Wyrak

rodzaj ssaka naczelnego

Wyrak[5] (Tarsius) – rodzaj ssaków z rodziny wyrakowatych (Tarsiidae).

Wyrak
Tarsius
Storr, 1780[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – wyrak upiorny (Tarsius tarsier)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

naczelne

Podrząd

wyższe naczelne

Infrarząd

wyrakokształtne

Rodzina

wyrakowate

Rodzaj

wyrak

Typ nomenklatoryczny

Lemur tarsier Erxleben, 1777

Synonimy
Gatunki

12 gatunków – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowo-wschodniej Azji[6][7][8].

Morfologia edytuj

Długość ciała (bez ogona) 9,7–14 cm, długość ogona 20–31 cm; masa ciała samic 52–143 g, samców 48,1–150 g[7][9].

Systematyka edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1780 roku niemiecki lekarz, chemik i przyrodnik Gottlieb Conrad Christian Storr w książce swojego autorstwa o tytule Prodromus methodi mammalium[1]. Na gatunek typowy Storr wyznaczył (oznaczenie monotypowe) wyraka upiornego (T. tarsier).

Etymologia edytuj

  • Tarsius: gr. ταρσος tarsos „stęp”[10].
  • Macrotarsus: gr. μακρος makros „długi”; ταρσος tarsos „stęp”[11]. Gatunek typowy: Macrotarsus buffoni Link, 1795 (= Lemur tarsier Erxleben, 1777).
  • Rabienus (Rubienus): autor opisu rodzaju nie wyjaśnił etymologii[12]. Gatunek typowy: Tarsius spectrum Pallas, 1778 (= Lemur tarsier Erxleben, 1777).

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[13][9][6][5]:

Uwagi edytuj

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Rabienus J.E. Gray, 1821

Przypisy edytuj

  1. a b G.C.Ch. Storr: Prodromus methodi mammalium. Tubingae: Litteris Reissianis, 1780, s. 33. (łac.).
  2. J.E. Gray. On the Natural Arrangement of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 299, 1821. (ang.). 
  3. J.E. Gray: Catalogue of Monkeys, Lemurs, and Fruit-eating Bats in the collection of the British Museum. London: The Trustees, 1870, s. 96. (ang.).
  4. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 36. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 170–172. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. a b M. Shekelle, S. Gursky-Doyen & M.C. Richardson: Family Tarsiidae (Tarsiers). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 258–261. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
  7. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Tarsius. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-04].
  8. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 110–111. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. Palmer 1904 ↓, s. 664.
  10. Palmer 1904 ↓, s. 394.
  11. Palmer 1904 ↓, s. 600.
  12. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-10]. (ang.).
  13. C.P. Groves & M. Shekelle. The Genera and Species of Tarsiidae. „International Journal of Primatology”. 31 (6), s. 1078, 2010. DOI: 10.1007/s10764-010-9443-1. (ang.). 

Bibliografia edytuj