Worek samorozprężalny

Worek samorozprężalny, resuscytator ręczny – przyrząd wykorzystywany w resuscytacji pacjenta nieoddychającego lub oddychającego w sposób nieefektywny, umożliwiający wentylację wysokimi stężeniami tlenu. Wchodzi w skład standardowego wyposażenia zespołu ratunkowego; w żargonie zawodowym ratowników medycznych często nazywany workiem ambu (od firmy Ambu, producenta jednego z pierwszych tego typu urządzeń).

Worek samorozprężalny, tutaj połączony z maską twarzową, zestawem do podawania tlenu oraz workiem będącym rezerwuarem tlenowym

Połączony jest z maseczką zakładaną na usta i nos pacjenta lub z rurką intubacyjną. Często ma możliwość podłączenia tlenu. Wielkość worka jest zależna od zastosowania. Produkowane są rozmiary dla dzieci, dorosłych oraz uniwersalne. W niektórych modelach możliwa jest sterylizacja.

Bez dodatkowej podaży tlenu worek samorozprężalny umożliwia wentylację powietrzem atmosferycznym, czyli tlenem o stężeniu 21%. Po podłączeniu do worka tlenu o przepływie $5{\text{–}}6\ \mathrm {\tfrac {l}{min.}}$ uzyskuje się wzrost stężenia tlenu do 45%, a po zwiększeniu przepływu do $10\ \mathrm {\tfrac {l}{min.}}$ i zastosowaniu dodatkowego rezerwuaru możliwe jest uzyskanie stężenia ok. 85%.

Przypisy

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.