World Heavyweight Wrestling Championship

World Heavyweight Wrestling Championship – światowe mistrzostwo wolnoamerykanki istniejące od 1905 do 1957. Uważane jest za pierwsze i jedyne w momencie powstania światowe mistrzostwo związane z wrestlingiem, podobnie jak wolnoamerykanka uprawiana w czasie festynów jest uważana za prekursora wrestlingu. Jego historyczne dziedzictwo przypisuje się mistrzostwom WWE Championship, WCW World Heavyweight Championship i NWA World Heavyweight Championship. Uznanie mistrzostwo wielokrotnie było przedmiotem sporów. Różne komisje, organizacje i terytoria w różnych okresach uznawały innych mistrzów[1].

Historia edytuj

 
Diagram obrazujący powiązanie oryginalnego mistrzostwa z mistrzostwami NWA, WCW i WWE

4 września 1902 George Hackenschmidt pokonał Toma Cannona w walce o European Greco-Roman Heavyweight Championship, a w 1904 został uznany za światowego mistrza wagi ciężkiej w Anglii, po tym jak pokonał Ahmeda Madrali. 4 maja 1905 zmierzył się z Tomem Jenkinsem[2], który posiadał wówczas amerykańskie mistrzostwo American Heavyweight Championship i było to jego trzecie panowanie[3]. Walka toczyła się o uznanie statusu światowego mistrza w Ameryce Północnej i zwyciężył ją Hackenschmidt. Tego samego roku wygrał turniej w niemieckich Hamburgu, Berlinie i Elberfeldzie, a także w Paryżu i w St. Petersburgu, o uznane mistrzostwa światowego.

Uznanie mistrzostwa World Heavyweight Wrestling Championship często było sporne. Pierwszy spór miał miejsce po tym jak w 1913 Frank Gotch przeszedł na emeryturę jako mistrz, nie było pełnej zgody co do tego czy kolejni posiadacze mistrzostwa byli prawowici. Dopiero w 1915 Joe Stecher został pierwszym powszechnie uznanym mistrzem, dzięki obecności Gotcha w czasie walki o pas. W 1916 Stecher wyszedł z areny w czasie swojej walki przeciwko Johnowi Olinowi, bo nie podobało mu się, że jego przeciwnik grał na czas. Sędzia ogłosił zwycięstwo Olina, ale jego panowanie nie było powszechnie uznawane. Tak powstał tak zwana linia Olina, czyli kolejne rzekome panowania mistrzowskie po Olinie. Stecher przegrał swoje mistrzostwo w walce przeciwko Earlowi Caddockowi w 1917. W 1919 udało mu się przejąć mistrzostwo z linii Olina, a następnie pokonał Caddocka w 1920, stając się tym samym mistrzem obu linii i kończąc spór[2].

W 1957 miała miejsce ostatnia zmiana mistrzostwa - panujący Edouard Carpentier został pokonany przez Lou Thesza. Później jednak, Carpentier i jego promotor odłączyli się od wpływowej ligi National Wrestling Alliance, w związku z czym NWA nie uznało panowanie Carpentiera za nieważne, a sam Carpentier był nadal uznawany za mistrza w Omaha i Bostonie[2]. Od tej pory uznaje się, że tytuł przeistoczył się w NWA World Heavyweight Championship[4].

