Wikipedia

Wybory parlamentarne w Kolumbii w 2010 roku

Wybory parlamentarne w Kolumbii w 2010 roku - wybory parlamentarne w Kolumbii przeprowadzone 14 marca 2010. Zwycięstwo odniosła w nich rządząca koalicja prezydenta Uribe.

Sytuacja polityczna i organizacja wyborów edytuj

 
Álvaro Uribe, prezydent Kolumbii od 2002.

Scena polityczna Kolumbii od poprzednich wyborów w 2006 zdominowana była przez rządzącą koalicję trzech centroprawicowych partii popierających prezydenta Álvaro Uribe: prezydencką Społeczną Partię Jedności Narodowej (tzw. Partię "U"), Kolumbijską Partię Konserwatywną oraz Radykalną Zmianę. Partie te kontrolowały większość miejsc w parlamencie. Do głównych sił opozycyjnych należały, mająca najwięcej miejsc w parlamencie, centrolewicowa Kolumbijska Partia Liberalna oraz lewicowy Alternatywny Biegun Demokratyczny[1][2].

Do udziału w wyborach zarejestrowało się 29,8 mln Kolumbijczyków, którzy wybierali 166 deputowanych do Izby Reprezentantów oraz 102 senatorów. W wyborach startowało 2,5 tys. kandydatów[3].

W celu zabezpieczenia głosowania, w całym kraju rozlokowanych zostało 150 tys. sił bezpieczeństwa i wojska, które strzegły porządku w 77 tys. punktach wyborczych. Ustępujący z urzędu prezydent Uribe zaapelował do rodaków o udział w wyborach pomimo potencjalnego zagrożenia ze strony FARC i karteli narkotykowych, wyrażając przy tym nadzieję, że głosowanie przebiegnie w sposób pokojowy w całym kraju[3].

W czasie głosowania obywatele wybierali również 5 deputowanych do Parlamentu Andyjskiego, konsultacyjnego organu Wspólnoty Andyjskiej. Wybory były ważnym wskaźnikiem poparcia społecznego przed wyborami prezydenckimi w maju 2010, w których każda z głównych sił politycznych ma zamiar wystawić własnego kandydata[4][5].

Przebieg i wyniki wyborów edytuj

Wybory do parlamentu przebiegły w spokojnej atmosferze. Minister obrony nazwał je "najspokojniejszymi wyborami w ciągu 30 lat". W kraju doszło do 9 nieudanych prób podłożenia ładunków wybuchowych oraz walk z rebeliantami w południowej części departamentu Cauca, w wyniku których zginął jeden oficer, a pięciu żołnierzy zostało rannych - co jak na kolumbijskie warunki oznaczało sukces organizacyjny administracji prezydenta Uribe[2].

Według wstępnych wyników, zwycięstwo w wyborach, zarówno do Senatu, jak i Izby Reprezentantów, odniosła prezydencka Partia U. Jej kandydat w wyborach na prezydenta i faworyt sondaży przedwyborczych, Juan Manuel Santos, powiedział, że celem jego partii jest "obrona, kontynuowanie i umacnianie dorobku prezydenta Uribe"[2]. Drugie miejsce zajęła wchodząca w skład koalicji rządzącej Kolumbijska Partia Konserwatywna, a trzecie opozycyjna Kolumbijska Partia Liberalna[6][7].

Międzynarodowi obserwatorzy w czasie wyborów dopatrzyli się poważnych nieprawidłowości. Obserwatorzy z OPA potwierdzili przypadki kupowania głosów w sześciu departamentach kraju: Atlantico, Bolivar, Magdalena, Cundinamarca, Narino i Norte de Santander. Według ich raportu, wyborcom oferowano za głosy gotówkę lub inne dobra materialne, a nawet stypendia szkolne. Przewodniczący misji obserwacyjnej stwierdził, że proces kupowania głosów był "dominującym zjawiskiem", "który wypaczył normy finansowania kampanii". OPA poskarżyła się także na niezapewnienie w wielu lokalach odpowiednich warunków do tajnego oddania głosu, niedostateczne przeszkolenie członków komisji wyborczych oraz przeciągający się proces zbierania wyników wyborów z poszczególnych komisji[8]. Z podobnymi wnioskami wystąpiła międzynarodowa organizacja pozarządowa, Misja Obserwacji Wyborczej, która oprócz procederu kupowania głosów, poinformowała również o przypadkach zastraszania wyborców przez organizacje paramilitarne, które groziły obywatelom m.in. odcięciem ich od opieki zdrowotnej[9][10].

