Wojciech Szmyd (1874–1938)
Wojciech Szmyd SJ (ur. 19 kwietnia 1874 w Starej Wsi, zm. 16 maja 1938 tamże) – polski duchowny rzymskokatolicki, jezuita, profesor teologii moralnej i prawa kanonicznego.
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
10 sierpnia 1892 |
| Prezbiterat |
28 czerwca 1901 |
.4.jpg)
Życiorys edytuj
Urodził się 19 kwietnia 1874 w Starej Wsi w chłopskiej rodzinie Jana i Anny z domu Piecuch[1]. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Starej Wsi[1]. Od 1886 do 1890 kształcił się w C. K. Gimnazjum w Sanoku kończąc cztery klasy[2][3][4][5]. W dniu 28 lipca 1890 wstąpił do zakonu jezuitów w rodzinnej Starej Wsi, gdzie ukończył dwuletni nowicjat w 1892[1]. W dniu 10 sierpnia 1892 złożył pierwsze śluby zakonne[1].
Od 1892 do 1894 odbywał studia w kolegium starowiejskim jezuitów („humaniora”), od 1894 do 1895 retorykę[1], następnie studiował filozofię na zakonnym wydziale w Nowym Sączu od 1895 do 1898, teologię na zakonnym wydziale w Krakowie od 1898 do 1902[1]. W dniu 21 maja 1902 zdał egzamin, po czym uzyskał tytuł doktora z zakresu filozofii i teologii[1]. Po latach 3 stycznia 1923 otrzymał dyplomy doktoratów wydane przez Papieski Uniwersytet Gregoriański w Rzymie[1]. Następnie pogłębiał wiedzę z teologii moralnej: od 1902 do 1903 w Krakowie, później od 1907 do 1908 w belgijskim Leuven[1]. W dniu 28 czerwca 1901 otrzymał w Krakowie sakrament święceń kapłańskich z rąk bpa Anatola Nowaka[1]. Od 1903 do 1904 odbywał trzecią probację zakonną w Tarnopolu[1]. W dniu 15 sierpnia 1907 złożył w Leuven profesję zakonną[1].
W kolejnych latach pracował jako profesor teologii moralnej i pastoralnej: na zakonnym wydziale teologicznym w Krakowie od 1904 do 1907 oraz od 1908 do 1914, od 1920 do 1922, od 1924 do 1926, ponadto także w Bad Gräfenberg, Dziedzicach, Starej Wsi od 1914 do 1920, w Kolegium „Bobolanum” w Lublinie od 1926 do 1937[1]. Prócz tego wykładał teologię moralną w Arcybiskupim Seminarium w Poznaniu od 1922 do 1924 oraz w seminarium O.O. Kapucynów w Lublinie od 1936 do 1937[1]. Był także wykładowcą prawa kanonicznego od 1915 do 1920 z przerwami[1]. Był także wykładowcą praktycznej nauki spowiedników, zakonnym cenzorem książek, pełnił funkcję ojca duchownego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie od 1925 do 1926[1]. Był autorem trzech podręczników kanonistyki. W tym zakresie publikował także artykuły w czasopismach „Nasze Wiadomości”, „Wiadomości Pasterskie”, „Głosy Katolickie”[1].
Po odejściu z pracy w Lublinie od 1937 posługiwał jako ojciec duchowny w domu Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej w Starej Wsi[1]. Zmarł 16 maja 1938 w Starej Wsi[1]. Został pochowany w kaplicy grobowej jezuitów na cmentarzu w Starej Wsi.
Publikacje edytuj
- Prawo zakonne. Przepisy Kodeksu Prawa Kanonicznego (1918, tłumaczenie; współautor: Jan Roth)
- Visitatio canonica (1920)
- Zarys prawa małżeńskiego (1920)
- Praktyczny podręcznik prawa małżeńskiego (1929)[6]
- Kary kościelne (1929)
- Odpusty (1930)[7]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Paweł Maciak. Ks. Wojciech Szmyd (1874-1938). „Prawo Kanoniczne”. 21/3-4, s. 235-237, 1978.
- ↑ Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1887. Sanok: Fundusz Naukowy, 1887, s. 40.
- ↑ Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1888. Sanok: Fundusz Naukowy, 1888, s. 94.
- ↑ Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1889. Sanok: Fundusz Naukowy, 1889, s. 64.
- ↑ Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1890. Sanok: Fundusz Naukowy, 1890, s. 76.
- ↑ Z piśmiennictwa. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 12, s. 223, 1929.
- ↑ Bibliografja. „Miesięcznik Diecezjalny Łucki”. 12, s. 473-474, 1930.
Linki zewnętrzne edytuj
- Dzieła Wojciecha Szmyda w bibliotece Polona