Witold Hałat

Witold Hałat (ur. 1927 w Dąbrowie Górniczej zm. 29 kwietnia 2016 w Stargardzie) – podpułkownik Wojska Polskiego

Witold Hałat

podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	1927 Dąbrowa Górnicza
Data i miejsce śmierci	29 kwietnia 2016 Stargard
Przebieg służby
Lata służby	1951–1987
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL
Jednostki	• TOSWP, SMSWP nr 4 • OSWP, SMSWP • GOM, TAMOB
Stanowiska	• technik SMSWP nr 4 • dowódca plutonu SMSWP • wykładowca SMSWP • słuchacz OSWP • dowódca kp. szkolnej • zastępca dowódcy • z-ca komendanta • komendant • szef GOM, TAMOB
Odznaczenia

Życiorys

Witold Hałat urodził się 5 grudnia 1927 w Dąbrowie Górniczej, w rodzinie Józefa. Od 1951 w Wojsku Polskim, jako podchorąży Technicznej Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych w Giżycku, którą ukończył 1 października 1952. Został skierowany na stanowisko technika w Szkole Młodszych Specjalistów Wojsk Pancernych nr 4 (JW 2185) w Stargardzie Szczecińskim ulokowanej w kompleksie „czerwone koszary”. Kolejne stanowiska w latach 1952–1961, to dowódca plutonu i wykładowca. W 1961 został skierowany jako słuchacz do Oficerskiej Szkoły Wojsk Pancernych w Poznaniu, którą ukończył 21 grudnia 1963 roku. Po jej ukończeniu był na stanowisku dowódcy kompanii szkolnej w Szkole Młodszych Specjalistów Wojsk Pancernych (JW 2185).

W latach 1967 do 1971 piastował stanowisko zastępcy dowódcy w Szkole Młodszych Specjalistów Wojsk Pancernych. Od 1971 do 1974 służył na stanowisku zastępcy komendanta ds. szkolenia w Ośrodku Szkolenia Młodszych Specjalistów Wojsk Pancernych (JW 2185), a następnie był komendantem Ośrodka. W 1974 został szefem Garnizonowego Ośrodka Mobilizacyjnego znajdującego się w kompleksie „białe koszary” 9 pułku zmechanizowanego 12 Dywizji Zmechanizowanej w Stargardzie Szczecińskim. Następnie został szefem Terenowego Aparatu Mobilizacyjnego. 2 listopada 1987 odszedł na emeryturę w stopniu podpułkownika po 36 latach służby w wojsku. Wstąpił na emeryturze do Związku Żołnierzy Wojska Polskiego koła Nr 19 w Stargardzie Szczecińskim. Podpułkownik Witold Hałat zmarł 29 kwietnia 2016, został pochowany na cmentarzu przy ulicy Kościuszki w Stargardzie, odszedł w wieku 88 lat. Miał żonę Klarę i syna Jerzego.

Awanse

• podporucznik – 1952
• porucznik – 1955
• kapitan – 1959
• major – 1967
• podpułkownik – 1972

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (leg. Nr 389/80/14 z 18.03.1980)

Pożegnanie ppłk. Witolda Hałata

• Srebrny Krzyż Zasługi (leg. Nr 293/70/439 z 04.05.1970)
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Odznaka Gryfa Pomorskiego
• Odznaka pamiątkowa 9 Zaodrzańskiego Pułku Zmechanizowanego