Wrona przylądkowa[3] (Corvus capensis) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae), zamieszkujący wschodnią i południową Afrykę.

Wrona przylądkowa
Corvus capensis[1]
Lichtenstein, 1823
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

krukowate

Rodzaj

Corvus

Gatunek

wrona przylądkowa

Podgatunki
  • C. c. kordofanensis Laubmann, 1919
  • C. c. capensis Lichtenstein, 1823
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Podgatunki edytuj

Wyróżniono dwa podgatunki C. capensis[4][5]:

Morfologia edytuj

Długość ciała 48–50 cm, jest nieco większa niż czarnowron. Upierzona całkowicie na czarno z lekkim fioletowym połyskiem piór. Ma też proporcjonalnie dłuższe nogi, skrzydła i ogon oraz dużo dłuższy, smukły dziób, który wygląda na stworzony typowo do zagłębiania w ziemi za bezkręgowcami. Pióra na głowie mają miedziano-fioletowy połysk, a na gardle upierzenie jest dość długie i stroszy się w trakcie krakania i popisów.

Występowanie edytuj

Wrona przylądkowa występuje w dwóch oddzielonych od siebie rejonach Afryki. Zasięg jednego z podgatunków sięga od przylądka na południowym krańcu Czarnego Kontynentu po południową Angolę i dalej na wschód po wschodnie wybrzeże Mozambiku. Drugi podgatunek zajmuje rozległe obszary w środkowo-wschodniej Afryce – od Sudanu, Erytrei i Somalii przez Etiopię po Ugandę, Tanzanię i Kenię. Północna populacja jest przeciętnie nieco mniejsza niż południowa.

Ptak zasiedla otwarte łąki, pastwiska, wrzosowiska, obszary rolnicze z pojedynczymi drzewami lub zadrzewieniami wykorzystywanymi do gniazdowania. Rozmieszczenie sugeruje, że szczególnie dobrze gatunek rozwija się na terenach uprawnych.

Zachowanie edytuj

Pożywienie edytuj

 
Wrona przylądkowa potrafi podkraść jaja lub pisklęta z naziemnych gniazd innych ptaków

Wrona przylądkowa żywi się ziarnami zbóż i innymi nasionami, bezkręgowcami, które wydobywa mocnymi uderzeniami swego długiego dzioba. Dobiera się do kolb kukurydzy, nim ta jest w pełni dojrzała, bulw roślin cebulowych i mięsistych korzeni wybranych roślin. Zjada też żaby i małe gady, owoce i jagody. Plądruje jaja i pisklęta z naziemnych ptasich gniazd, a widywano sytuacje, gdy zabijała ptaki ważące nawet jeden funt (zwłaszcza domowy drób). Odwraca odchody ssaków, z których wybiera owady.

Gniazdowanie edytuj

Gniazda wron przylądkowych znajdują się zawsze na drzewach, przeważnie blisko wierzchołka. Spotyka się też gniazda ulokowane w krzewach, ale znacznie rzadziej. Samica składa 3–4 jaja, które wysiaduje 18–19 dni. Pisklęta pierzą się po około 38 dniach. Zwykle jedynie 3 pisklęta przeżywają okres gniazdowania.

Głos edytuj

Odgłosy przypominają krakanie: krrah.....krrah.....krrah lub cichsze kah-kah-kah. Wydaje też bardzo hałaśliwe dźwięki kojarzone z bulgotaniem wody, które roznoszą się po okolicy, lub gardłowy śmiech. Ma również w zwyczaju naśladowanie zasłyszanych głosów.

Status edytuj

IUCN uznaje wronę przylądkową za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Całkowita liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten jest opisywany jako pospolity bądź bardzo liczny. Trend liczebności populacji jest oceniany jako wzrostowy[2].

Przypisy edytuj

  1. Corvus capensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Corvus capensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Corvidae Leach, 1820 - krukowate - Crows and Jays (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-17].
  4. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-17]. (ang.).
  5. Cape Crow (Corvus capensis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj