Wikipedia

Wolverhampton Wanderers F.C.

angielski klub piłki nożnej
(Przekierowano z Wolverhampton Wanderers)

Wolverhampton Wanderers – angielski klub piłkarski z siedzibą w mieście Wolverhampton, z własnym stadionem Molineux Stadium, występujący obecnie w rozgrywkach Premier League.

Wolverhampton Wanderers
Ilustracja
Pełna nazwa

Wolverhampton Wanderers Football Club

Przydomek

The Wolves (Wilki)
The Wanderers (Wędrowcy)

Barwy

       

Data założenia

1877 (jako St. Luke's)

Liga

Premier League

Państwo

 Wielka Brytania

Kraj

 Anglia

Adres

Waterloo Rd, WV1 4QR Wolverhampton, Anglia

Stadion

Molineux Stadium

Prezes

Jeff Shi

Trener

Gary O'Neil[1]

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Klub został założony w 1877. 11 lat później był jednym z dwunastu zespołów, które założyły Football League. Jest czterokrotnym zdobywcą Pucharu Anglii (po raz pierwszy w 1893, po pokonaniu Evertonu) i trzykrotnym mistrzem kraju (po raz pierwszy w 1954). W 1972 dotarł do finału pierwszej edycji Pucharu UEFA, jednak w dwumeczu nie sprostał Tottenhamowi Hotspur (remis 1:1 i porażka 1:2).

Głównymi lokalnymi rywalami klubu są West Bromwich Albion, Birmingham City i Aston Villa. Stadion klubu, Molineux Stadium przy Waterloo Road posiada cztery trybuny nazwane imionami trzech byłych graczy klubu: Billy'ego Wrighta, Steve'a Bulla i Stana Cullisa oraz byłego dyrektora Jacka Harrisa.

Historia edytuj

Klub założony został w 1877 jako St. Luke's. Dwa lata później zespół połączył się z miejscową drużyną krykieta oraz futbolu The Wanderers i od tej pory nosił nazwę Wolverhampton Wanderers.

Przez pierwsze lata swojego istnienia klub swoje spotkania rozgrywał na Windmill Field i John Harper's Field. W 1889 przeniósł się na Molineux Stadium, który do dziś pozostaje jego stadionem.

W 1888 klub został jednym z 12 założycieli Football League. W inauguracyjnym sezonie zajął trzecie miejsce. Zespół dotarł jednak do finału Pucharu Anglii, w którym przegrał z Preston North End. Cztery lata później klub ponownie powtórzył to osiągnięcie, jednak tym razem wygrał 1:0 z Evertonem. Po 18 latach gry w najwyższej klasie rozgrywkowej Wolverhampton w 1906 spadł z First Division.

W 1908 i 1921 zespół dotarł do finału Pucharu Anglii, w tym jeden z nich wygrał. Dwa lata później drużyna ponownie spadła z ligi, jednak w następnym sezonie wywalczyła awans do Second Division zajmując pierwsze miejsce w rozgrywkach trzeciej ligi w rejonie północnym. W roku 1932 klub awansował już do First Division. Siedem lat później Wolves zostali wicemistrzami kraju, dotarli także do finału Pucharu Anglii, w którym polegli z Portsmouth.

Po II wojnie światowej, w roku 1954 Wolverhampton został mistrzem Anglii. Osiągnięcie to powtórzył cztery lata później. W tym czasie swoje rozgrywki wygrała także druga, trzecia oraz czwarta drużyna Wolverhamptonu a młodzieżowy zespół zdobył Puchar Anglii. W następnym sezonie klub obronił swój tytuł, zaś rok później przegrał walkę o mistrzostwo kraju z Burnley. Zdobył za to Puchar Anglii.

W 1965 drużyna spadła do Second Division. Dwa lata później zajęła drugie miejsce w lidze i awansowała do najwyższej klasy rozgrywkowej. W sezonie 1971/1972 Wolverhampton dotarł do finału Pucharu UEFA. Przegrał w nim jednak po dwumeczu z Tottenhamem Hotspur. Dwa lata później klub po raz pierwszy zdobył Puchar Ligi pokonując w finale Manchester City. W sezonie 1976/1977 klub występował w drugiej lidze, jednak wygrał rozgrywki i awansował do najwyższej klasy rozgrywkowej.

