Wybory parlamentarne w Hiszpanii w listopadzie 2019 roku
Wybory parlamentarne w Hiszpanii w listopadzie 2019 roku – przedterminowe wybory do Kongresu Deputowanych i Senatu, które odbyły się 10 listopada. 34,8 mln obywateli było uprawnionych do głosowania. Wybrali oni 350 posłów do Kongresu Deputowanych XIV kadencji i 208 z 266 senatorów.
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Rodzaj | |||
| Data przeprowadzenia |
10 listopada 2019 | ||
| Data zarządzenia |
24 września 2019 | ||
| Ordynacja wyborcza |
proporcjonalna | ||
| Głosowanie | |||
| |||
| |||
| |||
Ostatnie wybory parlamentarne odbyły się 28 kwietnia tego samego roku. Sukces w nich odniosła rządząca Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza (PSOE), lecz nie zdobyła większości parlamentarnej. Negocjacje rządowe rozpoczęły się natychmiast po wyborach. Brak porozumienia między partiami politycznymi spowodował, że parlament, w dwóch głosowaniach w lipcu, odrzucił kandydaturę obecnego premiera Pedro Sáncheza. 17 września król Filip VI nie wyznaczył nowego kandydata na premiera z powodu braku porozumienia międzypartyjnego[1][2][3]. 23 września, dwa miesiące po głosowaniu nad wotum zaufania dla rządu, król, na podstawie artykułu 99.5 konstytucji[4], rozwiązał Kortezy i zarządził nowe wybory na 10 listopada. Nastąpiło to w mocy dekretu z dnia 24 września[5].
Stan posiadania grup parlamentarnych w momencie rozwiązania parlamentu edytuj
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Główne partie lub koalicje biorące udział w wyborach edytuj
| Partia lub koalicja | Partie na liście | Kandydat na premiera | Ideologia | Poprzedni wynik | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Głosy (%) | Mandaty | ||||||
| PSOE | Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza (PSOE) Partia Socjalistów Katalonii (PSC) |
.jpg)
|
Pedro Sánchez (premier) |
Socjaldemokracja | 28.7% | 123/350 123/208
| |
| PP | Partia Ludowa (PP) Foro Asturias (FAC) |
.jpg)
|
Pablo Casado | Konserwatyzm Chrześcijańska demokracja |
16.7% | 66/350 54/208
| |
| Ciudadanos | Obywatele – Partia Obywatelska (Cs) Związek, Postęp, Demokracja (UPyD) |
.jpg)
|
Albert Rivera | Liberalizm | 15.9% | 57/350 4/208
| |
| Unidas Podemos | Podemos Zjednoczona Lewica (IU) Batzarre (Nawarra) Alto Aragón en Común (Aragonia) Catalunya en Comú–Podem (ECP) En Común (Galicja) |
.jpg)
|
Pablo Iglesias | Lewicowy populizm Socjalizm demokratyczny |
14.3% | 42/350 0/208
| |
| Vox | .jpg)
|
Santiago Abascal | Prawicowy populizm Nacjonalizm Neoliberalizm |
10.3% | 24/350 0/208
| ||
| ERC–Sobiranistes | Republikańska Lewica Katalonii (ERC) Suwerenni (Sobiranistes) Republikańska Lewica Kraju Walencji (ERPV) |
.jpg)
|
Gabriel Rufián | Dążenie do niepodległości Katalonii Socjaldemokracja Socjalizm demokratyczny |
3.9% | 15/350 11/208
| |
| JxCat–Junts | Europejska Partia Demokratyczna Katalonii (PDeCAT) Wezwanie Narodowe na rzecz Niepodległości (CNxR) |
.jpg)
|
Laura Borràs | Dążenie do niepodległości Katalonii Liberalizm |
1.9% | 7/350 2/208
| |
| EAJ-PNV | .jpg)
|
Aitor Esteban | Baskijski nacjonalizm Chrześcijańska demokracja Konserwatywny liberalizm |
1.5% | 6/350 9/208
