Wojciech Ślączka

Wojciech Ślączka (ur. 14 kwietnia 1851 w Brzozowie, zm. 29 kwietnia 1925 w Sanoku) – polski doktor praw, adwokat, oficer, radny powiatowy i miejski w Sanoku, działacz niepodległościowy i społeczny.

Wojciech Ślączka
Adalbert Slączka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 14 kwietnia 1851
Brzozów
Data i miejsce śmierci 29 kwietnia 1925
Sanok
Zawód, zajęcie adwokat
Narodowość polska
Tytuł naukowy doktor praw
Rodzice Antoni, Katarzyna
Małżeństwo 1. Bronisława, 2. Helena
Dzieci Kazimierz, Janina, Aleksander, Roman
Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons

ŻyciorysEdytuj

 
Budynek przy ulicy Kościuszki 26 w Sanoku w przeszłości należący do Wojciecha Ślączki
 
Nagrobek Wojciecha Ślączki podczas obchodów 100-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę w 2018

Wojciech Ślączka[1] urodził się 14 kwietnia 1851 w Brzozowie[2]. Był synem Antoniego Ślączki (1824-1898[3], właściciel gruntów, członek Rady c. k. powiatu brzozowskiego z grupy większych posiadłości[4]) i Katarzyny z domu Lorenc (1826-1895[5])[2] oraz bratem Anny (1852-1895[6]). Ukończył C. K. Gimnazjum w Przemyślu[7][8].

W C. K. Armii został mianowany na stopień podporucznika piechoty w rezerwie z dniem 1 listopada 1872[9]. Od tego czasu do około 1881 pozostawał oficerem w rezerwie z przydziałem do 45 pułku piechoty w Sanoku[10][11][12][13][14][15][16][17][18]. Po przeniesieniu do C. K. Obrony Krajowej został zweryfikowany w stopniu podporucznika piechoty w rezerwie z dniem 1 listopada 1872[19]. W latach około 1881-1883 pozostawał w grupie oficerów stanu nieaktywnego z przydziałem do galicyjskiego batalionu piechoty obrony krajowej nr 64 w Żółkwi[20][21].

W charakterze auskultanta Galicji wschodniej około 1876/1877 był przydzielony do C. K. Sądu Powiatowego w Bóbrce[22], a około 1877/1878 do C. K. Wyższego Sądu Krajowego we Lwowie[23]. Później uzyskał stopień doktora praw.

Przy końcu roku 1883 dr Wojciech Ślączka wraz z drem Teodozym Hubrichiem zostali wpisani na listę adwokatów w okręgu Izby stanisławowskiej jako urzędujący z siedzibą w Buczaczu[24]. Pod koniec lat 80. XIX wieku otworzył w Sanoku kancelarię adwokacką[25]. Urzędował przy ulicy Tadeusza Kościuszki[26]. Należał do Przemyskiej Izby Adwokatów[27][28][29][30][31][32][33][34]. Około 1886/1887 figurował jako adwokat jednocześnie przy C. K. Sądzie Powiatowym w Sanoku i przy C. K. Sądzie Powiatowym w Buczaczu[35]. Następnie, od 1887 był adwokatem przy ustanowionym w tym roku C. K. Sądzie Obwodowym w Sanoku, pozostając w tym zawodzie przez wiele kolejnych lat do 1914[36][37][38][39][40][41][42][43][44][45][46][47][48][49][50][51][52][53][54][55][56][57][58][59][60][61][62].

