Yantou Quanhuo
Yantou Quanhuo (chiń. 巖頭全豁, pinyin Yántóu Quánhuō; kor. 암두전활 Amdu Chŏnhwal; jap. Gantō Zenkatsu; wiet. Nham Đầu Toàn Hoát; ur. 828, zm. 887) – chiński mistrz chan.
 Mistrz chan Yantou Quanhuo | |
| Data i miejsce urodzenia |
828 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Szkoła |
południowa szkoła chan |
| Nauczyciel | |
| Następca | |
| Zakon | |
Życiorys edytuj
Pochodził z Quanzhou. Został mnichem w klasztorze Baoshou w Chang’anie. Jako młody mnich studiował Winaję i sutry buddyjskie. Wiele podróżował po Chinach razem ze swoimi przyjaciółmi Xuefengiem Yicunem i Qinshanem Wensuiem. Pragnęli zostać uczniami wielkiego mistrza Linji Yixuana, ale przybyli do jego klasztoru już po jego śmierci.
W końcu został uczniem mistrza chan Deshana Xuajiana, osiągnął oświecenie i zostaje spadkobiercą Dhamy mistrza. W czasie śmierci swojego mistrza Quanhuo miał około 35 lat. Udał się wtedy do pustelni, gdzie w samotności prowadził praktykę chan. Stopniowo zaczęli się wokół niego gromadzić uczniowie i w końcu Quanhuo został opatem wielkiego klasztoru Yantou w Ezhou.
Mistrz słynął ze swojej inteligencji i bystrości.
- Mówił do swoich uczniów
- W końcu mego życia wydam głośny okrzyk i umrę.
- Mnich spytał Yantou
- Co jest istotą buddyzmu?
- Wielka ryba zjada małą rybę.
- Inny mnich spytał
- Gdy Trzy Światy atakują nas, cóż możemy zrobić?
- Siedzieć spokojnie!
- Mnich zaskoczony rzekł
- Wyjaśnij trochę więcej.
- Przynieś mi tu górę Lu, a powiem ci!
W okresie schyłkowym dynastii Tang zapanował w Chinach chaos i bandyci napadli na klasztor. Ostrzeżeni mnisi opuścili go; pozostał tylko Yantou. Gdy bandyci znaleźli go siedział w medytacji. Rozczarowani, że nie znaleźli żadnego łupu, zamordowali mistrza, który tak krzyknął, że słychać go było w odległości 10 li (ok. 5 km).
Miał 9 spadkobierców Dharmy.
Krzyk mistrza stał się problemem dla wielu praktykujących chan i zen, którzy nie mogli zrozumieć, że oświecony mistrz chan krzyknął w czasie śmierci. Problem ten męczył także przyszłego wybitnego japońskiego mistrza zen Hakuina Ekaku, który rozwiązał go w momencie oświecenia i krzyknął Tak naprawdę Gantō (Yantou) jest żywy, silny i zdrowy!
Gong’any z Yantou to 13 z Wumenguan, 51 i 66 z Biyan lu oraz 14, 22, 43, 50, 55, 75, 77 (w komentarzu) w Congronglu.
Linia przekazu Dharmy zen edytuj
Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.
- 33/6. Huineng (638–713)
- 34/7. Qingyuan Xingsi (660–740)
- 35/8. Shitou Xiqian (700–790)
- 36/9. Tianhuang Daowu (748–807)
- 37/10. Longtan Chongxin (782–865)
- 38/11. Deshan Xuanjian (819–914)
- 39/12. Yantou Quanhuo (828–887)
- 40/13. Ruiyan Shiyan (bd)
- 40/13. Luoshan Daoxian (bd)
- 41/14. Mingzhao Deqian (bd) (także Mingwang)
- 41/14. Daning Daokuan (bd)
- 41/14. Zingbing (845–919)
- 39/12. Yantou Quanhuo (828–887)
- 38/11. Deshan Xuanjian (819–914)
- 37/10. Longtan Chongxin (782–865)
- 36/9. Tianhuang Daowu (748–807)
- 35/8. Shitou Xiqian (700–790)
- 34/7. Qingyuan Xingsi (660–740)
Bibliografia edytuj
- Red. Stephan Schuhmacher i Gert Woerner. The Encyclopedia of Eastern Philosophy and Religion. Shambala. Boston, 1989 ISBN 0-87773-433-X.
- Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. Wisdom Publications. Boston, 2000. ISBN 0-86171-163-7.