Wojciech Adamiecki

Wojciech Adamiecki (ur. 20 sierpnia 1934 w Warszawie, zm. 14 stycznia 2008) – polski dziennikarz, reportażysta, tłumacz, dyplomata, ambasador RP w Izraelu.

ŻyciorysEdytuj

Studiował anglistykę na Uniwersytecie Warszawskim^[1]. W okresie PRL-u był współpracownikiem tygodnika „Świat”, dziennikarzem „Sztandaru Młodych”. W latach 1950–1956 należał do ZMP, a w latach 1955–1969 – do PZPR^[2].

Współpracował z „Biuletynem Informacyjnym” KOR-u. 23 sierpnia 1980 roku dołączył do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami^[3]. W latach 1989–1990 pracownik redakcji „Gazety Wyborczej”, publicysta „Tygodnika Powszechnego” i „Rzeczpospolitej”. Pisał teksty o tematyce tatrzańskiej. Następnie pracował w służbie dyplomatycznej, m.in. w ambasadzie RP w Waszyngtonie. Był członkiem ekipy dyplomatycznej ambasadora Kazimierza Dziewanowskiego w okresie budowania sojuszu Polski ze Stanami Zjednoczonymi. Od 1995 do 1999 ambasador RP w Izraelu^[1].

Odznaczony m.in. Nagrodą im. Ksawerego Pruszyńskiego.

Górnicze przedwiośnie: reportaże o Lubelskim Zagłębiu Węglowym (współautor; Wydawnictwo Lubelskie, 1976)
Jaskinia Zimna: wielki poker (wespół z Jakubem Kopciem i Andrzejem Gassem; Krajowa Agencja Wydawnicza, 1976 [2 wydania]; seria: „Express reporterów”)
Pasje dnia powszedniego (Łódź 1979)
Taniec z nożami (Iskry 1976)
W cztery oczy (Czytelnik 1980, ISBN 83-07-0021-7-6)
Zabiłem człowieka (Czytelnik 1977, Iskry 1989, ISBN 83-20-7117-2-X)
Zdobyć Everest (Iskry 1984, ISBN 83-20-7073-2-3, seria „Naokoło świata”)
Zagrożenie (Iskry 1980, ISBN 83-20-7014-0-6)

↑ ^a ^b BarbaraB. Wizimirska BarbaraB. (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2000, s. 381 .
↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 13. ISBN 83-223-2073-6.
↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])