Działał społecznie. 21 maja 1881 został wybrany naczelnikiem ochotniczej straży pożarnej w Sanoku, po czym 13 sierpnia tego roku zrezygnował z tej funkcji wskutek wyjazdu z miasta (następcą został Leopold Biega)[63]. Zasiadał we władzach wydziału[64][65] oraz komisji kontrolującej[66] Koła Towarzystwa Szkoły Ludowej w Sanoku. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (1890, 1906, 1919, 1924)[67][68][69][70]. Jego nazwisko zostało umieszczone w drzewcu sztandaru TG Sokół w Sanoku, na jednym z 125 gwoździ upamiętniających członków[71]. W 1904, 1905, 1907 był wybierany członkiem wydziału Bursy Jubileuszowej im. Cesarza Franciszka Józefa w Sanoku[72][73][74]. W 1908 był członkiem zarządu powiatowego Kółek Rolniczych w Krośnie[75]. Był członkiem czynnym zwyczajnym Towarzystwa dla Popierania Nauki Polskiej we Lwowie[76][77][78][79], od 1912/1913 członkiem Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych[80][81]. 6 maja 1922 został wybrany członkiem wydziału Izby Adwokatów w Przemyślu[82]. Prywatnie zajmował się hodowlą gołębi, królików i kur[83]. Został wiceprezesem założonej 11 stycznia 1903 w Sanoku pierwszej filii lwowskiego Towarzystwa Chowu Drobiu, Gołębi i Królików oraz został jej członkiem[84][85]. Hodował m.in. kury minorki czarne[86][87]. Został wiceprezesem sanockiej filii Towarzystwa Chowu Drobiu, Gołębi i Królików we Lwowie[88]. W 1924 subskrybował akcje założonego wówczas Banku Polskiego[89].

Był działaczem ruchu narodowo-demokratycznego (wraz z nim m.in. Paweł Biedka, Adam Pytel, Aleksander Iskrzycki)[90]. Był radnym miejskim: kadencji od 1890[91], od 1893[92], od 1897 asesor[93], kadencje od 1900 (asesor)[94], od 1903[93], w 1907[95][96][97], w 1910[98], w 1912 w nowej radzie po przyłączeniu do Sanoka gminy Posada Sanocka[99], 1914[100]. Został reprezentantem ze strony miasta na organizowany w Sanoku w dniach 23-25 lipca 1904 zjazd delegatów ochotniczych straży pożarnych[101]. Około 1906 został asesorem w magistracie miasta Sanoka[102][103][104][105]. W 1912 został wybrany członkiem Rady c. k. powiatu sanockiego z grupy gmin miejskich[106][107][108][109][110].

W latach 1904-1908 był wydawcą pisma „Gazeta Sanocka”, którego redaktorem był Aleksander Piech[111][112]. Był redaktorem merytorycznym „Tygodnika Ziemi Sanockiej”[113][114][115]. W listopadzie 1895 został wybrany członkiem wydziału Towarzystwa Kasyna w Sanoku[116]. W 1904 został wybrany jednym z dyrektorów Towarzystwa Kasy Zaliczkowej w Sanoku na okres sześciu lat[117][118]. Był członkiem zwyczajnym Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego[119][120][121][122]. Był jednym z założycieli stowarzyszenia Towarzystwo Młodzieży Polskiej „Znicz” w Sanoku, powołanego 17 lipca 1904, zostając jego członkiem wspierającym[123], a na początku 1905 został wybrany członkiem sądu polubownego tej organizacji[124]. Był członkiem komisji rewizyjnej Towarzystwa Pszczelniczo-Ogrodniczego w Sanoku[125][125], członkiem komitetu organizacyjnego Krajowy Zjazd Strażacki w Sanoku zorganizowany w lipcu 1904[126]. Na przełomie lipca i sierpnia 1911 został członkiem rady nadzorczej Domu Handlowo-Przemysłowego w Sanoku[127]. 15 marca 1904 został wybrany przewodniczącym (prezesem) dyrekcji założonej w tymże roku Kasy Oszczędności Miasta Sanoka[128] i pełnił to stanowisko w kolejnych latach[129][130][131][132][133][134][135][136][137]. Od około 1911 był członkiem wydziału Związku Galicyjskich Kas Oszczędności we Lwowie[138][139][140].