W 1982 klub ponownie spadł z ligi i ogłoszona została upadłość drużyny. Klub znalazł jednak nowego właściciela i awansował do pierwszej ligi. Po jednym sezonie w niej spędzonym ponownie spadł jednak do Second Division. W 1986 klub występował już w czwartej lidze i ponownie ogłoszono upadłość klubu. Wolverhampton kupił jednak sir Jack Hayward. W sezonie 1994/1995 klub występował już w Division One (drugiej lidze) i przegrał z Boltonem Wanderers play-offy o grę w Premier League. Dwa lata później znów nie awansował przegrywając walkę z Crystal Palace. Przez większą część sezonu 2001/2002 Wolves zajmowali drugie miejsce. Pod koniec rozgrywek klub spadł jednak na trzecią lokatę i przegrał półfinał play-offów z Norwich City.

 
Drużyna Wolverhampton Wanderers po awansie do Premier League

W następnym sezonie Wolverhampton wygrał jednak play-offy i awansował do Premier League. Po jednym roku spędzonym w pierwszej lidze drużyna spadła jednak do Championship. Dwa lata później Mick McCarthy został szkoleniowcem klubu, zaś w następnym sezonie za symboliczne 10 funtów oraz obietnicę zainwestowania 30 milionów funtów, klub kupił Steve Morgan. W sezonie 2008/2009 klub wygrał rozgrywki drugiej ligi i awansował do Premiership. Po trzech sezonach w najwyższej klasie rozgrywkowej w sezonie 2011/12 Wolves zajęli ostatnie, 20. miejsce i spadli do Championship.

Stale Solbakken (2012-2013) edytuj

W sezonie 2012/2013 pierwszym szkoleniowcem Wolverhampton został norweski szkoleniowiec Stale Solbakken, przed którym postawiono jako cel powrót do Premier League. Sezon ligowy drużyna rozpoczęła od wyjazdowej porażki z Leeds United. Pierwsze mecze ligowe zespół grał nierówno, przeplatając zwycięstwa porażkami i remisami. W 5. kolejce nastąpiła wygrana z Leicester City i kolejne trzy zwycięstwa, kolejno z Ipswich Town, Peterborough United oraz Sheffield Wednesday.

W pierwszej fazie rozgrywek drużyna znajdowała się w górnej części tabeli. Pod koniec 2012 zespół dopadł kryzys, w listopadzie nie wygrał ani jednego spotkania. Wynikiem tego było miejsce w końcówce tabeli Championship na półmetku sezonu. Wilki odpadły także w początkowej fazie FA Cup po porażce z Luton Town. W efekcie 5 stycznia 2013 klub rozwiązał kontrakt z dotychczasowym trenerem Stale Solbakkenem.

Dean Saunders (2013) edytuj

7 stycznia 2013 władze klubu przedstawiły nowego trenera, którym został były menadżer Doncaster Rovers Dean Saunders. Miał on za zadanie utrzymać klub w drugiej klasie rozgrywkowej w Anglii. Pierwszym meczem nowego szkoleniowca Wilków był domowy mecz na Molineux Stadium z Blackburn Rovers, zakończony remisem 1-1. Następnie drużynie nie wiodło się dobrze, styczeń i luty to okres, w którym piłkarze nie wygrali żadnego meczu. Pierwsza wygrana w drugiej fazie sezonu nastąpiła 4 marca w spotkaniu z Millwall wygranym 2-0.

Marzec był dobrym miesiącem dla Wolverhampton, które wygrało trzy z czterech spotkań ligowych. Końcówka sezonu to jednak porażki zespołu walijskiego szkoleniowca, któremu nie udało się utrzymac drużyny w Championship. Po sezonie Saunders odszedł z klubu, z którym miał podpisany kontrakt do końca sezonu 2012/2013.

Kenny Jackett (2013-) edytuj

Po spadku drużyny do trzeciej klasy rozgrywkowej w Anglii trenerem zespołu został walijski szkoleniowiec Kenny Jackett, który po sześciu latach rozstał się z Millwall[2]. W pierwszym sezonie swojej pracy w klubie wrócił do Championship, wygrywając ligę ze 103 punktami na koncie[3]. W sezonie 2014/2015 zespół zajął 7. miejsce zdobywając taką samą liczbę punktów co Ipswich Town, które zagrało w meczach barażowych o awans do Premier League. 21 lipca 2016 klub poinformował o nawiązaniu porozumienia z chińską firmą Fosun International, która odkupiła klub od Steve'a Morgana za 45 mln funtów[4].

