X Liceum Ogólnokształcące im. Królowej Jadwigi w Warszawie
X Liceum Ogólnokształcące im. Królowej Jadwigi w Warszawie – jedno z najstarszych liceów w Warszawie, znajdujące się przy ul. Jana Pawła Woronicza 8.
| liceum | |
 Budynek szkoły od ulicy J.P. Woronicza | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. J.P. Woronicza 8, |
| Data założenia |
3 września 1874 |
| Patron | |
| Dyrektor |
mgr Ewa Burzyk |
| Wicedyrektorzy |
mgr Andrzej Prusiński |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°11′24,3240″N 21°01′22,9044″E/52,190090 21,023029
| |
| Strona internetowa | |
Liceum jest członkiem Stowarzyszenia Najstarszych Szkół w Polsce[1].
Historia edytuj
Początki szkoły sięgają 1874 r., kiedy to 3 września przy ulicy Marszałkowskiej 153 nastąpiło urzędowe otwarcie prywatnej pensji żeńskiej Jadwigi Sikorskiej. W latach 1874–1918 uczyło się w niej ok. 3000 uczennic. Jedną z nich była Maria Skłodowska.
Aktem z dnia 7 sierpnia 1918 r. Jadwiga Sikorska przekazała szkołę na własność państwu polskiemu. Odtąd było to Państwowe Gimnazjum Żeńskie im. Królowej Jadwigi. W 1924 roku zostało ono przeniesione z ulicy Królewskiej do wzniesionego w 1923 roku budynku w rozwidleniu Alej Ujazdowskich i ulicy Wiejskiej, zaprojektowanego przez Józefa Handzelewicza[2]. Budynek w kształcie litery „C” miał otwarty dziedziniec od strony ulicy Wiejskiej a od strony placu Trzech Krzyży sześcioosiową kolumnadę w stylu jońskim, sięgającą ponad drugie piętro[3]. Po reformie w 1934 roku szkole nadano nazwę X Gimnazjum i Liceum im. Królowej Jadwigi. W okresie międzywojennym świadectwa maturalne uzyskało 848 dziewcząt.
II wojna światowa nie przerwała działalności dydaktycznej szkoły. Dziewczęta pobierały naukę na tajnych kompletach organizowanych od 1 grudnia 1939. Wydano 250 matur wojennych.
Gmach szkoły na placu Trzech Krzyży został przejęty przez władze niemieckie. Urządzono w nim Soldatenheim (dom żołnierza niemieckiego)[4]. W 1944 główna część budynku została zniszczona. Zachowało się tylne skrzydło i fragment fasady od strony Alej Ujazdowskich[3].
Okres powojenny edytuj
- 1946 – dr Wanda Łempicka podjęła starania o wznowienie działalności szkoły;
- 1947 – odbyła się pierwsza po wojnie matura, w wyniku której świadectwa dojrzałości otrzymało 12 osób;
- 1948 – odbył się pierwszy powojenny Zjazd Absolwentek;
- 1951 – szkoła przeniosła się do budynku przy ul. Woronicza 8;
- 1954–1956 – przebudowano i powiększono gmach szkoły;
- 1960 – wmurowano w ścianę szkoły tablicę ku czci ofiar wojny – nauczycieli i wychowanek;
- 1965 – placówka stała się koedukacyjna;
- 1966 – dzięki staraniom dyr. Wandy Luciakowej szkoła odzyskała dawne imię – Królowej Jadwigi;
- 1969 – z okazji 50. rocznicy upaństwowienia szkoły został ufundowany sztandar szkolny;
- 1974 – placówka została wyróżniona Medalem Komisji Edukacji Narodowej;
- 1975 – z okazji 100-lecia istnienia placówki odbył się zjazd absolwentów oraz postawiono kamień pamiątkowy na pl. Trzech Krzyży (w dawnej lokalizacji budynku szkoły);
- 1982 – została wydana monografia szkoły napisana przez Bolesława Kuźmińskiego pt. Pierwsza Żeńska Szkoła im. Królowej Jadwigi w Warszawie;
- 1987 – szkoła rozpoczęła pierwszą w Polsce wymianę uczniów ze szkołami niemieckimi (Brake, Mühlheim);
- 1994 – szkoła ma swój hymn pt. To my z Królowej Jadwigi... (muzyka: Janusz Tylman, słowa: Stefan Knothe);
- 1998 – odbyła się szkolna pielgrzymka do Watykanu i spotkanie z Janem Pawłem II;
- 1994, 2000, 2004 – odbyły się zjazdy absolwentów organizowane przez dyr. Lucynę Kowalską;
- 1997 – szkoła została przyjęta do Klubu Najstarszych Szkół w Polsce;
- 2006 – szkoła stała się członkiem Rodziny Szkół im. Świętej Jadwigi Królowej.
Dyrektorzy szkoły edytuj
- Jadwiga Sikorska (1918–1927)
- Justyna Jastrzębska (1922–1933)
- Marta Frankowska (1933–1939)
- Wanda Łempicka (1946–1947)
- Marta Frankowska (1947–1948)
- Wanda Luciakowa (1949–1968)
- Mieczysław Szczęsny (1968–1990)
- Lucyna Kowalska (1990–2007)
- Wioletta Michalik (2007–2012)
- Ewa Burzyk (od 2012)
Absolwenci edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ http://www.najstarszeszkoly.edu.pl/szkoly.html [dostęp 2019-12-08]
- ↑ Grzegorz Mika. Plac Trzech Krzyży wczoraj i dziś. „Skarpa Warszawska”, s. 15, styczeń 2024.
- ↑ a b Grzegorz Mika. Plac Trzech Krzyży wczoraj i dziś. „Skarpa Warszawska”, s. 16, styczeń 2024.
- ↑ Józef Ziemian: Papierosiarze z placu Trzech Krzyży. Łódź: Oficyna Bibliofilów, 1995, s. 15. ISBN 83-86058-33-1.