Yalour Islands

To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 20 lis 2024. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Yalour Islands[1] – grupa wysp i skał w południowej części Wilhelm Archipelago u zachodnich wybrzeży Półwyspu Antarktycznego.

Yalour Islands
Ilustracja
Yalour Islands (2012)
Kontynent

Antarktyda

Terytorium

 Antarktyka

Akwen

Ocean Południowy

Archipelag

Wilhelm Archipelago

Położenie na mapie Półwyspu Antarktycznego
Mapa konturowa Półwyspu Antarktycznego, u góry znajduje się punkt z opisem „Yalour Islands”
Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Yalour Islands”
Ziemia65°14′S 64°10′W/-65,233333 -64,166667

Nazwane na cześć Jorge Yaloura, porucznika argentyńskiej marynarki wojennej, oficera argentyńskiej korwety „Urugwaj”, która przybyła na ratunek Szwedzkiej Wyprawie Antarktycznej pod dowództwem Otto Nordenskjölda (1869–1928) w listopadzie 1903 roku[2].

Geografia

edytuj

Yalour Islands obejmują wyspy i skały w południowej części Wilhelm Archipelago u zachodnich wybrzeży Półwyspu Antarktycznego[2], po wschodniej stronie Penola Strait na wschód od Argentine Islands[1]. Yalour Islands leżą ok. 1,6 km na północny zachód od Cape Tuxen na Ziemi Grahama[2] i rozciągają się na odcinku ok. 2,5 km[3].

Linia brzegowa wysp jest głównie skalista, z przewagą skał magmowych, o stromych zboczach schodzących do obszarów lęgowych pingwinów[4].

Na wyspach odnotowano występowanie porostów, m.in. złotorostów, brunatek, jaskrawców i brodatek, a także śmiałka antarktycznego[4].

W wodach wokół wysp zaobserwowano płetwale antarktyczne, a na ich brzegach foki Weddella, krabojady i lamparty morskie[5]. Spotkać można tu też wiele gatunków ptaków, m.in. pingwiny białookie i białobrewe, oceanniki żółtopłetwe, rybitwy antarktyczne i wydrzyki antarktyczne[5].

Wyspy są celem turystycznym[4].

Historia

edytuj

Wyspy zostały odkryte i pobieżnie zbadane w 1904 roku przez ekspedycję francuską pod dowództwem Jeana-Baptiste Charcota (1867–1936) w latach 1904–1905[1].

W latach 1956–1957 wyspa została sfotografowana z powietrza przez Falkland Islands and Dependencies Aerial Survey Expedition (FIDASE) i ponownie zmapowana w 1958 roku[1].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj