Wojciech Małecki (żołnierz)

Żołnierz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari

Wojciech Małecki (ur. 7 kwietnia 1897 w Poznaniu, zm. 23 lipca 1968 tamże) – podoficer armii niemieckiej, armii wielkopolskiej i sierżant Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Wojciech Małecki
Ilustracja
sierżant sierżant
Data i miejsce urodzenia

7 kwietnia 1897
Poznań

Data i miejsce śmierci

23 lipca 1968
Poznań

Przebieg służby
Lata służby

1916–1926

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

XV batalion saperów
XVII batalion saperów
7 Pułk Saperów Wielkopolskich

Stanowiska

dowódca plutonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

Polskie Koleje Państwowe

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie Wojciecha i Józefy z d. Nowaczyk[1]. Absolwent szkoły powszechnej. Zmobilizowany w 1916 do armii niemieckiej. Zwolniony w stopniu kaprala w 1918. Od 27 grudnia 1918 brał udział w powstaniu wielkopolskim. Od stycznia 1919 w szeregach XV batalionu saperów. Następnie od lutego 1920 w odrodzonym Wojsku Polskim. Służył w XVII batalionie saperów z którym brał udział w walkach wojny polsko-bolszewickiej.

Szczególnie zasłużył się 4 czerwca 1920, kiedy „otrzymał rozkaz od d-cy baonu zajęcia wioski Sychylów. Po dwugodzinnej walce przeciwnik został z wioski wyparty. Pluton M. wziął 5 jeńców i zdobył ckm, nie ponosząc strat”[1]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Po zakończeniu wojny pozostał w wojsku jako żołnierz zawodowy. Służył w 7 Pułku Saperów Wielkopolskich. 20 grudnia 1926 został przeniesiony do rezerwy. Pracował następnie w PKP do emerytury. Zmarł w Poznaniu, pochowany na cmentarzu Górczyńskim.

Życie prywatne edytuj

Żonaty z Zofią Lecińską. Mieli czworo dzieci[1].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Polak (red.) 1993 ↓, s. 130.
  2. Mańkowski 1934 ↓, s. 41.

Bibliografia edytuj