Wojskowy Instytut Medyczny
Wojskowy Instytut Medyczny – Państwowy Instytut Badawczy[1] – szpital w Warszawie znajdujący się przy ul. Szaserów 128 w dzielnicy Praga-Południe. Placówka jest centralnym ośrodkiem klinicznym, dydaktycznym, konsultacyjnym i naukowo-badawczym dla wojskowej służby zdrowia. Od 19 października 2022 r. ma status państwowego instytutu badawczego[1].
![]() | |
![]() | |
Data założenia |
1964 |
---|---|
Państwo | |
Adres |
ul. Szaserów 128 |
Dyrektor |
gen. broni prof. dr hab. n. med. Grzegorz Gielerak |
Położenie na mapie Warszawy ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |

Od roku 1996 szpital posiada lądowisko śmigłowcowe, które po remoncie w roku 2011 zostało przystosowane do obsługi lądowań przez całą dobę[2].
Historia
edytujHistoria Szpitala sięga okresu międzywojennego, od Szpitala Ujazdowskiego – Szpitala Szkolnego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego, pierwszego szpitala wojskowego w Warszawie, który podzielił los swojego miasta w czasie II wojny światowej. Po wojnie uroczyste otwarcie szpitala nastąpiło 10 listopad 1945 w gmachu dawnej Szkoły Pielęgniarskiej przy ul. Koszykowej 78, a komendantem Szpitala MON został mjr lek. A. Kaczkowski. W 1952 Szpital MON przekształcono w Centralny Szpital MON. W 1956 do struktury szpitala dołączono samodzielne dotychczas instytucje: Centralną Przychodnię Lekarską MON oraz Wojskowe Pogotowie Lekarskie garnizonu m.st. Warszawy. Komendantem Szpitala MON został płk lek. Stanisław Noworyta. W 1958 Centralny Szpital MON stał się placówką naukowo-badawczą w ramach powstałej Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi i nadano mu nazwę 2 Centralnego Szpitala Klinicznego WAM[3][4].
Kierownictwo MON podjęło decyzję o budowie nowego gmachu dla szpitala MON. Ostatecznie wybrano lokalizację na warszawskim Grochowie. Budowę nowego obiektu zakończono w październiku 1964 roku przy ul. Szaserów 128, zachowując zespół szpitalny przy ul. Koszykowej. 12 października 1964 nastąpiło oficjalne otwarcie 2 Centralnego Szpitala Klinicznego WAM. Szpital powstał z połączenia 1 Wojskowego Szpitala Okręgowego zlokalizowanego przy ul. Nowowiejskiej i 2 Centralnego Szpitala Klinicznego WAM przy ul. Koszykowej. W 1967 na bazie 2 CSK WAM utworzono Instytut Kształcenia Podyplomowego z 2 2 Centralnym Szpitalem Klinicznym WAM. Komendantem został płk prof. Dymitr Aleksandrow, a komendantem 2 CSK WAM płk lek. Zbigniew Kowalczewski[3].
1 stycznia 1999 w związku z reformą służby zdrowia, Szpital uzyskał osobowość prawną i stał się samodzielną jednostką budżetową. Jego organem założycielskim został MON. W 2002 w związku ze zmianami w wyższym wojskowym szkolnictwie medycznym, Wojskowa Akademia Medyczna stała się częścią Uniwersytetu Medycznego na prawach Wydziału, a CSK WAM uległ przekształceniu w Wojskowy Instytut Medyczny[3].
Placówka wielokrotnie zmieniała nazwy[3]:
- 1964 – 2 Centralny Szpital Kliniczny Wojskowej Akademii Medycznej
- 1967 – Instytut Kształcenia Podyplomowego Wojskowej Akademii Medycznej z 2 Centralnym Szpitalem Klinicznym WAM na prawach Wydziału ds. Kształcenia Podyplomowego
- 1974 – Centrum Kształcenia Podyplomowego WAM
- 1983 – Centralny Wojskowy Szpital Kliniczny z Centrum Kształcenia Podyplomowego WAM
- 1986 – Centralny Szpital Kliniczny WAM
- 1999 – Centralny Szpital Kliniczny WAM Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnej
- 2002 – Wojskowy Instytut Medyczny z Centralnym Szpitalem Klinicznym Ministerstwa Obrony Narodowej
Ośrodki
edytuj- Ośrodek Kliniczny Chorób Głowy i Szyi
- Klinika Chirurgii Twarzowo-Szczękowej
- Klinika Otolaryngologii
- Klinika Okulistyki
- Ośrodek Kliniczny Chorób Serca i Naczyń
- Klinika Kardiologii i Chorób Wewnętrznych
- Klinika Kardiochirurgii
- Klinika Chirurgii Naczyniowej i Endowaskularnej
- Ośrodek Kliniczny Chorób Układu Pokarmowego, Oddechowego, Chorób Rozrostowych, Endokrynologii i Ginekologii
- Klinika Gastroenterologii
- Klinika Chirurgii Ogólnej, Onkologicznej, Metabolicznej i Torakochirurgii
- Klinika Onkologii
- Klinika Chorób Wewnętrznych i Hematologii
- Klinika Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii
- Klinika Endokrynologii i Terapii Izotopowej
- Klinika Ginekologii i Ginekologii Onkologicznej
- Klinika Urologii Ogólnej, Czynnościowej i Onkologicznej
- Ośrodek Kliniczny Schorzeń Narządu Ruchu, Traumatologii i Psychoneurologii
- Klinika Traumatologii i Ortopedii
- Klinika Ortopedii
- Klinika Neurochirurgii
- Klinika Chorób Wewnętrznych i Reumatologii
- Klinika Rehabilitacji
- Klinika Neurologiczna
- Klinika Psychiatrii i Stresu Bojowego
- Ośrodek Kliniczny Intensywnej Terapii i Opieki Specjalnej
- Szpitalny Oddział Ratunkowy (SOR)
- Oddział Przyjęć
- Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii
- Klinika Chorób Infekcyjnych i Alergologii
- Oddział Kliniczny Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Leczenia Oparzeń
- Klinika Chorób Wewnętrznych, Nefrologii i Dializoterapii
- Ośrodek Diagnostyki Medycznej
- Zakład Immunologii i Alergologii Klinicznej
- Zakład Medycyny Nuklearnej
- Zakład Radiologii Lekarskiej
- Zakład Transfuzjologii Klinicznej
- Zakład Patomorfologii
- Zakład Diagnostyki Laboratoryjnej
- Klinika Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej
- Klinika Dermatologiczna
- Poradnia Podstawowej Opieki Zdrowotnej
Komendanci, dyrektorzy
edytujKomendantaci i Dyrektorzy od 1945[3][5][6][7][8]:
Komendanci
edytujSzpital MON (1945–1952) (ul. Koszykowa 1945–1952)
- mjr lek. A. Kaczkowski (1945–1952)
Centralny Szpital MON (1952–1958)
- płk lek. Stanisław Noworyta – (1952–1958)
2 Centralny Szpital Kliniczny Wojskowej Akademii Medycznej (ul. Koszykowa 1958–1964)
- płk lek. Stanisław Noworyta (1958–1961)
- płk dr hab. Czesław Półtorak (1961–1963)
2 Centralny Szpital Kliniczny Wojskowej Akademii Medycznej (ul. Szaserów 1964–1967)
- płk lek. Tadeusz Rożniatowski (1964–1965)
- płk lek. Tadeusz Stasiak (1965–1967)
Instytut Kształcenia Podyplomowego WAM z 2 Centralnym Szpitalem Klinicznym WAM (1967–1974)
- gen. bryg. prof. dr hab. Dymitr Aleksandrow (1967–1972)
2 Centralny Szpital Kliniczny WAM:
- płk lek. Zbigniew Kowalczewski (1967–1972)
- płk prof. dr n. med. Sylwester Czaplicki (1972–1974)
Centrum Kształcenia Podyplomowego WAM (1974-1983)
- płk prof. dr n. med. Sylwester Czaplicki (1974-1983)
Centrum Kształcenia Podyplomowego WAM
- płk prof. dr hab. med. Tadeusz Orłowski (1983–1986)
Centralny Wojskowy Szpital Kliniczny
- płk lek. Leszek Bogdał (1983–1986)
Centralny Szpital Kliniczny WAM (1986–1999)
- płk prof. Henryk Chmielewski (1986–1998)
- płk prof. dr hab. med. Zbigniew Dumański (1991–1996)
- płk prof. dr hab. med. Eugeniusz Dziuk (1996–1999)
Centralny Szpital Kliniczny WAM z Polikliniką Samodzielny Zakład Opieki Zdrowotnej (1999–2002)
- płk prof. dr hab. med. Eugeniusz Dziuk (1999–2001)
- płk prof. dr hab. n. med. Marek Maruszyński (2001–2002)
Dyrektorzy
edytujWojskowy Instytut Medyczny z Centralnym Szpitalem Klinicznym MON (od 10 grudnia 2002)
- gen. bryg. prof. dr hab. n. med. Marek Maruszyński (2002–2005)
- gen. bryg. prof. dr hab. n. med. Jan Podgórski (2005–2007)
- płk prof. dr hab. n. med. Waldemar Banasiak (2007)
- płk. prof./ gen. broni prof. dr hab. n. med. Grzegorz Gielerak (od 2007)
Pracownicy
edytujBibliografia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 września 2022 r. w sprawie nadania Wojskowemu Instytutowi Medycznemu statusu państwowego instytutu badawczego (Dz.U. z 2022 r. poz. 2044).
- ↑ Zimowe lądowanie w WIM. 2014-02-04. [dostęp 2018-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-28)]. (pol.).
- ↑ a b c d e Komorowski 2005 ↓, s. 210.
- ↑ Jubileusz 50-lecia Szpitala przy Szaserów. wim.mil.pl. [dostęp 2024-05-03].
- ↑ Komorowski 2007 ↓, s. 17.
- ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2024-05-03].
- ↑ Nominacje generalskie w dniu Święta Wojska Polskiego. mon.gov.pl, 15 sierpnia 2005. [dostęp 2015-04-19].
- ↑ 50 lat Szpitala Wojskowego „Na Szaserów”. wojskowa-il.org.pl. [dostęp 2024-05-05].