Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie

Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki (skrót: IMiR lub WIMiR) – jest jednym z 16 wydziałów wchodzących w skład Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W rankingu kategoryzacji z 2013 roku Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, wydział ten został uznany za najlepszy w kraju.

Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki

Faculty of Mechanical Engineering and Robotics

Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie
Data założenia	1 stycznia 1952
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Adres	Al. Mickiewicza 30, Kraków Pawilon B-2, parter
Dziekan	dr hab. inż Krzysztof Mendrok, prof. AGH
Położenie na mapie Krakowa Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
Położenie na mapie Polski Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
Położenie na mapie województwa małopolskiego Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
50°03′58″N 19°55′08″E
Strona internetowa

Prowadzi kształcenie na kierunkach Mechanika i Budowa Maszyn, Automatyka Przemysłowa i Robotyka, Inżynieria Mechatroniczna, które od wielu lat są na jednym z trzech pierwszych miejsc w najbardziej opiniotwórczych rankingach, a także na unikalnych kierunkach jak Inżynieria Akustyczna oraz Inżynieria Mechaniczna i Materiałowa. Prowadzi także kształcenie w j. angielskim na kierunku Mechatronic Engineering posiadającym akredytację amerykańskiej instytucji ABET.

Siedziba Wydziału znajduje się w Kampusie Głównym AGH w Pawilonie B-2.

Władze

• Dziekan: dr hab. inż. Krzysztof Mendrok, prof. AGH
• Prodziekan ds. Nauki: dr hab. inż. Grzegorz Cieplok, prof. AGH
• Prodziekan ds. Kształcenia: dr hab. inż. Waldemar Rączka, prof. AGH
• Prodziekan ds. Ogólnych: dr hab. inż. Krzysztof Kołodziejczyk, prof. AGH
• Prodziekan ds. Studenckich: dr inż. Krzysztof Zagórski
• Prodziekan ds. Współpracy i Projektów: dr hab. inż. Marcin Kot, prof. AGH

• Kolegium Wydziału
• Komisje KW

Kierunki i specjalizacje

Mechanika i Budowa Maszyn

• Eksploatacja i Technologia Maszyn i Pojazdów
• Informatyka w Inżynierii Mechanicznej
• Inżynieria Systemów Wytwarzania
• Inżynieria Zrównoważonych Systemów Energetycznych
• Maszyny do Robót Ziemnych i Transportu Bliskiego
• Maszyny Górnicze
• Komputerowe Wspomaganie Projektowania
• Transport Linowy
• Inżynieria Materiałów Konstrukcyjnych

Automatyka Przemysłowa i Robotyka

• Automatyka i Metrologia
• Automatyka w Górniczych Systemach Maszynowych
• Automatyka w Systemach Transportowych
• Robotyka

Inżynieria Mechatroniczna

• Projektowanie Mechatroniczne
• Wytwarzanie Mechatroniczne

Inżynieria Akustyczna

• Inżynieria Dźwięku w Mediach i Kulturze
• Drgania i Hałas w Technice i Środowisku

Struktura organizacyjna

W skład Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki wchodzi 9 katedr:

1. Katedra Inżynierii Maszyn i Transportu
2. Katedra Systemów Wytwarzania
3. Katedra Automatyzacji Procesów
4. Katedra Systemów Energetycznych i Urządzeń Ochrony Środowiska
5. Katedra Mechaniki i Wibroakustyki
6. Katedra Robotyki i Mechatroniki
7. Katedra Projektowania i Eksploatacji Maszyn

