Wyczyniec trzcinowaty

Wyczyniec trzcinowaty[5], w. pęcherzykowaty[6][7] (Alopecurus arundinaceus Poir.) – gatunek wieloletniej rośliny należącej do rodziny wiechlinowatych. Występuje na rozległych obszarach Europy, Azji, północno-wschodniej Afryki[3]. W Polsce spotykany sporadycznie w północnej i północno-wschodniej części Pasa Wielkich Dolin[6].

Wyczyniec trzcinowaty
Ilustracja
Kwiatostan
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

wyczyniec

Gatunek

wyczyniec trzcinowaty

Nazwa systematyczna
Alopecurus arundinaceus Poir. in Lam
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Morfologia edytuj

Pokrój
Masywna trawa lużnokępkowa z podziemnymi rozłogami[6].
Łodyga
Pokładająca się u podstawy, gładka i silnie ulistniona. Osiąga od 70 do 120, maksymalnie 150 cm wysokości[6].
Liście
Płaskie, na brzegach szorstkie, z wyraźnymi bruzdkami. Na pędach wegetatywnych długości 12-15 cm i szerokości 5 mm, na pędach kwiatostanowych długości 9-25 cm i szerokości 7 mm. Języczek liściowy na szczycie ząbkowany, do 5 mm długości. Pochwy liściowe na najwyższym piętrze rozdęte, otwarte[6].
 
Morfologia wyczyńca pęcherzykowatego (po prawej, oznaczone cyfrą 2) oraz wyczyńca łąkowego (po lewej, oznaczone cyfrą 1).
Kwiatostan
Wiecha kłosokształtna, zwężająca się obustronnie, długości od 1 do 5, maksymalnie do 10 cm i szerokości do 7-15 mm, składająca się z ciemnobrunatnych kłosków długości 4,5-6 mm i 1,4-1,8 mm szerokości[6].
 
Oplewione ziarniaki wyczyńca pęcherzykowatego.
Nasiona
Żółtawy, lancetowatojajowaty ziarniak długości 2,2 do 3 mm i szerokości 1-1,2 mm. Plewy gęsto, przylegająco owłosione, zrastające się u nasady, na szczycie przewężone i zaostrzone, nieznacznie od siebie odgięte. Plewka dolna na szczycie ukośnie, asymetrycznie ścięta, z ością osadzoną w połowie długości lub nieco niżej, zawsze wystająca z kłoska. Ość nie dłuższa niż kłosek[6].

Biologia i ekologia edytuj

Gatunek zasiedla stanowiska wilgotne i żyzne, często uczestniczy w zbiorowiskach pionierskich. Odporny na długotrwałe zalewy i zasolenie gleby. Spotykany nad brzegami jezior i bagien, słonych łąkach, w dolinach rzek oraz na piaskach nadmorskich i rzecznych. Kwitnie od maja do sierpnia. Liczba chromosomów 2n=28[6].

Zmienność edytuj

Wyróżnia się niższe jednostki systematyczne. W Polsce nad Bałtykiem może występować podgatunek A. arundinaceus ssp. exserens A. et G. Znane są mieszańce z wyczyńcem łąkowym oraz wyczyńcem kolankowym[6].

Zastosowanie edytuj

Trwała i szybko regenerująca się trawa o dużej wartości pokarmowej. W niektórych krajach uważana za cennych element pastwisk strefy alpejskiej[6].

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-01-24] (ang.).
  3. a b Alopecurus arundinaceus Poir.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-04-15].
  4. Alopecurus arundinaceus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 30, ISBN 978-83-62975-45-7.
  6. a b c d e f g h i j Marian Falkowski (red.): Trawy polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1982. ISBN 83-09-00593-8.
  7. Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: officina botanica, 2009, s. 22. ISBN 978-83-925110-5-2.