Wityczew
Wityczew (także: Wyteczew, Wytyczew, Wityczew, Wityczów, Witaczów; ukr. Витачів; Wytacziw) – wieś na Ukrainie w rejonie obuchowskim obwodu kijowskiego, centrum miejscowej silskiej rady.
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Powierzchnia |
0,171 km² | ||||
| Wysokość |
145 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 4572 | ||||
| Kod pocztowy |
08740 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
AI/10 | ||||
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
 50°06′50″N 30°52′20″E/50,113889 30,872222
| |||||
Prywatne miasto szlacheckie położone było w powiecie kijowskim województwa kijowskiego w latach 30 i 40. XVII wieku[1].
Geografia edytuj
Wieś położona na prawym brzegu Dniepru w okolicy Zbiornika Kaniowskiego, przy drodze regionalnej R19.
Historia edytuj
W pobliżu Wityczewa znajdują się ślady osadnictwa z epoki brązu i cmentarzysko scytyjskie.
Miejscowość założono w 957 r. Była opisywana przez Konstantyna VII Porfirogenetę jako gród okolicznej ludności słowiańskiej (Polan naddnieprzańskich) płacący daniny Rusom oraz jako port na Dnieprze. Według Lelewela od łodzi zwanych wicinami pochodzi też nazwa Wityczewa. Gród Wityczew jest wielokrotnie wspominany w ruskich latopisach jako ważny element w systemie obronnym przeciwko Pieczyngom. 10 sierpnia 1100 r. z inicjatywy Włodzimierza Monomacha odbył się tu zjazd Rurykowiczów. Podobnie w 1103 r. w pobliżu Wityczewa doszło do zjazdu dołobskiego (nad Jeziorem Dołobskim) – spotkania książąt ruskich (min. Włodzimierza Monomacha i Światopełka Izjasławicza), poświęconego wspólnej wyprawie na Połowców.
Gród w Wityczewie został prawdopodobnie zniszczony w czasie najazdu Batu-chana, ale jeszcze do XIX w. zachowały się znaczne resztki grodziska.
W XVI-XVII w. Wityczew, leżący w obrębie Rzeczypospolitej Obojga Narodów, należał kolejno do różnych rodzin szlacheckich, m.in. Olizarów, Krasińskich i Jana Sobieskiego (wówczas marszałka wielkiego koronnego).
Linki zewnętrzne edytuj
- Wityczew, Wityczów albo Witaczów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 683.
- Wytacziw na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- Vytachiv na Wikimapii
Przypisy edytuj
- ↑ Наталія Білоус, Приватні міста Київського воєводства в першій половині XVII ст.: кількість, особливості розвитку та функціонування, w: Україна в Центрально-Східній Європі Випуск 15, Kijów 2015, s. 146.