| ||
| EH Bildu | .jpg)
|
Oskar Matute | Dążenie do niepodległości Kraju Basków Socjalizm |
1.0% | 4/350 1/208
| ||
| CCa–NCa–PNC | Koalicja Kanaryjska (CCa) Nuevas Canarias (NCa) Kanaryjska Partia Nacjonalistyczna (PNC) Niezależna Grupa Herreńska (AHI) |
.jpg)
|
Ana Oramas | Regionalizm Kanaryjski nacjonalizm Centryzm |
CCa: 0.5% NCa: 0.1% |
2/350 0/208
| |
| Navarra Suma | Unia Ludowa Nawarry (UPN) Partia Ludowa (PP) Obywatele – Partia Obywatelska (Cs) |
|
Sergio Sayas | Regionalizm Konserwatyzm |
0.4% | 2/350 3/208
| |
| Regionalna Partia Kantabrii | _(cropped).jpg)
|
José María Mazón | Regionalizm Progresywizm Populizm |
0.2% | 1/350 0/208
| ||
| Socjalistyczna Grupa Gomery |
|
Yaiza Castilla | Socjaldemokracja Insularyzm |
–[j] | – 1/208
| ||
| Więcej Kraju | Więcej Kraju (Más País) Equo Chunta Aragonesista (CHA) Więcej Kompromisu (Més Compromís) |
.jpg)
|
Íñigo Errejón | Demokracja bezpośrednia Progresywizm Zielona polityka |
Nowa partia | ||
Kampania wyborcza edytuj
Hasła wyborcze edytuj
| Partia lub koalicja | Oryginalny slogan | Polskie tłumaczenie | |
|---|---|---|---|
| PSOE | « Ahora Gobierno. Ahora España » « Ahora sí » |
„Teraz rząd. Teraz Hiszpania.” „Teraz na tak” | |
| PP | « Por todo lo que nos une » | „Po to wszystko, co nas jednoczy” | |
| Cs | « España en marcha » | „Hiszpania w toku” | |
| Unidas Podemos | « Un Gobierno contigo » | „Rząd jest z Tobą” | |
| Vox | « España siempre » | „Zawsze Hiszpania” | |
| ERC–Sobiranistes | « Tornarem més forts » | „Powrócimy silniejsi” | |
| JxCat–Junts | « Per la independència, ni un vot enrere » | „Za niepodległością, nie za tym, co było” | |
| EAJ/PNV | « Hemen, EAJ-PNV » | „Tutaj, EAJ/PNV” | |
| EH Bildu | « Erabaki Baietz! » | "Zdecyduj na tak!” | |
| Más País | « Desbloquear, avanzar, Más País » | „Odblokujmy, uczyńmy postęp, Więcej Kraju” | |
Debaty przedwyborcze edytuj
| Data | Organizator | Prowadzący | Przedstawiciele komitetów wyborczych | Oglądalność | Przypisy | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| PSOE | PP | Cs | UP | Vox | ERC | PNV | |||||
| 1 listopada | RTVE[k] | Xabier Fortes | A. Lastra | C. A. de Toledo | I. Arrimadas | I. Montero | I. Espinosa de los Monteros | G. Rufián | A. Esteban | 2,468,000 | [6][7] |
| 4 listopada | Academia TV[l][m] | Ana Blanco Vicente Vallés |
P. Sánchez | P. Casado | A. Rivera | P. Iglesias | S. Abascal | niezaproszeni | 8,621,000 | [8][9] | |
| 7 listopada | laSexta[n] | Ana Pastor | M.J. Montero | A. Pastor | I. Arrimadas | I. Montero | R. Monasterio | niezaproszeni | 3,133,000 | [10][11] | |
| lider lub kandydat na premiera | |
| inny przedstawiciel |
Wyniki i frekwencja edytuj
Frekwencja edytuj
| Wspólnota autonomiczna | 14:00 | 18:00 | Ostateczna |
|---|---|---|---|
| Andaluzja | 35.81% | 54.85% | 68.25% |
| Aragonia | 41.18% | 57.92% | 71.5% |
| Asturia | 34.42% | 53.5% | 65.48% |
| Baleary | 30.95% | 47.4% | 58.71% |
| Ceuta (miasto autonomiczne) | 27.27% | 43.77% | 56.16% |
| Estremadura | 37.17% | 54.41% | 69.12% |
| Galicja | 31.98% | 53.26% | 66.62% |
| Kantabria | 39.12% | 59.28% | 70.83% |
| Kastylia-La Mancha | 38.07% | 57.44% | 71.36% |
