Yao Yilin
Yao Yilin (chiń. 姚依林; pinyin Yáo Yīlín; ur. 6 września 1917 w Hongkongu, zm. 11 grudnia 1994 w Pekinie)[1] – chiński polityk komunistyczny i działacz państwowy.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Pierwszy wicepremier Chińskiej Republiki Ludowej | |
| Okres |
od 25 marca 1988 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys edytuj
Pochodził z bogatej rodziny, osierocony w dzieciństwie przez ojca był wychowywany przez matkę[1]. Ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Tsinghua w Pekinie[1]. Podczas studiów związał się z ruchem lewicowym, w 1935 roku wstąpił do Komunistycznej Partii Chin[1]. Działał w ruchu studenckim w Pekinie i Tianjinie, organizując demonstracje przeciwko dyktaturze Czang Kaj-szeka[1]. Uczestnik wojny chińsko japońskiej (1937–1945), prowadził walkę partyzancką na terenie prowincji Hebei[1].
Od 1949 roku do 1955 roku piastował urząd wiceministra handlu[1], negocjował umowy gospodarcze ze Związkiem Radzieckim[2][3]. W 1958 roku został członkiem Biura Finansów i Handlu przy Radzie Państwa, a w 1960 roku ministrem handlu[2][3]. W czasie rewolucji kulturalnej poddany krytyce i potępiony jako członek „kliki Peng Zhena”[2][3]. W 1973 roku wrócił do działalności politycznej, w 1977 roku został członkiem Komitetu Centralnego KPCh[2][3]. W 1980 roku objął funkcję szefa Państwowej Komisji Planowania, a w 1985 roku został wybrany członkiem Stałego Biura Komitetu Politycznego KPCh[2][3].
W latach 1979–1993 był wicepremierem Chińskiej Republiki Ludowej, od 1988 roku w randze pierwszego wicepremiera[1]. Zaliczony do grona partyjnych konserwatystów, sprzeciwiał się reformom wolnorynkowym firmowanym przez Deng Xiaopinga[1]. Był zwolennikiem zacieśnienia współpracy z ZSRR i w 1985 roku podpisał chińsko-radziecką umowę handlową[1]. W trakcie wydarzeń na placu Tian’anmen w 1989 roku należał do grupy twardogłowych działaczy skupionych wokół premiera Li Penga, domagających się użycia siły wobec protestujących[3].
Został pochowany wśród zasłużonych działaczy komunistycznych na pekińskim cmentarzu Babaoshan[2][3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j Yuwu Song: Biographical Dictionary of the People’s Republic of China. Jefferson: McFarland & Company, 2013, s. 371–373. ISBN 978-0-7864-3582-1.
- ↑ a b c d e f Lawrence R. Sullivan: Historical Dictionary of the Chinese Communist Party. Lanham: The Scarecrow Press, 2012, s. 295–296. ISBN 978-0-8108-7225-7.
- ↑ a b c d e f g Lawrence R. Sullivan: Historical Dictionary of the People’s Republic of China. Lanham: Rowman & Littlefield, 2016, s. 648. ISBN 978-1-4422-6468-7.