Zbigniew Szymański (pisarz)
Zbigniew Szymański, ps. Witold Tarasiewicz (ur. 21 sierpnia 1927 w Wilnie[1], zm. 18 maja 2020[2] w Gdyni)[3] – polski poeta i architekt.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 maja 2020 |
| Zawód, zajęcie | |
| Miejsce zamieszkania | |
| Narodowość | |
| Odznaczenia | |
| Medal Księcia Mściwoja II (1997)[1] | |
Życiorys edytuj
Urodził się w 1927 roku w Wilnie w rodzinie urzędniczej. Jego rodzicami byli Stanisław i Józefa[4]. Z. Szymański ukończył liceum budowlane. W lutym 1944 wstąpił do AK i w jej szeregach brał udział w wyzwoleniu Wilna w lipcu tego samego roku. Bezpośrednio potem został aresztowany przez NKWD, wywieziony do Kaługi i wcielony do Armii Czerwonej. Z powodu młodego wieku został urlopowany i wrócił do Wilna. W obawie przed aresztowaniem wstąpił do armii Berlinga[5]. Po zdemobilizowaniu zdał maturę w Gdańsku i zdobył tytuł technika architektury i budownictwa. Debiutował jako poeta w roku 1950 na łamach „Tygodnika Powszechnego” pod pseudonimem Witold Tarasiewicz. W latach 1954-1973 był kierownikiem Biura Projektów Architektonicznych. Od 1952 roku mieszkał w Gdyni[1].
Przyjaźnił się z pisarką Różą Ostrowską, pisarzem Lechem Bądkowskim oraz poetą Franciszkiem Fenikowskim. Jego syn, Zbigniew Radosław, także jest poetą[6].
Twórczość edytuj
Nagrody edytuj
- 1997 - Medal Księcia Mściwoja II za twórczość literacką z nieuwzględnieniem motywów Gdańska[13]
- 2005 – Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury[14]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Szymański Zbigniew. Gedanopedia. [dostęp 2015-09-17].
- ↑ Nie żyje Zbigniew Szymański, poeta i pisarz, który odbudowywał Gdańsk [online], Portal miasta Gdańska, 20 maja 2020 [dostęp 2020-05-20] (pol.).
- ↑ Zbigniew Szymański (poeta) [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-05-19].
- ↑ SZYMAŃSKI ZBIGNIEW, architekt, poeta – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2023-02-27].
- ↑ Aleksandra Szczęch, Bożena Ptak, Jagoda Piechocka: Wywiad ze Zbigniewem Szymańskim. Cyfrowe Archiwum Pomorskich Kresowiaków. [dostęp 2015-09-17]. Transkrypcja wywiadu
- ↑ Zbigniew Szymański na „Strychu” [online], Fundacja Pomysłodalnia, 23 lutego 2011 [dostęp 2015-09-17].
- ↑ Zbigniew Szymański, Niosący światło, wyd. 1, Gdańsk: Wydawn. Morskie, 1979, ISBN 83-215-9136-1, OCLC 10265556 [dostęp 2022-04-20].
- ↑ Zbigniew Szymański, Pieśń o ziemi kaszubskiej, Gdańsk: Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, 1981, ISBN 83-00-00099-2, OCLC 17048498 [dostęp 2022-04-20].
- ↑ Zbigniew Szymański, Światło, które chronię : wiersze i poematy, wyd. 1, Gdańsk: Wydawn. Morskie, 1982, ISBN 83-215-9175-2, OCLC 10980245 [dostęp 2022-04-20].
- ↑ Zbigniew Szymański, Przygody Piotrusia na pirackiej wyspie, Gdańsk: Wydaw. Morskie, 1988, ISBN 83-215-9851-X, OCLC 835004443 [dostęp 2022-04-20].
- ↑ Zbigniew Szymański, Gdańsk : fragment poliptyku, wyd. 1, Gdańsk: Wydawn. Morskie, 1988, ISBN 83-215-9220-1, OCLC 19293786 [dostęp 2022-04-20].
- ↑ Zbigniew Szymański, Opowieści gdańskich zegarów, wyd. 2, Gdańsk: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1991, ISBN 83-03-00786-6, OCLC 751328107 [dostęp 2022-04-20].
- ↑ MEDAL KSIĘCIA MŚCIWOJA II – Encyklopedia Gdańska [online], gdansk.gedanopedia.pl [dostęp 2023-02-27].
- ↑ Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl, 2016-06-23. [dostęp 2016-06-23]. (pol.).
Bibliografia edytuj
- Lesław M. Bartelski: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN, 1995. ISBN 83-01-11593-9.