| Kastylia i León | 37.29% | 56.71% | 71.37% |
| Katalonia | 40.59% | 59.88% | 72.17% |
| Kraj Basków | 40.18% | 57.6% | 68.91% |
| La Rioja | 40.42% | 57.45% | 71.27% |
| Madryt | 41.01% | 61.52% | 74.54% |
| Melilla (miasto autonomiczne) | 24.61% | 38.98% | 57.12% |
| Murcja | 39.01% | 57.88% | 69.99% |
| Nawarra | 39.38% | 56.46% | 69.21% |
| Walencja | 42.51% | 59.97% | 71.74% |
| Wyspy Kanaryjskie | 27.08% | 44.36% | 60.46% |
| W całym kraju | 37.93% | 56.86% | 69.87% |
| Źródło: Avances de participación – Elecciones generales 10N | |||
Kongres Deputowanych edytuj
 | ||||||
| Partie i koalicje | Liczba głosów | Mandaty | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Głosy | % | ±pp | Suma | +/− | ||
| Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza (PSOE) | 6,752,983 | 28.00 | –0.67 | 120 | –3 | |
| Partia Ludowa (PP) | 5,019,869 | 20.82 | +4.13 | 89 | +23 | |
| Vox | 3,640,063 | 15.09 | +4.83 | 52 | +28 | |
| Unidas Podemos | 3,097,185 | 12.84 | –1.48 | 35 | –7 | |
| En Común (Podemos+EU (Galicja)) | 186,260 | 0.77 | –0.14 | 2 | ±0 | |
| Obywatele – Partia Obywatelska (Cs) | 1,637,540 | 6.79 | –9.07 | 10 | –47 | |
| Republikańska Lewica Katalonii–Suwerenni (ERC–Sobiranistes) | 875,750 | 3.63 | –0.28 | 13 | –2 | |
| Republikańska Lewica Kraju Walencji (ERPV) | 5,816 | 0.02 | ±0.00 | 0 | ±0 | |
| Więcej Kraju (Más País) | 577,055 | 2.39 | nb[o] | 3 | +2 | |
| Więcej Kraju–Rada Aragońska–Equo (Más País–CHA–Equo) | 22,989 | 0.10 | nb | 0 | ±0 | |
| Razem dla Katalonii–Razem (JxCat–Junts) | 527,375 | 2.19 | +0.28 | 8 | +1 | |
| Nacjonalistyczna Partia Basków (EAJ/PNV) | 377,423 | 1.57 | +0.06 | 6 | ±0 | |
| Euskal Herria Bildu (EH Bildu) | 276,519 | 1.15 | +0.16 | 5 | +1 | |
| Kandydatura Jedności Ludowej–Na rzecz Rozłamu (CUP–PR) | 244,754 | 1.01 | nb | 2 | +2 | |
| Koalicja Kanaryjska–Nowe Wyspy Kanaryjskie (CCa–PNC–NCa)1 | 123,981 | 0.51 | –0.02 | 2 | ±0 | |
| Galicyjski Blok Nacjonalistyczny (BNG) | 119,597 | 0.50 | +0.14 | 1 | +1 | |
| Navarra Suma (NA+) | 98,448 | 0.41 | ±0.00 | 2 | ±0 | |
| Regionalna Partia Kantabrii (PRC) | 68,580 | 0.28 | +0.08 | 1 | ±0 | |
| Teruel Istnieje (¡Teruel Existe!) | 19,696 | 0.08 | nb | 1 | +1 | |
| Pozostałe partie lub koalicje | 442,925 | 1.80 | +0.54 | 0 | ±0 | |
| Głosy puste | 216,515 | 0.90 | +0.14 | |||
| Suma | 24,116,352 | 350 | ±0 | |||
| Głosy ważne | 24,116,352 | 98.98 | +0.03 | |||
| Głosy nieważne | 249,499 | 1.02 | –0.03 | |||
| Frekwencja | 24,365,851 | 69.87 | –5,88 | |||
| Absencja | 10,506,203 | 30.13 | +5,88 | |||
| Uprawnieni do głosowania | 34,870,481 | |||||
| Źródło: Total nacional – Congreso – Elecciones generales 10N | ||||||
Senat edytuj
 | |||||
| Partie i koalicje | Wybrani w sp. bezpośredni |
Wybrani przez parlamenty autonomiczne | Suma | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Mandaty | +/− | ||||
| Hiszpańska Socjalistyczna Partia Robotnicza (PSOE) | 93 | –30 | 18 | 111 | |
| Partia Socjalistów Katalonii (PSC) | 2 | –1 | 1 | 3 | |
| Partia Ludowa (PP) | 83 | +29 | 14 | 97 | |
| Republikańska Lewica Katalonii – Suwerenni (ERC–Sobiranistes) | 11 | ±0 | 2 | 13 | |
| Nacjonalistyczna Partia Basków (EAJ/PNV) | 9 | ±0 | 1 | 10 | |