Lista posiadaczy edytuj

Panowanie Numer panowania przez danego mistrza
Miejsce Miasto, w którym tytuł został zdobyty
Nr. Mistrz Zdobycie mistrzostwa Statystyki panowania Dodatkowe informacje Przypisy
Data Miejsce Panowanie Dni
1 Hackenschmidt, GeorgGeorg Hackenschmidt 1905-05-04 4 maja 1905(dts) Nowy Jork, Nowy Jork 1 1065 4 września 1902 pokonał Toma Cannona w walce o European Greco-Roman Heavyweight Championship. W 1904 został uznany za światowego mistrza wagi ciężkiej w Anglii, po tym jak pokonał Ahmeda Madrali. 4 maja 1905 pokonał Toma Jenkinsa w walce o uznanie statusu światowego mistrza w Ameryce Północnej. Tego samego roku wygrał turniej w niemieckich miastach Hamburg, Berlin i Elberfeld, a także w Paryżu we Francji i w St. Petersburgu w Rosji, aby zdobyć uznanie jako mistrz świata w jak największej części świata. [1][2][4]
2 Gotch, FrankFrank Gotch 1908-04-03 3 kwietnia 1908(dts) Chicago, Illinois 1 1824 [2]
Wakat 1913-04-01T00:00:00.001 1 kwietnia 1913(dts) Frank Gotch przeszedł na emeryturę jako mistrz i zasugerował, że o tytuł powinni walczyć Americus i Fred Beell [5]
, AmericusAmericus 1914-03-13 13 marca 1914(dts) Kansas City, Missouri Został mistrzem pokonując Freda Beella w walce o nowy tytuł. Pas, który wygrał, nie był jednak wersją Franka Gotcha, więc jego uznanie było kontrowersyjne. [1][2]
Zbyszko, StanislausStanislaus Zbyszko 1914-05-07 7 maja 1914(dts) Kansas City, Missouri Zdobył tytuł pokonując Americusa [2][6]
Wakat październik 1914 Stanislaus Zbyszko w październiku wyjechał z USA, w związku z czym był niezdolny do bronienia tytułu [1][2][7]
Cutler, CharlieCharlie Cutler 1915-01-08 8 stycznia 1915(dts) ? Został mistrzem pokonując Dr. B.F. Rollera w walce o tytuł. Jego mistrzostwo było uznawane tylko w Omaha, Des Moines, Chicago i Nowym Jorku. [1][2]
3 Stecher, JoeJoe Stecher 1915-07-05 5 lipca 1915(dts) Omaha, Nebraska 1 644 Pokonał Charliego Cutlera w obecności Franka Gotcha, w związku z czym był pierwszym od emerytury Gotcha powszechnie uznawanym mistrzem. [1][2]
Olin, JohnJohn Olin 1916-12-11 11 grudnia 1916(dts) Springfield, Massachusetts W czasie walki o mistrzostwo przeciwko Olinowi, Joe Stecher wyszedł z areny, bo nie podobało mu się, że jego przeciwnik ciągle gra na czas. Sędzia ogłosił zwycięstwo Olina, ale jego panowanie nie było powszechnie uznawane. [2]
4 Caddock, EarlEarl Caddock 1917-04-09 9 kwietnia 1917(dts) Omaha, Nebraska 1 1016 Pokonał Joe Stechera w walce o tytuł. [2]
Lewis, EdEd Lewis 1917-05-02 2 maja 1917(dts) Chicago, Illinois Pokonał Johna Olina w walce zaplanowanej jako walka o mistrzostwo z Frankiem Gotchem w roli sędziego specjalnego. [2]
Zbyszko, WladekWladek Zbyszko 1917-06-05 5 czerwca 1917(dts) San Francisco, Kalifornia Pokonał Eda Lewisa w walce, która nie była zaplanowana jako walka o tytuł, a Zbyszko przypiął przeciwnika tylko raz w two-out-of-three falls matchu, ale i tak przypisywał sobie mistrzostwo. [1]
Lewis, EdEd Lewis 1917-07-04 4 lipca 1917(dts) Boston, Massachusetts Pokonał Wladka Zbyszko. [2]
Zbyszko, WladekWladek Zbyszko 1917-12-22 22 grudnia 1917(dts) Nowy Jork, Nowy Jork Pokonał Eda Lewisa na międzynarodowym turnieju, ale pomimo przegranej Lewis nadal uważał się za mistrza. [2][1]
Caddock, EarlEarl Caddock 1918-02-08 8 lutego 1918(dts) Des Moines, Iowa Pokonał Wladka Zbyszko, który jednak nadal uważał się za mistrza. [1]
Lewis, EdEd Lewis 19 maja 1918 Nowy Jork, Nowy Jork Pokonał Wladka Zbyszko [1]
Caddock, EarlEarl Caddock 1918-06-21 21 czerwca 1918(dts) Des Moines, Iowa Pokonał Eda Lewisa, który jednak nadal uważał się za mistrza. [2][1]
Zbyszko, WladekWladek Zbyszko 1919-03-21 21 marca 1919(dts) Nowy Jork, Nowy Jork Pokonał Eda Lewisa, kończąc ostatecznie ich spór o posiadanie tytułu, należącego niegdyś do Johna Olina. [2][1]
Stecher, JoeJoe Stecher 1919-05-09 9 maja 1919(dts) Nowy Jork, Nowy Jork Pokonał Wladka Zbyszko, ostatecznie kończąc jego dyskusyjne panowanie mistrzowskie. [2]
5 Stecher, JoeJoe Stecher 1920-01-20 20 stycznia 1920(dts) Nowy Jork, Nowy Jork 2 328 Pokonał Earla Caddocka. Ponieważ był już uznawany za mistrza i następcę Johna Olina, Wladka Zbyszko i Eda Lewisa, oznaczało to koniec sporu o posiadanie tytułu. [2]
6 Lewis, EdEd Lewis 1920-12-13 13 grudnia 1920(dts) Nowy Jork, Nowy Jork 1 144 [2]
7 Zbyszko, StanislausStanislaus Zbyszko 1921-05-06 6 maja 1921(dts) Nowy Jork, Nowy Jork 1 144 [2]
8 Lewis, EdEd Lewis 1922-03-03 3 marca 1922(dts) Wichita, Kansas 2 1042 [2]
9 Munn, WayneWayne Munn 1925-01-08 8 stycznia 1925(dts) Wichita, Kansas 1 1193 Ed Lewis nadal był uznawany za mistrza przez promotora Eda White'a. [2]
