Województwo koszalińskie (1950–1975)
Województwo koszalińskie – dawna jednostka podziału administracyjnego Polski najwyższego szczebla, której stolicą był Koszalin, powołana do życia w myśl reformy administracyjnej wprowadzonej 6 lipca 1950[1].
| |||||
| 1950–1975 | |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Data powstania |
1950 | ||||
| Data likwidacji |
1975 | ||||
| Siedziba wojewody i sejmiku | |||||
| Powierzchnia |
18 104 km² | ||||
| Populacja (31 XII 1974) • liczba ludności |
| ||||
| Podział administracyjny | |||||
| |||||
Położenie na mapie Polski
| |||||
Historia
edytujWojewództwo koszalińskie było, obok opolskiego i zielonogórskiego, jednym z trzech nowych województw, powołanych do istnienia w myśl reformy administracyjnej z 1950 roku. Zostało utworzone ze wschodniej części dużego, obejmującego niemal całe Pomorze Zachodnie, województwa szczecińskiego. Zajmowało obszar 18 104 km²[2] (10. miejsce w kraju), a w 1972 roku mieszkało tu około 815 400 mieszkańców[2]. Graniczyło od zachodu z województwem szczecińskim, od południa z województwem poznańskim, od południowego wschodu z województwem bydgoskim, a od wschodu z województwem gdańskim. Krótki odcinek (ok. 5 km) dzielił je od województwa zielonogórskiego.
Mimo że stolicą regionu był Koszalin (64 877 mieszk. w 1970 roku), to Słupsk był największym miastem (68 699 mieszk. w 1970 roku) i głównym ośrodkiem przemysłowym. Po reformie administracyjnej w 1975 r. z wschodniej części województwa koszalińskiego wydzielono województwo słupskie, a z południowych powiatów fragment pilskiego.
W 1972 liczyło 13 powiatów ziemskich i 2 grodzkie.
Ludność
edytuj| Rok | Liczba mieszkańców | ||
|---|---|---|---|
| ogółem | miejska (%) | wiejska (%) | |
| 3 XII 1950 (spis powszechny)[3] | 518 354 | 176 722 (34,09%) | 341 632 (65,91%) |
| 31 XII 1956[4] | 648 tys. | 263 tys. (40,5%) | 385 tys. (59,5%) |
| 1959[5] | 687,2 tys. | b.d. (44%[6]) | b.d. (56%[6]) |
| 6 XII 1960 (spis powszechny)[7] | 687 915 | 306 967 (44,62%) | 380 948 (55,38%) |
| 1962[8] | 713,3 tys. | b.d. (45,8%) | b.d. (54,2%) |
| 31 XII 1963[9] | 730 tys. | 337 tys. (46,2%) | 393 tys. (53,8%) |
| 31 XII 1965[10] | 755,1 tys. | b.d. | b.d. |
| 1967[11] | 774,1 tys. | b.d. | b.d. |
| 31 XII 1968[12] | 781 tys. | 382 tys. (48,9%) | 399 tys. (51,1%) |
| 8 XII 1970 (spis powszechny)[13] | 795 392 | 393 787 (49,51%) | 401 605 (50,49%) |
| 31 XII 1971[14] | 803,2 tys. | 401,9 tys. (50%) | 401,3 tys. (50%) |
| 31 XII 1972[15] | 815,4 tys. | 409,7 tys. (50,2%) | 405,7 tys. (49,8%) |
| 31 XII 1973[16] | 826 tys. | 423 tys. (51,2%) | 403 tys. (48,8%) |
| 31 XII 1974[17] | 837 tys. | 433 tys. (51,7%) | 404 tys. (48,3%) |
Podział administracyjny (1973)
edytuj| Powiat | Powierzchnia
(km²) |
Liczba ludności
31 XII 1972 |
Miasta | Gminy | Siedziba | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ogółem (tys.) | na km² | ogółem | w tym posiadające wspólną radę narodową z gminami | ||||
| białogardzki | 904 | 46 | 51 | 2 | 0 | 5 | Białogard |
| bytowski | 1210 | 40,6 | 34 | 1 | 0 | 8 | Bytów |
| człuchowski | 1354 | 46,4 | 34 | 3 | 2 | 6 | Człuchów |
| drawski | 1407 | 41,5 | 30 | 3 | 1 | 5 | Drawsko Pomorskie |
| kołobrzeski | 726 | 53,6 | 74 | 1 | 0 | 6 | Kołobrzeg |
| Koszalin (miejski) | 65 | 69,2 | 1067 | 1 | nd. | nd. | Koszalin |
| koszaliński | 1353 | 48,4 | 36 | 2 | 2 | 8 | |
| miastecki | 1472 | 37,5 | 25 | 3 | 2 | 6 | Miastko |
| sławieński | 1358 | 61,5 | 45 | 3 | 1 | 6 | Sławno |
| Słupsk (miejski) | 43 | 71,3 | 1653 | 1 | nd. | nd. | Słupsk |
| słupski | 1901 | 67,2 | 35 | 1 | 0 | 12 | |
| szczecinecki | 2262 | 82,5 | 36 | 4 | 2 | 7 | Szczecinek |
| świdwiński | 1019 | 44,6 | 44 | 2 | 0 | 5 | Świdwin |
| wałecki | 2028 | 63,6 | 31 | 5 | 3 | 8 | Wałcz |
| złotowski | 1002 | 41,5 | 41 | 2 | 1 | 7 | Złotów |
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Ustawa z dnia 28 czerwca 1950 r. o zmianach podziału administracyjnego Państwa (Dz.U. z 1950 r. nr 28, poz. 255)
- ↑ a b c Polska. Zarys encyklopedyczny, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 700.
- ↑ Narodowy Spis Powszechny z dnia 3 grudnia 1950 r. Struktura zawodowa i demograficzna ludności. Indywidualne gospodarstwa rolne. Polska, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1954, s. 3 (s. 8 dokumentu PDF).
- ↑ Rocznik statystyczny 1957, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1957, s. 9 (s. 48 dokumentu PDF).
- ↑ A-Z Encyklopedia Popularna PWN, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1962, s. 505.
- ↑ a b A-Z Encyklopedia Popularna PWN, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1962, s. 824.
- ↑ Spis Powszechny z dnia 6 grudnia 1960 r. Wyniki ostateczne. Ludność, gospodarstwa domowe. Polska, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, grudzień 1965, s. 6 i 7 (strony 5 i 6 dokumentu PDF).
- ↑ A-Z Encyklopedia Popularna PWN, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1966, s. 824.
- ↑ Rocznik polityczny i gospodarczy 1964, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, s. 32.
- ↑ Wielka encyklopedia powszechna PWN, t. t. 9, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967, s. 5.
- ↑ Mała encyklopedia powszechna PWN, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969, s. 825.
- ↑ Wielka encyklopedia powszechna PWN, t. 13 (suplement), 1970, s. 361.
- ↑ Narodowy Spis Powszechny 8 XII 1970. Struktura demograficzna i zawodowa ludności, gospodarstwa domowe. Polska. Wyniki ostateczne, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, grudzień 1972, s. 3, 4 i 6 (strony 59, 60 i 62 dokumentu PDF).
- ↑ Rocznik statystyczny 1972, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1972, s. 73.
- ↑ Rocznik polityczny i gospodarczy 1973, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, s. 37.
- ↑ Rocznik polityczny i gospodarczy 1974, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, 1975, s. 85.
- ↑ Encyklopedia powszechna PWN, t. 3, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 577.
- ↑ Encyklopedia powszechna PWN, t. 2, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974, s. 576.