| Obywatele – Partia Obywatelska (Cs) | 0 | –4 | 8 | 8 | |
| Konfederacyjna Lewica (Izquierda Confederal) | 0 | ±0 | 6 | 6 | |
| Razem dla Katalonii–Razem (JxCat–Junts) | 3 | +1 | 2 | 5 | |
| Vox | 2 | +2 | 1 | 3 | |
| Navarra Suma (NA+) | 3 | ±0 | 0 | 3 | |
| Obywatele – Partia Obywatelska (Cs) | 1 | ±0 | 0 | 1 | |
| Euskal Herria Bildu (EH Bildu) | 1 | ±0 | 1 | 2 | |
| Teruel Istnieje (¡Teruel Existe!) | 2 | +2 | 0 | 2 | |
| Koalicja Kanaryjska–Nowe Wyspy Kanaryjskie (CCa–PNC–NCa) | 0 | ±0 | 1 | 1 | |
| Regionalna Partia Kantabrii (PRC) | 0 | ±0 | 1 | 1 | |
| Geroa Bai (GBai) | 0 | ±0 | 1 | 1 | |
| Socjalistyczna Grupa Gomery (ASG) | 1 | ±0 | 0 | 1 | |
| Partia Aragońska (PAR) | b.d | – | 1 | 1 | |
| Suma | 208 | ±0 | 57 | 265 | |
| Źródło:Total nacional – Senado – Elecciones Generales 10N | |||||
Następstwo wyborów edytuj
Wybory zakończyły się kolejnym zwycięstwem Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE). Jednak partia straciła 3 mandaty w Kongresie i 30 w Senacie, co spowodowało utratę większości w izbie wyższej. Socjaliści wygrali w większości prowincji i w 10 na 17 wspólnot autonomicznych.
Dzień po wyborach, lider partii Obywatele Albert Rivera podał się do dymisji, zrezygnował z mandatu poselskiego i polityki. Jego partia straciła ponad 80% miejsc w Kongresie i jedną trzecią miejsc w Senacie[12][13]. Ten sam gest, co Rivera, uczynił były szef grupy parlamentarnej Juan Carlos Girauta i kilku ważnych członków partyjnej egzekutywy[14][15]. W marcu 2020 roku mają odbyć się wybory nowego szefa partii. Faworytką tych wyborów jest numer dwa w partii, szefowa grupy parlamentarnej w Kongresie, Ines Arrimadas, która wyraziła wolę startu.
Partia Ludowa odzyskała jedną trzecią miejsc w Kongresie i prawie połowę w Senacie straconych w wyniku wyborów z kwietnia. Ludowcy wygrali w 9 prowincjach i 3 wspólnotach autonomicznych. Prawicowo-nacjonalistyczna partia Vox zwiększyła swój stan posiadania o ponad połowę, dwójka kandydatów tej partii otrzymała miejsce w Senacie w wyborach bezpośrednich. Dodatkowo partia wygrała w Murcji i mieście autonomicznym Ceuta.
Do parlamentu weszły 4 nowe partie: Mas Pais stworzona przez byłego członka Podemos Íñigo Errejóna, Galicyjski Blok Nacjonalistyczny, którego przedstawiciel powrócił do Kongresu po 4 latach nieobecności, a także startujące po raz pierwszy w wyborach krajowych skrajnie lewicowa, proniepodległościowa Kandydatura Jedności Ludowej z Katalonii i ruch obywatelski Teruel Istnieje z Aragonii.
Zaraz po wyborach socjaliści wykluczyli wielką koalicję z PP jako wyjście z politycznego impasu[16]. 12 listopada, liderzy PSOE i Unidas Podemos podpisali wstępną umowę koalicyjną. Jednak koalicja nie posiada większości w Kongresie i musi się porozumieć z ugrupowaniami regionalnymi i separatystycznymi. Gdyby taki rząd powstał, byłby to pierwszy rząd koalicyjny od śmierci generała Franco[17].
23 listopada, PSOE i jej siostrzana PSC z Katalonii przeprowadziły referendum, w którym członkowie tych partii zgodzili się na warunki umowy koalicyjnej z 12 listopada[18]. To samo zrobili cztery dni później członkowie koalicji Unidas Podemos[19].