Jednym z głównych problemów i obaw związanych z procesem wyborczym w Kolumbii było zjawisko tzw. "parapolityki", czyli powiązań polityków z organizacjami paramilitarnymi. O miejsca w parlamencie, zdaniem obserwatorów, ubiegały się bowiem osoby powiązanie z politykami oskarżonymi i skazanymi za współpracę z grupami przestępczymi. Do parlamentu dostała się nowo powołana Partia Integracji Narodowej, z list której startowali kandydaci związani z politykami aresztowanymi pod zarzutem współpracy w przemycie narkotyków[10][11].

  • Wyniki wyborów
Kandydat - Partia polityczna Wybory do Senatu Wybory do Izby Reprezentantów
Liczba głosów % Liczba
mandatów 		+/– Liczba głosów % Liczba
mandatów 		+/–
Społeczna Partia Jedności Narodowej (Partido Social de Unidad Nacional) 2 804 123 25,8% 28 +7 2 486 824 25,9% 47 +18
Kolumbijska Partia Konserwatywna (Partido Conservador Colombiano) 2 298 748 21,2% 22 +4 2 057 849 21,4% 38 +8
Kolumbijska Partia Liberalna (Partido Liberal Colombiano) 1 763 908 16,3% 17 0 1 856 068 19,3% 37 +1
Partia Integracji Narodowej (Partido de Integración Nacional) 907 468 8,4% 9 +9 714 476 7,4% 12 +12
Radykalna Zmiana (Partido Cambio Radical) 888 851 8,2% 8 -7 743 758 7,7% 15 -5
Alternatywny Biegun Demokratyczny (Polo Democrático Alternativo) 848 905 7,8% 8 -3 563 555 5,9% 4 -5
Partia Zielonych (Partido Verde) 531 293 4,9% 5 +5 283 293 3,0% 3 +3
Movimiento Independiente de Renovación Absoluta 298 862 2,8% 2 0 284 244 3,0% 3 +2
Compromiso Ciudadano por Colombia 182 726 1,7% 1
Alianza Social Indigena 182 515 1,9% 1 +1
Alternativa Liberal de Avanzada Social 171 090 1,8% 1 -6
Movimiento Apertura Liberal 117 871 1,2% 2 -3
Integracion Regional 5 045 0,1% 1 -3
Inne partie 326 763 3,0% 0 0 143 883 1,5% 0 -23
Społeczność autochtoniczna 2 - - - - -
Głosy nieważne 2 352 555 - - 3 451 264 - -
Razem 13 203 762 (44,2%) 100% 102 - 13 061 735 (43,8%) 100% 166 -
Źródło:[12][13]

Przypisy edytuj

  1. ↑ REPUBLIC OF COLOMBIA LEGISLATIVE ELECTIONS OF 12 MARCH 2006. adam-caarr.net. [dostęp 2010-03-14]. (ang.).
  2. ↑ a b c Polling stations close after 'calm' elections. France24, 14 marca 2010. [dostęp 2010-03-15]. (ang.).
  3. ↑ a b Colombians to vote on legislative elections. Press TV, 14 marca 2010. [dostęp 2010-03-14]. (ang.).
  4. ↑ Colombia legislative vote decisive for Uribe successor. Petroleumworld, 13 marca 2010. [dostęp 2010-03-14]. (ang.).
  5. ↑ Colombians to vote in legislative elections. BBC News, 14 marca 2010. [dostęp 2010-03-14]. (ang.).
  6. ↑ Pro-Uribe parties win congressional vote. France24, 15 marca 2010. [dostęp 2010-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-17)]. (ang.).
  7. ↑ El partido de 'La U' y el Conservador serán mayoría en la configuración del nuevo Senado. El Tiempo, 15 marca 2010. [dostęp 2010-03-15]. (hiszp.).
  8. ↑ OAS confirms vote-buying in Colombian elections. Colombia Reports, 17 marca 2010. [dostęp 2010-03-17]. (ang.).
  9. ↑ Neo-paramilitaries threaten voters. Colombia Reports, 14 marca 2010. [dostęp 2010-03-17]. (ang.).
  10. ↑ a b COLOMBIA: Vote-Buying and Front Men. IPS News.net, 16 marca 2010. [dostęp 2010-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-27)]. (ang.).
  11. ↑ Recriminations over Colombia election results delay. BBC News, 17 marca 2010. [dostęp 2010-03-17]. (ang.).
  12. ↑ REPUBLIC OF COLOMBIA LEGISLATIVE ELECTIONS OF 14 MARCH 2010. Adam Carr's Election Archive. [dostęp 2010-03-29]. (ang.).
  13. ↑ REPUBLIC OF COLOMBIA LEGISLATIVE ELECTIONS OF 14 MARCH 2010. Adam Carr's Election Archive. [dostęp 2010-03-29]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wybory_parlamentarne_w_Kolumbii_w_2010_roku&oldid=72751774”