Wolne Państwo Orania

Wolne Państwo Orania (niderl. Oranje Vrijstaat, wym. [ɔˈrɑnjə ˈvrɛistaːt]; afr. Oranje Vrystaat, wym. [oˈrɐnjə ˈfrɛistɑːt]; ang. Orange Free State) – niepodległe państwo burskie istniejące w latach 1854–1902, początkowo pod nazwą Transorania (Transoranje).

Wolne Państwo Orania
Oranje Vrijstaat
1854–1902
Flaga
Herb Oranii
Flaga Herb
Hymn:
Vrystaatse Volkslied

(Hymn państwowy Wolnego Państwa Oranii)
Położenie Oranii
Język urzędowy

niderlandzki

Stolica

Bloemfontein

Typ państwa

republika

Głowa państwa

prezydent Martinus Theunis Steyn

Ostatni p.o. prezydent

Christiaan Rudolf de Wet

Waluta

funt Oranii

Data powstania

17 lutego 1854

Data likwidacji

31 maja 1902

Religia dominująca

kalwinizm afrykanerski

Historia edytuj

Początki edytuj

Pierwsi osadnicy burscy zaczęli napływać na tereny na północ od rzeki Oranje jeszcze w drugiej dekadzie XIX wieku. Napływ ten przybrał na sile w latach dwudziestych i na początku lat trzydziestych XIX wieku. W sumie oblicza się, że do 1835 roku napłynęło na teren późniejszej Oranii ok. 1500 Burów, którzy w większości osiedlali się w widłach rzek Modder i Riet. W tym czasie na terenie późniejszej republiki istniał szereg władztw i państw Griqua: w Philippolis, w Boetsap i w Campbell, i afrykańskich BaRolong w Thaba Nchu, BaSotho z centrum w Thaba Bosiu i BaTlokwa z centrum w Marabeng. W 1835 roku rozpoczął się napływ kolejnej fali burskich emigrantów, związany z Wielkim Trekiem. Dla większości voortrekkerów ziemie pomiędzy rzekami Oranje i Vaal były jedynie przystankiem na drodze do Natalu lub Transwalu. Punktem zbornym trekkerów był przede wszystkim region Thaba Nchu, gdzie korzystali z pomocy przychylnego im władcy BaRolong, Moroko.

W czasie wojen burskich między 1899–1902 ponownie podbita przez Wielką Brytanię, która na terenie Oranii utworzyła Kolonię Rzeki Oranje. W 1910 r. tereny te dołączyły do Związku Południowej Afryki jako prowincja Wolne Państwo Orania[1] (od 1995 r. prowincja ta nosi nazwę Wolne Państwo).

Władze edytuj

Przypisy edytuj

  1. Encyklopedia Powszechna PWN. T. 3. M-R. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 387.