Historia wydziału

Dziekani wydziału

• prof. Kazimierz Szawłowski (1952-1953)
• prof. Wacław Lesiecki (1953-1956)
• prof. Stanisław Markowski (1956-1960)
• prof. Jan Anioła (1960-1962)
• prof. Mieczysław Damasiewicz (1962-1964)
• prof. Stanisław Markowski (1964-1966)
• prof. Eugeniusz Podoba (1966-1969)
• prof. Adam Siemieniec (1969-1975)
• prof. Zygmunt Drzymała (1975-1978)
• prof. Józef Giergiel (1978-1987)
• prof. Artur Bęben (1987-1990)
• prof. Andrzej Skorupa (1990-1996)
• prof. Janusz Kowal (1996-1999)
• prof. Wojciech Batko (1999-2002)
• prof. Włodzimierz Kowalski (2002-2005)
• prof. Janusz Kowal (2005-2012)
• prof. Antoni Kalukiewicz (2012-2020)
• dr hab. inż. Krzysztof Mendrok (2020-obecnie)

Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki jest jednym z najstarszych i największych Wydziałów Akademii Górniczo−Hutniczej w Krakowie. Prowadzi działalność naukową i dydaktyczną, kształcąc badaczy, inżynierów, nauczycieli akademickich i ludzi biznesu.

Początek funkcjonowania Wydziału datuje się na rok 1952, jednak idea jego utworzenia pojawiła się w Akademii Górniczej wcześniej, bo w 1922 roku, kiedy to prof. Jan Krauze skierował do Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego postulat utworzenia osobnego wydziału mechanicznego z dwoma oddziałami: konstrukcyjnym i mechanicznym.
Następnie, w roku 1926, Ogólne Zebranie Profesorów Akademii Górniczej wypowiedziało się za utworzeniem na uczelni Wydziału Mechanicznego lub Elektromechanicznego.

Rozwój nauk mechanicznych nastąpił w Akademii Górniczo−Hutniczej po II Wojnie Światowej.
8 stycznia 1946 roku, na uczelni rozpoczęły działalność nowe wydziały, a wśród nich Wydział Elektromechaniczny, którego organizatorem i pierwszym dziekanem został prof. Jan Krauze.

W skład Wydziału weszły zakłady:

Maszynoznawstwa;

Mechaniki Teoretycznej;

Obróbki Mechanicznej Materiałów,

Silników Cieplnych oraz Pomp i Wentylatorów.

Wśród pracowników nie zabrakło uczonych reprezentujących dyscypliny mechaniczne:

Jan Krauze,

Wacław Olszak,

Witold Biernawski,

Stefan Ziemba,

Kazimierz Szawłowski.

Dla prof. Maksymiliana Tytusa Hubera utworzono Zakład Wyższych Zagadnień Mechaniki.
Ówcześni absolwenci Wydziału, w zależności od wybranego profilu kształcenia, otrzymywali tytuł magistra inżyniera mechanika lub magistra inżyniera elektryka.

W 1952 roku doszło do podziału Wydziału Elektromechanicznego na Wydział Elektryfikacji Górnictwa i Hutnictwa oraz Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa, od którego zaczyna się właściwa historia wydziału.

Pierwszym dziekanem został prof. Maksymilian Szawłowski.

W skład nowego Wydziału weszły:

1. Katedra i Zakład Maszyn Hutniczych (kierownik prof. Stanisław Zygmuntowicz),
2. Katedra Maszyn i Urządzeń Górniczych z trzema zakładami (kierownik prof. Wacław Lesiecki),
3. Katedra Maszynoznawstwa z dwoma zakładami (kierownik prof. Edmund Chromiński),
4. Katedra i Zakład Mechaniki Technicznej (kierownik prof. Mieczysław Damasiewicz),
5. Katedra i Zakład Technologii Mechanicznej (kierownik prof. Witold Biernawski),
6. Katedra i Zakład Wytrzymałości Materiałów (kierownik prof. Aleksander Lisowski).

Główną bazą dydaktyczną i naukową Wydziału został, oddany do użytku w 1953 roku, pawilon B−2 wraz z halą maszyn, a także przedwojenny budynek Laboratorium Maszynowego tzw. PKS.
W pierwszym roku działalności na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa studiowały 403 osoby.