Po wybuchu I wojny światowej od 18 września 1914 przebywał w Pradze[141]. W czasie wojny, po utworzeniu Naczelnego Komitetu Narodowego, został członkiem Powiatowego Komitetu Narodowego w Sanoku[142]. 20 października 1918 stanął na czele Komitetu (Towarzystwa) Samoobrony Narodowej[143][144][145][146] (wraz z nim funkcjonowały w nim osobistości miejskie, m.in. Paweł Biedka, Feliks Giela, Michał Słuszkiewicz, Adam Pytel, Jan Rajchel, Karol Zaleski oraz wojskowi kpt. Antoni Kurka i kpt. Franciszek Stok), który 31 października/1 listopada 1918 dokonał bez walk przejęcia władzy w Sanoku[147][148][149][150]. Był radnym pierwszej powojennej kadencji od 1919[151], od 1924[152].

Zmarł 29 kwietnia 1925 w Sanoku w wieku 74 lat[153][154]. Został pochowany w głównej alei cmentarza przy ul. Rymanowskiej w Sanoku po pogrzebie pod przewodnictwem ks. Franciszka Witeszczaka[153][155], obok zmarłej przeszło 20 lat wcześniej żony Bronisławy. Oba nagrobki wykonał artysta rzeźbiarz Józef Aszklar[70][156]. Zostały uznane za obiekty zabytkowe i podlegają ochronie prawnej[157].

Życie prywatneEdytuj

Uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z około 1905 Wojciech Ślączka został uznany przynależnym do gminy Sanok[158]. Był żonaty z Bronisławą z domu Mysłowską herbu Nałęcz (ur. 1856 w Brzostku, zm. 28 lutego 1903 w Sanoku[159][2]). Ich dziećmi byli: Kazimierz (ur. 1885 w Buczaczu, zm. 1971, inżynier[160], oficer Legionów Polskich, kapitan rezerwy Wojska Polskiego[161]), Zofia (zm. 1890 w wieku 3 lat[162]), Klementyna (zmarła w 1893 w wieku 2 lat[163]), Janina (nauczycielka, od około 1911 w trzyklasowej szkoły wydziałowej męskiej w Sanoku połączonej z czteroklasową szkołą pospolitą w Sanoku[164]), Aleksander (1893-1940, lekarz, jeden z twórców neurochirurgii polskiej, kapitan Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[165], Roman (1895-1967, adwokat i radca prawny z tytułem doktora, działający w Gdyni[166][167][168][169]). Wkrótce po śmierci żony Bronisławy 18 czerwca 1904 Wojciech Ślączka ożenił się powtórnie i do końca życia był żonaty z Heleną Józefą z domu Pollak (ur. 1867, córka Karola, siostra Karola i Michała)[2], nauczycielką w trzyklasowej szkole wydziałowej żeńskiej połączonej z czteroklasową szkołą pospolitą w Sanoku[153][170][171]. Rodzina Ślączków zamieszkiwała w Sanoku w kamienicy przy ulicy Tadeusza Kościuszki, gdzie obecnie pod numerem 26 mieści się główny oddział sanockiej poczty[70][172][173] (po II wojnie światowej gmach został przejęty od dr. Romana Ślączki[174]).

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ W ewidencji wojskowych c. k. armii był określany w języku niemieckim jako „Adalbert Slączka” wzgl. „Slącka”.
  2. ↑ a b c d Księga małżeństw 1888–1905 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 219 (poz. 21).
  3. ↑ W ewidencji internetowej błędnie podpisany imieniem „Antonina”.Antonina Ślączka. cmentarz.pgk-brzozow.pl. [dostęp 2020-04-12].
  4. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1886. Lwów: 1886, s. 270.
  5. ↑ Katarzyna Ślączka. cmentarz.pgk-brzozow.pl. [dostęp 2020-04-12].
  6. ↑ Anna Ślączka. cmentarz.pgk-brzozow.pl. [dostęp 2020-04-12].
  7. ↑ Zjazd koleżeński w Przemyślu 1871–1896. „Gazeta Samborska”, s. 1, Nr 8 z 1 sierpnia 1896. 
  8. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 70 z 2 sierpnia 1896. 
  9. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1874. Wiedeń: 1874, s. 212.
  10. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1874. Wiedeń: 1874, s. 292.
  11. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1875. Wiedeń: 1874, s. 293.
  12. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1876. Wiedeń: 1875, s. 331.
  13. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1876. Wiedeń: 1875, s. 331.
  14. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1877. Wiedeń: 1876, s. 313.
  15. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1878. Wiedeń: 1877, s. 315.
  16. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1879. Wiedeń: 1878, s. 327.
  17. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1880. Wiedeń: 1879, s. 337.
  18. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1881. Wiedeń: 1880, s. 341.
  19. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1882. Wiedeń: 1882, s. 45.
  20. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1882. Wiedeń: 1882, s. 161.
  21. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1883. Wiedeń: 1883, s. 164.
  22. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1877. Lwów: 1877, s. 64, 97.
  23. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1878. Lwów: 1878, s. 53.
  24. ↑ Rozmaite obwieszczenia. „Gazeta Lwowska”. 1, s. 9, 2 stycznia 1884.
  25. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, s. 362, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995.
  26. ↑ Skorowidz powiatu sanockiego wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 42.
  27. ↑ Kronika. „Gazeta Przemyska”, s. 3, Nr 10 z 1 lutego 1891. 
  28. ↑ Krakowianka. Kalendarz Ilustrowany dla Rodzin Polskich na rok 1892. Kraków: Drukarnia Aleksandra Słomskiego, 1892, s. 80.
  29. ↑ Ilustrowany Kalendarz "Przedświt" na rok pański 1902. Zawiera dział informacyjny i literacki. Lwów: 1902, s. 122.
  30. ↑ Haliczanin. Kalendarz powszechny zastosowany do potrzeb wszystkich mieszkańców Galicyi na rok Pański 1904. Lwów: 1904, s. 62.
  31. ↑ Gospodarz. Kalendarz „Wydawnictwa im. Tadeusza Kościuszki” na rok Pański 1907. Kraków: 1907, s. XXXV (207).
  32. ↑ Gospodarz. Kalendarz „Wydawnictwa im. Tadeusza Kościuszki” na rok Pański 1908. Kraków: 1908, s. XXIX (199).
  33. ↑ Gospodarz. Kalendarz „Wydawnictwa im. Tadeusza Kościuszki” na rok Pański 1909. Kraków: 1909, s. XXVII (241).
  34. ↑ Kalendarz Przemyski za rok 1914. Przemyśl: 1913, s. 130.
  35. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1887. Lwów: 1887, s. 61, 66, 75, 76.
  36. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1888. Lwów: 1888, s. 65.
  37. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889. Lwów: 1889, s. 68.
  38. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 68.
  39. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1891. Lwów: 1891, s. 68.
  40. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 68.
  41. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1893. Lwów: 1893, s. 68.
  42. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1894. Lwów: 1894, s. 68.
  43. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 68.
  44. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 68.
  45. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1897. Lwów: 1897, s. 67.
  46. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 71.
  47. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 70.
  48. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 102.
  49. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 102.
  50. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 107.
  51. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 107.
