postanowił wstąpić do monasteru związanego z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym poza granicami Rosji. W 1939 złożył śluby zakonne w monasterze św. Hioba Poczajowskiego w Ladomirovej.

W 1944 razem z całą wspólnotą uciekł do Niemiec, gdzie podjął pracę wśród Rosjan żyjących na stałe w tym kraju, został również duszpasterzem w obozie jenieckim w Fischbeck. Po zakończeniu II wojny światowej udał się do Wielkiej Brytanii, gdzie w Londynie zorganizował parafię w jurysdykcji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji (wydzieliła się z istniejącej parafii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego).

12 czerwca 1951 został wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii brazylijskiej. W São Paulo założył drukarnię prawosławną. W 1957, mianowany biskupem Montrealu i Kanady, założył monaster Zaśnięcia Matki Bożej w pobliżu Edmonton, a następnie skit w Maisonville. 22 stycznia 1986 został wybrany Pierwszym Hierarchą Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji z tytułem metropolity wschodnioamerykańskiego i nowojorskiego.

W 2001, ciężko chory, zrezygnował z godności Pierwszego Hierarchy. Synod Biskupów Kościoła wybrał jego następcą metropolitę Ławra. Witalij już po kilku tygodniach zaczął atakować swojego następcę i ogłosił odstępstwo kierowanego przezeń Kościoła od zasad prawosławia, tworząc Rosyjski Kościół Prawdziwie Prawosławny. Zerwał jednak również z tą strukturą. Formalnie ogłosił powstanie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego Na Wygnaniu i stanął na jego czele. Zamieszkał w założonym przez siebie monasterze w Maisonville, jednak do końca życia spotykał się z wiernymi. Założona przez niego struktura nie została uznana przez żaden inny kanoniczny Kościół prawosławny, a on sam zmarł pozostając formalnie poza wspólnotą wiernych.

Bibliografia

• Nekrolog w The Independent
• Oficjalna informacja o śmierci i rys biograficzny. listok.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-20)].