Nuno Espirito Santo edytuj

31 maja 2017 nowym menedżerem został Nuno Espírito Santo. Został on powołany na to stanowisko, ponieważ właściciele chcieli doświadczonego menedżera, który pomoże w walce o awans do Premier League. Klub dokonał kilku transferów, które były dużym wydatkiem, jak na drużynę drugiej ligi angielskiej. Do zespołu dołączyli: Ruben Neves (rekordowy transfer w historii klubu - 15 mln funtów)[5], Barry Douglas[6], Ryan Bennett[7], José Nuno Rodrigues Xavier, John Ruddy[8], Phil Ofosu-Ayeh, Roderick Miranda, Pedro Goncalves, Boubacar Hanne, Will Norris. W ramach wypożyczenia do drużyny przybyli między innymi gracze, z którymi nowy trener miał okazję pracować, lub też odpowiadał mu ich styl gry, a więc: Willy Boly, Rúben Vinagre, Diogo Jota, Léo Bonatini, oraz Alfred N’Diaye. Z klubu odeszło też kilku kluczowych zawodników w ostatnich latach, którzy walnie przyczyniali się do zwycięstw Wilków, min: David Edwards i Nouha Dicko. 5 sierpnia w inauguracyjnym meczu Wilki pokonały spadkowicza z Premier League - Middlesbrough. W czwartej serii gier doznali pierwszej porażki z Cardiff City. Po zwycięstwie w 12. kolejce nad Aston Villą (2:0) klub objął pozycję lidera w tabeli ligowej. Drużyna dobrze radziła sobie w Pucharze Ligi Angielskiej, ogrywając min Southampton, czy też odpadając dopiero po rzutach karnych z Manchesterem City w czwartej rundzie. Po wspaniałym sezonie, Wilki wywalczyły awans do Premier League.

Sukcesy edytuj

Rekordy edytuj

  • Najwięcej kibiców: 61 315 – z Liverpoolem (5 runda Pucharu Anglii, 11 lutego 1939)
  • Najwyższe zwycięstwo w lidze: 10:1 – z Leicester City (Division 2, 15 kwietnia 1938)
  • Najwyższa porażka w lidze: 1:10 – z Newton Heath (Division 1, 15 października 1892)
  • Najwyższe pucharowe zwycięstwo: 14:0 – z Cresswell's Brewery (3 runda Pucharu Anglii, 13 listopada 1886)
  • Najwięcej bramek dla klubu w lidze: 250 – Steve Bull
  • Najwięcej meczów dla klubu w lidze: 501 – Derek Parkin

Obecny skład edytuj

Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Wolverhampton Wanderers F.C..
Stan na 31 stycznia 2023[9]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR   José Sá
2 OB   Ki-Jana Hoever
3 OB   Rayan Aït-Nouri
4 OB   Nathan Collins
5 PO   Mario Lemina
6 PO   Boubacar Traoré (wypożyczony z FC Metz)
7 NA   Pedro Neto
8 PO   Rúben Neves (kapitan)
9 NA   Raúl Jiménez
10 PO   Daniel Podence
11 NA   Hwang Hee-chan
12 NA   Matheus Cunha (wypożyczony z Atlético Madryt)
14 OB   Yerson Mosquera
15 OB   Craig Dawson
18 NA   Saša Kalajdžić
Nr Poz. Piłkarz
19 OB   Jonny
20 NA   Chiquinho
21 PO   Pablo Sarabia
22 OB   Nélson Semedo
23 OB   Max Killman (wicekapitan)
24 OB   Toti
25 BR   Daniel Bentley
27 PO   Matheus Nunes
28 PO   João Moutinho
29 NA   Diego Costa
35 PO   João Gomes
37 NA   Adama Traoré
59 PO   Joe Hodge
64 OB   Hugo Bueno
81 OB   Dexter Lembikisa