10 Zbyszko, StanislausStanislaus Zbyszko 1925-04-15 15 kwietnia 1925(dts) Filadelfia, Pensylwania 2 45 Wayne Munn nadal był uważany za mistrza w Michigan i Illinois. [2]
11 Stecher, JoeJoe Stecher 30 maja 1925 Saint Louis, Missouri 3 996 [2]
12 Lewis, EdEd Lewis 1928-02-20 20 lutego 1928(dts) Saint Louis, Missouri 3 319 Dodatkowo Ed Lewis pokonał Wayne'a Munna 2 lutego 1928 w Michigan City, Indiana, aby przejąć wersję mistrzostwa uznawaną w Michigan i Illinois. Następnie pokonał Joe Stechera 21 lutego 1928, aby zakończyć spór. [2]
13 Sonnenberg, GusGus Sonnenberg 1929-01-04 4 stycznia 1929(dts) Boston, Massachusetts 1 705 Uznanie mistrzostwa zostało wycofane 29 lipca 1929 przez ponad 20 komisji sportowych, w tym nowojorską, pensylwańską i Illinois, a także przez National Boxing Association, ponieważ ich zdaniem w walkach o mistrzostwo nie brali udziału prawdziwi pretendenci do tytułu. Wkrótce powstały odpowiedniki oryginalnego tytułu: nowojorski New York State Athletic Commission World Heavyweight Championship, stworzony przez National Wrestling Association World Heavyweight Championship i bostoński AWA World Heavyweight Championship. [2]
14 George, Ed DonEd Don George 1930-12-10 10 grudnia 1930(dts) Los Angeles, Kalifornia 1 124 [2]
15 Lewis, EdEd Lewis 1931-04-13 13 kwietnia 1931(dts) Los Angeles, Kalifornia 4 1569 Stracił mistrzostwo Association World Heavyweight przegrywając je w walce przeciwko Henriemu Deglane przez dyskwalifikację 4 maja 1931 w Montrealu, Quebec, ale nadal był uznawany za mistrza w Kalifornii. Został uznany w Illinois, pokonując Wladka Zbyszko 2 listopada 1931 w Chicago, Illinois. Wygrał New York State Athletic Commission World Heavyweight Championship, pokonując Jacka Sherry 10 października 1932. [2]
16 O'Mahoney, DannoDanno O'Mahoney 1935-07-30 30 lipca 1935(dts) Boston, Massachusetts 1 216 Pokonał też Jima Londosa w walce o New York State Athletic Commission World Heavyweight Championship i NWA World Heavyweight Championship. Zdobył AWA World Heavyweight Championship, pokonując Eda Don George’a 30 lipca 1935 w Bostonie, Massachusetts, unifikując oba tytuły. [2]
17 Shikat, DickDick Shikat 1936-03-02 2 marca 1936(dts) Nowy Jork, Nowy Jork 1 54 Bostońska organizacja American Wrestling Association Paula Bowsera nadal uznawała Danno O'Mahoney'a za mistrza [2]
18 Baba, AliAli Baba 1936-04-25 25 kwietnia 1936(dts) Detroit, Michigan 1 48 [2]
19 Levin, DaveDave Levin 1936-06-12 12 czerwca 1936(dts) Newark, New Jersey 1 48 Wygrana nastąpiła w wyniku dyskwalifikacji. The Ring uznał Levina za prawdziwego mistrza. Ali Baba nadal uważał się za mistrza. Levin zdobył też wersję Los Angeles World Heavyweight Championship, pokonując Vincenta Lopeza 19 sierpnia 1936 w Los Angeles, Kalifornia. [2]
Marshall, EveretteEverette Marshall 1936-07-26 26 lipca 1936(dts) Columbus, Ohio Pokonał częściowo uznawanego za mistrza Ali Babę w Columbus, Ohio [2]
20 Detton, DeanDean Detton 1936-09-29 29 września 1936(dts) Filadelfia, Pensylwania 1 273 [2]
21 Nagurski, BronkoBronko Nagurski 1937-06-29 29 czerwca 1937(dts) Minneapolis, Minnesota 1 507 [2]
22 Londos, JimJim Londos 1938-11-18 18 listopada 1938(dts) Filadelfia, Pensylwania 1 2628 [2]
Wakat 1946-01-28 28 stycznia 1946(dts) Jim Londos przeszedł na emeryturę jako mistrz. [8]
23 Thesz, LouLou Thesz 1952-05-21 21 maja 1952(dts) Los Angeles, Kalifornia 1 299 Został mistrzem przez unifikację czterech tytułów mistrzowskich: [2]
24 Watson, Whipper BillyWhipper Billy Watson 1956-03-15 15 marca 1956(dts) Toronto, Ontario, Kanada 1 239 Pokonał Lou Thesza przez wyliczenie [2]
25 Thesz, LouLou Thesz 1956-11-09 9 listopada 1956(dts) Saint Louis, Missouri 2 257 [2]
Carpentier, EdouardEdouard Carpentier 1957-06-14 14 czerwca 1957(dts) Chicago, Illinois Lou Thesz przegrał z Edouardem Carpentierem z powodu kontuzji pleców. Panowanie Carpentiera było uznawane przez National Wrestling Alliance (NWA) do czasu opuszczenia NWA przez Carpentiera i jego bezpośredniego przełożonego promotora Eddiego Quinna w 1957. Panowanie Carpentiera było nadal uznawane w Omaha i Bostonie. [2]
Thesz, LouLou Thesz 1957-07-24 24 lipca 1957(dts) Montreal, Quebec, Kanada Pokonał Edouarda Carpentiera, ale National Wrestling Alliance (NWA) nadal uznawało przegranego za mistrza do czasu, kiedy Carpentier i jego bezpośrednio przełożony promotor Eddie Quinn opuścili NWA w tym samym roku. [2]
Dezaktywowany 1957-07-24 24 lipca 1957(dts) Po pokonaniu Carpentiera Lou Thesz kontynuował swoje panowanie jako mistrz NWA World Heavyweight. [2][9]