  52. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 107.
  53. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 107.
  54. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 124.
  55. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 124.
  56. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 124.
  57. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 137.
  58. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 137.
  59. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 141.
  60. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 139.
  61. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 142.
  62. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 143.
  63. ↑ Krajowy Związek Ochotniczych Straży Pożarnych w Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem 1875–1900. Lwów: 1900, s. 116.
  64. ↑ Koło w Sanoku. „Miesięcznik Towarzystwa Szkoły Ludowej”, s. 45, Nr 4 z 1903. 
  65. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 195. ISBN 83-909787-0-9.
  66. ↑ Zgromadzenia. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 114 z 4 marca 1906. 
  67. ↑ Sprawozdanie Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku za lata 1914., 1915., 1916., 1917., 1918. i 1919.. Sanok: 1920, s. 19.
  68. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 141, 142, 146, 155. ISBN 978-83-939031-1-5.
  69. ↑ Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 29 listopada 2009. [dostęp 12 marca 2014].
  70. ↑ a b c Byli mieszkańcami naszego miasta. Zobacz najstarsze nagrobki na sanockim cmentarzu. sanok24.pl, 31 października 2013. [dostęp 25 grudnia 2013].
  71. ↑ Sztandar. sokolsanok.pl. [dostęp 2015-06-16].
  72. ↑ Kronika. Bursa Jubileuszowa. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Nr 40 z 3 października 1904. 
  73. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Nr 93 z 8 października 1905. 
  74. ↑ Z Towarzystwa Bursy Jubileuszowej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 198 z 27 października 1907. 
  75. ↑ Wiadomości z zarządów powiatowych. Zarząd powiatowy Kółek Rolniczych w Krośnie. „Przewodnik Kółek Rolniczych”, s. 15, Nr 1 z 1909. 
  76. ↑ Sprawozdanie Wydziału Towarzystwa dla Popierania Nauki Polskiej za rok 1909. Lwów: Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej (Lwów), 1909, s. 30.
  77. ↑ Sprawozdanie Wydziału Towarzystwa dla Popierania Nauki Polskiej za rok 1910. Lwów: 1911, s. 28.
  78. ↑ Sprawozdanie Wydziału Towarzystwa dla Popierania Nauki Polskiej za rok 1911. Lwów: 1912, s. 53.
  79. ↑ Sprawozdanie Wydziału Towarzystwa dla Popierania Nauki Polskiej za rok 1919. Lwów: 1920, s. 26.
  80. ↑ XXIX. Sprawozdanie Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych we Lwowie za czas od 1.kwietnia 1912 do 31. marca 1913. 1913, s. 54.
  81. ↑ Spis członków, którzy wstąpili do Towarzystwa od 1. kwietnia 1912 do 31. marca 1913. „Muzeum”. 5, s. 742, 1913. 
  82. ↑ Kronika. „Nowa Reforma”, s. 2, Nr 107 z 13 maja 1922. 
  83. ↑ Wystawa pszczelniczo-ogrodnicza wraz z wystawią drobiu i królików. „Gazeta Sanocka”, s. 1-2, Nr 92 z 1 października 1905. 
  84. ↑ Filia lwowskiego Towarzystwa chowu drobiu w Sanoku. „Hodowca Drobiu”. 1, s. 3, 1 marca 1904.  Sprawozdania z posiedzeń filii. Filia lwowskiego Towarzystwa chowu drobiu w Sanoku. „Hodowca Drobiu”. 1, s. 20, 1 marca 1904. 
  85. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Nr 45 z 6 listopada 1904. 
  86. ↑ Sprawozdanie Wydziału I-go Galicyjskiego Towarzystwa Chowu Drobiu i Królików w Jarosławiu za rok 1901. Jarosław: Galicyjskie Towarzystwo Chowu Drobiu i Królików, 1902, s. 8.
  87. ↑ Sprawozdanie Wydziału I-go Galicyjskiego Towarzystwa Chowu Drobiu i Królików w Jarosławiu za rok 1902. Jarosław: Galicyjskie Towarzystwo Chowu Drobiu i Królików, 1903, s. 10.
  88. ↑ Kronika. Sprawy filii lwowskiego Tow. Chowu Drobiu w Sanoku. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Nr 32 z 7 sierpnia 1904. 
  89. ↑ Ostatnie zapisy na Bank Polski. „Ziemia Przemyska”, s. 2, Nr 15 z 12 kwietnia 1924. 
  90. ↑ Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 471.
  91. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 380.
  92. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 63. ISBN 83-909787-8-4.
  93. ↑ a b Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 385.
  94. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 71. ISBN 83-909787-8-4.
  95. ↑ Wybory do Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Mr 168 z 17 marca 1907. 