Rok akademicki 1957/1958 przyniósł szereg zmian organizacyjnych na uczelni.
Wydział otrzymał nową nazwę – Maszyn Górniczych i Hutniczych, utworzono także nowe jednostki:

• Katedrę i Zakład Historii Techniki i Nauk Technicznych
• Katedrę Maszyn Przeróbki Kopalin.

Powstały także dwa punkty konsultacyjne: w Olkuszu i w Kielcach.
Drugi z nich przemieniono potem w Wyższą Szkołę Inżynierską, a następnie w Politechnikę Świętokrzyską.
W tym czasie wzrosła również liczba studentów na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych.
W roku akademickim 1964/1965 było ich 1355 (w tym 471 na studiach zaocznych i wieczorowych). W 1965 roku Wydział uzyskał uprawnienia nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego w zakresie mechaniki i budowy maszyn.

Rok 1969 przyniósł kolejne zmiany organizacyjne na wszystkich uczelniach w Polsce.
Na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych w miejsce katedr powstały instytuty:

1. Instytut Maszyn Górniczych, Przeróbczych i Automatyki (dyrektor prof. T. Kubiczek),
2. Instytut Maszyn Hutniczych i Automatyki (dyrektor prof. Jan Anioła),
3. Instytut Podstaw Konstrukcji Maszyn (dyrektor doc. M. Warszyński).

W 1974 roku na bazie Środowiskowego Laboratorium Drgań i Szumów (utworzonego w 1971 roku) oraz Zakładu Mechaniki Technicznej i Teorii Sterowania, powstał Instytut Mechaniki i Wibroakustyki.

W 1992 roku doszło do dalszego poszerzenia działalności naukowej i dydaktycznej Wydziału, który od tego czasu nosi, obowiązującą do dziś, nazwę – Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki.
W kolejnym roku powrócono do struktury katedralnej.
W miejsce czterech instytutów utworzono więc dziewięć katedr i zakładów:

1. Katedra Wytrzymałości i Technologii Maszyn (kierownik katedry: prof. dr hab. inż Andrzej Skorupa),
2. Katedra Maszyn Górniczych, Przeróbczych i Transportowych (kierownik katedry: prof. dr hab. inż. Antoni Kalukiewicz),
3. Katedra Urządzeń Technologicznych i Ochrony Środowiska (kierownik katedry: prof. zw. dr hab. inż. Zygmunt Drzymała),
4. Katedra Automatyzacji Procesów (kierownik katedry: prof. dr hab. inż. Janusz Kowal),
5. Katedra Maszyn i Urządzeń Energetycznych (kierownik katedry: prof. dr hab. inż. Stanisław Gumuła),
6. Katedra Transportu Linowego (kierownik katedry: dr hab. inż. Marian Wójcik, prof, AGH),
7. Katedra Mechaniki i Wibroakustyki (kierownik katedry: dr hab. inż. Jerzy Wiciak, prof. AGH),
8. Katedra Robotyki i Mechatroniki (kierownik katedry: prof. dr hab. inż. Tadeusz Uhl),
9. Katedra Wytrzymałości Materiałów i Konstrukcji (kierownik katedry: prof. dr hab. inż. Stanisław Wolny),
10. Pracownia Akustyki Strukturalnej i Materiałów Inteligentnych (kierownik pracowni: prof. dr hab. inż. Ryszard Panuszka),
11. Zakład Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn (kierownik zakładu: dr hab. inż. Józef Salwiński, prof, AGH).

Bibliografia

• Ćwierć wieku Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych 1952-1977. Kraków: Wydawnictwo uczelniane AGH, 1977. (pol.).brak strony w książce
• Julian Sulima-Samujłło: Kronika i spis absolwentów AGH 1919-1979 (3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Politechniczne). Kraków: Wydawnictwo uczelniane AGH, 1979. (pol.).brak strony w książce
• Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH. Kraków: Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie, 1997. (pol.).brak strony w książce
• Kto jest kim w Polsce. Edycja 3.. Warszawa: Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie, 1993. (pol.).brak strony w książce

Linki zewnętrzne

• Historia Wydziału
• Biblioteka Główna AGH