Wysoczyzna Damnicka
Wysoczyzna Damnicka (313.44) – mezoregion fizycznogeograficzny w obrębie Pobrzeża Koszalińskiego. Od zachodu oddzielony doliną rzeki Słupia od Równiny Sławieńskiej, od wschodu – doliną Łeby (Pradolina Łeby Redy) od Wysoczyzny Żarnowieckiej, od północy ograniczony Wybrzeżem Słowińskim, na południu przechodzi w Wysoczyznę Polanowską.
| ||
Wysoczyzna Damnicka na tle powiatów na których się znajduje. | ||
![]() | ||
Megaregion | Pozaalpejska Europa Środkowa | |
Prowincja | Niż Środkowoeuropejski | |
Podprowincja | Pobrzeża Południowobałtyckie | |
Makroregion | Pobrzeże Koszalińskie | |
Mezoregion | Wysoczyzna Damnicka | |
Zajmowane jednostki administracyjne |
Polska – woj. pomorskie |
Ukształtowanie terenu faliste, średnia wysokość 70 m n.p.m. Środkiem Damnickiej Wysoczyzny przepływa rzeka Łupawa.
GraniceEdytuj
Mezoregion Wysoczyzna Damnicka graniczy od zachodu z Równiną Sławieńską, od wschodu z Pradoliną Redy-Łeby) od północy Wybrzeżem Słowińskim, a od południa z Wysoczyznę Polanowską[1].
Granica mezoregionu są bardzo widoczne w terenie gdyż obszar ten leży wyżej niż otaczające go mezoregiony a na granicach znajdują się strome zbocza[1].
Mezoregion leży na terenie 3 powiatów: słupski, Słupsk i lęborski jednakże na terenie powiatu lęborskiego znajduje się niewielki fragment mezoregionu. Główna część mezoregionu leży w powiecie słupskim.
Sieć wodnaEdytuj
Największą rzeką przepływającą przez mezoregion jest Łupawa, która płynie z południa na północ przez środek mezoregionu i wpada do jeziora Gardno na Wybrzeżu Słowińskim[1].
Ludność, gospodarka, komunikacjaEdytuj
LudnośćEdytuj
Na terenie mezoregionu leży tylko jedno miasto – Słupsk (wschodnia część). Jednakże wschodnia część Słupska jest znacznie słabiej zabudowana niż jego zachodnie dzielnice.
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b c Jerzy Kondracki: Geografia Regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2002, s. 58. ISBN 83-01-13897-1.