  96. ↑ Marta Szramowiat. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka okresu galicyjskiego. Główne zadania i działalność Rady Miejskiej w Sanoku. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 23, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  97. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 387.
  98. ↑ Po wyborach. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 1-2, Nr 34 z 18 grudnia 1910. 
  99. ↑ Z Rady Miejskiej. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 2, Nr 26 z 30 czerwca 1912. 
  100. ↑ Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 75. ISBN 83-909787-8-4.
  101. ↑ Z Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 27 z 3 lipca 1904. 
  102. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 413.
  103. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 413.
  104. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 451.
  105. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 451.
  106. ↑ W przededniu ukonstytuowania Rady powiatowej. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 42, s. 1-2, 20 października 1912. 
  107. ↑ Ukonstytuowania Rady powiatowej. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 44, s. 1-2, 3 listopada 1912. 
  108. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 461.
  109. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 468-469.
  110. ↑ Alojzy Zielecki: Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 356.
  111. ↑ Marek Boczar. Prasa sanocka w końcu XIX i pierwszej połowie XX wieku. „Rocznik Sanocki”. IX, s. 142, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096. 
  112. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 42. ISBN 83-909787-0-9.
  113. ↑ Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 359.
  114. ↑ Alojzy Zielecki, Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku, Życie kulturalne, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 451.
  115. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 182. ISBN 83-909787-0-9.
  116. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 32 z 10 listopada 1905. 
  117. ↑ Kasa zaliczkowa w Sanoku. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 9 z 28 lutego 1904. 
  118. ↑ Statystyka Stowarzyszeń Zarobkowych i Gospodarczych w Galicyi z W. Księstwem Krakowskiem za Rok 1903. Lwów: 1904, s. 60.
  119. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego z czwartego roku jej istnienia, tj. 1888-1889 złożone przez zarząd na walnem zgromadzeniu 14 grudnia 1889. s. 7.
  120. ↑ Sprawozdanie Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego za czas od 31 stycznia do 15 września 1897 (dwunasty rok istnienia) złożone przez zarząd na walnem zgromadzeniu dnia 18 grudnia 1897. s. 9.
  121. ↑ Sprawozdanie z działalności „Macierzy Szkolnej Księstwa Cieszyńskiego” w Cieszynie za czas od 16 września 1906 do 31 grudnia 1907 – 22 rok istnienia. Cieszyn: 1907, s. 21.
  122. ↑ XXVI Sprawozdanie Macierzy Szkolnej Ks. Cieszyńskiego za rok 1911. Cieszyn: 1912, s. 50.
  123. ↑ Tow. młodzieży polskiej „Znicz”. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 30 z 24 lipca 1904. 
  124. ↑ Kronika. Z życia młodzieży. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 55 z 15 stycznia 1905. 
  125. ↑ a b Towarz. Pszczelniczo-Ogrodnicze. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 121 z 22 kwietnia 1906. 
  126. ↑ Krajowy Zjazd Strażacki. „Słowo Polskie”, s. 3, Nr 353 z 28 lipca 1904. 
  127. ↑ Kronika. Dom Handlowo-Przemysłowy w Sanoku, Stowarz. zarejestr. z ogr. poręką. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”, s. 3, Nr 33 z 6 sierpnia 1911. 
  128. ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 3, Nr 11 z 20 marca 1904. 
  129. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 843.
  130. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 843.
  131. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 843.
  132. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 897.
  133. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 897.
  134. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 979.
  135. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 969.
  136. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 998.
  137. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 1013.
  138. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 955.
  139. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 984.
  140. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 999.