Na przełomie 2019 i 2020 roku. przedstawiciele PSOE porozumieli się z członkami partii regionalnych, m.in. Republikańskiej Lewicy Katalonii i baskijskiej partii Euskal Herria Bildu, której członkowie mają wstrzymać się od głosu w sprawie udzielenia wotum zaufania Pedro Sanchezowi. Te porozumienia zostały przyjęte przez członków egzekutyw obu partii[20][21]. W proteście przeciwko porozumieniu z ERC i EH Bildu, Regionalna Partia Kantabrii poinformowała o zmianie decyzji i głosowaniu przeciw nowemu rządowi[22]. Mimo tego, 7 stycznia 2020 roku, zwykłą większością w drugim głosowaniu Kongres Deputowanych udzielił wotum zaufania Pedro Sanchezowi. Nowy-stary premier złożył przysięgę przed królem następnego dnia[23][24].
| Kandydat na premiera | Data głosowania | Głosy | 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.svg){kind=small}
|
|
|
Suma | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg)
|
Potrzebna większość: Absolutna (176/350) |
Za | 120 | 26 | 6 | 6 | 2 | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 | 166/350
| |||||||||||
 Przeciw
|
88 | 52 | 10 | 8 | 2 | 1 | 2 | 1 | 1 | 165/350
| ||||||||||||||
| Wstrzymało się | 13 | 5 | 18/350
| |||||||||||||||||||||
| Nieobecni | 1 | 1/350
| ||||||||||||||||||||||
| 7 stycznia 2020 Potrzebna większość: Zwykła |
 Za
|
120 | 26 | 7 | 6 | 2 | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 | 167/350
| ||||||||||||
| Przeciw | 88 | 52 | 10 | 8 | 2 | 1 | 2 | 1 | 1 | 165/350
| ||||||||||||||
| Wstrzymało się | 13 | 5 | 18/350
| |||||||||||||||||||||
| Źródło:[25][23] | ||||||||||||||||||||||||
Uwagi edytuj
- ↑ 111 PSOE, 12 PSC.
- ↑ 32 Podemos, 5 IU, 4 Catalunya en Comú, 1 Equo.
- ↑ 13 ERC, 1 Sobiranistes.
- ↑ 7 JxCAT, 4 EH Bildu, 2 CCa, 2 UPN, 1 ERC, 1 Koalicja Kompromis, 1 Regionalna Partia Kantabrii (PRC).
- ↑ 136 PSOE, 3 PSC.
- ↑ 12 ERC, 2 EH Bildu.
- ↑ 4 JxCAT, 1 CCa, 1 PNV.
- ↑ Po 1 mandacie Adelante Andalucia, Kompromis, Grupo Comun de Esquerda (Galicja), Więcej dla Majorki, Catalunya en Comú, Más Madrid.
- ↑ Po 1 mandacie Vox, UPN, PRC, PAR, ASG, ERC.
- ↑ Partia brała udział tylko w wyborach do Senatu.
- ↑ Debata przewodniczących grup parlamentarnych.
- ↑ Akademia Sztuk i Nauk Telewizyjnych i Audiowizualnych.
- ↑ Debata kandydatów na premiera.
- ↑ Debata liderek.
- ↑ Nie brała udziału.
Przypisy edytuj
- ↑ Anabel Díez, Miquel Alberola, Carlos E. Cué, La falta de acuerdo entre los partidos obliga a otras elecciones, „El País”, Madrid, 18 września 2019, ISSN 1134-6582 [dostęp 2019-11-10] (hiszp.).
- ↑ El Rey constata la falta de apoyos a Sánchez que aboca a elecciones el 10 de noviembre [online], El Confidencial, 17 września 2019 [dostęp 2019-11-10] (hiszp.).
- ↑ Gonzalo Cortizo, El rey constata el desacuerdo político, no propone candidato y España se aboca a elecciones [online], eldiario.es [dostęp 2019-11-10] (hiszp.).
- ↑ BOE.es – Documento consolidado BOE-A-1978-31229 [online], boe.es [dostęp 2019-11-10].
- ↑ Real Decreto 551/2019, de 24 de septiembre, de disolución del Congreso de los Diputados y del Senado y de convocatoria de elecciones., „BOLETÍN OFICIAL DEL ESTADO” [dostęp 2019-10-10].