Piłkarze na wypożyczeniu edytuj

Nr Poz. Piłkarz
13 BR   Matija Šarkić (w Stoke City do 30 czerwca 2023)
16 OB   Conor Coady (w Evertonie do 30 czerwca 2023)
17 NA   Goncalo Guedes (w Benfice do 30 czerwca 2023)
33 PO   Ryan Giles (w Middlesbrough do 30 czerwca 2023)
34 OB   Dion Sanderson (w Birmingham City do 30 czerwca 2023)
39 PO   Luke Cundle (w Swansea City dob 30 czerwca 2023)
40 PO   Hayao Kawabe (w Grasshopperze do 30 czerwca 2023)
Nr Poz. Piłkarz
55 BR   Jackson Smith (w Walsall do 30 czerwca 2023)
77 NA   Chem Campbell (w Wycombe Wanderers do 30 czerwca 2023)
OB   Bendegúz Bolla (w Grasshopperze do 30 czerwca 2023)
PO   Bruno Jordão (w CD Santa Clara do 30 czerwca 2023)
NA   Fábio Silva (w PSV Eindhoven do 30 czerwca 2023)
NA   Jeong Sang-bin (w Grasshopperze do 30 czerwca 2023)
NA   Theo Corbenau (w Arminia Bielefeld do 30 czerwca 2023)

Europejskie puchary edytuj

  Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Klub Dom Wyjazd Ogólnie
1958/59 Puchar Europy 1/8   FC Schalke 04 2–2 1–2 3–4
1959/60 Puchar Europy Q   ASK Vorwärts Berlin 2–0 1–2 3–2
1/8   FK Crvena zvezda 3–0 1–1 4–1
1/4   FC Barcelona 2–5 0–4 2–9
1960/61 Puchar Zdobywców Pucharów 1/4   Austria Wiedeń 5–0 0–2 5–2
1/2   Rangers 1–1 0–2 1–3
1971/72 Puchar UEFA 1R   Académica Coimbra 3–0 4–1 7–1
2R   ADO Den Haag 4–0 3–1 7–1
1/8   FC Carl Zeiss Jena 3–0 1–0 4–0
1/4   Juventus F.C. 2–1 1–1 3–2
1/2   Ferencváros 2–1 2–2 4–3
F   Tottenham Hotspur 1–2 1–1 2–3
1973/74 Puchar UEFA 1R   CF Os Belenenses 2–1 2–0 4–1
2R   1. FC Lokomotive Leipzig 4–1 0–3 4–4, w.
1974/75 Puchar UEFA 1R   FC Porto 3–1 1–4 4–5
1980/81 Puchar UEFA 1R   PSV Eindhoven 1–0 1–3 2–3
2019/20 Liga Europy 2Q   Crusaders 2–0 4–1 6–1
3Q   Piunik Erywań 4–0 4–0 8–0
PO   Torino 2–1 3–2 5–3
Grupa K   SC Braga 0–1 3–3 2. miejsce
  Beşiktaş 4–0 1–0
  Slovan Bratysława 1–0 2–1
1/16   Espanyol 4–0 2–3 6–3
1/8   Olympiakos 1–0 1–1 2–1
1/4   Sevilla 0–1 (N)

Przypisy edytuj

  1. ↑ Wolverhampton Wanderers FC [online], UEFA.com [dostęp 2023-09-30] (ang.).
  2. ↑ Kenny Jackett: New Wolves boss targets immediate promotion. BBC Sport. [dostęp 2013-06-09]. (ang.).
  3. ↑ A Great Day!. wolves.co.uk. [dostęp 2014-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 maja 2014)]. (ang.).
  4. ↑ Fosun Group Takes Over Wolves. Wolverhampton Wanderers, 21 lipca 2016.
  5. ↑ Neves arrives!. Wolverhampton Wanderers, 8 lipca 2017. [dostęp 2017-07-08].
  6. ↑ Barry Douglas: Wolves sign Konyaspor defender. BBC Sport, 1 lipca 2017.
  7. ↑ Bennett To Join Wolves. Wolverhampton Wanderers F.C., 31 maja 2017. [dostęp 2017-05-31].
  8. ↑ Wolves snap up experienced 'keeper. Wolverhampton Wanderers F.C., 10 lipca 2017. [dostęp 2017-07-10].
  9. ↑ First Team. wolves.co.uk. [dostęp 2021-01-24]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wolverhampton_Wanderers_F.C.&oldid=71399927”