Wikipedia

Woropajewo

Woropajewo (biał. Варапаева, Warapajewa) – osiedle typu miejskiego na Białorusi w obwodzie witebskim w rejonie postawskim, 2,8 tys. mieszkańców (2010), położone 135 km na północ od Mińska. Siedziba sielsowietu Woropajewo.

Woropajewo
Ilustracja
Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Wysokość

140 m n.p.m.

Populacja (2009)
• liczba ludności


2857[1]

Nr kierunkowy

+375 2155

Kod pocztowy

211830

Tablice rejestracyjne

2

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Woropajewo”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Woropajewo”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Woropajewo”
Ziemia55°08′34″N 27°12′08″E/55,142778 27,202222
Multimedia w Wikimedia Commons

Siedziba parafii prawosławnej (pw. Zmartwychwstania Pańskiego)[2] i rzymskokatolickiej (pw. św. Michała Archanioła i bł. Michała Kozala BM).

Historia edytuj

W 1744 roku wieś Woropaiew leżała na terenie parafii w Duniłowiczach w dekanacie połockim diecezji wileńskiej[3].

Od 1843 Woropajewo było częścią guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1860 roku majątek został wynajęty i był częścią majątku Postawy. Znajdowała się tu cegielnia, młyn wodny oraz gościniec (tawerna). W 1880 roku znajdował się tu majątek będący własnością Przeździeckich. Miejscowość leżała w powiecie dziśnieńskim i wilejskim guberni mińskiej. W latach 1896–1897 wybudowano linię kolejową.

Na mocy traktatu ryskiego z 1921 roku Woropajewo znalazło się w granicach II Rzeczypospolitej Polskiej. Miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Woropajewo, w powiecie postawskim w województwie wileńskim. Obecne miasto posiadało tartak, cegielnię oraz młyny wodny, parowy i elektryczny. W 1923 otworzono szkołę podstawową imienia Józefa Piłsudskiego oraz klub młodzieżowy. W 1932 roku ukończono budowę linii kolejowej Woropajewo–Druja. 8 kwietnia 1932 podczas uroczystego otwarcia linii, pojechał nią pierwszy pociąg. W latach 1931–1937 w lokalnej szklarni pracował Iwan Sikora.

Współczesne miasto w okresie międzywojennym składało się z osady, majątku, stacji kolejowej i leśniczówki. Do 1945 były to osobne jednostki osadnicze o wspólnej nazwie.

W 1939 Woropajewo znalazło się w Białoruskiej SRR, w rejonie duniłowckim, w obwodzie wilejskim. W czasie II wojny światowej od czerwca 1941 do 4 lipca 1944 miasto znalazło się pod okupacją niemiecką.

W 1950 roku osada otrzymała oficjalnie status osiedla typu miejskiego i stała się siedzibą rejonu duniłowickiego. 20 stycznia 1960 Woropajewo stało się częścią rejonu głębockiego, a od 1962 postawskiego.

 
Kolejarze przed dworcem w Woropajewie w 66 rocznicę urodzin Józefa Piłsudskiego
 
Pałacyk Konstantego Hrabiego Przeździeckiego w latach 30. XX w.

Obecnie edytuj

Przez miejscowość przepływa rzeka Zarzeczanka. W parku w miasteczku znajduje się pomnik żołnierzy radzieckich. W miejscowości znajduje się młyn wodny z przełomu XIX/XX wieku.

Przez Woropajewo przebiega linii kolejowa z Postaw do Królewszczyzny przez Głębokie, przy której znajduje się stacja kolejowa Woropajewo. Przed II wojną światową znajdował się tu drewniany budynek stacji kolejowej, obecnie jest murowany.

W miejscowości znajduje się drewniana parafialna cerkiew prawosławna pw. Zmartwychwstania Pańskiego z początku XX wieku oraz kościół protestancki.

Demografia edytuj

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku oraz spisu z 1931 zamieszkiwało:

  • majątek – 233 osoby, 132 były wyznania rzymskokatolickiego, 58 prawosławnego, 9 staroobrzędowego, 31 mojżeszowego i 3 mahometańskiego. Jednocześnie 84 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 111 białoruską, 25 żydowską, 8 tatarską a 5 inną. Było tu 30 budynków mieszkalnych[4]. W 1931 w 12 domach zamieszkiwało 153 osoby[5].
  • stację kolejową – 108 osób, 101 było wyznania rzymskokatolickiego, 7 prawosławnego. Jednocześnie 87 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 21 białoruską. Było tu 14 budynków mieszkalnych[4]. W osadę i stację kolejową 1931 w 30 domach zamieszkiwało 358 osób[5].
  • leśniczówkę – w 1931 w 1 domu zamieszkiwało 14 osób[5].

Parafia rzymskokatolicka edytuj

Osobny artykuł: Parafia św. Michała Archanioła i bł. Michała Kozala BM w Woropajewie.

Parafię założono w 1933 roku, wydzielając ją z parafii w Duniłowiczach. Po zamknięciu kościoła przez Sowietów w 1948 roku, odrodziła się w 1990 roku. Leży w dekanacie postawskim diecezji witebskiej. Kościół parafialny wybudowano w latach 1991-1996.

Pałacyk hrabiów Przezdzieckich edytuj

Osobny artykuł: Pałac Przezdzieckich w Woropajewie.

Pałac został zniszczony podczas I wojny światowej. Odbudowany, ponownie został zniszczony podczas II wojny światowej. Pozostałością po pałacu są budynki folwarczne oraz park.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. ↑ Поставское благочиние. eparhia992.by. [dostęp 2021-03-20]. (ros.).
  3. ↑ Spis parafii diecezji wileńskiej z 1744 roku. 2011-02-20. [dostęp 2016-04-04].
  4. ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 36.
  5. ↑ a b c Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 43.

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Woropajewo&oldid=72836039”