- ↑ RTVE.es, RTVE celebra un debate a siete con los portavoces parlamentarios el 1 de noviembre [online], RTVE.es, 11 października 2019 [dostęp 2019-11-10] (hiszp.).
- ↑ vertele.eldiario.es, Audiencias viernes 1 de noviembre – Esto empieza fuerte: viernes récord en TV con el primer debate (17.7% y 2.468.000) [online], vertele, 2 listopada 2019 [dostęp 2019-11-10] (hiszp.).
- ↑ Blanco y Vallés de moderadores, 700.000 € de coste: los últimos datos del debate del 4-N [online], El Confidencial, 27 października 2019 [dostęp 2019-11-10] (hiszp.).
- ↑ elEconomista.es, 10N – El debate a cinco barre con 8.621.000 espectadores pero pierde audiencia respecto al 28A – Ecoteuve.es [online], ecoteuve.eleconomista.es [dostęp 2019-11-10] (hiszp.).
- ↑ 7N, el debate en laSexta: la última oportunidad antes de las elecciones generales [online], LaSexta, 8 października 2019 [dostęp 2019-11-10] (hiszp.).
- ↑ vertele.eldiario.es, Audiencias TV jueves 7 noviembre – laSexta se dispara con El Debate 7N (19.2%), su emisión más vista de la temporada [online], vertele, 8 listopada 2019 [dostęp 2019-11-10] (hiszp.).
- ↑ Carmen Moraga, Albert Rivera abandona la política: dimite como presidente de Ciudadanos y renuncia a su escaño tras el batacazo electoral [online], eldiario.es [dostęp 2020-01-11] (hiszp.).
- ↑ Elsa García de Blas, El País, Ciudadanos leader Albert Rivera quits after election debacle, „El País”, Madrid, 11 listopada 2019, ISSN 1134-6582 [dostęp 2020-01-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-17] (ang.).
- ↑ COPE.es, Girauta abandona la política tras la dimisión de Rivera y perder su escaño en el Congreso [online], COPE, 11 listopada 2019 [dostęp 2020-01-11] (hiszp.).
- ↑ Estos son los peces gordos de Ciudadanos que se quedan sin escaño tras el descalabro del partido [online], publico.es [dostęp 2020-01-11].
- ↑ Sam Jones, Spain election: grand coalition ruled out as far-right Vox surges, „The Guardian”, 11 listopada 2019, ISSN 0261-3077 [dostęp 2020-01-11] (ang.).
- ↑ ROCÍO GIL GRANDE, El primer gobierno de coalición en España de la historia [online], RTVE.es, 12 listopada 2019 [dostęp 2020-01-11] (hiszp.).
- ↑ José Marcos, Las bases del PSOE ratifican el acuerdo con Unidas Podemos con un respaldo del 92%, „El País”, Madrid, 24 listopada 2019, ISSN 1134-6582 [dostęp 2020-01-11] (hiszp.).
- ↑ Alcalá Hoy, El 97% de los inscritos avala que Podemos gobierne en coalición con el PSOE – Alcalá Hoy [online], 28 listopada 2019 [dostęp 2020-01-11] (hiszp.).
- ↑ El 'consell' de ERC respalda el acuerdo con el PSOE y da luz verde a la investidura [online], El Confidencial, 2 stycznia 2020 [dostęp 2020-01-11] (hiszp.).
- ↑ Las bases de EH Bildu respaldan la abstención en la investidura de Sánchez [online], publico.es [dostęp 2020-01-11].
- ↑ El PRC decide votar en contra de la investidura de Pedro Sánchez tras conocer el pacto del PSOE con ERC [online], eldiario.es [dostęp 2020-01-11] (hiszp.).
- ↑ a b Javier Casqueiro, Fernando J. Pérez, Pedro Sánchez logra la investidura y formará el primer Gobierno de coalición de la democracia, „El País”, Madrid, 8 stycznia 2020, ISSN 1134-6582 [dostęp 2020-01-11] (hiszp.).
- ↑ El Rey a Pedro Sánchez tras prometer como presidente: "Ha sido rápido, el dolor viene después" [online], ELMUNDO, 8 stycznia 2020 [dostęp 2020-01-11] (hiszp.).
- ↑ EFE, El Congreso rechaza la investidura de Sánchez en primera votación [online], eldiario.es [dostęp 2020-01-11] (hiszp.).