Suma dni posiadania tytułu edytuj

 
Ed Lewis – najdłużej panujący mistrz
Nr Wrestler liczba
panowań
Suma dni
1 Lewis, EdEd Lewis 4 3073
2 Londos, JimJim Londos 1 2628
3 Stecher, JoeJoe Stecher 3 1959
4 Gotch, FrankFrank Gotch 1 1824
5 Thesz, LouLou Thesz 2 1651
6 Hackenschmidt, GeorgGeorg Hackenschmidt 1 1065
7 Caddock, EarlEarl Caddock 1 1026
8 Sonnenberg, GusGus Sonnenberg 1 705
9 Nagurski, BronkoBronko Nagurski 1 507
10 Zbyszko, StanislausStanislaus Zbyszko 2 346
11 Detton, DeanDean Detton 1 273
12 Watson, Whipper BillyWhipper Billy Watson 1 239
13 O'Mahoney, DannoDanno O'Mahoney 1 216
14 George, Ed DonEd Don George 1 124
15 Levin, DaveDave Levin 1 109
16 Munn, WayneWayne Munn 1 97
17 Shikat, DickDick Shikat 1 54
18 Baba, AliAli Baba 1 48

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k l Kyle Schadler, Wrestling Gold: The History of the Original World Heavyweight Championship [online], Bleacher Report [dostęp 2019-01-25] (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq World Heavyweight Title [online], Wrestling-Titles.com [dostęp 2019-01-25] (ang.).
  3. American Heavyweight Title [online], Wrestling-Titles.com [dostęp 2019-01-27] (ang.).
  4. a b History Lesson: World Championships & Unifications. [online], eWrestlingNews.com, 14 kwietnia 2014 [dostęp 2019-01-25] (ang.).
  5. Frank Gotch [online], Online World of Wrestling [dostęp 2019-01-25] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-28] (ang.).
  6. On this day in pro wrestling history (May 7): Jeff Jarrett ends David Arquette's WCW title reign, Nick Bockwinkel vs. Ray Stevens, [online], WON/F4W - WWE news, Pro Wrestling News, WWE Results, UFC News, UFC results, 7 maja 2015 [dostęp 2019-01-25] (ang.).
  7. World Heavyweight Championship « Titles Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2019-01-25].
  8. Jamie Greer, The Legend of VACANT: A Kayfable [online], Last Word on Pro Wrestling, 22 grudnia 2017 [dostęp 2019-01-27] (ang.).
  9. World Heavyweight Championship « Titles Database « CAGEMATCH - The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2019-01-27].