Wojciech Bernard Papież[1] (ur. 6 kwietnia 1935[1] w Mosinie, zm. 6 sierpnia 1999[1] w Szczecinie) – polski bokser, mistrz Polski (1959).

Wojciech Papież
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1935
Mosina, II RP

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 1999
Szczecin

Obywatelstwo

Polska

Styl walki

dobra technika i nokautujący cios z prawej ręki

Kategoria wagowa

lekka, lekkopółśrednia

Klub

1951-Gwardia Poznań
1953-Unia Mosina
1954-AZS Poznań
1958-Warta Poznań
1959-1963 Pogoń Szczecin

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

143

Zwycięstwa

101

Porażki

31

Remisy

10

Nieodbyte

1

Dorobek medalowy
1955 – Akademicki Mistrz Polski w wadze lekkiej
1959 – Mistrz Polski w wadze lekkopółśredniej
1960,1961,1962 – mistrz okręgu szczecińskiego
1963 – wicemistrz okręgu szczecińskiego
1956,1957 – wicemistrz okręgu poznańskiego

Życiorys edytuj

Urodził się 6 kwietnia 1935 w Mosinie, w rodzinie kolejarskiej (ojciec był zawiadowcą stacji), jako siódme z ośmiorga dzieci. W 1943 cała rodzina została aresztowana, najstarszy syn brał bowiem udział w ruchu oporu. Matka i najstarsza siostra zginęły w Auschwitz-Birkenau. Ośmioletni Wojtek, wraz ze starszym o dwa lata bratem Jerzym, został osadzony w obozie prewencyjnym dla młodych Polaków Policji Bezpieczeństwa w Łodzi (Obóz przy ul. Przemysłowej). Po wojnie ukończył Technikum Budowlane w Poznaniu. W wieku 16 lat, w 1951 roku, podjął treningi bokserskie w „Gwardii” Poznań. W miarę rozwoju kariery zmieniał kluby – przechodząc w 1953 do „Unii” Mosina, w 1954 do „AZS” Poznań i w 1958 do „Warty” Poznań. Po maturze dostał się na studia na Politechnikę Poznańską i w 1959 ukończył ją z wynikiem bardzo dobrym, zdobywając dyplom magistra inżyniera. W 1955 roku na turnieju w Łodzi zdobył w wadze lekkiej tytuł Akademickiego Mistrza Polski. Wszystkich swych rywali zwyciężył w pierwszym starciu. Po ukończeniu studiów przeniósł się do Szczecina i został zawodnikiem I-ligowej Pogoni. W jej barwach startował do końca kariery, czyli przez 4 lata (1959-1963). Jego największym sukcesem było zdobycie w roku 1959 tytułu mistrza Polski w wadze lekkopółśredniej (zwyciężył wtedy Poskrobko, Ordyniaka, Owczarczyka i Józefa Pińskiego). Był wieloletnim członkiem kadry narodowej i kadry olimpijskiej. W pracy zawodowej pełnił wysokie i odpowiedzialne funkcje – m.in. był przez 8 lat dyrektorem ds. technicznych w Stoczni Rzecznej „Odra”, a potem przez 3 lata pracował na Kubie jako doradca ds. technicznych w stoczni w Hawanie[2].

Zmarł 6 sierpnia 1999 w Szczecinie i został pochowany na cmentarzu komunalnym Szczecin Dąbie[1].

Osiągnięcia edytuj

  • 1955 – Akademicki Mistrz Polski w wadze lekkiej
  • 1956 i 1957 – wicemistrz okręgu poznańskiego
  • 1958 i 1959 – mistrz okręgu poznańskiego
  • 1960, 1961, 1962 – mistrz okręgu szczecińskiego
  • 1963 – wicemistrz okręgu szczecińskiego
  • 1959 – mistrz Polski w wadze lekkopółśredniej

Przypisy edytuj

  1. a b c d Wyszukiwarka miejsca pochówku w Szczecinie. Urząd Miasta Szczecin. [dostęp 2019-03-05]. (pol.).
  2. BOKSER(miesięcznik) nr11, listopad 1999.

Bibliografia edytuj