  141. ↑ Księga pamiątkowa i adresowa wygnańców wojennych z Galicyi i Bukowiny 1914-1915 oraz Album pamiątkowe. Cz. 3. Prowincya i Bukowina. Wiedeń: 1915, s. 143.
  142. ↑ Alojzy Zielecki, Miasto w latach Wielkiej Wojny 1914-1918, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 491.
  143. ↑ Juliusz Zaleski. Z dziejów III Baonu strzelców sanockich (garść wspomnień w rocznicę). „Ziemia Sanocka”. 30, s. 1, 7 grudnia 1919. 
  144. ↑ Edward Zając: Jak Sanok wybił się na niepodległość. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1995, s. 16. ISBN 83-901466-3-0.
  145. ↑ Sanoczanie 1. sokolsanok.pl, 2011-11-18. [dostęp 27 grudnia 2013].
  146. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 125, 205. ISBN 83-909787-0-9.
  147. ↑ Edward Zając, Struktury organizacyjne miasta, Pomiędzy wojnami światowymi 1918–1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 387.
  148. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 133. ISBN 83-909787-0-9.
  149. ↑ Wojciech Sołtys, Pierwsze miesiące wolności, Pomiędzy wojnami światowymi 1918–1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Feliks Kiryk (red.), Kraków 1995, s. 505.
  150. ↑ 95 lat temu rodziła się Polska. esanok.pl, 10 listopada 2013. [dostęp 27 grudnia 2013].
  151. ↑ Marek Drwięga. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka w latach 1918–1939. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 36, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  152. ↑ Marek Drwięga. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Samorząd miejski Sanoka w latach 1918–1939. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 39, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  153. ↑ a b c Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 298 (poz. 51).
  154. ↑ Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. S 1925, (Tom J, str. 289, poz. 51).
  155. ↑ Stefan Stefański: Cmentarze sanockie. Sanok: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Oddział w Sanoku, 1991, s. 29.
  156. ↑ Paweł Nestorowicz: Boża rola. Przyczynek do historii cmentarzy sanockich w 110-tą rocznicę konsekracji cmentarza przy ul. Rymanowskiej. Sanok: 2005, s. 10, 21, 25.
  157. ↑ Zabytkowe nagrobki. starecmentarze.sanok.pl. [dostęp 27 grudnia 2013].
  158. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 454 (poz. 14), 462 (poz. 130).
  159. ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 363 (poz. 30).
  160. ↑ Kazimierz Miński: Życiorysy nafciarzy. Kraków: Przemysł Naftowy, 1961, s. 446-447.
  161. ↑ Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Kazimierz Ślączka. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2016-09-07].
  162. ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 177 (poz. 164).
  163. ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 213 (poz. 130).
  164. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 776.
  165. ↑ Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 548. [dostęp 2016-09-07].
  166. ↑ XXXII. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1912/13. Sanok: 1913, s. 58.
  167. ↑ Roman Ślączka. Nekrolog. „Dziennik Bałtycki”. 18, s. 7, 22-23 stycznia 1967. 
  168. ↑ Roman Ślączka. Nekrologi. „Dziennik Bałtycki”. 19, s. 5, 24 stycznia 1967. 
  169. ↑ Roman Ślączka. Nekrolog. „Dziennik Bałtycki”. 20, s. 2, 25 stycznia 1967. 
  170. ↑ Według księgi parafialnej przeżył w małżeństwie z Heleną 18 ostatnich lat życia, jednak zaprzeczają temu informacje w Szematyzmach, zgodnie z którymi w wydaniu z 1904 figurowała „Helena Pollakówna”, a w wydaniu z 1905 widniała już „Helena Ślączkowa”, natomiast w wydaniu z 1912 została wskazana jako „Helena z Pollaków Ślączkowa”. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 632. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 633. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 776.
  171. ↑ Lista gości. „Głos Drohobycko-Borysławsko-Samborsko-Stryjski”. Nr 14, s. 7, 21 czerwca 1930. 
  172. ↑ Wojciech Sołtys. Sanockie w okresie I wojny światowej w relacjach pamiętnikarzy i w prasie. „Rocznik Sanocki 1995”, s. 63, 1995. Towarzystwo Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka. ISSN 0557-2096. 
  173. ↑ Wojciech Sołtys, Budownictwo, przemysł, rzemiosło i handel, Pomiędzy wojnami światowymi 1918–1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 525.
  174. ↑ Stefan Stefański. Poczta w Sanoku. „Tygodnik Sanocki”, s. 11, Nr 15 (98) z 8 września 1993. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Ślączka&oldid=61411470”